[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 17 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘En dan?’ vroeg Roman aarzelend. De boze blik was wel aangekomen en hij besefte dat hij inderdaad beter moest oppassen. Toch maar een codenaam gebruiken. Al was dat vast niet meer nodig als Nomad Lee na vanavond vergeten was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Maddie heeft me zo'n beetje verteld wat erin staat.' Hij begreep nog steeds niet waarom ze dan hier was. Om Maddie een schouderklopje te geven en te zeggen dat ze het vervelend voor haar vond wat erin had gestaan? Alsof ze daarmee geholpen was...

[ bericht aangepast op 16 feb 2022 - 12:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Menig leerlingen in de gang keken op naar haar, allemaal met een krantje in hun handen. Enkele staarden haar geschokt aan, andere begonnen spontaan te lachen en ze had het gevoel alsof ze ieder moment op haar knieën kon zakken. Zonder nog rond zich te kijken, rende ze naar buiten recht door naar het meer waar ze zich daar op haar knieën liet vallen. Een schreeuw van onmacht kwam uit haar mond terwijl ze naar haar spiegelbeeld staarde in het water. Hoe had hij haar dat in godsnaam kunnen aandoen? Voor een tweede keer was ze in zijn val getrapt. Voor een tweede keer had hij haar hart gebroken. Vorig jaar, om dan de barst te lijmen en hem nu weer open te rijten. Ze kneep in de drassige aarde onder haar en een gevoel van misselijkheid ging door haar. Hoe kon ze nu in godsnaam nog normaal door het leven gaan? Ze sloot haar ogen en krabbelde recht nadat er een zoveelste snik vanuit haar keel kwam. Even keek ze over haar schouder naar het kasteel, en haalde haar toverstok tevoorschijn. Ze zou dit nooit te boven komen en ze kon eerlijk gezegd de schaamte niet aan. Ze kon zelfs Lee niet onder ogen komen. Haar blik ging weer naar het water en zonder aarzelen stapte ze het water in. Ze snakte even naar adem bij het voelen van het koude water, maar zette door. Ergens voelde het koude water aan als een verdoving en ze liet zich helemaal in het water zakken toen ze diep genoeg in het water zat.

/

[ bericht aangepast op 21 feb 2022 - 13:06 ]

Noah Adams

Net toen hij lichtelijk begon te panikeren omdat er geen huffelpuf te bespeuren was, hoorde hij uiteindelijk toch voetstappen en de opluchting was groot bij het zien van Lee. 'Ja, graag.' antwoordde hij snel. Of hij nu ruzie had met Vinnie of niet, hij moest hem zien.

Hij keek haar vrolijk aan, en een - ietwat stomme - veel te grote grijns verscheen op zijn gezicht bij het horen dat ze graag mee wou.
'Fantastisch. Ik kijk er nu al naar uit.' Hij nam snel een slok van zijn drinken om een houding aan te meten. 'Ik ben Brenn trouwens. Wat is jouw naam?'

[ bericht aangepast op 17 feb 2022 - 9:33 ]

Lee stapte de leerlingenkamer binnen en bleef bij de doorgang naar de meisjesslaapzaal staan, terwijl Tilly daar naar binnen ging om te kijken of Maddie daar was. Lee slaakte een zucht en keek Sefu een beetje treurig aan. Hoewel hij zwijgen ongemakkelijk vond, kwam er ook geen enkel woord in hem naar boven. Waar moest hij zoeken als hij Maddie nu niet vond? Hogwarts was zo ontzettend groot… Hij hoopte maar niet dat ze zich zo ver van het kasteel verwijderd had dat ze straks in paniek het Verboden Bos in rende.

[ bericht aangepast op 16 feb 2022 - 18:33 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ivana.' Haar naam verliet haar lippen in een luistering. Ze beet op haar lip. Zou hij dat een mooie naam vinden? Of vond hij het maar een rare naam?

---

Every villain is a hero in his own mind.

Sefu Adomako

Sefu voelde zich meestal snel op zijn gemak, maar deze situatie was lastig. Hij kende Lee nog niet goed genoeg om te weten waar de jongen behoefte aan had, maar dacht dat er gewoon voor hem zijn genoeg was.
Hij kende de vriendin van Lee niet en wist niet wat dit bericht met haar zou doen, maar aan Lee's reactie te zien zou ze er niet goed op reageren. Het deed Sefu iets dat de jongen zich zoveel zorgen maakte - hij kende genoeg mensen die zich alleen om zichzelf bekommerden en het sierde Lee dat hij zich druk maakte. Hoe lastig het ook was.
Hij legde even een hand op de schouder van de jongen en schonk hem een bemoedigende glimlach. Ze zouden haar vast vinden.
Het was echter geen goed teken toen het meisje Tilly terugkwam met een bezorgd gezicht, terwijl ze haar hoofd schudde. 'Ze is niet boven...' Ook zij leek oprecht bezorgd, al vond Sefu haar moeilijk te plaatsen. 'Heb je al bericht van Blythe?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael

'En? Hoe reageerde ze? Waar liep ze heen? Is ze overstuur?' Blythe keek de jongen hoofdschuddend aan. Waarom begreep hij niet dat zoiets impact kon hebben?! Maddie was een gevoelige meid. Meestal kwam ze spontaan en vrolijk over, maar er ging veel onzekerheid in schuil en zo'n bericht in een stomme roddelkrant hielp daar helemaal niet aan mee.
Ze waren in hun eerste jaren een stuk closer geweest dan nu. Blythe had het ontzettend druk gehad met haar verplichtingen voor zwerkbal, de schoolkrant en alle vakken die ze volgde en ze hadden elkaar daardoor toch een stuk minder gesproken. Toch zou Blythe haar wel als een vriendin beschouwen en ze verwachtte dat dat andersom ook gold.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

In stilte zeeg hij naast Daphne neer op de stoel. Het voorval in de bibliotheek had voor even zijn woede de vrije loop laten gaan, maar had gauw zijn kalmte terug getrokken. Voor even was hij door zijn aantekeningen van een paar jaar geleden gegaan. Thomas mocht dan een best goed geheugen hebben, maar niet alles bleef bij. Een aantal dingen nam hij op in een soort record, in de hoop het terug te vinden als het nodig was. Van deze dude had hij echter niets meer, waarschijnlijk verwijderd twee jaar geleden na te weten dat hij was vertrokken.
      Thomas keek even naar Daphne, maar zag dat die even druk was met mis Hersenloos, iets waar Thomas zich niet in wilde mengen. Dus schepte hij in stilte zijn bord vol en nam net de eerste hap, toen hij het krantje zag liggen. Er schoot even een lachje over zijn gezicht heen, terwijl hij het krantje oppakte. Hij sloeg het verdomde ding open en bladerde naar hun eigen jaar, terwijl hij rustig zijn eten bleef wegwerken. Zijn ogen bleven even hangen op de naam van de dude die Isabella had lastiggevallen deze middag, maar Thomas liet het al gauw varen. Uit een roddelkrant was nog nooit iemand wijzer geworden. Hij liet zijn ogen even over de letters rollen en trok soms een mondhoek op bij het zien van de fantasie die sommigen van hen hadden, waarschijnlijk ruim aangedikt door Brenn zelf.
      Bij de roddel en spotprent over Isabella bleef zijn aandacht even hangen. Hij vond het ene plaatje werkelijk onsmakelijk, de ander... Er begon een flinterdun plannetje achter in zijn hoofd te vormen. Al trok hij ook een wenkbrauw op bij het lezen van de namen. Ainsworth? Serieus? Waar the fuck was Isabella mee bezig? Hij keek even op of hij de jongen aan tafel zag zitten. Niet dat hij Casper nu echt een bedreiging vond, maar hij kreeg liever ook geen blinde of kreupele Isa terug. Hij moest echt even hoognodig een bezoekje brengen aan haar. Thomas blikte op en zag haar net met die raamneger de zaal uitlopen. Het feit dat hij zijn arm om haar heen sloeg en Isabella die niet meteen wegsloeg, liet Thomas even zijn hand tot een vuist ballen. Afkeurend schudde hij zijn hoofd. Oh, Isa. Je zou beter moeten weten. Thomas liet de spanning op zijn vuist gauw weer gaan. Flarden van ideeën spookten rond in zijn hoofd, terwijl hij Isabella met een veheugde grijns volgde de zaal uit. Het was gewoon of Isa wenste dat hij weer langs kwam. Wel, dat bezoekje kon hij haar niet ontnemen natuurlijk.
      Thomas sloeg het krantje dicht en keek niet eens meer om naar de rest van de roddels. Isabella had zijn avond zojuist weer gemaakt en hij kon niet wachten om haar morgenochtend te ontmoeten.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Weet ik veel? Als die klotewijven me niet hadden tegengehouden, was ik wel bij haar geweest in plaats van hier te liggen, denk je ook niet?’ vroeg hij gepikeerd.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Nee. En geen bericht is waarschijnlijk slecht bericht, waarschijnlijk. Misschien kun jij buiten kijken, Tilly? Op de bezem? Dan vraag ik de andere jongens om in het kasteel te zoeken.’ Hij had een naar voorgevoel, de afgelopen dagen was Maddie veel teruggetrokkener geweest dan voor de vakantie. Hij baalde ervan dat hij zo erg met zijn eigen gedoe was bezig geweest dat hij daar onvoldoende op gelet had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah Adams

Eenmaal aangekomen in de leerlingenkamer van Huffelpuf, liet hij in een haast zijn ogen de ruimte rond gaan in de hoop dat hij Vinnie zou zien. Hij was echter nergens te bespeuren dus de enige optie was de jongensslaapkamer. Met een stevige tred liep hij richting de deur, en klopte toen aan. 'Vin?' Het kwam aarzelend over zijn lippen. Evengoed wou hij Noah helemaal niet zien. 'Ik- mag ik binnenkomen?'

'Ivana.' Hij liet het een paar keer over zijn tong rollen, en keek haar glimlachend aan. ' een mooie naam.' En hij meende het echt. 'Net zoals jouw ogen. Die zijn ook prachtig.'