Ja hoor, het klopt wel. Maar wie bedoel je met 't meisje en de jongen in je post?
Jess(ica) Alexis Lane.
Met een verbaasde blik kijkt Val me aan. 'Oh.. dat eh, zag ik niet aankomen,' mompelt hij eerlijk. Geen eens? Je had me uitgedaagd op het strand. Zoiets vergeet ik niet hoor Val. Geen enkele uitdaging die aan me wordt voorgesteld.
Ik had al mijn spullen al opgeruimd en ik pakte mijn gitaar. Op dit moment voel ik me erg eenzaam, zoals altijd zo zonder muziek. De enige manier om dat te veranderen is om het zelf te spelen of om muziek te luisteren, maar het zou erg asociaal zijn om nu oordopjes in te doen. Dat zou Val waarschijnlijk opvatten als dat ik hem negeer.
Ik ging goed op mijn bed zitten met de gitaar op mijn benen, en haalde een paar nummers door mijn hoofd om te bedenken welke ik zou kunnen spelen.
'Zou je het alsnog willen proberen?' Hoor ik Val opeens vragen. Rustig, zelfverzekerd kijk ik op van mijn gitaar naar Val. Is hij gek? Heeft hij er niet over gedacht dat je zoiets moet doen met iemand die speciaal is of die je dicht bij het hart ligt. Of zou hij gewoon een grap maken? Ik zocht zijn ogen door naar de waarheid, maar ik zag niet dat hij hierover zou liegen. Hij meende het.
En daar nog bij, hij had al lef gekregen om nog zo'n opmerking te maken. Zo'n opmerking dat ik opvat als een uitdaging. En dat had hij niet vaak, dus ik zal hem serieus nemen.
Nu bevindt er een glimlach op Val's gezicht. Ik wilde tegen hem zeggen dat het niet zo handig was. Ik wil niet dat hij zijn eerste zoen aan iemand weggeeft dat niet zo speciaal is. Het feit dat ik me daar zo druk om maak is dat ik niet de keuze had, en hij heeft het wel. Hij moet het niet overhaasten. Wat boeit het hem dat hij nog geen eerste zoen heeft gehad? Dat maakt toch helemaal niets uit. Het komt vanzelf wel.
'Ik ben eigenlijk best nieuwsgierig, zie je,' zegt hij met de bekende blos op zijn gezicht. Zenuwachtig krabt hij aan zijn hoofd.
'Ik zal proberen niet te stamelen en me ergens voor te verontschuldigen, maar ik kan niks beloven.' Eindigt hij met de zin.
“Maak geen overhaaste beslissingen, Val. Dat kan je nog breken.” zeg ik met rustige stem, terwijl ik hem aankijk met een zelfverzekerd gezicht.
Met dat ik dat zeg schiet het perfecte nummer in mijn hoofd. Zero. Al was dit niet het goede nummer om op een akoestische gitaar te spelen, en duurde het echt maanden om dit goed te kunnen spelen op een akoestische – het is me gelukt. Het geeft ook niet echt de kracht als op de elektrische gitaar, maar het klinkt nog steeds goed. Het is ook een nummer dat ik vaak cover in het café waar ik vaak optreedt.
Met snelle halen begin ik te spelen., en het begint goed. Nu maar hopen dat het goed blijft gaan en de snaren niet breken. “My reality is something weird. My unfriendly smile on my way. Nothing new this wearisome day.” Begin ik te zingen.
Dan stop ik even, en kijk Val aan. Een paar secondes lang blijf ik zo zitten, en zeg ik niets. Me afvragend of ik het zou doen of niet. Nee, hij moet goed nadenken of hij dit wel echt wilt. Misschien als hij er echt op staat en zijn mening niet verandert.
Uiteindelijk open ik dan toch mijn mond. “Twijfel je?”
Mijn ogen onderzoeken zijn gezicht en ogen. Voor de zoveelste keer.
[ bericht aangepast op 9 april 2012 - 23:00 ]
Don't walk. Run, you sheep, run.
Salaryman
.
is er iets belangrijks gebeurt dat ik moet weten??