[RPG] The perfect summer. [6] - Speeltopics

Het getal hierboven mot 8 zijn, maar ja

RPG - THE PERFECT SUMMER.
17 jongeren, 8 jongens en 9 meisjes, gaan met elkaar op vakantie. Ze hebben zich allemaal ingeschreven voor een soort project waarbij jongeren die elkaar niet kennen met elkaar op vakantie gaan. Uit alle inschrijvingen zijn zij uitgekozen, en nu is het tijd voor de vakantie. Met de hele groep gaan ze naar Spanje. Ze gaan met de bus naar een simpele, saaie, oude camping, en eigenlijk hadden ze er wel wat meer van verwacht. Maar wat doe je als het ergens eigenlijk helemaal niet leuk is? Dan moet je toch proberen er het beste van te maken. En dat doen ze. Tijdens de vakantie ontstaan vriendschappen, liefdes, maar ook ruzies. Wat vreselijk leek te worden, wordt de perfecte zomer.


JONGENS:
- Jasper Ryan Modttes - MyMisery
- Lars Ash Raico Stefan Lonage (L.A.R.S Lonage) - MyMisery
- Finn Marlon Elwood - Macadamia
- Justin Jordan - BIEBERCREW
- Mike Roberto Harrison - Blanche
- Brad Josh Bloogerad - LuvMustache
- Orlando Alex Jhonson - TheRumIsGone
- Austin Andrew Foxman - LEADERLOUIS



MEISJES:
- Jane Sofia Liverson - Moringa
- Angel Quisha Lovely - Rahjesh
- Ayame Hisano -Dragneel
- Jacky May White - jaimyhoi
- Felicia Jamesson - xIbiMalik
- Emma Hydering - Pronks
- Allison Gilette - xEPONINEx
- Megan Felicity Hope Cambrue - LEADERLOUIS
- Gereserveerd door iZiall






~ Start wanneer alle 16 rollen ingevuld zijn.
~ De jongeren kunnen van de camping af, maar het liefst niet te vaak.
~ 16+ mag.
~ OOC tussen ( ), [ ] of { }.
~ Reserveringen blijven 24 uur staan.
~ Meerdere rollen invullen mag.

[ bericht aangepast op 10 juni 2012 - 16:34 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Jane
'Ik geloof er niks van, hoe kan ik nu beter liggen dan het zand? En trouwens, je plet mijn armen. Ik zal ze rond jou moeten slaan, dat vind je toch niet erg?' zegt hij, nog steeds lachend slaat hij zijn armen om me heen.
'Nou eigenlijk vind ik het vreselijk.' Natuurlijk meen ik het niet. Finnie is de enige jongen die het mag doen. 'Je hebt schattige wangetjes!' valt me oppeens op. Gelijk begin ik in zijn wangetjes te knijpen. Ik stop als ik zie dat ze rood worden door het geknijp. 'Ah, nu heb je leuke bloos wangetjes.'

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Finn
'Nou, eigenlijk vind ik het vreselijk.' Ik leg mijn hoofd tegen haar haren. 'Pech gehad dan, ik doe het lekker toch.'
'Je hebt schattige wangetjes!' gilt ze opeens en ze begint er gelijk in te knijpen. Ik voel gewoon dat ze rood worden en het doet ook best wel pijn. Godzijdank stopt ze er na een tijdje mee. 'Ah, nu heb je leuke blooswangetjes.'
'Geweldig. Ik vraag me af of ik ooit nog pijnloos zal kunnen lachen,' zeg ik met een diepe zucht.

---

The truth may be orange!

Jane
'Geweldig. Ik vraag me af of ik ooit nog pijnloos zal kunnen lachen.' Hij slaakt een diepe zucht.
'Finnie, niet gelijk zo negatief. Rode wangentjes staan juist heel leuk bij jou.' Ik geef op beide wangen een kusje. 'Voelen ze al beter?'
Voorzichtig rol ik van hem af. 'Anders krijg ik alleen een bruine rug,' leg ik hem uit.

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Finn
'Finnie, niet gelijk zo negatief. Rode wangetjes staan juist heel leuk bij jou.' Ze drukt op allebei mijn wangen een kusje. 'Voelen ze al beter?'
'Hm, nu wel,' grijns ik. 'En dat pijnloos lachen komt ook wel weer in orde.' Ze laat zich voorzichtig van me afrollen, omdat ze anders enkel een bruine rug krijgt.
'Ik kan ook op jou komen liggen, dan bruin je toch lekker niet,' zeg ik grijnzend, me tijdens het uitspreken realiserend hoe fout die woorden klonken.

---

The truth may be orange!

Jacky
Austin had mij weer ingehaald, en we renden over het strand. Toen zag ik ineens Jane en Finn. Ik rende even langzamer, was van mijn stuk gebracht. Ik zag Jane lachen enzo. Maar ik zette het van me af, en rende verder achter Austin aan. Ik keek nog even achterom, Jane en Finn zaten klef te doen met elkaar. Ik rende richting de rotsen, waar Austin al aan het klimmen was. Ik hield van klimmen, bomen, rotsen wat dan ook. Het maakte niet uit. Dus ik klom achter hem aan. Ik kwam boven hem, en raakte toen zachtjes met mijn hand zijn schouder aan. 'Jij bent hem.' zeg ik lachend. En ik klim verder. Ik had niet hard geduwd, zodat hij gewoon door kon klimmen. En in al mijn enthousiasme.... Gleed mijn voet weg. Ik viel een stuk naar beneden, en hield toen nog net grip met mijn hand aan een lager stuk. Ik had schrammen over mijn onderarmen, en op mijn benen. Maar het deerde me niet. Ik kon er wel om lachen. Tuurlijk Jacky, echt weer iets voor jou. Ik klom verder naar boven, tot ik buiten adem was. Nog even en Austin zou me weer inhalen.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Jane
'Hmm, nu wel, en dat pijnloos lachen komt ook wel weer in orde,' zegt hij. 'Ah, jammer, het zou wel rustig zijn.'
'Ik kan ook op jou komen liggen, dan bruin je toch lekker niet.' Hij heeft een grijns op zijn gezicht, het komt dus echt snel goed met dat pijnloos lachen.
'Ugh, nee liever niet. Dan wordt ik helemaal geplet.' Ik trek mijn benen omhoog om lekkerder te liggen. Dat werkt niet dus leg ik mijn handen onder mijn hoofd, wat het liggen ook niet fijner maakt. 'Ga eens overeind zitten.' Ik ga alvast tussen zijn benen liggen. Als hij straks overeind zit heb ik een steuntje voor mijn rug, en wordt ik toch bruin van de voorkant.

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Finn
Jane heeft duidelijk moeite met het vinden van een goede houding. Eerst trekt ze haar benen omhoog en als dat niet werkt, propt ze haar handen onder haar hoofd.
'Ga eens overeind zitten.' En ze komt alvast tussen mijn benen liggen, met de bedoeling me zodra als kussentje te gebruiken.
'Ik dacht het niet, ik ga nog wat zwemmen. Kom je mee?' Lachend ga ik zitten, maar doordat ze tussen mijn benen ligt, kan ik niet weg. Balen.

---

The truth may be orange!

Jane
'Ik dacht het niet, ik ga nog wat zwemmen. Kom je mee?' Hij gaat zitten, wat ik hem had opgedragen. Ik zoek even naar zijn armen, zodra ik ze heb gevonden pak ik ze vast en sla ze om me heen. 'Wat lief dat je zo goed meewerkt!' Nu ik de perfecte houding heb gevonden sluit ik mijn ogen en wacht tot de zon mijn huid verwarmt. Het tegenovergestelde gebeurt, een grote wolk houd de zonnestralen tegen. 'Wat is dit voor een onzin?' Hoopvol kijk ik omhoog, wachtend tot de wolk wegtrekt.

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Finn
'Wat lief dat je zo goed meewerkt!' Jane heeft kennelijk de perfecte houding gevonden en vouwt mijn armen om haar heen. Net wanneer ze helemaal goed ligt, schuift een grote wolk voor de zon. 'Wat is dit voor onzin?'
'Ach, gelukkig ben ik je zonnetje,' zeg ik lachend. Ze kijkt hoopvol naar de lucht en na enkele minuten trekt de wolk weg.

---

The truth may be orange!

[Aaahhh, dit is zielig ): Ghehehe, ik moest het even delen xd]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Jane
'Ach, gelukkig ben ik je zonnetje.' Het is dat de zon weer tevoorschijn komt, anders had ik sowieso een hatelijke opmerking gemaakt.
'Finnie, je moet wel lief voor me blijven, anders wil ik niet meer met je trouwen.'
'Ik moet even iets aan Jacky vragen, loop je mee?' Ik sta alvast op en kijk naar beneden. 'Alsjeblieft?'

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Jasper:

Het kampvuur was al gemaakt, de mensen al uitgenodigt. Zo zaten we vrolijk op het strand. Tot nu toe miste ik de andere niet. De vlammen sloegen wild om zich heen en het water klonk rustig op de achtergrond. Het was bijna perfect, bijna. Ik dacht er af en toe over na om naar de andere camping te gaan. Gewoon weg van Jacky. Dianta zat ook bij dat kamp en ik moest zeggen, ze leek inderdaad op Mary. Ik keek even langs de mensen en sloeg een tevreden zucht. Dit waren mijn soort mensen, het soort dat pretty much altijd bij elkaar bleef. Dianta was klaar met het zingen van ´Jar of hearts.´ wat haar favorite liedje was. Iedereen klapte en ik klapte vrolijk mee. Het rimte in ons geklap smolt samen met het gitaar spel van de volgende. Niet dat we stopte. Het was een manier van communiceren in muziek, maar dan zonder instrument, klappen. Ookal had ik geen idee hoe laat het was, het kon me niet schelen. Mijn spullen waren veilig, mijn hart was gesloten, mijn gedachte nwaren hier, op het strand, bij de mooie klanken die de gitaar maakte. "Speel jij eens een liedje." Zei een van de andere meiden en verwachtings vol keken ze me allemaal aan. Voorzichtig pakte ik mijn gitaar en dacht even na. Ik wist al welk liedje ik wou gaan spelen, een liedje dat ik al jaren wou spelen. Nu speelde ik het voor haar, dit keer wel. "We're doing it.

I look around me,
But all I seem to see,
Is people going no where,
Expecting sympathy.

It's like we're going through the motions,
Of a scripted destiny.
Tell me where's our inspiration,
If life wont wait,
I guess it's up to me."

Een heldere stem op een heldere dag, die langzaam richting avond ging. Waarbij de zon op zich liet wachten door gewoon weg niet onder te gaan. Ik speelde het liedje af, maar niet zonder een traan te laten. Het liedje betekende iets voor mij, iets voor haar en iets voor hem, maar al die jaren het het hem en mij niets gedaan. Nu begreep ik het, de ware betekenis van dit liedje. En ik was er blij mee.

---

We've lived in the shadows for far too long.

[Voor wie speelt Jasper het? xd Aangezien hij zegt voor haar, denk ik voor Mary, maar ik weet het niet zeker ]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[En ik vind het trouwens heel zielig allemaal xd.]

Jacky
Austin en ik waren nog bezig met klimmen. Maar ik stopte ermee, ik zei:
'Ik geef me over, ik kan niet meer.' en toen klom ik naar beneden. Ik liet mezelf vallen op het strand en staarde naar de lucht die langzaam donkerder werd. Ik vroeg me af waar Jasper was, ik had hem al die tijd niet meer gezien. En het voelde klote. Misschien had ik toch van deze fucking camping weg moeten blijven. Maar dat kon gelukkig altijd nog. Jasper zou wel ergens plezier zitten maken, die zou niet meer aan mij denken. Ik sloot mijn ogen, bang dat er anders tranen opkwamen. En ik luisterde gewoon naar de zee, en naar de meeuwen die hun vleugels heen en weer wiekten. En ik voelde me leeg.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Jasper:

Ik zag de rest een eindje verder op. Een steek ging door me heen. De gloed van de schitterende zonsondergang liet hun stralen, maar ik kon niet terug. "We'll leave the past in the past, Gonna find the future." Was het richeltje wat me bijbleef. Ik kon het uren in mijn hoofd afspelen. Niet dat dat nodig was, aangezien ik het hele liedje altijd in mijn hoofd had zitten, en waar het hoorde, in mijn hart. Ik zuchtte even en pakte de vis die we vanmiddag gevangen hadden. "Nou, ik heb honger." Zei ik en zette de vis naast de boomstam waar ik samen met Dianta en een jongen, genaamd Kelvin, op zat. Ik spitzte mijn vis en hield het boven de vlammen. Ze leken te schreeuwen, schreeuwen dat ik terug moest, maar ik wist niet of ik wel terug wou.

---

We've lived in the shadows for far too long.