• There is a sudden increase in murders lately.
    And especially in the capital of France, Paris.
    The victims are all strangely 18 And all have something in common,
    they all graduated from the same school.
    Is there a reason why these people are being killed? Why and an even more important question.
    Who is the sick psychopath?




    Iemand van de jongeren is dus de moordenaar,maar niemand weet wie het is en iedere week zou er iemand vermoord worden,het kan een echte speler zijn of een bedachte speler.
    Je mag ook iedere week proberen te achterhalen wie de moordenaar zou zijn ,je mag met andere personages afspreken enzovoord,je kan een normale rpg lijden. Als de moordenaar dan ontmaskerd word ,begin de rpg opnieuw ,maar dan met andere personages en nogsteeds in hetzelfde topic ^^ (Het is dus een soort mengeling van the hungergames en weerwolfen in wakkerdam ,snap je ? ;3)


    Wie de moordenaar wil zijn moet me eerst Gb'en en een creatieve moord opschrijven vanuit het Pov. Van je personage.
    Ik pik er maar 1 iemand uit ,dus er is maar 1 moordenaar.
    Iedere week trek ik een loodje met diegene die vermoord word ,dit kan zowel een echte speler zijn of iemand die door niemand bespeeld word.
    Diegene die moordenaar word ,mag zijn geheim niet verklappen en ook niet in zijn karakter vermelden dat hij of zij de moordenaar is,de anderen kunnen dan achterhalen ,wie er over zijn karakter liegt. Als een normale mens iemand verdenkt ,die de moordenaar niet is ,dan kunnen er ruzies ontstaan,maar de persoon blijft nogsteeds in de rpg tot die vermoord word.


    Regels
    De moordenaar mag niet verklappen wie hij is
    Mensen die vermoord zijn mogen ook niet doorvertellen wie de dader is. Dood=Dood

    We proberen ongeveer 4 a 5 regels te schrijven ,liefst niet minder.
    Reserveringen blijven 24 uur staan, denk er zelf aan.
    Speel je eigen personage, niet die van iemand anders
    OOC liefst met (), [], {}, --, <>, **, ~~ etc.
    Geen ruzies, niet schelden en niemand buitensluiten, hou ook rekening met elkaar.
    Ruzies en schelden mag in IC wel, vat dit dus niet persoonlijk op
    Naamsverandering melden aub
    Afwezigheid melden aub
    Als je niet meer mee kunt/wil doen ,meld dit dan even aan mij indeplaats van nooit meer op het topic te reageren.
    Probeer minstens 3 keer per week te posten.
    +16 is toegestaan
    Topics worden alleen aangemaakt door mij ,tenzij ik er iemand voor aanwijs.
    Iedere week word er een lootje getrokken ,ook mijn personage zit in de pot en ik zal niets doorvertellen over de moordenaar


    Mensen
    - Jill Anderson MYxLoubear
    -Alicia Ellen Newton Thorn Dead
    -Kaitlin Marlison Paddo
    - Emily Rhodes Dallam
    -Chimène Lily Doorson Magicals
    -Isabella Megan AdamsCelebration
    -Lill Rose Morgan Winterwolves

    -Elliot Michael Dumont Fleeko
    -Sam Christophe Wilson Unimaginable
    -Oliver James Langdon Jolene Dead
    -Augustin Guillaume DesmaraisUnimaginable
    - Benjamin Daniel Quinn Llamarmy
    - Nathan Sean DrewiJJHamblett


    Verdere vragen mogen gesteld worden.
    De poll

    Laatste slachtoffer
    De nieuwste dode
    Dit was Robert Firenze Gabriels ,hij was vroeger erg populair en bijna iedereen kende hem wel. Waarom werd hij vermoord en door wie?
    Bij de plaats waar ze het lijk vonden stond er met bloed op de muren geschreven 'I will not stop'.


    Dode
    Oliver James Langdon Oliver ,werd omver gereden ,voorde ogen van zijnn moeder.
    Een bestelbusje ,die uit het niets leek te komen ,reed hem in volle vaart onver-net zolals zijn kleine zusje dood gegaan is- Wie is deze harteloze moordenaar en wat is zijn/haar reden voor de moorden ?


    De nieuwste dode

    Alicia Ellen Newton ,ze werd op een brute wijze in elkaar geslagen en door een harde slag ,werd het haar fataal en is het afgelopen voor haar.

    [ bericht aangepast op 25 mei 2013 - 13:18 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    (Seaver --> unimaginable )


    We've lived in the shadows for far too long.

    Lill Rose Morgan

    Ik hoor hem zachtjes zuchten, en hij wrijft me troostend over mijn rug. Het werkt heel geruststellend, en binnen een paar minuten stop ik met huilen.
    Maar ik hou hem nog een tijdje vast. Het voelt fijn. Ik heb sowieso een hele lange tijd een jongen niet zo dicht bij me toegelaten, en iemand over Rose verteld. En ik voel me nu een stuk fijner nu het eruit is. Het zit niet allemaal opgepropt. Ik had het waarschijnlijk eerder tegen iemand moeten zeggen, maar daar had ik de moed niet voor. En ze zouden me toch niet begrijpen, dat weet ik zeker. Pas als ik zeker weet dat ze zoiets dergelijks hebben meegemaakt zoals ik in hun leven, zal ik het ze vertellen.
    Elliot voelt aan als een soort van vriend. En die heb ik in een lange tijd niet gehad.
    Ik wrijf nog even over zijn rug, en laat hem los. Mijn hoofd laat ik wel liggen op zijn schouder terwijl ik naar het uitzicht kijk. Mijn ogen branden van het huilen, en af en toe rolt er een traan naar beneden.
    'Vertel eens over Robert.' Mompel ik. Ik weet dat het moeilijk voor hem zal zijn, maar het helpt wel. Daar ben ik nu achtergekomen.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Elliot Michael Dumont
    Ze was gestopt met huilen en bleef me nog even vasthouden ,ze wreef nog even over mijn rug en liet me daarna los.
    Haar hoofd leunde tegen mijn schouder aan en samen keke we naar het uitzicht.
    'Vertel eens over Robert.' mompelde ze.Ergens vond ik het moeilijk om over mijn verleden te praten,maar Lill heeft het daarnet ook gedaan,dus ben ik dat haar verschuldigt.
    "Wel Robert en ik waren al heel lang vrienden,eerst mochten we elkaar niet en hadden we vaak ruzie,maar uiteindelijk lachten we erom. "een zucht verlaat mijn lippen als ik eraan terug denk."Na een paar jaar ,veranderden we ook wat. Robert ,wilde bij de populaire horen en trok me mee,voor mijn eigenbest wil. Ik zou anders ook gepest worden,zei hij. Ik wilde mijn beste vriend niet kwijt,dus daarom deed ik eraan mee ,later beseften we dat het stom was en verlieten we die pestkoppen."vertelde ik verder.
    Natuurlijk zat er nog altijd wat grofheid in ons ,maar dat ging langzaam weg."Hij was een soort van broer voor me."eindigde ik mijn verhaal en ademde even diep in,angezien het kalmerend werkte.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Nathan Sean Drewi

    Nadat de broeder het adres heeft gezegd bedank ik hem en de ambulance rijdt weg. Ik draai me om naar de jongen en het meisje. 'Bedankt voor het helpen.' Mompel ik. 'Hier is mijn nummer, mijn naam is Sean. Mochten jullie nog vragen hebben, sms maar. Als jullie mij vanavond willen bellen, dan kom ik jullie nog even persoonlijk bedanken. Ik ga nu naar het ziekenhuis.' Ik glimlach zwak en draai me om. Dan jog ik naar huis en zie dat Jason net aan komt rijden. 'Jas! Wil je me naar het ziekenhuis brengen?' Vraag ik haast smekend. 'Waarom?' Vraagt hij verbaast en bezorgd. 'Emily gaat daar nu heen!' Antwoord ik. 'Stap in.' Zegt hij en ik krijg een lichte grijns op mijn gezicht. 'Bedankt!'roep ik en ik vlieg mijn broer om de hals. Ik spring de auto in en Jason rijdt met een snelvaart naar het ziekenhuis. Daar aangekomen rennen we naar de balie. Ik wist bijna zeker dat Emily hier al was. Ik word op mijn schouder getikt en zie de broeder staan. Hij wenkt me en ik loop met hem mee, Jason volgt. We worden een kamer ingeleid waar we moeten wachten totdat Emily wakker is. Zachtjes vertel ik hoe ik Emily heb leren ontmoeten en hoe ze me kuste. 'Ik wist wel dat je het kon!' Fluistert hij terug, hij klopt op mijn schouder en ik voel dat ik rood word.


    And don't forget, Elvendork! It's unisex!

    Emily Rhodes

    Het is hier vreselijk. Ik wil weg uit het zwarte... wat is het eigenlijk? Ik noem het maar gewoon het zwart. Het is hier vreselijk eng en je kunt hier niks. Niet kijken, niet bewegen, niet voelen. Ik zou dit niemand toewensen. Ik probeer me te herinneren wat er is gebeurd. Na een tijd diep nadenken kom ik erachter. Er flitsen af en toe beelden voorbij. De Croissanterie, het bankje, Nathan. Na een aantal 'foto's' zie ik een foto waar Nathan op staat in de rij. Zo te zien haalt hij ijsjes. Plots word het weer duidelijk. Ik was duizelig en even later lag ik in het zwart. Ben ik... flauwgevallen? Ik heb dat nog nooit eerder gehad. Een meisje uit onze klas had dat ooit wel eens, maar dat was maar voor 3 seconden ofzo...
    Plots voel ik iets. het is mijn vinger. En dan nog iets. Mijn voet! Stukje bij beetje begint alles weer te werken. Als jet laatste beetje van mijn lichaam ook in tact is, begin ik mijn ogen in spleetjes open te doen. Langzaam open ik ze steeds meer. Ik knipper wat en kijk om me heen.


    imperfection is beauty

    Nathan Sean Drewi

    Als er na een tijdje een dokter langs komt spring ik op. 'Emily is wakker,' zegt hij en ik grijns. 'Waar is ze?' Vraag ik snel. 'Zaal negen.' Antwoordt de dokter, 'Maar doe rustig, ze is nog zwak.' Ik knik en probeer naar de zaal te rennen, maar Jason grijpt mij vast. 'Ho, ho loverboy, rustig zei de dokter.' Zegt hij en ik knik weer. Ik loop samen met Jason naar zaal negen. Eenmaal bij de deur sprint ik naar binnen, ontwijk mijn broers armen en ren naar Emily's bed. 'Em!' Roep ik. 'Hoe voel je je?' Dan besef ik dat ik geen eens een bos bloemen heb, ik draai me om, maar ik zie Jason nergens. Even later komt hij binnen en drukt een paar bloemen in mijn hand. Ik lach als dank en loop naar Emily. 'Alsjeblieft.' Zeg ik en ik lach zwak.


    And don't forget, Elvendork! It's unisex!

    Emily Rhodes

    Na een tijdje zie ik dat Nathan weer terug is. 'Em!' klinkt er uit zijn mond. 'Hoe voel je je?' nog voordat ik kan antwoorden draait hij zich naar een of andere jongen die hem een bos bloemen geeft. 'Alsjeblieft.' zegt hij. ik lach even. Nou, voor zover je het een lach kunt noemen. het ziet er meer uit als een ''ik leef met je mee -maar niet heus- glimlach'', ook al is dat de bedoeling niet. Ik voel me gewoon een soort vertrapt oud rotje. 'Dankjewel' komt er zwakjes uit mijn mond. Ik probeer rechtop te gaan zitten, maar mijn handen staan het niet toe. Poging 2 gaat nog slechter en ik plof weer op het bed neer. Ik besluit het maar op te geven. Ik kijk Naar Nathan. Ik ben blij dat hij hier voor mij gekomen is. Ik weet alleen niet wie die jongen achter hem is. 'Wie is dat?' zeg ik terwijl ik de jongen aankijk.


    imperfection is beauty

    Lill Rose Morgan

    "Wel Robert en ik waren al heel lang vrienden,eerst mochten we elkaar niet en hadden we vaak ruzie,maar uiteindelijk lachten we erom. " Een zucht verlaat zijn lippen als hij eraan terug denkt.
    "Na een paar jaar ,veranderden we ook wat. Robert ,wilde bij de populaire horen en trok me mee,voor mijn eigenbest wil. Ik zou anders ook gepest worden,zei hij. Ik wilde mijn beste vriend niet kwijt,dus daarom deed ik eraan mee ,later beseften we dat het stom was en verlieten we die pestkoppen." Vertelt hij verder.
    "Hij was een soort van broer voor me." Eindigt hij zijn verhaal en hij haalt diep adem.
    Ik bijt een beetje op mijn lip en knik begrijpend. Rose was ook een soort zus voor me. Ze was er echt altijd als ik haar nodig had, zelfs midden in de nacht. Ik deed altijd hetzelfde voor haar.
    Het was net alsof we twee-eiige tweelingzussen waren die bij de geboorte uit elkaar waren gehaald.
    "Ik ken dat gevoel." Zeg ik zachtjes tegen hem. Zelf mag ik Robert niet echt, maar het is niet echt een goed moment om dat te zeggen.
    Opeens steekt er een briesje op. Ik wrijf een beetje over mijn blote armen om het wat warmer te krijgen. Had ik toch maar mijn jas meegenomen, of een vest.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Unimaginable schreef:
    Augustin Guillaume Desmarais
    Ik bekeek haar even. Chimène, die naam herkende ik. "Zat ja, vorig jaar afgestudeerd. Daar herken ik je dus van." Zei ik met een kleine glimlach. Mensen die bij mij op school hadden gezeten, dat zou goed kunnen. Haar donkerblonde haren en blauwe ogen kwamen me iets beter dan vaag bekend voor, maar ik was sowieso niet goed in mensen herkennen. Was ik nooit geweest. Ze was iets kleiner dan mij en leek heel erg vrolijk te zijn. "Ik ben Augustin. Al noemen de meeste mensen me Gus omdat dat makkelijker is." Zei ik met een halve glimlach. Ik keek even naar het andere meisje. "En jij bent?" Vroeg ik. Ik trok mijn beanie iets meer over mijn oren en deed een poging om mijn haar zo te doen dat ik me er niet aan irriteerde. Ik gaf het al snel op en liep een paar stappen in hun richting. Ik vroeg me af of ze het al wisten van Gabriels. Ik herinnerde me zijn voornaam niet meer, maar ik herinnerde hem nog maar al te goed. Niet dat ik heel veel zin had om erover te beginnen.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Nathan Sean Drewi

    Ze lacht pijnlijk en ik kijk bezorgd toe. 'Dankjewel.' Zegt ze zacht en ik glimlach met medeleven. Ze probeert rechtop te gaan zitten, maar het lukt niet. Nadat het de tweede keer ook mislukt, leg ik de bloemen op haar nachtkastje en duw haar zacht terug. 'Blijf maar liggen.' Fluister ik. 'Wie is dat?' Vraagt ze en ze kijkt Jason aan. 'Dat is mijn broer Jason, ik heb geen rijbewijs, dus hij heeft me gebracht.' Antwoord ik. Jason komt erbij staan. 'Ja, dat klopt, ik ben Natans-' ik onderbreek hem. Ik wou geen Nathan genoemd werden! '-Sean' snauw ik. '-Nathans broer.' Gaat hij door. Ik werp hem een blik toe. Hij draait zich naar mij om. 'Ik noem mezelf toch ook geen Josh!?' Zegt hij. Ik rol met mijn ogen. 'Maar ik noem mij lekker wel Sean.' Zeg ik. Ik werp Emily een blik toe. 'Wil je wat drinken?' Vraag ik aan haar.


    And don't forget, Elvendork! It's unisex!

    Elliot Michael Dumont
    "Ik ken dat gevoel."zei ze zachtjes.
    Ik zag vanuit mijn ooghoeken ,dat ze over haar armen wreef en ik doe mijn trui af en leg het over haar schouders en glimlach dan zwakjes naar haar.
    "Hier ,zo heb je geen koud meer."zeg ik vriendelijk.
    Ik kreeg honger en moest blozen toen mijn maag knorde.
    "Euhm,zullen we anders even naar de stad gaan?"stel ik dan voor. Dan konden we wat gaan eten en onze gedachten verzetten.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Emily Rhodes

    Uitgeput lig ik op het ziekenhuisbed. Als antwoord op mijn vraag zegt Sean: 'Dat is mijn broer Jason, ik heb geen rijbewijs, dus hij heeft me gebracht.' Dat snap ik. Dan zie ik hoe de jongen -genaamd Jason- naar voren komt en zegt: 'Ja, dat klopt, ik ben Natans-' Ik zie hoe Sean geïrriteerd naar zijn broer snauwt: '-Sean' Toch gaat Jason door. '-Nathans broer.' ik snap het niet helemaal. Mijn hoofd doet al zeer, en dit helpt niet echt. 'Ik noem mezelf toch ook geen Josh!?' zegt Jason. Ik zie hoe Sean -of Nathan- met zijn ogen rolt en zegt: 'Maar ik noem mij lekker wel Sean.' Heette Sean nou Nathan? Of was Sean gewoon zijn tweede naam? Ik snap het niet helemaal, maar op dit moment ben ik niet helemaal in de stemming om dat te gaan vragen. Voor nu blijf ik hem maar gewoon even Sean noemen. Dat vind ik -en hij- fijner. 'Wil je wat drinken?' zegt hij dan. Nu ik er over nadenk is mijn mond inderdaad erg droog. 'ja, graag!' antwoord ik hem. Ik draai mijn hoofd even en ik kijk naar de bos bloemen die ik heb gekregen van Sean.


    imperfection is beauty

    Nathan Sean Drewi

    Emily kijkt ons vreemd aan als we het over onze namen hebben. 'Ja graag.' Antwoordt ze op mijn vraag. Ik druk zacht een kus op haar hoofd en draai me om. 'Blijf jij maar bij haar.' Fluistert Jason en hij sprint weg. Erg attent van hem. Sowieso dat hij me bracht en bloemen kocht. Dat maakt hem een goede broer. Hij staat altijd voor iedereen klaar. Ik draai me weer om naar Emily en kniel bij haar bed. Ik kijk naar het infuus bij haar bed , het ziet er niet erg fijn uit. Ik glimlach troostend en wrijf over haar schouder.
    Jason komt weer binnen en zet wat water op haar nachtkastje. 'Ik wist niet wat je wou, dus heb ik maar water gepakt.' Zegt Jason. Ik glimlach bedankend naar hem en hij pakt een stoel. Hij gaat er op zitten en ik ga op Emily's bedrand zitten. 'Em? Zijn je ouders of zoiets al gebeld?' Vraag ik zacht.


    And don't forget, Elvendork! It's unisex!

    Lill Rose Morgan

    Hij doet zijn trui af en legt hem over mijn schouder, en glimlacht dan zwakjes naar haar. Ik glimlach terug.
    "Hier ,zo heb je geen koud meer." Zegt hij vriendelijk. Ik bijt even op mijn lip en vraag dan:
    "Heb jij het dan niet koud?" Ik kijk even naar hem en zie dat hij nog wel een T-shirt aan heeft, maar die is niet zo dicht.
    Dan hoor ik zijn maag knorren en ik zie hem blozen.
    "Euhm,zullen we anders even naar de stad gaan?" Stelt hij dan voor. Ik knik en sta op.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Elliot Michael Dumont

    "Heb jij het dan niet koud?" vroeg ze me en kijk me even aan. Ik schudde mijn hoofd. Ik had wel koud,maar ik wilde niet dat zij koud zou hebben.
    Bij mijn voorstel knikte ze en stond ze op. Ik stond ook op en nam mijn longboard.
    "Waar ga jij graag gaan eten ? Ik trakeer je dan wel."vroeg ik haar dan met een zwak glimlachje.
    Ik loop met haar mee het bos uit. Ik onthield wel de weg die we namen,zodat ik hier zltijd kon terug keren.

    (sorry voor de korte post,ik ben inspiloos :/ )


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH