Emma :
' Dus jij bent nu nog niet moe?' Mopel ik vol ongeloof. Ineens schiet weer in me hoofd dat ik hem net maatje noemden, misschien klonk dat wel wat raar.. Maar ik wou hem dan dus gewoon laten weten dat ik het ookals vrienden zie onze relatie, is goede vrienden maar, hoeveel weten we nou van elkaar,? Kijk ik weet wel hoe hij zo beetje denkt, en dat ik duidelijk ben in mezelf om maar zo te zeggen als mensen 3dagen mij vol gezien hebben weten ze hoe ik inpresiepe ben,, maar wat weten we nou echt van elkaar? Naja dat komt later wel, dat hoeft nu niet.. Ik denk ineens weer aan de microfoontjes.. Vervolgens aan papa. Zijn grote hand legt hij in me gezicht mijn vader zijn grote handen met eelt van alle levens jaren. Ik mist nog het meest zijn handen. Hoe hij me altijd gerust ermee kon stellen, en zijn lippen mis ik ook natuurlijk mis ik papa helemaal maar zijn gezicht en zijn handen zijn mijn belangrijkste bij hem. Hoe hij me altijd bij zich trok toen ik nog zo klein was en we altijd samen tv lagen te kijken ik kon dan ook zo op hem in slaapvallen. Ik voeg tranen opkomen en veeg ze schuur van me wangen af. Niet huilen Emm, pap is trots op me. Dat ik zorgzaam ben ik weet het gewoon ik lag voor de laatste keer in zijn handen in het ziekenhuisbed ik zat aan de rand van zijn bed hij pakte me gezicht voor het laatst en keek me aan. Zoals alleen hij dat kon. En hij zei me alleen '" Emma , me liefste denk aan alles wat ik je geleerd heb en onthoud wie je vrienden zijn ik hou zo veel van je" en drukte een kus op me voor hoofd." Ik hou ook van jou pap, zal altijd aan je denken." En een traan gleed er toen over me wang hij lachte nog licht naar me en liet zijn handen uit me gezicht glijden en ik zag hoe hij langzaam zijn laatste zucht uit pufte. Het was over hij was overleden. Ik zag de twinkel in zijn oog veranderen in een doffe verwondering die steeds beter zichbaar werd terwel hij me nog steeds aan kijk zijn hand lach nog op de mijne. Terwel ik hem er amper vanaf durfde te halen nam me moeder me huilend mee zelf kon ik het amper geloven maar toen de zusters en dokter binnen kwam wist ik het zeker.. Papa was overleden.. Tranen glijden langs me wangen. ' Het is niks ' zeg ik zacht in me zelf. En neem even een hap adem..
we're not a boy-band we're a band - Ashton Irwin
27 juli 2013 - 0:51
)
