MSV - Midden Aarde - Speeltopic 4 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 23 juni 2015 - 21:07 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Hobson rilde. Het werd al weer bijna dag en ze waren hier nog steeds. Hij zat gezeten op een steen en keek toe hoe de rest met elkaar sprak en half probeerde om een plan te bedenken. Hij wilde hier het liefst zo snel mogelijk weg. De grond rook naar bloed, de levenden naar zweet en de tranen stonden haast in zijn ogen, zeker als hij zich bedacht dat er geen tweede ontbijt zou zijn voor de komende morgen die hem veel te nabij was.
'Ik wil niet onbeleefd zijn,' zei hij en hij hoopte dat zijn stem aan kracht zou winnen als hij verder sprak. Hij schraapte zijn keel en richtte zich op om iedereens aandacht te trekken, al kwam hij amper tot de borst van de mensen. 'Het spijt me dat ik het moet zeggen, maar ik wil hier graag vandaan. Kunnen we ons vertrek niet wat verspoedigen? Ik zie niet in waarom we hier nog lang zouden moeten blijven.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Zeer verstandig,' sprak Ignatius de Blauwe, die zojuist was teruggekeerd, hij legde zijn hand op de schouder van de hobbit.
'We moeten verder, ja, verder weg van deze plek van onheil en dichter bij de berg. De berg is ons doel en ik vrees dat we hem in dit tempo nooit zullen bereiken, wat vreselijk spijtig zou zijn voor heel midden aarde. Maar ik vrees dat ons getreuzel ditmaal ook aan mij gelegen heeft, ik was mijn hoed kwijtgeraakt in het gevecht, ziet u, en heb mijn uiterste best gedaan die te vinden.'
Hij liet zijn grijsblauwe hoed even zien en zette die vervolgens op.
'Nu ik die terug heb, kunnen we echter veilig verder. Ik neem aan dat iedereen een paard beschikbaar heeft?'

Ithilwen moest lachen om de opmerking van Glordion. Hij had al meteen de ergste er uit gepikt.
'Dat mijn jongen, is Thorin Oakenshield, zoon van Thrain, zoon van Thror, Koning onder de Berg. Hij is zo'n beetje de belangrijkste persoon van dit gezelschap, als Heer van Erebor heeft hij inderdaad een hoop voeten in de aarde hierzo.' zei ze overdreven plechtig. Toen schoot ze in delach. 'En daarnaast is het een enorme saggerijn, ik zou maar bij hem uit de buurt blijven.' Dat Glordion over Thorin sprak herinnerde haar aan iets. Ze voelde aan haar riem, waar de bijl die hij had gegooid om haar leven te redden zat. Ze haalde het van haar riem en woog het in haar hand. 'Over hem gesproken, ik heb nog iets dat aan hem toebehoord. Loop je mee, dan kan je gelijk kennis maken met Zijne Majesteit.' Ze wilde hem van zijn paard helpen, maar de kleine Hobson die zich aan de andere kant van het veld bevond trok haar aandacht, zeker toen De tovenaar er naast ging staan.

[ bericht aangepast op 4 nov 2014 - 20:17 ]

Mayim zit ook nog steeds op Glordions paard, dacht ik

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

Sorreeh, ik had dat helemaal niet gezien! Zal ik mijn stukje aanpassen of trekt ze zelf aandacht?

Niet erg hoor :') Ik maak er wel iets van

Mayim kwam uit de struiken gelopen en ging naar Glordion toe, die op haar gewacht had. Ze remde even af toen ze de onbekende elf naast hem zag staan, maar ze zag er nog best aardig uit. Vaag herinnerde de vrouw zich hoe deze elf zich bekommerd had over de gewonde koning. Mayim aarzelde een seconde maar stak toen haar hand uit en stelde zichzelf voor.
'Ik geloof dat wij elkaar nog niet eerder hebben gesproken. Mijn naam is Mayim.'

[ bericht aangepast op 4 nov 2014 - 20:25 ]

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

Glordion knikte al ja toen hij besefte dat Ithilwen was afgeleid. Hij volgde haar blik en zag een rare man in het blauw en een van die dwergen met grote voeten. Iets aan de tovenaar en de elf haar blik verontruste hem. Hij stapte af en zag dat Mayim hun kant op kwam. Ze leek even te aarzelen maar toen stelde ze zich voor.
"Zij is diegene die mij gevonden heeft na..." Hij stopte zijn zin halverwege om niet te hard aan thuis te denken en slikte een paar tranen weg.

Alles heeft betekenis, ook niets

Mayim zag dat Glordion het even lastig had en keek de andere kant uit. 'Rustig maar, jongeman', suste ze, 'Wij zijn hier om je te helpen.'

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

Glordion was aan de ene kant blij dat Mayim hem steunde maar aan de andere kant geneerde hij zich een beetje om zichzelf.
"Bedankt" Het antwoord klonk heel stilletjes want de weesjongen had geen vertrouwen in zijn eigen stemgeluid. Met waterige ogen keek hij Mayim dankbaar aan.

Alles heeft betekenis, ook niets

'Oom Thorin? Hoelang gaat de reis eigenlijk nog duren?' Vroeg Lili zich af.

Ithilwen wilde de uitgestoken hand pakken, maar zag dat Glordion het moeilijk had en wel wat steun van de jonge elf kon gebruiken. Ze legde een hand op de schouder van Mayim en fluisterde; 'Mijn naam is Ithilwen, we kunnen later nader kennismaken maar ik denk dat de jongen even een momentje nodig heeft.'. Toen gaf ze het jonge mensenkind een aai over zijn bol.
'Ik moet even met heer Oakenshield praten, ik ben zo terug dan kunnen we uitgebreid kennismaken.' zei ze. Toen draaide ze zich om en liep naar de andere kant van het veld, waar Thorin en een andere dwerg in gesprek waren. Ze stopte de bijl tijdens het lopen even achter haar riem. Toen ze bij het tweetal aankwam boog ze naar Thorin en gaf ze een knikje in de richting van de dwerg waarvan ze vermoede dat het een vrouw was.
'Mijn verontschuldigingen meester Oakenshield, maar ik heb nog iets in mijn bezit dat aan u toebehoord.' Ze haalde de bijl van haar riem. 'Het heeft tweemaal mijn leven en het leven van Gawain gered, mijn dank daarvoor.' sprak ze voorzichtig en formeel, in de hoop dat ze nu niet opnieuw weer in gevecht raakte met de koppige dwerg.

[ bericht aangepast op 5 nov 2014 - 11:24 ]

Glordion voelde een zachte aai door zijn warrige haar. Dit was iets dat zijn moeder altijd deed. Hij keek op en zag Ithilwen nog juist richting thorin lopen. Even dacht hij na maar toen nam hij een besluit.
"Wacht even! Ik kom mee!" Hij rende de elf achterna.
(Rocket_Racoon is inactief hoe moet dat nu?)

Alles heeft betekenis, ook niets

Ik zal vragen of ze nog van plan is later mee te doen of dat die nieuwe hem mag overnemen. Zoals we ook bij Prisca hebben gedaan een tijdje.

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius klapte hard in zijn handen.
'Genoeg getreuzeld. Jullie zadelen je nu op, we moeten naar de berg. Ieder die nu niet met mij mee rijdt, wordt achtergelaten.'
Hij klom op zijn paard en trok toen de Hobbit, waarvan hij dacht dat hij Hobson heette, achterop.

Aangezien Glordion er vandoor was gegaan zat Mayim nu zonder rijdier. Ze haalde haar schouders op en zuchtte. Het zou ten slotte niet de eerste keer zijn dat ze een lange tocht op een drafje af moest leggen.

Fire and Blood