MSV - Midden Aarde - Speeltopic 4 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 23 juni 2015 - 21:07 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Ietwat verbaasd keek Mayim naar Glordion, die nu boven haar uit torende. Ze aarzelde een tel, maar besefte toen dat dit gewoon een erg vriendelijke daad was van de jongen. Ze zette haar handen plat op de rug van het paard en zwaaide haar been erover, zodat ze achter Glordion kwam te zitten. Ze hing haar tas goed, zodat de inhoud er niet uit zou dreigen te vallen en melde de jongen dat ze klaar was om te vertrekken.

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

Glordion glimlachte. Alleen verdween die glimlach als sneeuw voor de zon toen hij merkte dat het hondje met de staart van het paard aan het spelen was.Snel sprong hij er weer af terwijl Mayim hem raar aankeek. Het hondje maakte zich al klaar om te springen. Het kleine beestje zou tegen het paard botsen. Het paard zou verschieten en hoogstwaarschijnlijk Mayim eraf gooien. De jongen greep het hondje bij zijn nekvel. Hij zuchtte opgelucht terwijl het beest zich verwoed uit de greep van Glordion probeerde te bevrijden. Om ongelukken te vermijden besloot de jongen om het hondje bij zich op het paard te nemen

Alles heeft betekenis, ook niets

Hoewel Ehriänea graag mee wilde met de groep, zou dat lastig worden zonder paard. Ze liep naar Gawain toe.
'Ik wil niet onbeleefd zijn,' begon ze, 'maar denk je dat je paard twee man zou kunnen dragen?' Ze keek hem schuldbewust aan. 'Ik ben niet te paard.'

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Galahad in de verte de groep zag, spoorde hij zijn paard aan nog harder te gaan. In galop naderde de groep snel en zijn paard remde af. Toen de stofwolk was gaan liggen sprong hij in een sierlijke boog van zijn paard af en maakte een lichte buiging voor de koning van het Demsterwold, waarna hij zich tegen de groep richtte.
'Ik heb zojuist Caylith naar Minas Tirith gebracht,' meldde hij, 'en ik heb belangrijk nieuws van de stadhouder.'
Hij slikte en zijn ogen dwaalden af naar Gawain.
'Gondor trekt haar steun in. Volgens de stadhouder is er geen koning onder de berg. Hij meent dat, omdat de mensen de laatste jaren de zwaarste slagen tegen de draak hebben geleverd, de berg en zijn schatten het ras der mensen toekomen. Gondor zal haar hulp bij het doden van de draak slechts aanbieden als de dwergen hun aanspraak op de berg en zijn schatten laten vallen.'
Hij knikte ten teken dat hij klaar was en wachtte op de reacties.

[ bericht aangepast op 26 okt 2014 - 21:45 ]

Oeps! Kuekuatsu ---> Armitage, vergeten te zeggen

'Dan hebben we jullie hulp niet nodig,' gromde Thorin. 'Die rijkdommen behoren mijn mensen toe. Wij moeten onze stad daarvan herbouwen.'
Hij blikte Galahad glashard in de ogen. Er waren maar weinigen uit Gondor. Hij had hen niet nodig.

Every villain is a hero in his own mind.

'Laten we maar vaart maken,' zei Gengi die het heft van haar wapen alweer gevonden had en Galahad met een dreigende blik in haar ogen in de gaten hield. 'Straks zijn andere vijanden ons zo weer op het spoor. De dood waart hier rond.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Angel haalde haar schouders op terwijl ze haar vingers om de hengels van Minas draaide.
'Ik hoop vandaag nog. op één plek blijven hangen is niet goed.'
Naast haar brieste Minas instemmend, hij werd niet goed van al die dode orks en de geur van lijken deden zijn zintuigen niet goed.

sorry niet veel vandaag

A wizzard is never late Frodo Baggins, nor is he urly. he arrives precisely when he means to ~Gandalf

Gawain luisterde naar de woorden van de elf en daarna naar die van de dwergenkoning. Hij voelde de woede en irritaties in zijn binnenste opborrelen en balde geirriteerd zijn vuisten. Gondor had vanaf het begin af aan getwijfeld over het sturen van mensen, maar Gawain had erop gestaan mee te gaan. Hij bleef de elf kwaad aankijken, terwijl hij naar woorden zocht. Maar hij vond de juiste woorden niet en liep zwijgend met grote, kwade passen richting zijn paard. 'Kom op,' gromde hij naar het beest en greep de teugels vast. Aino schrok van zijn felle reactie, maar volgde hem toch. De woorden van de dwergenkoning staken hem het meest, al had hij het niet anders verwacht. Die dwergen dachten maar aan één ding en het kon ze niet schelen hoeveel andere wezens, behalve dwergen, daarvoor stierven. Hij trok het zadel van Aino goed en controleerde nog een keer extra of alles vast zat, waarna hij geirriteerd zijn dolk uit de hand van de hobbit trok en deze weer in zijn riem stak. Hij stond op het punt om te vertrekken, toen hij zich weer besefte waarom hij hier was gekomen. Hij deed dit niet voor Gondor, óf de dwergenkoning. Hij deed dit voor zichzelf. Hij had erop gestaan om met deze reis mee te gaan, omdat híj deze reis wilde maken, niet omdat Gondor dit wilde. Maar dit wilde hij niet uitspreken, omdat hij niet wilde dat mensen zijn loyaliteit in twijfel namen. Hij haalde diep adem en keek geirriteerd naar Ehriänea. 'Waar wacht je op? Stap op,' mompelde hij geirriteerd. Het was niet zijn bedoeling geweest om zo naar haar te doen, maar op het moment was hij te geirriteerd om vriendelijk te spreken.

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Van op zijn paard keek Glordion verbaast naar de woordenwisseling tussen de elf en de dwerg. Hij had onmiddellijk door dat dit hier grotenmensenzaken waren waardoor zijn aandacht verzwakte. Wel vond hij de reactie van een van de mensen interessant. Uit zijn gedrag concludeerde de jongen dat die man van Gonder was. Alleen leek hij niet zo blij met het besluit ban zijn heerser.

Alles heeft betekenis, ook niets

Ithilwen was het met Angel eens, dit duurde belachelijk lang. Haar eerste neiging was om meteen op te staan en de mensen toe te roepen dat ze op moesten schieten, maar daardoor zou ze waarschijnlijk alleen maar meer lelijke opmerkingen naar haar hoofd geslingerd krijgen. Bovendien, snel opstaan was niet het beste om te doen op dit moment. Ze keek om zich heen en zag dat een aantal nieuwe mensen zich bij de groep had gevoegd, waaronder een kind. Ithilwen kroop voorzichtig overeind, klopte de lembaskruimels van haar kleren en liep naar het kind toe.
'Dag daar jongeling, zo te zien zit je daar prima! Hoe komen jij en dit prachtige dier in deze groep terecht?' vroeg ze, terwijl ze over de hals van het dier aaide.

Uhm, hallo daar, denk ik

"Mijn woonplaats is vernield en het enige dat nog leefde was een van de kleintjes van de hond en het paard. Na drie dagen stappen kwam ik hier en heeft Mayim mij uit de struiken gepikt." Glordion was gevleid door de loftuitingen over zijn prachtig dier want hij had het paard samen met zijn vader getraind.
"Ik heet trouwens Glordion."

Alles heeft betekenis, ook niets

Een beetje ongemakkelijk voegde Chase zich bij de groep. Hij had zijn pony eindelijk teruggevonden, die van schrik een heel eind verder was gerend. Hij voelde zich ongemakkelijk door wat er allemaal gezegd werd en de reactie van Gawain, die zijn dolk teruggreep. Chase had de dolk graag teruggeven en hem willen bedanken dat hij hem mocht gebruiken, maar het leek hem beter om de man nu even met rust te laten. Hij had besloten om Thorin in de gaten te houden, aangezien hij de gene was die nu de leiding nam. Chase was het met hem eens: hij wilde hier ook zo graag mogelijk weg. Hij aaide rustig zijn rijdier over de hals en praatte zacht tegen het dier, terwijl hij wachtte tot iedereen klaar was voor vertrek.

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Ithilwen knipperde even met haar ogen en was verbaasd over de luchtige manier waarop Glordion kon praten over de verwoesting van zijn thuis. Onmiddelijk had ze respect voor hem. Ze duwde haar gordel om haar middel recht en boog lichtjes voor de jongen.
'Het is mij een eer om zo'n jonge, maar dappere strijder in onze groep te mogen verwelkomen.' sprak ze. Toen grijnsde ze en knipoogde ze naar Glordion. 'Genoeg van al die beleefde onzin, dat maakt het leven zo saai. Vertel eens Glordion, waarom zit je daar zo hoog op je paard?'

Glordion was lichtelijk verbaast over de vraag. "Ik wacht tot we vertrekken want die dwerg leek mij wat geërgerd en ik zou hem niet graag in de weg staan. Wie is hij eigenlijk? Hij lijkt mee veel macht te hebben." Hij probeerde zover mogelijk van het onderwerp huis blijven want hij voelde zich nog niet klaar om er alles over te vertellen. In stilte beloofde de jongen dat hij zijn tranen voor zijn vroegere thuis pas s'nachts, als een groot deel van de groep sliep, zou laten gaan. AL begon het erop te lijken dat ze gewoon hier zouden blijven als ze niet snel vertrokken.

Alles heeft betekenis, ook niets