[MSV] American High School ~ O1 - Speeltopics

Lockwood High School, Californië. Een van de grootste scholen in Amerika en een school die perfect in een typische tienerfilm zou passen. Ze hebben het sportteam vol met veelbelovende spelers, de mooie cheerleaders, de geeks, de outsiders en ga zo maar door. Maar hoe is het leven van de Lockwood tieners op deze school, of het allemaal de cliché types zijn is maar net de vraag..

Remember to have fun... High School is the best time of your life.. Yeah right.

[ bericht aangepast op 23 jan 2015 - 21:15 ]

El Diablo.

Sami knikte maar nam niet genoegen met haar antwoord, ''een paar shotjes kan geen kwaad.'' Hij draaide zich om en pakte een paar glaasjes waarna hij de cola met de wodka mengde en terug keerde naar de twee. Gefocust hield hij zijn blik op de glaasjes om te zorgen dat er niks over heen schoot en overhandigde ze. ''Het kan alleen maar goede dingen brengen, heb ik gelijk of niet Oli?'' Vroeg Sami hem en hij grijnsde lichtjes om vervolgens het glaasje achterover te slaan.

Everything is illuminated by the light of our past.

Hij wist niet zo goed hoe zijn woorden fout konden worden opgevat, maar hij ging er toch gewoon in mee. Ondanks dat hij alles en iedereen zag als kunst, betekende niet dat hij van tijd tot tijd geen foute humor kon waarderen. "Had je dan iets anders in gedachten wat je liever speelt? Of krijg ik het met je vriendje aan de stok voor deze vraag?" vroeg hij met een ondeugende glinster in zijn ogen, die duidelijk uit zijn ogen tussen zijn rode krullen sprong. Foute opmerkingen hadden nog nooit iemand vermoord, toch? Blauw plekken, ja, maar meer ook niet. Nu wist hij niet of ze een vriendje had, maar gezien de reputatie van cheerleaders zou hij er niet van opkijken, net als het feit dat ze hoogst waarschijnlijk al heel lang geen maagd meer was. Nu was hij dat ook al jaren niet meer, maar toch had het hem altijd geïntrigeerd dat jongens nooit werden afgerekend op het feit dat ze sexgekke varkens konden zijn, maar dat meisjes op een of andere manier puur moesten blijven. Het was in zijn ogen scheef en vreemd, maar ook hij kon niet ontkennen dat een puur onschuldig meisje een soort aura om zich heen had, wat heel speciaal was, terwijl jongens dat boven een bepaalde leeftijd eigenlijk nooit hadden, of ze nu maagd waren of niet.

Bowties were never Cooler

Dat de jongen op haar ondeugendheid inging, verbaasde haar niet zo. Meestal deden dat jongens dat wel. Zijn eerste vraag negeerde ze. "Waarschijnlijk niet, aangezien ik die niet heb." Was echter haar antwoord op zijn tweede vraag. Het kon geen kwaad dat mensen dat wisten. Eerlijk gezegd dacht ze dat het wel algemeen bekend was. Nou ja, het was ook niet alsof je heel populair was, maar als je cheerleader bent op een school als deze, wisten mensen al snel meer over je dan alleen je naam. "Het ligt er denk ik aan waar jouw voorkeur ligt." Zei ze om nog even terug te komen op de eerste vraag.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Atlas Vandenberg

Vermoeid wreef Atlas in zijn ogen, stond op het punt om naar huis te gaan, en toen vielen zijn ogen op de hyperactieve Brady. Hij mocht Brady wel, al was het een cheerleader. Brady was... nou ja, was geen méísjescheerleader, en die waren ronduit het ergst van alle mensen op deze school. Hij wurmde zich tussen de menigte door en sloeg zijn arm lachend om Brady heen. De alcohol had hem wat rustiger gemaakt en hij was niet bang meer om vriendschappelijk met mensen om te gaan, zelfs al kende hij ze amper.
'Brady! Fantastisch feest, niet waar mijn jongen?' riep Atlas is een Brits accent en hij trok er een serieuze blik bij. Daarna proestte hij het uit.
'En heb je al een potentieel vriendje ontmoet?' vroeg hij belangstellend terwijl hij mee ging op het ritme van de muziek.

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Brady schrok even toen hij plots een arm om zijn schouders voelde. Hij keek opzij en zag dat het Atlas was. Hij moest lachen van de opmerking. Verontschuldigend keek hij naar Annabeth en stak zijn hand even naar haar op als teken dat hij later wel terug zou komen.
"Ik vind het wel gezellig," grinnikte hij toen hij de arm van Atlas rustig van zijn schouders duwde. De opmerking over een potentieel vriendje was hem niet ontgaan en hij lachte kort. "Help je me er anders mee, Las." Hij keek de jongen naast zich aan en gaf hem een kort duwtje. Hij wist wel hoe het kwam dat deze jongen zo vrolijk was, daar kon niet omheen gelopen worden.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Raphael luisterde rustig naar het meisje naast hem, terwijl hij zijn whiskey dronk. Het verbaasde hem dat ze geen vriendje had, maar dat ze niet veel later op zijn opmerking inging verbaasde hem zeker niet. Haar opmerking hield alles vaag, maar ze wisten voor zijn gevoel beiden waar ze het over hadden. "Dat ligt er erg aan hoeveel drank ik op heb. Hoe meer drank, hoe meer het fluit spelen de voorkeur heeft over iets anders." zei hij simpeltjes. Nu legde hij het er wel heel dik bovenop, al wist hij niet of ze hier de uitdrukking van fluit spelen, of pijp smeren, ook kenden. Daar kwam hij straks wel achter. "Maar betekend dat, dat jij geen voorkeur hebt?" Hij was er toch wel benieuwd naar, want meestal was er wel een zaakje van voorkeur aanwezig. Als ze onzeker zou zijn over het spelen op haar cello, zou ze waarschijnlijk het tweede verkiezen, maar hij snapte het ook wel weer dat ze niet als slet te boek wilde staan, wat cheerleaders in zijn gevoel al enorm snel waren, en het cello spelen verkoos boven de andere optie.

[ bericht aangepast op 11 jan 2015 - 14:38 ]

Bowties were never Cooler

Het antwoord van de jongen maakte het niet makkelijk voor haar. Beiden hielden ze het vaag en als ze net iets doorslaggevends zei moest dat er niet verkeerd uitkomen. Door zijn vraag wist ze even niet meer goed wat te zeggen. Ze kon erg genieten van het bespelen van haar cello, maar wanneer ze dat aan iemand zou laten horen, zou ze zeker falen. Aan de andere kant wilde ze ook geen slet lijken. Niet dat ze nooit het bed deelde met een jongen, maar van vaak was nu ook weer niet te spreken. "Ik denk het niet nee." Was dus haar antwoord op zijn vraag. Dat de jongen veranderde bij veel drank geloofde ze best. Dat hadden de meeste mensen. Zelf dronk ze niet heel veel, tenminste meestal dronk ze niet heel veel.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Raphael was enorm verbaasd dat Audrey zelfs als het haar gevraagd werd, geen voorkeur uitsprak tussen seks of cello spelen. Veel meiden in haar plaats zouden dat wel anders doen. Hij nam nog een slokje en plaatste toen een plukje haar die naar voren was gevallen, iets uit haar ogen. Een los plukje was een perfecte imperfectie, en gaf haar iets meer menselijkheid en minder barbie, wat hem toch best wel wat aantrok. Nee, hij zou liegen als hij zou zeggen dat ze hem helemaal koud liet, maar er was toch nog best een aantal glazen whiskey nodig, wilde hij haar echt meenemen naar de slaapkamer van een vreemde om wat te gaan rollebollen. Niet dat hij van plan was veel te drinken, maar je wist het maar nooit. "Goed om te weten." zei hij nog kort, voor hij toch weer even rondkeek, naar het feestje wat toch langzaam gezelliger werd. "Maar zonder grappen, zou ik je graag een keer cello horen spelen, als je het aan me wil laten horen, dan." zei hij weer serieus. Dat was toch een vorm van kunst die je niet vaak zag.

Bowties were never Cooler

Oliver Elliot Oakley

'Sorry." miemde Oliver naar Caya toen Sami achter de drankjes was. Het duurde niet lang of Sami was al en had drie glaasjes bij waardoor Oliver zichzelf wel voor zijn kop wilde slaan. Sami haf hem en Caya een glaasje en knikte er gewoon maar bij waarna hij het drankje in zijn keel goot. Oliver neep zijn ogen even dicht en schudde zijn hoofd dan om het brandende gevoel weg te krijgen. "Oh man, dat spul brand door zeg." mompelde Oliver en kuchte daarna even

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Tyler begon te grijnzen bij haar woorden en liet zich rustig meenemen de menigte in. Hij keek even toe en begon toen ook maar op het ritme te bewegen. Tyler kon wel dansen, als hij er zin in had. Hij deed het niet heel vaak, maar hij kon het. 'We hebben een danser, zie ik.' zei hij over de muziek heen en een snelle knipoog volgde. Hij bedoelde er op zich niks mee, maar hij had natuurlijk geen idee hoe zij het zou opvatten.

El Diablo.

Atlas Vandenberg

'Ik zal je erin helpen, man.' Atlas zuchtte en perste er een halve lach uit.
'Wij tieners zijn immers gedoemd over verliefd te worden, niet waar?' zei hij en hij haalde zijn schouders wat ongemakkelijk op. Verliefd worden op mensen die we niet kunnen hebben, dacht hij erachter aan. Het gebeurde hem altijd. Hij was niet uitzonderlijk knap, supergrappig of geweldig charmant. Hij was niet slim, en hij was ook niet populair. Meisjes zagen hem als een vriend. Gefriendzoned, elke keer maar weer. Hij zuchtte even en zette de zorgen van zich af.

Dana Thorne

Opgelaten liet Dana hem los en draaide een rondje, waarbij het geruite bloesje om haar middel opwaaide en om haar heen draaide.
'Ik heb jaaaren ballet gedaan, dus ja, dat klopt wel,' en ze gaf hem een samenzweerderige knipoog terug. Ze ging op haar tenen staan om door de menigte heen te kijken en zag daar de drank staan. Ze had eigenlijk wel een beetje dorst, dus ze richtte zich op Tyler.
'Hé, ik heb dorst, dus ik haal even een biertje. Zal ik iets voor je meenemen?'

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

"Gedoemd tot verliefd worden valt wel mee, toch?" Brady sloeg zijn arm om Atlas zijn schouders heen en porde hem in zijn zij. "We zijn gewoon gedoemd om single te blijven, denk daar eens over na." Hij grijnsde en liet hem toen weer los. "Maar het komt wel goed, ik ga wel leven met zeventien katten in een flatje. Daar zit ik niet mee, hoor." Hij bewoog wat op de muziek.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Tyler lachte even en knikte. Hij verwachte het ergens wel. 'Ehm, ja is goed. Doe maar wat, ik lust alles.' grijnsde hij. Hij had alles wel is gehad qua alcohol, wat vooral kwam omdat hij heel vaak de alcoholvoorraad van zijn ouders plundert op een saaie dag. Niet dat ze het snel door zullen hebben, het boeit hen vaak toch niks wat hun kinderen uitvoeren..

El Diablo.

Audrey schrok even van de hand van de jongen die een haar uit mijn gezicht haalde. Ze vond het een aardige jongen, buiten dat ze zijn naam nog niet wist. "Ja natuurlijk." Antwoordde ze op zijn vraag. "Maar ik speel niet zo heel goed hoor. Je kan beter naar een concert gaan van iemand zoals Yo-Yo ma als je iets goeds wil horen. Mag ik trouwens vragen hoe je heet?" Ze vroeg het maar recht toe recht aan. Ze was er niet trots op dat ze zijn naam niet wist, maar de beste manier om dat te veranderen, is door het aan hem te vragen. Audrey wist niet of hij wist wie Yo-Yo ma was, maar dat zou wel blijken aan zijn reactie op haar antwoord.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Atlas Vandenberg

'Nee, katten zijn leuk,' grinnikte Atlas en besloot dat nu niet het moment was om sip te doen. Hij begon weer te dansen, maar besloot dat hij zo beter even naar buiten kon. Misschien moest hij zo maar weer richting huis. Dit was hoe dan ook al beter dan hij had verwacht. Misschien konden hij en Brady wel vrienden worden. Toen hij verderop een enigszins aantrekkelijk jongen zag, wees hij er op en moest lachen.
'Geen idee hoe hij heet, maar misschien wel wat voor jou,' riep hij en hij danste weer verder, op de alcohol die door zijn lichaam pompte.

Dana Thorne

'Komt er aan, meneer,' zei ze en ze wurmde zich door de massa heen. Een bier, en nog iets. Iets sterks? Iets milds? Ze vroeg zich af wat ze voor hem moest inschenken zonder een verkeerde indruk te maken. Als ze hem een whiskey gaf, leek het alsof ze hem probeerde dronken te voeren. Gaf ze hem een mixje, dan leek het alsof ze vond dat hij een slappeling was. Met wijn deed ze alsof ze twee oude wijven waren. Een biertje voor hem? Maar zij nam ook al ene biertje. Verdomme, wat liep ze nou moeilijk doen. Volledig in gedachten verzonken liep ze keihard tegen iemand aan.
'Oh! Kut, sorry!' riep ze en ze keek op naar een jongen die rond de tien cm groter dan haar was. Hij had bruine warrige haren. Naast hem stond een andere jongen die redelijk op hem leek en een onopvallend en jong meisje. Ze liet haar ogen even over hen heen glijden.
'Ehm, het spijt me echt,' verontschuldigde ze zich. 'Maar waar kan ik de drank vinden? Ik ben nogal verdwaald in dit huge huis,' stamelde ze.

{Sami, Oliver en Caya, lol }

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner