[MSV] American High School ~ O1 - Speeltopics

Lockwood High School, Californië. Een van de grootste scholen in Amerika en een school die perfect in een typische tienerfilm zou passen. Ze hebben het sportteam vol met veelbelovende spelers, de mooie cheerleaders, de geeks, de outsiders en ga zo maar door. Maar hoe is het leven van de Lockwood tieners op deze school, of het allemaal de cliché types zijn is maar net de vraag..

Remember to have fun... High School is the best time of your life.. Yeah right.

[ bericht aangepast op 23 jan 2015 - 21:15 ]

El Diablo.

Brady lachte luid en keek naar Atlas.
"You're drunk, aren't you?" zei hij toen en gaf Atlas een zacht duwtje. Hij keek even naar de jongen en schudde zijn hoofd toen. Atlas spoorde niet, moest hij eerlijk toegeven. Hij mocht de jongen wel, daar niet van. Hij zou precies tussen zijn vrienden passen, maar de jongen spoorde gewoon niet. Brady danste op de maat verder en bekeek de groep die stond te dansen even. Er waren best wat mensen aanwezig op deze party. Hij zocht naar Caya en zag zijn zusje toen staan. Een steek van woede schoot door zijn lichaam heen toen een van de jongens, hij dacht da hij Sami heette, zijn zusje drank gaf. Ze keek ernaar en wist niet wat ze ermee moest doen waaruit hij begreep dat ze nee zei, maar toch kreeg. Brady balde zijn vuisten. "Ik ben zo terug, denk ik." zei hij tegen Atlas en baande zich een weg door de menigte heen, naar zijn zusje, Oliver en Sami.
"Hé!" Hij gaf Sami een duw. "Drank geven aan een vijftienjarige die het niet eens wil, ben je achterlijk?" Hij wist dat Caya net als Brady niet zo van de drank was en Caya was op dit soort momenten slecht in nee zeggen. Zij was er op tegen. Natuurlijk proefde ze af en toe wel eens een wijntje van onze moeder, maar ze vond het, zoals zij het noemde, ontiegelijk smerig.

[Moest even :W]

[ bericht aangepast op 11 jan 2015 - 18:25 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Nadat een onbekend meisje tegen Oliver was gelopen kreeg Sami een duw van Brady waardoor hij iets naar achter struikelde. ''Als Caya haar geliefde cheerleader broer niet had hé,'' sprak Sami sarcastisch en wou eerlijk gezegd niet in een ruzie terecht raken op andermans feest.

Everything is illuminated by the light of our past.

Oliver Elliot Oakley

Caya had vriendelijk het shotje afgewezen waarbij Oliver begrijpelijk had geknikt, hij wilde het glaasje terug can haar aannemen maar net op dat moment liep er iemand tegen hem aan. Oliver draaide zich vragend om naar het meisje die tegen hem opgebotst was. "Geen zorgen, drank kun je daar ergens vinden." zei hij en wees naar de plek waar hij daarnet zijn drankje vandaan had gehaald en daarna keek hij naar Caya. 'Zal ik die terug nemen dan?" zei hij waarna hij het kleine shotje van haar nam, maar deze uit verschot liet vallen toen Sami naar achteren werd geduwd. "Hé rustig man, wat is je probleem?!" zei Oliver wat bot tegen diegene die zijn neef geduwd had, maar het bleek Brady te zijn. "Je hoeft niet zo te reageren, het drankje is al weg. Caya heeft er niets van gedronken." zei Oliver daarna rustig. Daarna trok hij Sami wat naar achteren gezien Oliver geen zin had in ruzie en al zeker niet als dat in een gevecht kon uitdraaien.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Caya was zich rot geschrokken en keek boos naar Brady. Ze kon dit zelf wel oplossen.
"Brady?" Brady keek Caya aan. "Waarom, ik kon het zelf wel oplossen." Caya sloeg haar armen over elkaar. Brady rolde zijn ogen even. Hij moest toegeven dat hij Sami niet zo vertrouwde en dat hij daarom misschien wel zo impulsief reageerde. Hij richten zich op Sami.
"Sorry." Toen wandelde hij zwijgend terug naar Atlas.
In stilte keek Caya naar de twee jongens naast haar. Ze schaamde zich een beetje.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Puck stond op van haar bankje en zette haar eigen muziek uit. Het park was niet al te ver van het huis waar het feestje werd gegeven. Het duurde dan ook niet al te lang voordat ze er was. Ze bleef twijfelend voor de deur staan. Ze hield helemaal niet zo van feestjes, of popmuziek. Ze beet op haar lip voordat ze de voortuin in liep en wat mensen gedag zei. Ze twijfelde nog steeds of ze niet naar huis moest toen ze het huis in liep. Op een afstandje bleef ze staan, Sami stond verderop met wat mensen die ze wel herkende, maar het zag er niet al te gezellig uit. Twijfelend draaide ze zich half om, niet zeker of ze naar hem toe moest, ze had altijd nog een reuze crush, dus zwaaide ze maar van een afstandje naar hem, als hij het aan zou ze wel met hem praten.

We've lived in the shadows for far too long.

Sami gaf Caya een korte blik nadat Brady zijn excuses aan had geboden, hij schudde zijn hoofd en draaide zich om van de twee. Sami zijn oog viel nu op een ander meisje, Puck. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht en hij begroette haar met een knuffel. ''Waar was je?'' Vroeg hij en hij keek haar afwachtend aan.

Everything is illuminated by the light of our past.

Raphael luisterde naar Audrey die hem vertelde dat ze nog niet zo goed was in het spelen, maar dat deed hem juist wat glimlachen. Bij haar vraag trok hij wel een wenkbrauw op. "Ik heet Raphael, maar iedereen die het weet noemt me Raph. Toch zou ik jou wel graag horen spelen. Pro's spelen dingen perfect, foutloos, klinisch. Daar is weinig kunstzinnigs aan, terwijl muziekstukken met foutjes erin interessant zijn, diep, en geweldig." zei hij voor hij nog een slokje drinken nam. "Ik snap ook niet waarom mensen altijd zo geobsedeerd zijn met perfectie, terwijl juist imperfectie zo prachtig is." zei hij terwijl zijn gedachten begonnen af te dwalen, wat altijd op enige punt gebeurde, terwijl het nu best lang had geduurd.

[ bericht aangepast op 11 jan 2015 - 21:13 ]

Bowties were never Cooler

Puck voelde haar wangen rood worden zodra ze een knuffel van Sami kreeg. Ze lachtte nerveus, wat gelukkig gewoon als een vrolijk lachje klonk.
"Ik wss in het park wat aan het oefenen en vergat de tijd, " loog ze. Beste leugens waren soort van de waarheid. Ze was in het park omdat ze bang was dat ze alleen zou zijn op het feestje.
" Is het een beetje een leuk feestje, of ben ik voor niks gekomen? " vroeg ze met een halve glimlach.

We've lived in the shadows for far too long.

Eigenlijk had Audrey er nog nooit zo over nagedacht, maar ze moest Raphael gelijk geven. Buiten dat perfectie amper bestond, kon imperfectie misschien even goed of beter zijn. "Als je het zo ziet, vind ik het goed." Zei Audrey. Ook zij nam nu een slokje van haar drankje, waarvan ze nog niet zoveel gedronken had. Even wierp ze een blik op het midden van de kamer, waar gedanst werd. "Heb je zin om te dansen?" Vroeg ze een beetje blozend. Bij jongens uit bijvoorbeeld het sportteam zou ze niet twijfelen om het te vragen, maar bij deze jongen was ze nog niet zo zeker van zijn antwoord als dat ze bij hen was.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Oliver Elliot Oakley

Oliver bekeek de twee even ongemakkelijk aan nadat Sami weg was gegaan. Misschien was het nu ook beter voor hem om een andere gespreks partner te vinden, en het daar hopelijk niet gaat verprutsen. "Eh, nou ik zie je misschien later ?" kwam er eerder vragend over zijn lippen. Wie weet wilde ze hem niet meer zien en bij Brady had hij nu vast ook geen goede reputatie behaald. Oliver zwaaide kort en besloot dan maar om in de dansende menigte te verdwijnen, hopend een nieuwe gesprekspartner te vinden.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sami beet op zijn nagel en schudde zijn hoofd, ''het is pas net begonnen – maar ik ben eerlijk gezegd al een stuk opgeluchter dat jij er bent.'' Hij trok haar aan haar hand mee en pakte nog twee glaasjes om de cola en wodka weer te mengen. ''Zo ben je in ieder geval niet voor niks gekomen,'' sprak hij terwijl hij het glaasje aan haar gaf.

Everything is illuminated by the light of our past.

Jace keek om zich heen en zuchtte. "Maar ik ga even leukere mensen op dit feest, doei." Zei ze, pakte de fles wodka van haar broer af en verdween voor ze iets konden zeggen de menigte in. Ze nam een grote slok uit de fles en keek om zich heen of ze iemand bekend zag, maar geen geluk. Opeens botste tegen iemand op en met een fronsend gezicht keek ze omhoog. "Oli!" Lachte ze en glimlachte breed. "Eindelijk iemand die ik ken," zei ze daarna met een lacherige toon.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Puck pakte het glaasje aan. Alcohol, iets waar ze als de beste tegen kon. Sami stond niet heel bekend om zijn brave karakter. Puck was ook niet iemand die overal om gaf, al wist ze toch niet zeker of alcohol een goed idee was, zo vroeg op de avond. Vast wel, een paar glaasjes haalde toch niks uit? En het was met Sami, ze kon hem vertrouwen. "Nja, aangezien jij hier bent ben ik sowieso al niet voor niets gekomen," mompelde ze een beetje onverstaanbaar terwijl ze om zich heen keek. "Ik vergeet helemaal te vragen hoe het met je Is," zei ze tussen twee slokken door.

We've lived in the shadows for far too long.

Toen Audrey toestemde met hem ooit haar cellospel te laten horen, kreeg hij een scheve grijns op zijn gezicht, maar deze verdween weer snel toen ze vroeg of hij wilde dansen. Daar had hij verre van genoeg voor gedronken, maar toch wilde hij zo'n dame als haar, met meer diepgang dan het oog je gaf, niet afwijzen. "Als ik mijn glas leeg heb, goed? Nog even wat dansmoves opdrinken." zei hij als grap, maar het was wel echt waar. Hij was veel te blank om te dansen, zeker rond deze mensen die bijna allemaal wel iets Zuid-Amerikaans in zich hadden, of het nu van bloed, vrienden, of cultuur was. Hij dronk zijn beker leeg en zette weg op een of ander tafeltje. Daarna draaide hij zich terug naar het meisje en stak zijn hand uit. "Kom je? Of speel je liever dan dat je danst?" vroeg hij vrolijk, nu toch wel een klein beetje de whiskey begon toe te slaan. Nu kostte het nog flink wat meer drank voor hij echt weg zou zijn en dingen zou doen waar hij spijt van zou hebben de volgende ochtend.

Bowties were never Cooler

Sami grijnsde lichtjes na zijn tweede glas en fronste toen ze over haar gemompeld heen praatte. ''Wat zei je daarvoor?'' Vroeg hij en schonk nog een glaasje in. Hij moest zelf niet té dronken worden anders kon hij nog wel eens dingen doen waar hij spijt van kreeg. ''Met mij gaat het prima,'' antwoordde hij – lekker vaag. ''Hoe is het met jou?''

Everything is illuminated by the light of our past.