[RPG] High School • Speeltopic | 2 - Speeltopics

21 juli 2015 - 22:00 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Het Melrose High is een doodnormale high school. Alle soorten leerlingen en docenten lopen er rond van de cheerleaders tot de nerds. Ieder jaar vindt er voor de leerlingen een eindejaars gala plaats en de wedstrijden van het footballteam zijn de belangrijkste gebeurtenissen van de maand. Overleef jij het tot na je examens of bezwijk je onder alle druk van de middelbare school? Ben je een gehate cheerleader, populaire atleet of gevreesde badboy?
"Welkom op het Melrose High,"

OVER DE SCHOOL

REGELS
• Denk goed na voordat je hieraan meedoet!
• Er is een woordenminimum van 250 woorden
• Reserveringen vervallen na drie dagen, uitstel vragen is mogelijk
• Maximaal drie personages per user, waarvan minstens één jongen
• Houd de types en geslachten gelijk
• Geen ruzie OOC
• Ik maak de nieuwe topics aan, tenzij ik anders aangeef
• Relaties bespreken in het praattopic
• Voor vragen staan mijn GB en PB open
• Have fun!

TOPICS
Rollentopic 1
Praattopic 1

HET BEGIN
We beginnen op een random maandagochtend. Niet op de eerste schooldag, maar gewoon op een random maandag in september! Iedereen komt binnen en loopt naar zijn of haar klassen toe.

[ bericht aangepast op 27 juli 2015 - 15:19 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

28 juli 2015 - 8:57 Fagerman is offline

Fagerman 4603

MYAH RAITH

Ik reed door de school. Ja, reed. Ik zat in een rolstoel.
Dat van de trap vallen op Finns feest had me niet veel goeds afgeleverd en nu had ik dus een gebroken been. Joepie.
Dit weekend had ik niet zoveel kunnen doen. Het was lastig om van verdieping te wisselen zonder hulp en aangezien mijn familie me nu al echt met heel veel moest helpen, besloot ik het maar zo makkelijk mogelijk te houden. Ik was het hele weekend thuisgebleven, maar of iedereen thuis dat zo fijn had gevonden...
Van de avond zelf kon ik me eigenlijk niet zoveel herinneren. De alcohol had mijn hoofd en lichaam overgenomen. Ik durfde er niet over na te denken wat ik allemaal gezegd of gedaan had, dus ik had er niemand naar gevraagd. Behalve dat ik de trap opgeklommen was en toen weer naar beneden gevallen was om mijn been te breken.
Ik voelde me best schuldig naar Finn toe om precies op zijn feestje mijn been te breken. Ik had het ook kunnen doen op het feestje van één of andere zak. Nou ja, het allerbeste was gewoon dat ik dat stomme ding niet zou breken.
Over zakken gesproken, ik was op weg naar Nathan. Er waren nu trainingen en wedstrijden en aangezien ik niet echt iets had waar ik aan meedeed - ik moest echt iets gaan zoeken - kon ik heengaan waar ik wilde.
De dronken bui van vrijdagavond was compleet verdwenen, maar mijn wil om met Nate te praten was er nog steeds. Ik was nog steeds erg boos op hem, maar ik miste hem ook. Praten kon geen kwaad toch?
Overal keken mensen met meelevende blikken naar me. Ik negeerde ze een beetje, maar ze irriteerde me echt enorm.
Ik reed het veld op, waar ik een stuk minder goed kon rijden en na de eerste drie meter zat ik al vast.
Ik zag jongens van het team naar me kijken met zo'n meelevende blik, maar ook een paar waren een beetje aan het grinniken.
Ik wierp hen een chagrijnige blik toe. Echt heel grappig.
Gelukkig zag ik Nate toen staan. Waarschijnlijk had hij mij niet zien aankomen of hij had me negeerd; wat ik me ook heel goed van hem kan voorstellen.
"Nate" riep ik naar hem. "Kan je me misschien even helpen?"

outfit

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

28 juli 2015 - 9:21 Phylaca is offline

Phylaca 2673

HADLEY 'HALE' AYDEN GALLOWAY

Social Butterfly • 17 • Outfit

Een vermoeide zucht rolde over mijn lippen. Finn's party was gewoon omgelopen tot slecht, tenminste in mijn herinneringen, en aan de meeste dingen herinnerde ik me zelfs geen eens. En het allerergste was nog, dat ik waarschijnlijk heel de nacht met Luke bezig was geweest - net zoals iedereen in de GC zei.
Het hele weekend had ik me opgesloten in mijn kamer - dus eigenlijk zondag - en liet niemand erin of kwam er niet uit. Het was verschrikkelijk: bokkende koppijn en de gedachten over wat ik niet allemaal gedaan had.
Echter moest ik dat niet langer meer vragen, gezien Lucas en Charlie beiden het leuk leken te vinden. Nathan dacht serieus ook nog eens dat ik met Luke iets begon. En het hoogtepunt was de (oh zo) geweldige lovebite die Lucas de hele groep stuurde. Een gefrustreerde zucht rolde over mijn lippen toen hij ook nog eens zei dat hij me nu wou zien, om dit face to face uit te praten.
Uiteindelijk had ik me ergens in de toiletten omgekleed, voor de training. In begin september deden we haast alleen conditie oefeningen, gezien die nogal snel verdwijnen in de vakantie - en daarnaast was het nu veel te heet om lange traininsbroek en shirt te dragen.
Ik ging het veld op en legde mijn tas, spullen en flesje water voor tijdens de training neer bij de hoop waar andere spullen lagen. Vanaf hier zag ik ook het football veld, en Ira en de anderen. Gelukkig hadden we het enigszins goed gemaakt.
Moeilijk keek ik naar mijn mobiel. Dat gesprek tussen Lucas en mij hielp ook niet echt verder, en het maakte me nog kleiner dan dat ik me in het moment al voelde. Misschien had hij wel gelijk, maar het was in het moment gewoon nogal awkward voor mij. Zuchtend staarde ik naar mijn mobiel en de tekst van Luke.
Ik keek even om me heen, en wachtte toen totdat hij zou komen - hij zou vast onderweg zijn

GABRIËL 'GABE' CALEB GREEN

Outsider / Dealer • 18

Licht geïrriteerd stapte ik door de school. Vanochtend was ik weer te laat van huis weggegaan, aangezien ik door de wekkers heensliep en Charlie was meestal al weg voordat ik het nog doorhad. Er zou een football spel zijn, echter interesseerde me dat voor geen meter - zelfs was Charlie er, of anderen. Nathan wou na het spel vechten, echter kon hij nu ook wel een dag wachten - want hij was diegene die zaterdag wegging en ik zou hier niet voor hem wachten.
Ik was aan t' schrijven met Syd, die ik ook overigens uitnodigde om met mij en Charlie pizza te eten vanavond. Zij was één van de weinigen die wist dat Charleston mijn zusje is. Ik zuchtte en liep toch naar de velden, echter bleef ik ver weg van football. Stom spel. Ik leunde tegen een muur en stak uiteindelijk een sigaret op.

[ bericht aangepast op 28 juli 2015 - 10:25 ]

"Satan's friendship reaches to the prison door."

28 juli 2015 - 12:04 Oliveira is offline

Oliveira 15237

JACELYN VIONA KENNEDY

''I’m sorry I think I’m having a stroke. Did you just suggest we break a rule?''
• Senior • Cheerleader • Head Bitch • Bored and tired •

Nogal verveeld liep ik buiten terwijl ik wachtte op de andere cheerleaders. De footballers hadden zo een wedstrijd en we moesten cheeren, zonder Jess. Oh, dit ging een complete afgang worden waarschijnlijk. Het cheeren kon me niet erg veel schelen op het moment, sinds ik er in de toekomst toch niets meer mee zou gaan doen.
Een geïrriteerde zucht rolde over mijn lippen toen ik realiseerde dat ik mijn zuigzoen van zaterdag niet had bedekt en mijn haar nu in een strakke paardenstaart, wat betekende dat iedereen het kon zien. Fijn, erg fijn. Al hoofdschuddend liep ik weer terug naar de kleedkamers, waar de meesten nu nog zaten en ze keken me raar aan. Ik negeerde de blikken en pakte mijn tas uit mijn kluisje, waar mijn toilettas in zat en ging voor een vrije spiegel staan. ''Is dat een zuigzoen?'' May keek me gefronst aan. ''Maar het was toch uit met Finn?'' Ik rolde mijn ogen en haalde mijn concealer uit het toilettasje. ''Heb je het niet gehoord van Nathan en Jace?'' En daar gingen we weer hoor. Het gesprek negerend bracht ik wat concealer aan in mijn nek en deed er wat matterende poeder overheen.
''Is het waar?'' May blokkeerde mijn weg naar buiten terwijl ze me met grote ogen aankeek. ''Wat?'' Ze zuchtte kort. ''Over jou en Nathan.'' Ik schudde mijn hoofd en schoof het meisje uit mijn weg. Hier had ik geen zin meer in. Ik dumpte mijn tas in mijn kluisje, deed die op slot en beende weer naar buiten. Al het gezeik op Drama High. Jezus.
Eenmaal buiten liet ik me, een beetje uitgeput door de gebeurtenissen de laatste week, op een bankje neerploffen. Ik liet me achterover vallen op het platte bankje en staarde de lucht aan. Ik had geen zin meer in vandaag.

I don't want you to die, I want you to suffer.

28 juli 2015 - 12:31 Oliveira is offline

Oliveira 15237

Syden Ara Emerson

Weirdo - 17 - in a happy mood

En toen was het alweer maandagmiddag, de hele dag had ze saaie lessen moeten volgen terwijl ze nog steeds niet helemaal van de gevolgen van teveel drinken af was. Na zaterdagavond had Syden niet veel meer gedaan en zondag had ze bijna heel de dag in haar bed gelegen. Ze voelde zich verschrikkelijk na het feest.
Nu het dus maandagmiddag was, waren de trainingen begonnen en sinds Syden niet tot een team behoorde - had ze dus niet ontzettend veel te doen. Syden was nu eenmaal geen geboren cheerleader, zwemster of voetbalster.. Daarnaast was het footballteam alleen voor jongens.
Syden grinnikte bij het idee dat er ook meiden het footballteam konden joinen.. Meiden die andere jongens omver duwden en al die dingen die footballers deden.
Ondanks dat Syden eigenlijk niets te zoeken had bij de trainingsvelden liep ze toch die kant op, sowieso zou er een footballwedstrijd gaande zijn - niet dat Syden dat interesseerde - en daarnaast had Gabe haar ook via WhatsApp gevraagd of ze naar de velden wilde komen, iets waarop Syden ja had gezegd.
Ze liep nu - starend en typend op haar mobiel - naar de velden toe, niet oplettend wie er in de weg stond. Ze wilde eigenlijk aan Gabe vragen welk veld hij nu precies bedoelde, aangezien er meerdere sporten werden gespeeld hier en dus meerdere teams aan het trainen waren.
Syden zuchtte even, jongens waren soms zo ontzettend onduidelijk over dingen.
Na enkele minuten op Gabe's chat te hebben gestaan ging ze naar die van iemand anders - die van Finn.
Ook botste ze tegen een bankje op die ze niet had gezien doordat ze naar haar scherm aan het staren was - Jace. "Oopsy, sorry Jacie," zei Syden toen grijnzend tegen haar.

- pruut stukkie, sawwy -

[ bericht aangepast op 28 juli 2015 - 12:33 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

28 juli 2015 - 13:30 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Finn Lesley Montgomery

“Do not hate the player, nor the game...rule it!”

Werkelijk waar te chagrijnig voor woorden loop, nee schuifel ik door de school heen. Omdat ik geschorst ben voor de wedstrijd mag ik ook niet mee trainen. De coach heeft me zelfs verboden om mijn footballjacket te dragen, alsof ik uit het team gezet ben. Daarom draag ik een leren jasje. Ik gooi een paar boeken in mijn kluisje en loop dan richting de buitenvelden. Eigenlijk weet ik niet waarom ik het mezelf aan ga doen om te kijken naar de training, want stiekem doet het pijn. Buiten zie ik Jace zitten en Syden staat erbij. Ik mag Syden, maar het is niet de bedoeling dat iedereen dat weet. Op mijn gemak wandel ik naar hen toe.
'Hey,' zeg ik als ik bij hen aan kom, maar expres richt ik me alleen op Jace. Ze mag namelijk absoluut niet weten dat Syden en ik tegenwoordig normaal tegen elkaar doen. Ik denk niet dat de wereld ooit klaar is voor een Fyden vriendschap. Ik zak naast Jace neer. We draaien ongelofelijk om elkaar heen, zonder daadwerkelijk te zeggen wat we denken en voelen. Maar daar is het nu het moment niet voor.
'Wat moet je met haar?' vraag ik zacht, maar hard genoeg zodat Syden het hoort, aan Jace. Ze moet denken dat ik Syden verafschuw.

Big girls cry when their hearts are breaking

28 juli 2015 - 13:34 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Nathan Cole Parker

Een zucht verliet mijn lippen en ik plantte mezelf neer op het gras terwijl de andere jongens nog iets doorrende. Fuck Jace, de quarterback titel zou ik nooit kunnen bereiken; ik had de conditie niet en al zeker niet de wilskracht. Daarbij was Finn het lievelingetje en de vechtpartij zou daar niks aan veranderen, mijn blik ging kort richting de cheerleaders en ik staarde even voordat de andere jongens zich ook op het gras lieten vallen. Ze waren over de wedstrijd aan het discussiëren en ik bemoeide mij er niet mee tot ze allemaal stopte met praten en achterom keken.
Uit nieuwsgierigheid kon ik het niet laten om ook even achterom te kijken en zag nu dat Myah er 'zat' in een rolstoel en ik zuchtte geërgerd en draaide me fiks snel om.
"Nate" hoorde ik mijn naam en ik liet mijn blik even over de jongens gaan die mij aangaapte. "Kan je me misschien even helpen?" Met tegenzin stond ik op en negeerde de brandende blikken die ik toegeworpen kreeg. Eenmaal bij Myah aangekomen duwde ik haar van het gras af op het stenen paadje langs de grasvelden waar ook de tribunes plaatsvonden. ''Myah,'' sprak ik en ik dacht even na over wat ik zou zeggen zodat het niet beledigend over zou komen. ''Wat is er zo belangrijk dat je de training moet verstoren?'' Mijn ogen gingen over haar heen en ik twijfelde even of ik mij nu zou moeten omkeren of niet. ''Ik bedoel, nog sorry van wat er is gebeurd op het feest met Kyros enzo maar ik was niet mezelf Myah.''

[ bericht aangepast op 28 juli 2015 - 13:35 ]

Everything is illuminated by the light of our past.

28 juli 2015 - 14:52 Oliveira is offline

Oliveira 15237

JACELYN VIONA KENNEDY

''I’m sorry I think I’m having a stroke. Did you just suggest we break a rule?''
• Senior • Cheerleader • Head Bitch • Bored and tired •

Ik was diep in mijn gedachtes verzonken toen ik naar de lucht keek en in mijn gedachtes de wolken een figuur gaf. Neuriënd pakte ik mijn telefoon uit mijn beha en begon wat met mensen op WhatsApp te praten uit verveling. Terwijl ik King van Years and Years zacht neuriede, begon ik mezelf wat te mengen in de groepschat. Eigenlijk vond ik die chat een beetje nutteloos, omdat er alleen maar drama van ontstond.
Opeens voelde ik een steek in mijn rug, waarschijnlijk omdat iemand tegen het bankje aanliep en rolde een paar centimeter weg van mijn plek op het bankje. Mijn telefoon liet ik vallen uit schrik, maar gelukkig landde die op mijn borst en kon ik hem nog makkelijk redden. Ik keek weer naar boven, om te kijken welke onhandige idioot nou weer tegen een bankje aan kon botsen.
"Oopsy, sorry Jacie," zei Syd grijnzend tegen me. Ik schudde mijn hoofd, dat kind kon soms ook echt ongelofelijk zijn. ''Idioot.'' lachte ik en ging rechtop zitten. ''Hey,'' hoorde ik en herkende de stem –– Finn. ''Hey.'' beantwoordde ik hem en keerde me weer naar Syden, maar net toen ik iets tegen haar wilde zeggen, kwam Finn er tussendoor.
''Wat moet je met haar?'' Ik rolde even kort mijn ogen en zuchtte, waarna ik me weer naar hem toedraaide. ''Ze is mijn vriendin.'' constateerde ik en trok mijn wenkbrauwen op. ''Probeer eens een keer vriendelijk tegen elkaar te doen, Jezus.'' mompelde ik en draaide mijn lichaam weer naar Syd toe.
''Nou, met wie was je aan het praten dat je zo blind was voor dit bankje?'' Zonder toestemming van haar te vragen pakte ik haar telefoon uit haar handen en bekeek het gesprek dat nog open stond. Een gesprek met Finn. Wacht, wat? Finn en Syden? Die samen praatten op WhatsApp? In welke wereld leefde ik? Mijn god. Voor een momentje vroeg ik me af of ik mijn medicijnen had ingenomen, omdat ik de woede in me voelde borrelen. Met misschien een tikkeltje jaloezie. Ik stond op, mijn eigen telefoon op het bankje achterlatend en voor ik het nog kon realiseren stond ik voor Syd.
''Je hebt tegen me gelogen.'' zei ik simpel terwijl ik mezelf in toom probeerde te houden. Haar telefoon zat vast in mijn rechterhand, die ik na een minuutje niet meer voelde omdat ik de telefoon probeerde te vermorzelen met mijn eigen kracht. Ik voelde hoe mijn eigen hand gevoelloos werd en de telefoon liet vallen op de grond.
''Geen vrienden? Yeah sure. Wat zijn jullie? Flirts? Oh lekker, dan heb je ook nog Gabe in de steek gelaten.'' Een sarcastische glimlach verscheen op mijn gezicht en hief mijn hand op. Ik balde een vuist en voor ik mijn acties kon bevatten, belandde mijn vuist hard tegen haar kaak. Mijn broer nam me een paar jaar geleden zo af en toe mee naar zijn bokstrainingen, wat nu wel eigenlijk vrij van pas kwam. Net toen ik nog een klap wilde geven, hield ik me op het laatste moment in en liet mijn hand weer naast mijn lichaam vallen.
''Go to hell.'' siste ik en schudde mijn hoofd.

I don't want you to die, I want you to suffer.

28 juli 2015 - 15:21 Paesano is offline

Paesano 15155

Syden Ara Emerson

Weirdo - 17 - in pain

''Idioot,'' lachte Jace toen ze zag wie tegen haar aangelopen was en ze ging rechtop zitten. ''Hey,'' hoorde Syden niet veel later een herkende de stem –– Finn. Nee, serieus? Syden keek weg. ''Hey,'' beantwoordde Jace hem en keerde me weer naar Syden, maar net toen ze iets tegen haar wilde zeggen, kwam Finn er tussendoor.
''Wat moet je met haar?'' Syden zuchtte en rolde haar ogen even, net zoals Jace deed.
Ze zuchtte, waarna ze zich weer naar hem toedraaide. ''Ze is mijn vriendin,'' constateerde ze en trok haar wenkbrauwen op. Syden knikte kort. Daarna mompelde Jace wat en draaide ze zich weer naar Syd toe.
''Nou, met wie was je aan het praten dat je zo blind was voor dit bankje?'' Zonder toestemming van haar te vragen pakte Jace toen haar telefoon uit haar handen en bekeek het gesprek dat nog open stond. Syden protesteerde even, maar het was te laat. Het was niet zo belangrijk geweest als het Gabe was geweest die open stond, maar het was Finn verdomme.. Finn. Een gesprek met Finn. Syden vloekte in zichzelf, dit was niet serieus. Ze keek Jace aan, die duidelijk boos - of jaloers, of beide - was. Dit was dus precies de reden waarom Syden niet wilde dat iemand het wist.
Syden beet op haar lip en staarde naar de grond. Jace stond op - haar eigen telefoon op het bankje achterlatend - en binnen de kortste keren stond ze voor Syden
''Je hebt tegen me gelogen,'' zei Jace simpel terwijl ze haarzelf in toom probeerde te houden. "S-Sorry," bracht Syden zachtjes uit.
Sydens telefoon zat vast in haar rechterhand, die ze krampachtig vasthield in haar hand - alsof ze het wilde vermorzelen. Na enkele minuten liet ze het dan ook zonder pardon uit haar handen vallen. Syden keek er naar, maar durfde er precies niet op te reageren.
''Geen vrienden? Yeah sure. Wat zijn jullie? Flirts? Oh lekker, dan heb je ook nog Gabe in de steek gelaten.'' Een sarcastische glimlach verscheen op Jace's gezicht en hief mijn hand op. "We zijn geen flirts," probeerde Syden haar te kalmeren.
Jace balde een vuist en voordat Syden er iets tegen kon doen, belandde Jace's vuist hard tegen Syden's kaak. Syden gilde even van de pijn terwijl ze even het balans op haar benen verloor. Wat bloed verliet haar mond en Syden bereidde zich voor op nog een klap, toen Jace haar arm weer liet zakken.
Syden plaatste haar hand tegen d'r kaak en wilde Jace slaan - echter besloot ze toch maar om dit te laten, want het zou alleen maar voor meer problemen zorgen.
''Go to hell,'' siste Jace en ze schudde haar hoofd.
"Wat is je probleem?" zei Syden op haar beurt boos. "Waarom breek je bijna mijn kaak? Alleen omdat ik - sorry not sorry - stiekem Finn wel oké vindt? Snap je dan niet waarom we het verborgen wilden houden? Voor mensen zoals jij!" zei Syden terwijl haar kaak steeds meer pijn begon te doen. Syden kon beter niet praten, misschien had Jace het toch wel gebroken geslagen.
"Ben je jaloers ofzo?" zei Syden toen gemeen om een reactie bij d'r uit te lokken.

[ bericht aangepast op 28 juli 2015 - 15:37 ]

That is a perfect copy of reality.

28 juli 2015 - 17:58 Naird is offline

Naird 10646

JESSICA 'JESS' MIA CRAWFORD

Cheerleader and fashion geek • 12th grade
Bikini • Outfit

Peinzend kijk ik naar het spandoek dat voor mijn neus ligt en dan naar de potten verf en spijtbussen. Gezien mijn pols zes weken in het gips zit, mag ik gedurende die periode het gewricht niet belasten. Hem belasten betekent: geen handstande, radslagen, arabieren, gewichten etc. Kortom: geen cheerleading. Precies wanneer er een wedstrijd is mag ik natuurlijk weer niet cheerleaden. Om het feest helemaal compleet te maken: ik ben co-captain van het team, Jacelyn is een goede cheerleadster maar wij tweeën samen vormen een beetje de heads van het team. Zonder één van ons is het team al gelijk slechter, niet aanvallend of arrogant bedoelt of iets, maar het is waar en iedereen weet dat.
Een beetje in gedachten verzonken ga ik verder aan het spandoek gezien ik me toch wel ingezet wil hebben voor het team. Mijn gedachten gaan echter uit naar zondag. De avond was nog best leuk geworden met Ellie, we hebben er echt een meidenavond van gemaakt. De volgende dag was echter vredelijk, ik had een kater van hier tot Tokyo, her besef dat ik en Benjamin echt uit elkaar zijn kwam ook weer terug, dat hij bij Kyros ik bed lag ook en daar stopte alles wel. Meer had ik ook niet aangekund en heel tactisch had ik het huis weten te verlaten voordat Benjamin thuis was, hoefde ik hem dan in ieder geval niet onder ogen te komen.
Overdag vandaag heb ik hem ook zo veel mogelijk ontweken. Als ik hem zag aankomen in de gang, dook ik snel weg of liep ik desnoods om. Bij mijn kluisje verschool ik me meestal achter mijn deurtje of deed ik alsof ik druk in gesprek was met mijn buurman.
Echter kan ik nu niet aan hem ontkomen, gezien hij echt met me wilt praten en met tegenzin geef ik toe. Ira licht ik alvast in, voor het geval dat hij me moet komen redden uit de situatie, we spreken zelfs een codewoord af - ja ik ben gestoord, ik weet het. Fanatiek ga ik door met het spanddoek terwijl ik wat om me heen kijk. Na tien minuten zie ik hem aankomen lopen, vanaf de kleedkamers. Gauw bijt ik op mijn lip om mijn emoties terug te dringen en gevoelens die ik nog altijd voor hem heb te verbergen, negeren en te blokkeren met een onzichtbare, verzonnen muur. Gauw wend ik mijn blik af en doe net alsof ik heel druk ben, hopend dat hij dan gewoon weer weggaat als hij bij me aankomt. Ook zet ik een soort barrière om mij heen van allemaal borden die teksten als "Ga weg!"-, "Niet welkom"-, "Blijf uit mijn buurt"-, knipperen. Deze bestaat natuurlijk niet echt, maar als ik het uistraal werkt het misschien... Ook al hoop ik ergens dat het niet werkt en dat ik hem gewoon weer in mijn armen kan sluiten, zoals vroeger. Ik zou dat echt heel erg graag willen, niets liever op dit moment. Maar het kan niet.

[ bericht aangepast op 28 juli 2015 - 23:11 ]

I just caught the wave in your eyes

28 juli 2015 - 19:19 Fagerman is offline

Fagerman 4603

ISAAC HUGUES ALLARD

Ik was op weg naar de cheerleadertraining, toen ik een bericht van Riley kreeg. Niet dat ik nu zo graag cheerleader wilde worden. Jacelyn zou me tijdens de training gaan helpen met mijn Engels. Praten ging me meestal prima af, maar schrijven ging nog wat minder. Daarom had ik haar wat hulp gevraagd.
Riley had me een berichtje gestuurd waarin ze me liet weten dat ze me iets wilde vertellen en dat ik het niet door mocht vertellen. Het klonk wel als iets belangrijks en dus had ik aangeboden om naar haar toe te komen, zodat ze me persoonlijk kon vertellen wat er aan de hand was, maar eerlijk gezegd had ik al een vermoeden.
We hadden afgesproken bij haar locker waar ik haar bij Charlie zag staan.
Het laatste stukje rende ik naar ze toe. Ik boog naar Riley toe en gaf haar een zoen op haar wang. Haar gezicht zag bleek alsof ze ieder moment in huilen uit kon barsten. Aan de ene kant wilde ik graag weten wat er aan de hand was, maar omdat ik aan haar kon zien dat het niet echt iets leuks was ook weer niet, al had ik al een vermoeden.
"Hey Riles" groette ik haar. Ik blikte even op Charlie. "en Charles."
Ik ging weer terug naar Riley en keek haar geïnteresseerd aan.
"Dus, wat wilde je me vertellen?"

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

28 juli 2015 - 19:33 Tad is offline

Tad 3475

Abby Monroe
** Senior, newbie **

Ik wierp nog een laatste blik op mijn mobiel alvorens ik opgeschrikt werd door getoeter achter me. Het stoplicht waar ik met mijn kleine koektrommel voor had moeten stilstaan was op groen gesprongen en mensen waren uiteraard weer ongeduldig. Snel legde ik mijn mobiel op mijn schoot om de koppeling op te laten komen en op te trekken. Wat verstrooid haalde ik een hand door mijn haar toen het kreng aangaf dat ik de olie moest checken; mijn auto - voor zover je het zo kon noemen - liet geen dag voorbij gaan zonder mankementen of extra onderhoudsverplichtingen. Als ik geld voor een nieuwe had gehad dan was die er allang geweest, maar voor nu moest ik het helaas doen met dit gevaarte dat elke dag kreunend en steunend naar het schoolgebouw tufte.
Eenmaal aangekomen - holy lord - parkeerde ik behendig in. Dit was niet omdat ik nu zo'n rijtalent was, want ik had meer blikschade gereden dan me lief was (en ja, die blikschade kwam voornamelijk door die rottige, stilstaande auto's), maar meer omdat de parkeerplekken overdreven ruim waren en mijn auto overdreven minuscuul. Blijkbaar had de school evenmin vertrouwen in de inparkeerkunsten van diens leerlingen als dat ik zelf had. Nadat ik de motor uit had gezet, grabbelde ik mijn mobiel van mijn schoot om het chatvenster met Finn te openen. Hij had aangegeven face to face met me te willen praten en ik had bij god geen idee waarom, iets wat me best nerveus maakte. Mijn laatste ontmoeting met hem - ha, die was tevens mijn eerste - was uitgelopen tot een klein, best wel groot fiasco en ik dat wilde ik het liefst zo snel mogelijk vergeten.
Al lopend stuurde ik hem een berichtje dat ik er was, me zo-zo naar de kluisjes begevend, in gevecht met mijn tas, mijn mobiel en die rottige deuren die zo zwaar waren dat ze openen bijna een sessie krachttraining was. Het leven van een scholiere ging niet bepaald over rozen. Helaas.

She's imperfect but she tries

28 juli 2015 - 20:55 Fagerman is offline

Fagerman 4603

MYAH RAITH

Langzaam stond Nate op. Ik zag dat hij er niet zo veel zin in had, maar dat maakte me niets uit. Op het feest zouden we praten, maar dat hadden we niet gedaan, dus zouden we het nu doen.
Hij duwde me het stenen paadje op, van het veld af, waar ik veel beter kon rijden dan op het veld.
"Myah,"begon hij. Ik wachtte op wat hij me zou gaan zeggen.
"Wat is er zo belangrijk dat je de training moet verstoren?"
Tuurlijk. Zoiets had ik kunnen verwachten. Onbewust rolde ik met mijn ogen. Die jongen vond zichzelf veel te belangrijk. Dat ik hem dan toch zo kon missen verachtte ik mezelf voor.
"Ik bedoel, nog sorry van wat er is gebeurd op het feest met Kyros enzo maar ik was niet mezelf, Myah."
Hiervan raakte ik even in de war. Bedoelde hij toen hij met al die meisjes zoende of nog veel meer deed? Waarschijnlijk niet. Toen hij me liet liggen toen ik van de trap gevallen was? Het zou kunnen. Of bedoelde hij dan dat hij niet met me had willen praten? Eerlijk gezegd hoopte ik dat laatste niet.
Hem zoenen zou nu het meest effectief zijn voor wat ik over wilde brengen, maar aangezien dat nogal ongemakkelijk zou gaan, besloot ik de boodschap maar in woorden over te laten komen.
"Ik wilde even laten weten dat ik wilde proberen." begon ik. "Nog een keer."
Ik keek hem eventjes aan om zijn reactie te peilen.
"Weetje, ik vind je echt een lul dat je Syd wilde zoenen en die andere meisjes ook, maar dat was allemaal toen het uit was." Ik stopte even.
"Ik mis je, oke? Ik haat mezelf er echt voor, maar ik wil je weer terug, Nate."

outfit

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

28 juli 2015 - 22:45 Naird is offline

Naird 10646

LUCAS 'LUKE' ISAAC HUGHES

Badboy and secret musician • 12th grade

Verveeld dwaal ik een beetje rond door de school terwijl er een onaangestoken sigaret uit mijn rechtermond hoek hangt. Uiteindelijk besluit ik dat lopen op dit moment te veel moeite is en ik neem dan ook als een soort luie aardappelzak plaats op 'mijn' muurtje. De sigaret die nog steeds onaangeraakt in mijn mondhoek bungelt – steek ik nu daadwerkelijk aan en langzaam inhaleer ik de nicotine – en al die andere stoffen weet ik veel welke.
Een beetje verveeld begin ik wat te appen met mensen, zo ook met Hadley, of beter gezegd, Hale. Ik weet niet wat het is met haar, maar opeens vindt ze het een heel probleem dat we hebben gezoend, meerdere keren en begint ze er een enorm ding van te maken. Zuchtend probeer ik haar ervan te overtuigen dat ik geen player ben en wat nog meer waar ze me van beschuldigd. Ook Ira en Nathan gaan zeiken, niet dat ik echt luister naar die twee, de moeite nemen om me in hun gezeik te mengen doe ik niet eens, too much effort for nothing. Echter kom ik wel in actie gezien ik met Hale afgesproken heb, ik wil toch even met haar praten over wat er tussen ons gebeurd is gezien ze zich dood schaamt voor de zuigzoenen in haar en mijn nek. Persoonlijk vind ik het wel fraai, wie had dat gedacht, Hadley Galloway en ik, Lucas Hughes. Behalve Syden en Charlie, niemand.
Met een nonchalant loopje – loop ik richting de voetbalvelden waar Hale momenteel training heeft. Terwijl ik zo langs de zijlijn loop voel ik al verscheidene blikken over mij heen gaan van de speelsters. Waarom meisjes altijd zo idolaat van mij zijn heb ik nooit gesnapt, maar goed. Ik focus enkel en alleen op Hadley terwijl ik even naar haar zwaai.
"Ey Galloway, face to face?" roep ik naar haar terwijl ik mijn sigaret uit mijn mond haal, op de grond gooi en uitdruk met mijn schoen.

[ bericht aangepast op 28 juli 2015 - 22:47 ]

I just caught the wave in your eyes

28 juli 2015 - 23:04 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Nathan Cole Parker

"Ik wilde even laten weten dat ik wilde proberen." begon ze nu en mijn ogen werden iets groter. "Nog een keer." Verdomme Myah, wilde je dingen nou nog ingewikkelder maken? Ik leunde op het ijzeren rekje wat de tribune afsloot en liet mijn blik op Myah rustte. "Weetje, ik vind je echt een lul dat je Syd wilde zoenen en die andere meisjes ook, maar dat was allemaal toen het uit was." Ik knikte kort en wendde mijn blik af richting het footballveld.
"Ik mis je, oke? Ik haat mezelf er echt voor, maar ik wil je weer terug, Nate." Ik voelde dat ik lichte klamme handjes had en knikte nog even om alles wat ze zojuist had gezegd door te werken. ''Nog een keer?'' Herhaalde ik zachtjes haar woorden. ''Luister Myah, ik mis je vreselijk maar. . .'' Toen ik haar daar zo zag zitten leek ik niet helder meer te kunnen nadenken. Daarbij kon ik onmogelijk Jace afzeggen en knikte vreselijk langzaam. ''Oké. Oké Myah, ik ben er met HC goed? Ik haal je op.'' Een lichte, zwakke grijns wist ik op te brengen en ik wierp een blik op de grote, plaatselijke klok en bukte iets om ongezien een kus op haar lippen te drukken. ''Ik moet nu gaan, ik heb een wedstrijd. Beterschap met je. . . Been.'' Ik ratelde iets maar ik had zojuist iets vreselijks verkeerd gedaan, twee meisjes? Echt waar Nathan? Ik rende in een rustig tempo terug naar de andere jongens die mij nieuwsgierig aankeken waardoor ik alleen maar met mijn hand wuifde als een teken dat ze het moesten laten zitten.

Everything is illuminated by the light of our past.

28 juli 2015 - 23:26 Ken_ is online

Ken_ 18289

Outfit

Riley Samantha Knox

Ik herinnerde me niets meer van zaterdag, maar toen ik alles terug had gelezen schaamde ik me rot en wilde ik eerst niet naar school komen. Die nare opmerkingen lieten me rot voelen vanbinnen, maar gelukkig waren er sommigen die me wel steunden in alles. Syd was bijvoorbeeld zondag langsgekomen met een enkele stips pillen, voorbehoedsmiddelen dus. Ik had er toen meteen één genomen, maar helaas had mijn moeder al snel door dat ik wat voor haar verborgen hield en had ze de pillen afgenomen en me een enorme preek gegeven. Gezegd dat het mijn eigen schuld was met mijn sletterig gedrag, mijn manier van kleden en het feit dat ik te dom was in haar ogen. Het had me hard gekwetst, maar ik had niemand waar ik naartoe kon en mijn vader was gaan werken. Mijn vader was de enige die een beetje begrip voor me had in de familie, maar ik durfde hem het niet te vertellen. Althans totdat ik zeker was dat er een klein levend dingetje in mijn buik groeide, al was ik hier bijna zeker van.
Normaliter zou ik vandaag mijn maandelijkse probleempje moeten hebben, maar hier had ik zelfs geen last van, integendeel zelfs ik had eerder honger en moodswings wat ik eerder vaag vond.
Nu ikzelf was niet instaat om een kind van zijn leven te ontnemen laat staan dat ik iets of iemand kon pijnigen. Mijn vader zou me naar een abortus centra sturen en mijn moeder zou niets doen en zeggen dat ik maar de gevolgen moet dragen. Een zucht verliet mijn smalle lippen en beschermend sloeg ik mijn armen om me heen terwijl ik met mijn rug tegen mijn locker aanleunde. Charlie had me gelukkig al aangeboden me te helpen en na even kwam ze ook bij mijn locker aan, waarna ik haar in een stevige knuffel trok en mijn best deed om niet ik huilen uit te barsten. Net nadat ik haar los liet en met een zwak glimlachje aankeek zag ik vanuit mijn ooghoeken Isaac op ons afkomen. Ik had met hem afgesproken hier om te praten over mijn of eerder ons probleempje.
Toen hij zo op me af kwam maakte mijn hart even een sprongetje, de jongen was gewoon zo knap en ik had het gevoel dat hij echt wel om me haf ondanks wat de anderen zeggen. Hij mocht dan misschien een charmeur zijn, ik hield van hem.
Hij kwam op ons af gelopen en drukte een kus op mijn wang wat me automatisch deed glimlachen.
"Hey Riles en Charles." begroette hij ons en liet zijn blik dan geïntereseerd maar deels ook bezorgd op me vallen.
"Dus, wat wilde je me vertellen?" zijn lieve stem met dat licht franse accent deed me op mijn lip bijten. "Nou...' begon ik zagt en nam voorzichtig zijn hand vast waar ik even naar keek omdat ik niet meteen wist wat zijn reactie zou zijn. "Ik ben zwanger, denk ik." zei ik zachtjes en keek hem schuldig vanonder mijn wimpers aan. "Van jou" vervolgde ik erna . "En ik weet niet wat ik moet doen." mijn stem kraakte en meteen verliet een snik mijn lippen.

Benjamin George O'Donnel

Zondag was een hell, die nacht was ik bij Kyros gebleven om met Myah te helpen, gezien e dronken was en haar been had gebroken, maar het was nogal een ongemakkelijke nacht geweest. Mijn tweestrijd gevoelens had ik aan hem uitgelegd en sindsdien leek hij geen woord meer gezegd te hebben, in de vroege ochtend was ik het hem dan ook gemeerd en had ik wat alleen in het parkje gezeten om na te denken en toen ik die dag thuiskwam was Jess al weg. Ik had dan nog wat mijn kater uitgeziekt en de hele nacht doorgeslapen tot de dag van vandaag. Het liefd was ik dan ook gewoon in een zwart gat gevallen in de plaats van de realiteit weer te bevechten. De keuze tussen Kyros en Jess moest gemaakt worden, want ik kon niet van twee mensen tegelijkertijd houden. Het mocht niet...
Maar het was zo verdomt moeilijk. De eerste twee lesuren had ik een andere les dan zowel Jess als Kyros gehad maar voor de rest hadden de twee me ontweken. Echter wilde ik dit niet langer zo en had Ellie op één op andere manier Jess weten te overtuigen om met me te praten, vraag me niet hoe maar ik wist niet meteen wat ik ermee moest. Uiteindelijk liep ik dan toch richting de kleedkamers toe en zag niet veel verderop Jess bezig met iets wat op een spandoek lijkt. Ze leek druk bezig al vermoedde ik dat ze mij voornamelijk wilde negeren. "Hey..." begon ik ongemakkelijk en hakte dan toch even de knoop door. "Het spijt me Jess, van Zaterdag." zei ik en beet even op mijn lip waarna ik korts mijn blik wegwende. "Ik had nooit zo gemeen en bot mogen zijn tegen je. Laat staan je dumpen voor een stom berichtje." luchtte ik mijn hart en wou dat ik haar gewoon in mijn armen kon nemen en doen alsof zaterdag nooit gebeurt was. "Ik hou nog steeds van je en krijg je niet uit mijn hoofd. Ik...." tranen welden op in mijn ogen en gezien ze me nog steeds negeerde voelde dit als een enorme steek vanbinnen in me. Ik draaide me gewoon om en liep weg, dat was toch wat ze wilde, ze haatte me en wilde me niet meer zien... Verdomme Ben waarom probeer je nog, je bent ze beiden kwijt.

Owen Damien Devine

In tegenstelling tot de meesten had ik zondag absoluut geen last van het feestje, mijn zus had me met rust gelaten. Mijn honden hadden me weer zoals iedere ochtend enthousiast begroet vanmorgen en na hun ochterwandeling vertrok ik naar school met mijn fiets. De wind woei door mijn haren heen en genieten sloot ik mijn ogen voor enkele tellen. Ochtenden zoals deze zijn geweldig, ondanks dat het maandagochtend was.
De rest ging nogal snel en voor ik het wist was het alweer pauze. Hale had zo voetbaltraining en ik had haar beloofd dat ik er zou zijn. Ook gingen we deze avond een sleepover houden net zoals vroeger. Blijkbaar had ik veel gemist vandaag n moest ik zowel Hale als Syden troosten en maajte ik even ruzie met Nathan. Echter negeerde ik hem resoluut, wetende dat als ik verder zou gaan hij me een pak slaag zou geven. Op mijn gemak sjokte ik dus naar de voetbalvelden waar ik hoopte Hale of iemand die ik kende tegen te komen.

-sorry for the crappy posts :c-

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Index RPG Actieve Topics Zoek