Isa was als een blok in slaap gevallen toen ze thuis was gekomen en was nu druk bezig haar spullen van kamp uit te pakken. Ze waren zaterdag aan het eind van de middag thuisgekomen, maar Isa had weinig slaap gehad en lag om 8 uur al op één oor. Daarvoor had haar moeder de oren van het hoofd gevraagd naar hoe het was geweest. Isa had in geuren en kleuren alle activiteiten besproken, al had ze het gedeelte van de date met Ramon achterwege gelaten. Ze wist dat haar moeder dat alleen maar leuk zou vinden, maar Graham was ontzettend beschermend; veel extremer dan haar eigen vader. Hij zou Ramon hoogstwaarschijnlijk direct willen uitnodigen om hem te keuren, terwijl Isa helemaal niet wist hoe het zou lopen tussen hen. En het was geen optie dat haar moeder het niet aan Graham zou vertellen: die vertelden elkaar werkelijk álles.
Isa werd om acht uur al wakker en klom direct haar bed uit. Ze was nooit goed geweest in stilzitten en kon maar niet begrijpen hoe sommige mensen hele dagen op hun luie kont konden blijven zitten. Toen ze zich had omgekleed en had ontbeten, vroeg ze in de groepsapp van hun klas of er mensen waren die zin hadden om vanmiddag te beachvolleyballen op het veldje vlakbij haar huis. Een hele tijd kwamen er geen reacties omdat waarschijnlijk iedereen nog lag te slapen, maar om een uur of tien werd er toch gereageerd. Velen zeiden dat ze liever een dagje rust hadden na zulke intensieve dagen, maar er waren enkelingen die wel zin hadden. Daarom spraken ze om twee uur af.
Haar moeder was inmiddels ook beneden en ook Sita was al wakker; Graham was nog boven, maar ze hoorde wel voetstappen boven.
'Heb je je vader al gebeld?' vroeg haar moeder vanuit de keuken. Ze was bezig eieren te bakken. 'Ik had verteld dat hij gisteren gebeld had, toch?'
'Wat?' Isa liep naar de keuken en klom op het aanrecht. 'Dat was je vergeten te zeggen! Had hij wat spannends te melden?'
'Nou, hij klonk erg enthousiast en was teleurgesteld dat je er niet was. Hij was denk ik even vergeten dat je introweekend had.' Ze haalde haar schouders op. 'Ik heb niet verder gevraagd.'
Isa wist waarom. Hoewel haar moeder erg gelukkig was met Graham, bleef ze het moeilijk vinden om gesprekken met haar ex-man aan te gaan. Ze had niets tegen homo's, maar dat haar eigen man, van wie ze zielsveel had gehouden, op mannen bleek te vallen, vond ze nog altijd zwaar. Oppervlakkig gezien konden Isa's ouders prima met elkaar opschieten, maar Isa had haar moeder wel eens horen zeggen tegen Graham hoe moeilijk ze het vond om alleen met haar ex te zijn. In het begin had Isa dat heel moeilijk gevonden; dat haar ouders uit elkaar waren gegaan, was al pittig genoeg, maar dat ze het moeilijk vonden om bij elkaar te zijn, was nog veel zwaarder. Inmiddels had ze zich met dat idee verzoend en was ze tevreden dat zij in ieder geval wel een goede band had met allebei.
Ze klom van het aanrecht af en greep de telefoon. Haar vader's nummer kende ze uit haar hoofd.
'Met Noah.'
'Papa!' Isa grijnsde bij het horen van zijn stem. 'Mam zei dat je gebeld had!'
'Goedemorgen - och nee, het is inmiddels al middag! Goedemiddag, lieverd.' Hij klonk inderdaad enthousiast. 'Hoe was introductiekamp?'
'Ontzettend leuk, maar dat vertel ik je volgend weekend wel. Wat heb je te melden?' Isa was veel te nieuwsgierig; haar vader belde eigenlijk alleen als hij een leuk nieuwtje had.
Ze hoorde hem aan de andere kant van de lijn lachen. 'Je bent ook zo to-the-point. Dat heb je van je moeder.'
'In ieder geval niet van jou...' Ze zuchtte. 'Pap, kom op! Vertel!'
'Oké. Ik wilde het eigenlijk persoonlijk vertellen, maar ik kon het nieuws niet langer voor me houden maar het gaat me iets te ver om helemaal naar Purmerend te rijden, alleen om dit te melden. En dat kan ook helemaal niet, want ik heb vanmiddag nog een afspraak en -'
'Pap!'
'Oké, oké.' Hij haalde diep adem. 'Tijmen en ik gaan trouwen. Eind oktober. Hij heeft me vrijdag ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd. Helemaal niet gek natuurlijk, want we wonen al samen en we hebben natuurlijk al voor elkaar gekozen, maar nu gaan we het dus officieel maken.'
Isa sloeg haar hand voor haar mond. 'Oh, wat geweldig! Gefeliciteerd!' Ze huppelde door de kamer, met de telefoon tegen haar oor gedrukt, en had een brede grijns op haar gezicht. Ze was gek op bruiloften. Natuurlijk zou deze bruiloft anders zijn dan die van haar moeder, toen ze mocht helpen om een trouwjurk uit te kiezen, maar zelfs dan!
'Dankjewel! We willen natuurlijk heel graag dat je ons helpt met de organisatie, want dat is een hele klus en jij bent er ontzettend goed in.'
Dat was ook werkelijk waar. Ze organiseerde graag dingen: feestjes, spelletjesavonden, toernooien. Natuurlijk waren die wel wat kleiner dan een bruiloft, maar ze waren altijd goed geregeld; het was één van haar sterkste kwaliteiten.
'Oh, natuurlijk wil ik dat! Dolgraag zelfs! Ik kan wel vaker langskomen, misschien? En anders kan ik online een heleboel regelen; misschien kunnen we een keer skypen... En komend weekend kunnen we ook al een heleboel bespreken!'
Ze hoorde haar vader aan de andere kant van de lijn lachen. 'Dan komt het zeker goed!'
'Oh pap, mama heeft de lunch klaar dus ik moet ophangen. Ik spreek je snel! En doe de groeten aan Sijmen. Feliciteer hem alsjeblieft ook!'
'Zal ik doen. Ik spreek je snel, lieverd. Ik hou van je.'
'Ik ook van jou!'
Ze legde de telefoon terug en liep toen naar tafel toe. Haar moeder had haar best gedaan; ieder een gebakken ei in de vorm van een hart en ook nog lekkere broodjes van de bakker. Sita zat al aan tafel en keek verlangend naar het puddingbroodje dat op haar bord lag, maar haar moeder had haar waarschijnlijk verteld dat ze moest wachten tot ze allemaal aan tafel zaten. Graham kwam met een slaperig hoofd de woonkamer binnen; het was zijn ontbijt.
Toen ze allemaal zaten, pakte Isa's moeder een broodje en legde die op haar bord. Ze sneed het puddingbroodje voor Sita in stukjes en keek toen naar Isa. 'Wat had je vader te melden?'
'Hij heeft echt ontzettend goed nieuws,' zei Isa direct, ook al had ze net een hap genomen van haar krentenbol. Haar moeder keek lichtelijk afkeurend, maar was blijkbaar te nieuwsgierig naar wat Isa te vertellen had om haar te corrigeren. 'Hij en Tijmen gaan trouwen! Eind oktober! En ik mag helpen organiseren, vet hè?'
'Oh?' Graham was de eerste die reageerde. 'Wat fijn voor ze, zeg!' Zowel hij als Isa keken naar haar moeder, om haar reactie te peilen. Tot nu toe zei ze niks; haar gezichtsuitdrukking verried ook niets. Dit kon toch niet pijnlijker zijn dan dat hij samenwoonde? Het was nou niet bepaald een schok...
'Hmm ja, fijn, inderdaad.' Er volgde een kleine glimlach en toen zei ze: 'Sita, mond dicht tijdens het eten. Je hoort niet te smakken.'
Isa wisselde blikken met Graham en beide dachten ze hetzelfde. Dit was geen goede reactie.
Na de lunch was het half twee; Isa hielp met het opruimen van de tafel en daarna vertrok ze naar het beachvolleybalveldje. Ze was de eerste, al was dat niet gek want ze was tien minuten te vroeg. Ze besloot daarom maar hoog te houden met de volleybal.
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
