• Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

    Personages:
    Bram de Haas - Rosanne
    Darius Visser - Jeffrey
    Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia
    Henk van Es - Rosanne
    Ian van Dijck - Kelly
    Isa de Vries - Marjanne
    Jessica "Jess" Slager
    Jiang Chen - Rosanne
    Joris Franksen - Marjanne
    Kate Teresa Vergeest - Marieke
    Jelle van Dijck - Kelly
    Layla Caspers - Natas
    Maya van Leemhuizen - Alicia
    Mia den Hertogh - Natas
    Petronella "Petra" D'Auxy - Marjanne
    Phoebe van Longen - Rosanne
    Ramon Scheepsma - Natas
    Thomas van Hof - Anouk
    Qaasim Braam - Alicia

    Andere personages:
    Jordana "Jordy" Visser - Natas
    Taco Boersma - Alicia

    Speeltopics: 1, 2, 3, 4
    Praattopics: 1
    Rollentopic


    Indeling groepjes sportweek
    Groep 1
    Maya van Leemhuizen – Alicia
    Henk van Es - Rosanne
    Thomas van Hof – Anouk
    Kyra van Bakkum – Lisa
    Ramon Scheepsma - Natas
    Isa de Vries – Marjanne

    Groep 2
    Jiang Chen – Rosanne
    Bram de Haas - Rosanne
    Darius Visser – Jeffrey
    Joris Franksen - Marjanne
    Mia den Hertogh - Natas
    Jelle van Dijck - Kelly
    Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia

    Groep 3
    Tyler Michigan – Lisa
    Qaasim Braam – Alicia
    Ian van Dijck - Kelly
    Petronella "Petra" D'Auxy – Marjanne
    Layla Caspers – Natas
    Phoebe van Longen – Rosanne
    Kate Teresa Vergeest – Marieke

    [ bericht aangepast op 2 sep 2016 - 11:39 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Phoebe vond het wel aangenaam klinken. Zo kon ze haar energie maar ook haar frustraties kwijt. Haar angsten, die als beestjes aan haar knaagden.
    'Klinkt goed,' zei ze.


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    'Oh, bonte avond!' Isa klapte in haar handen. 'Gaan we iets samen doen, Phoebe? Een romantisch duet?' Ze wenkbrauwwiebelde en probeerde te negeren dat Phoebe eruitzag alsof ze zich op en top ongemakkelijk voelde. Misschien was ze nog steeds wat pips van de vorige dag, met dat hele gedoe rondom Jiang. Als ze straks alleen waren, zou ze er nog wel even naar vragen.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Ja, leuk,' loog Phoebe. Ze had het niet zo op bonte avond. Als zij maar niet hoefde te zingen, in ieder geval. Maar wie weet zou het wel leuk worden, dacht ze. 'We bedenken straks wel welk liedje.'


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    'Een romantisch duet?' herhaalde Ramon hoofdschuddend. 'Had haar dan op date gevraagd!'
    Hij merkte dat hij zich iets meer op zijn gemak te voelen bij Phoebe, wat fijn was omdat dat zenuwachtige gevoel bloedirritant was. Toch betwijfelde hij of Phoebe wel dezelfde humor had als hij. Waarschijnlijk knapte ze alleen maar op hem af als ze hem een beetje leerde kennen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'We gaan dus een zeskamp doen,' zei Mia toen het programma zich langs de tafel had verspreid. 'Wat moet ik daarvoor nu weer voor kleren aantrekken.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    "Een zeskamp?" Overhoorde Thomas, Mia en fronste. "Wat is dat überhaupt?"


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Thomas zit toch bij Layla en niet bij Mia? :'P


    Every villain is a hero in his own mind.

    Isa schoot in de lach. 'Daar heb ik geen truth or dare bij nodig,' zei ze, terwijl ze een plagerig duwtje aan Phoebe gaf.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Piranha schreef:
    Thomas zit toch bij Layla en niet bij Mia? :'P


    Oh dacht ze zitten aan een tafel en je had niet meer met layla gereageerd sorry


    Everything is illuminated by the light of our past.

    "Een zeskamp met zeven personen," zei Jelle droogjes, doelend op de hoeveelheid personen in zijn groep. "Dan ga ik wel aan de kant zitten, simpel toch?" Hij keek Ian aan.
    "Ik vind het wel oké om mee te doen," zei hij en keek naar Mia. "Succes met mijn broer." In zijn stem klonk wat medelijden.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Jess' vingers gingen rap over het scherm van haar splinternieuwe iPhone. Dat kutding werkte nu echter al niet meer naar behoren; de batterij was veel te snel leeg en het geheugen te snel vol. Ben onderweg! Is het een beetje overleven, daar? Ze drukte op 'verzenden' en bekeek daarna de foto die Layla nu als profielfoto had. Het was een foto van hun samen bij Lowlands; Jess gebruikte een vergelijkbare foto op haar profiel. Er waren weinig mensen die Jess echt als vrienden beschouwde, maar Layla was daar zeker één van. Ze kenden elkaar al vanaf de basisschool en ze waren erg hecht geworden.
    Jess rolde met haar ogen toen de buschauffeur plotseling moest remmen voor een zebrapad. Idioot. Dan had je zo'n belachelijk beroep als buschauffeur - wat werkelijk iedere eend met een beetje inzicht kon worden - en zelfs dát wist hij niet eens goed te doen. Haar stomme vader had haar niet kunnen brengen, maar had haar wél met hem mee te gaan naar Frankrijk - met dat achterlijke wijf van hem, en haar twee stomme kleuters. Daardoor had ze nu de eerste schooldagen - en de eerste dag van het kamp - gemist, al vond ze dat niet per se een probleem. De enige reden dat ze alsnog naar kamp onderweg was, was omdat ze het niet kon verdragen nog langer met Tialda in één huis te zijn. Dan maar een paar dagen onder de hoede van de docenten; alles beter dan dat kind dat zich nu een soort moeder voor Jess voelde, ook al was ze maar een paar jaar ouder.

    De halte waar ze moest uitstappen, was nog steeds een paar kilometer verwijderd van de eindbestemming. Het gat waar ze heen moest, was blijkbaar onmogelijk met het openbaar vervoer te bereiken en daarom zou één van de docenten haar ophalen vanaf de bushalte. Tijdens dat korte stuk in de auto probeerde meneer ... een gesprek met haar aan te knopen, maar het laatste waar ze nu behoefte aan had, was een geforceerd gesprek met iemand die alleen maar interesse toonde omdat dat zo hoorde. Die had ze al genoeg gehad deze vakantie. Daarom reageerde ze erg kortaf en ze was dan ook meer dan opgelucht toen ze eindelijk arriveerden.
    Ze tilde haar tassen naar de damestent, rolde met haar ogen toen ze zag dat ze ergens in een hoekje moest slapen (alle andere plekken waren al bezet) en besloot dat ze haar luchtbed later wel zou oppompen. Ze was blij dat ze even haar benen kon strekken en er verscheen een grijns op haar gezicht toen ze Layla zag. In plaats van direct naar haar vriendin toe te lopen, pakte ze haar mobiel en appte ze haar: Hey chick, hoe is het met Thomasje? Moet ik je joinen of moet ik je redden? Ze drukte op verzenden en wachtte toen af tot ze Layla haar mobiel zag pakken.

    [ bericht aangepast op 5 april 2016 - 12:43 ]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Joris was als één van de eersten wakker geworden, maar was niet direct naar het ontbijt gegaan. Hij had zijn moeder gebeld en tot zijn grote opluchting had ze nuchter geklonken. Toen hij dan ook bij de ontbijttafel kwam, voelde hij zich best goed - een klein beetje zorgeloos. Natuurlijk kon er nog van alles fout gaan, maar zolang zijn moeder goed bleef tot het eind van de middag, zou Peter(?) weer bij haar langsgaan en dan zou het ook goed komen. Hij vertrouwde Peter(?) volledig.
    Hij gooide zijn bord vol met broodjes en nam al een hap van een stuk stokbrood met kruidenboter terwijl hij naar zijn klasgenoten liep. Hij besloot maar bij de tweeling te gaan zitten, die met Mia aan een tafeltje zaten en het wel gezellig leken te hebben. 'Goedemorgen,' zei hij nadat hij zijn broodje had doorgeslikt. 'Hebben jullie een beetje kunnen slapen?'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Ik denk dat de leraren hem niet de kans geven om niet mee te doen,' antwoordde Mia. 'Met een zeskamp doe je zes verschillende onderdelen, je zit niet met maar zes mensen in het team.' Ze keek opzij toen Joris bij hen kwam zitten. Ze was zich ervan bewust dat ze nu met drie jongens en slechts één ander meisje zat en ze werd er een beetje nerveus van.


    Ramon grijnsde scheef. 'Nou waarom dan geen triple-date.'
    Layla vergrendelde haar telefoon en keek om zich heen nadat ze het berichtje had gelezen. Ze sprong overeind toen ze haar vriendin zag en rende op haar af, want ze had Jess echt al weken niet gezien. 'Ik dacht dat je dit kamp over zou slaan.' Ze gaf haar vriendin een dikke knuffel. 'Dude, wat ben je bruin geworden!'
    Ze liet keurend haar blik over Jess heen glijden. Ze had heel wat selfies gestuurd, maar in het echt was het toch anders.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ian begon te lachen om wat Mia zei over het feit dat er zes opdrachten zijn en het niet uitmaakte hoeveel mensen er in een groep zitten.
    "En ik maar denken dat we dezelfde intelligentie hadden," grinnikte Ian en Jelle rolde met zijn ogen. Ian zag dat Joris bij hen kwam zitten en hij zag dat Mia haar houding veranderde. Hij keek even naar haar, maar wilde haar niet ongemakkelijker maken dan ze al was. Misschien moest hij eens met haar gaan praten?

    "Nou, half om half," zei Jelle op de vraag van Joris en hij keek de jongen aan. "En jij?"

    [ bericht aangepast op 5 april 2016 - 15:27 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    'Als een roos,' grinnikte Joris, al was dat niet waar. Hij sliep nooit lekkerder als hij met andere mensen in één ruimte sliep. 'Tot iemand begon te snurken. Ik ben er nog steeds niet achter wie de boosdoener was, maar vannacht ga ik op zoek.' Hij lachte vriendelijk naar Mia. 'Hoe was dat in de damesslaapzaal? Net zo erg?'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain