Yenthe staarde met grote ogen naar het batje in haar handen. Ze had zich sowieso ongemakkelijk gevoeld bij deze situatie, maar nu de jongen met de hoed - die hij nu overigens niet droeg, waardoor ze zijn gezicht beter kon zien - plotseling zo dicht bij haar in de buurt stond, kon ze al helemaal niets meer. Ze overwoog om het batje neer te leggen en weg te lopen, maar dat leek haar ook geen goed plan, want dan zouden er vast vragen komen.
Net als gisteren bezorgde de jongen haar weer de kriebels - maar ze wist niet of dat wel positief was. Ze werd bang van hem, maar haar ogen werden toch naar hem toegetrokken. Ze merkte dat haar benen zwak aanvoelden en probeerde daarom haar volle focus te houden op de tafeltennistafel. Toen ze een balletje naar haar toegespeeld kreeg, wist ze deze tot haar verbazing terug te spelen. Niet omdat ze slecht was in dit spel, want ze kon echt wel een balletje raken, maar haar handen trilden zo erg dat ze zich niet kon voorstellen dat het balletje niet alle kanten op ging.
'Hé, jou herken ik!' zei het meisje, dat zich net had voorgesteld als Roxy, plotseling. 'Jij stond achter de balie!'
Yenthe voelde zich een halve seconde niet aangesproken - tot Roxy haar recht aankeek en ze plotseling besefte dat het over haar ging. Haar hart klopte als een bezetene en ze voelde haar handen klam worden. Ze knikte en probeerde te glimlachen.
'Goh, je werkt hier dus? Wat leuk!' Roxy grijnsde breed. 'Ik heb ooit ook op een camping gewerkt, maar toen deed ik vooral recreatiewerk met kleine kinderen. Het is vast heel anders om op een jongerencamping te werken. Wat moet je zoal doen?'
Yenthe slikte moeizaam voor ze antwoordde. 'I-ik moet vooral de eh - dingen schoonmaken. En zo.'
'Oh.' Roxy klonk niet erg enthousiast. 'En achter de balie staan, dus? Hoe ben je bij zo'n camping terecht gekomen?'
Yenthe begreep direct de achterliggende vraag. Wat doet zo'n verlegen, stil meisje als jij nou op een jongerencamping? Welke malloot heeft je in hemelsnaam aangenomen?
'Mijn - mijn vader is de eigenaar.'
'Huh?' Roxy fronste. 'Gisteren was er ook een meisje dat zei dat haar vader de eigenaar van de camping was. Is dat jouw zus, dan?'
De radartjes werkten hard in Roxy's hersenpan, dat was overduidelijk. Yenthe vond het bijzonder dat ze direct de goede conclusie trok, want ze kon zich voorstellen dat niemand begreep dat zij en Racquel ook maar enigszins aan elkaar verbonden waren. Ze konden niet meer van elkaar verschillen.
'H-halfzus.' Yenthe durfde het aan om heel kort naar de jongen te kijken, maar toen hij toevallig ook naar haar keek, wendde ze direct haar blik weer af en staarde ze naar haar batje. Ze had voor vandaag wel genoeg in vervelende sociale situaties gezeten en wilde het liefst in haar bed wegkruipen met een boek.
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
