OUAT|| A New Curse|| Speeltopic|| - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

MT

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

[ bericht aangepast op 10 aug 2016 - 21:12 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

’’New Year, New Live.''

Kleding||Haar

Ik werd wakker door het zonlicht dat in mijn kamer scheen, het voelde warm aan mijn gezicht. Ik deed in 1 knip mijn haar en kleren aan. Dat was handig, gewoon overgenomen. Ik bekeek me in de spiegel, maar toen viel me pas mijn kamer op. Nergens waren rozen, nergens was mijn kistje. Alles was anders. Ik hoorde beneden Jo roepen en ik wist dat ik haar niet kon laten schrikken, maar deed het toch. Ik vervormde me in onze vader en liep naar beneden, ik glimlachte en pakte de koffie aan. Jo haar gezicht vertrouwde ik al niet. Ik smeet nonchanant de koffie door de deur en riep:'Heerlijk!'

[ bericht aangepast op 10 aug 2016 - 21:26 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik voelde het koude lemmet van een mes bij mijn keel, wie had dat mes bij mijn keel gelegd. "Zozo, luister vinkje aan het spelen..." zegt het meisje terwijl ze haar dolk weer in haar riem doet, "Niet erg beleefd vind je ook niet...?" ze stelt het als een vraag maar ik wist niet zeker of ze het ook bedoelde als een vraag. Ik keek haar grijzend aan een meisje met pit, iemand die niet zo'n saaie muts was. "Bedankt voor het warme welkom" zeg ik daarom maar en ik wrijf over mijn keel heen om duidelijk te maken waar ik het over had. "Hallo, ik ben Isa" ik keek ze met een serieuze blik aan. "Je mag van geluk spreken dat je die dolk uit jezelf hebt weggestopt anders hadden er nare dingen kunnen gebeuren" ik keek haar aan alsof ik haar dankbaar was al was mijn bedankje deels als dreigement bedoeld. Het was alles behalve slim om mij met een mes aan te vallen. Ik keek haar onderzoekend aan dat ging wel wat makkelijker nu ik dichterbij stond. Overduidelijk een piraat, gewend aan het harde leven van de zee. Ik laat mijn blik naar het andere meisje glijden ze zag er nogal braaf uit, de fles rum die naast haar op het bankje stond liet het plaatje dan ook niet helemaal kloppen. Ik trok een wenkbrauw op, mijn manier om te zeggen dat het er vreemd uitzag. Met een simpele handbeweging verving ik de rum voor water, ik kon mijn glimlach niet voor me houden en was benieuwd naar de reactie van het meisje, als de rum of de rum die het was geweest van het meisje was. Ik zou hoe dan ook erom kunnen lachen, misschien bij die pirate nog wel meer.

[ bericht aangepast op 10 aug 2016 - 21:30 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

"Afluisteren is niet bepaald een slimme actie, zo te zien," zegt het meisje die gek genoeg geen rum drinkt, wie drinkt er nou geen rum! Rum is geweldig! "ik hou namelijk niet zo van afluisteren en ik denk dat zij het ook niet geweldig vind als je haar afluistert," ik bekijk het meisje van top tot teen, wie was het? Ze ziet er niet erg sterk uit maar schijn bedriegt vaak. Net zoals... Ach laatmaar, geen leuke herinneringen.
"Bedankt voor het warme welkom" zegt ze met een grijns die me niet aan staat, probeert ze me ook nog eens uit te dagen ofzo? Man dat meisje had lef! Heel veel lef.
"Hallo, ik ben Isa" ze keek me te serieus aan waardoor ik moest lachen, wauw, voelt ze zichzelf nu ineens cool? "Je mag van geluk spreken dat je die dolk uit jezelf hebt weggestopt anders hadden er nare dingen kunnen gebeuren" ik begin te grijnzen, ik heb zo'n gevoel dat dit kind magie heeft. Ik ben niet bang voor magie, ik ben ermee opgegroeid, want zeg nou zelf, mijn vader heeft een deal met de duivel terwijl ik gevangen zat met een van de trouwste dienaren, Davy Jones, alsof dat geen magie is, oh en natuurlijk dat ik in het dodenrijk was, heel belangrijk.
Het meisje, dat dus Isa heette, draaide met haar hand, of ja zo leek het. Meteen was mijn rum verwisseld met een fles water.
"Mijn rum!" zei ik geschrokken tegen mezelf en liep een beetje onhandig naar mijn fles met water. Ik pakte het op en keek nuchter naar Isa. Langzaam liep ik naar haar toe met mijn mooie glazen fles water, ik keek haar recht aan,
"Niemand spot met een Pirate, Savvy?" zeg ik dreigend tegen haar, meteen daarna sloeg ik hard met mijn fles water op haar hoofd zodat mijn glazen fles in brokken op de grond lach. Het kon niet anders dat ze nu bewusteloos was, niemand kon daardoor, zelfs al had je magie.
Ik draaide me abrupt om met een grijns op mijn gezicht, "Did everyone see that? Because I will Not doing that again..." zeg ik en zwierde wat met mijn armen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

[ bericht aangepast op 10 aug 2016 - 22:05 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

"Mijn rum" ropet het meisje. Ik keek haar aan, wat een paniek om een fles rum. "Niemand spot met een Pirate, Savvy?" zegt ze dreigend, wat denk dat wijf wel niet allemaal, niet iedereen is zo verzot op rum. Ze stonk er zelfs uit haar mond, naar rum natuurlijk, het zou me serieus niks verbazen als ze rum zweette. Voordat ik nog iets kon zeggen kreeg ik de fles water boven op mijn hoofd. "Did everyone see that? Because I will Not doing that again..." zegt ze, ik grijns even en geef dan een snel schietgebedje aan mijn vader, zijn snel genezende krachten kwamen me nu goed uit aangezien ik ze van hem had geërft. "Sorry, ik heb het gemist zou je het nog een keer willen doen" ik stond op en klopte mijn kleren af. Ik toverde snel nog een fles rum tevoorschijn. Ik gaf hem aan haar. "Mag ik dan nu je naam weten" als ze me nu weer iets zou flikken dan zouden er gewonden vallen. Iets aan dit meisje mocht ik wel maar ik irriteerde me nogal aan haar woedeaanvallen. Ik keek even naar het andere meisje, zou ze zich vermaakt hebben aan ons optreden. Jammer genoeg voor de pirate waren de straten bijna leeg.

[ bericht aangepast op 10 aug 2016 - 22:27 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Ik open mijn ogen, omdat ik wakker ben geworden van het gefluit door de vogels. Ik rek mezelf even uit en blijf nog in bed liggen, omdat ik er niet direct uit wil. Na een paar minuten sta ik echter toch op, maar zo snel dat als ik op sta val ik weer terug op mijn bed. "What the..." ik maak mijn zin niet af en staar met open mond mijn kamer in. De stenen kasteelmuren zijn verdwenen en ik lijk wel in een krot te wonen. Alles wat geen kasteel is, is automatisch voor mij een krot. Wanneer alles op zijn plek is gevallen loop ik richting mijn kledingkast toe. Ik wilde weten waar ik was beland en hoe. Ik open mijn kast en zie geen enkele jurk meer hangen. Ik pak wat kleding wat bij elkaar lag en bekijk het goed. Ik zou het hiermee moeten doen. Ik kleed mezelf snel om en draai een paar rondjes voor de spiegel om mezelf te bekijken. Ook al was in een jurkmeisje, deze outfit stond mij nog vrij goed. Ook al wil ik weten wat er aan de hand is en naar buiten gaan... toch moet ik eerst nog even Make-Up opdoen. Wanneer ik dat ook gedaan heb loop ik door het krot heen wat nog aardig groot lijkt te zijn. Ik zag niemand van de familie en besluit daarom een briefje te pakken en daar wat op te schrijven: Hoi, Ik heb het krot verlaten om te kijken waar the hell ik ben beland Xxxx Quinn Het was een korte, maar krachtige boodschap, vond ik zelf. Ik open de deur naar buiten en mijn mond valt open van verbazing. Voorheen keek ik altijd uit over een prachtig bos, maar vele huizen waren nu mijn uitzicht en een gigantische klokkentoren. Ik trek mijn kraag wat beter en trek mijn tasje wat meer omhoog waarna ik het krot nu echt verlaat. Terwijl ik loop lijkt alles steeds duidelijker voor mij te worden. Was dit Storybrooke waar moeder en grootmoeder over verteld hadden?

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

Volgens mij hebben niet al te veel mensen gezien," ik kijk om me heen, niemand, oh wauw, geweldig.... Waarom lijk ik op dit soort momenten altijd op mijn vader, ugh, "maar ik weet nu dat ik niet met je moet sollen. Hoe heet je trouwens?"
Kent ze me niet!? Hoe kan ze me niet herkennen! De beruchte Pirate, de dochter van Captain Jack Sparrow! Herkent ze me niet? Ik zucht even als ik de stem van het meisje achter me hoor, meteen draai ik me om, "Sorry, ik heb het gemist zou je het nog een keer willen doen" ze tovert wat rum en geeft het aan mij, ik mag haar, ze geeft me rum... En nu niet zeggen dat ik oppervlakkig ben! Want dat weet ik al... Ik neem een grote slok en kijk de twee aan,
"Wat!?" zeg ik geïrriteerd.
"Mag ik dan nu je naam weten" ik kijk haar aan en neem nog een slok, "Ariël..." zeg ik, ondertussen gaat mijn blik naar het andere meisje, "Ariël Sparrow, The Pirate..." zeg ik en neem nog een slok waardoor ik net zo loop als mijn vader.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

"Wat!?" zegt het meisje geirriteerd. Ik trek mijn wenkbrauw op, die drank gaat gegarandeerd haar dood worden. "Niks alleen dat water gezonder is, je had die fles beter kunnen opdrinken" mijn blik dwaalt af naar de fles die in scherven op de grond ligt, wat had ik ook een hard hoofd. "Ariël..." zegt het meisje -dat dus Ariël heet. Ik keek haar bedenkelijk aan, van wie zou ze een dochter zijn? Gelukkig beantwoordt ze mijn vraag al. "Ariël Sparrow, The Pirate..." ik keek haar even aan, niet dat ik wist over wie ze het had, ik wou mezelf alleen niet laten dus besloot ik er maar gewoon ene luchtige opmerking over te maken. "Dat verklaart het drankprobleem" zeg ik met een grijns. "Zou ik jullie mogen vragen, waarvandaan komen jullie?" liever hield ik zelf nog even achter dat ik de dochter van Pan was. Ook wist ik niet hoe Emma bekend stond onder de anderen. Hoe zou het nu met mijn moeder gaan, ik zou het zo graag willen weten, ik moet haar vinden. Ik begin van mijn ene been naar mijn andere te wiebelen een teken dat ik ongeduldig ben. Ik draai mijn hoofd om te kunnen zien of er iemand in de buurt is, niemand.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

'Hey,' hoor ik een stem achter mij. 'Ik ben Dawn, dochter van captain Hook. Wie ben jij?' snel draai ik mij om en kijk in de ogen van een meisje. Argwanend kijk ik haar aan en zet een stapje achteruit. 'Hook' mompel ik. Haar vader kende ik van mijn vorige bezoek aan Storybrooke, hij was wel oke. Als zij de dochter van hem is dan zou ik haar vast kunnen vertrouwen. Ik ontspande mij en nam een zekere houding aan. 'Ik ben Elsa, Queen of Arendelle.' stel ik mijzelf voor. 'Weet jij waarom wij hier zijn?' vraag ik vervolgens. Ik bekijk het meisje van top tot teen. Ze lijkt ouder dan mij te zijn, maar tegelijk ook weer jonger. Ze is ongeveer even groot en ze draagt kleren die hier in Storybrooke gewoon blijken te zijn. Even kijk ik naar mijn eigen jurk, ik voelde mij hier prettig in maar misschien zou ik straks andere kleren aan kunnen trekken zodat ik hier minder op zou vallen. Vervolgens keek ik het meisje weer strak aan, hopend dat zij antwoord had op de vraag die mij de hele tijd al bezig hield.

[ bericht aangepast op 11 aug 2016 - 0:05 ]

---

When you believe your dreams come true

Catherine "Dawn" Iveline Jones

Kleren:

'Nee, sorry,' antwoord ik. 'Ik heb ook geen idee.' Ondertussen voel ik aan de binnenkant van mijn rechter onderarm. Er staat een draak op getatoeëerd. Dat symboliseert mijn draak, Fire. Ik heb ook een Pegasus, en natuurlijk mijn vogeltje. Mijn tatoeage prikt ontzettend. Ik heb dat altijd gehaat. Door een magische spreuk was ik verbonden met Fire, mijn draak uit de zee. Klote, maar ik moet er mee dealen. Blijkbaar wilt Fire me iets wanhopig graag vertellen. Te wanhopig.
De pijn wordt heviger. Doordat het zo'n pijn doet, heeft dat effect op mijn krachten. Er ontstaat een donderwolk om ons heen. Ik moet mijn krachten onder controle houden. Door al die kracht die dat kost, voel ik me duizelig worden. Ik wil ergens gaan zitten, maar dat kan niet.
Plotseling voel ik hoe ik wegglijd op de stenen, en alles wordt zwart.

---

Never grow up, it's a trap.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit|||

De wereld maakte me niet uit, als ik maar nog leefde en gelukkig was. Tuuli was vast al weg, en ik was vast al laat beneden. Ik deed mijn kleren aan en liep toch maar naar beneden, en tja, ze was weg. Ik wilde de stappen van Tuuli volgen, maar zou ze het waarderen als ik haar toch ging volgen? Ik kende verder niemand, dus volgde haar maar. Ik liep door het kleine kleine dorpje op zoek naar mijn oudere zus. 'Tuuli waar ben je?' Ik gaf het op, en sloot mijn ogen. Het volgende moment voelde ik alles om me heen. Elke persoonlijkheid, alles vertraagde, en ik glimlachte. Ik deed mijn ogen open en keek voor me... Het spoor van Tuuli. Ik hoorde haar stem en die van anderen, maar die van haar was het duidelijkste.... 'Tuuli..' Ik sprong lenig in een tak en gebruikte mijn medaillon om meteen naast haar te kunnen staan. 'Sorry, ik ben laat.'

[ bericht aangepast op 11 aug 2016 - 11:14 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Eindelijk kwam vader naar beneden, man dat werd tijd, ik kreeg een lamme arm. Meteen pakte hij de koffie vast, dat deed hij anders nooit. Niet meteen, hij liet me meestal een uur wachten... Waarom vertrouw ik het niet?
"Heerlijk...." zegt ie, nee, dat is hem niet! Zeker weten!
Ik keek hem grijnzend aan, ofja, hem? Je kan beter haar zeggen, "Verdomme Emily..." sis ik naar haar, "Zet die koffie terug, hij was niet voor jouw!" snel toverde ik een nieuw glas met hetzelfde erin, "En nee, ik heb je hulp deze keer niet nodig..." zeg ik grijnzend, "Verander je nu maar terug, mij houd je niet meer voor de gek..." ik kijk haar even aan, "We zijn weer eens in Storybrooke...." zeg ik terwijl ik naar buiten kijk.

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

"Dat verklaart het drankprobleem" zegt ze met een grijns die me weer totaal niet aanstaat, man wat heeft iedereen vandaag!? Ik probeer aardig te doen en doen ze zelf super stom! Mijn oog valt op mijn gouden ketting waar een doodshoofd op staat, die heb ik lang geleden van Will gekregen. Onder mijn shirt had ik nog een ketting met fluitje, die had ik van Davy Jones gekregen. Ik haalde hem onder mijn shirt vandaan en bekijk hem, er staat een Kraken in gegraveerd. Prachtig beest, ik hoop dat hier ook Kraken leven. Overal leven ze toch? Alleen niemand heeft het door want er zijn maar 2 mensen die ze op kunnen roepen, verder doen ze niets. Alleen ik en Davy kunnen ze oproepen, niet eens iemand met magie, de krachtigste magie, dat niet eens. Ze komen alleen maar als ik ze roep met het fluitje. Een prettig gevoel is dat. Ik doe het fluitje weer weg en kijk nu weer naar mijn gouden ketting, er is iets mee... Het was een vloek, dat sowieso, maar ik weet zeker dat er nog iets mee is, alsof er magie in zit. Ik hoor dat die Isa, ofzo, iets vroeg.
"Zou ik jullie mogen vragen, waarvandaan komen jullie?"
Ik kijk even op, man weet ze het nou nog niet!? En niemand boeit het waar je vandaan komt... Ik loop naar haar toe,
"Don't ask stupid questions..." zeg ik langzaam, man waarom zeg ik ook altijd wat ik denk!? Snel zoek ik naar de juiste woorden om dit weer recht te zetten,
"We zijn hier toch allemaal samen! Wat maakt het dan uit waar je vandaan komt!?" zeg ik wat harder en lach.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]