[RPG] [300] A Modern Marauders Christmas Carol [SPEELTOPIC] [2] - Speeltopics

28 nov 2016 - 18:28 Arcturus is offline

I solemnly swear that I am up to no good.

A MODERN MARAUDERS CHRISTMAS CAROL
Same school, same story, same characters, different time; a Modern Marauders Story.

Het is kerstmis, december 2014, de vier vrienden - James, Sirius, Remus en Peter - blijven deze kerst op Hogwarts om samen met de andere Gryffindors kerst te vieren. Hogwarts is echter verandert; er zijn geen uilen en geen perkamentrollen, alles gaat nu via het internet. In dit RPG kan je uit vinden hoe het zou zijn als de Marauders nu geleefd zouden hebben!

Dit is een doorstart van het RPG Modern Marauders, we doen dit zodat het ook voor andere makkelijker is om mee te doen.

• Inspi ratie •

R O L L E N VOL

[Dit mogen zowel bestaande als zelf bedachte rollen zijn.]
GRYFFINDOR
• Sirius Orion Black • Ben Barnes || Pickett [1.1]
• Remus John Lupin • Andrew Garfield || WillNotLearn [1.8]
• Peter Pettigrew • Evan Peters || Pickett
• James Potter • Aaron Johnson || Dougal [1.9]
• Frank Longbottom • Thomas Brodie-Sangster || obscurial [1.2]
• Mary MacDonald • Lily Collins || Amatis
• Lily Evans • Karen Gillan || Mignon [1.5]
• Maia Raegan von Leirko • Amelia Zadro || Marlow [1.7]
• Kathelaine Avierella Savore • Zoey Deutch || Pickett [1.10]
• Mary Elizabeth MacDonald • Lily Collins || Nomophobe [1.10]
• Marlene McKinnon • Emilia Clarke || Marlow [?]
• Gwendolyn Caroline Martch • Sophie Turner || Roms [1.7]

SLYTHERIN
• Severus Snape • Louis Garrel || Blitzen [1.4]
• Regulus Arcturus Black • Ezra Miller || calice [1.9]
• Dorian Arcelin Kasai • Xavier Dolan || Pickett [1.1]
• Caleb Brody Hughes • Mikkel Jensen || Nomophobe [1.2]
• Celebran Serpen von Leirko • Lucky Blue Smith || Pickett [1.6]
• Blake Sophia Haynes • Monica Ollander || Valtersen [1.3]
• Scarlett Rose River • Diana Agron || Skaikru [1.1]
• Franciszka Malia Rogers • Ashi Ross || PeterMaximoff [1.2]
• Adalae Cresenta Romanova • Nina Dobrev || Quake [1.3]

RAVENCLAW
• Cedric James Carrow • Colton Haynes || Skaikru [1.1]
• Axel James Sutherland • Paul Craddock || Marlow [1.3]
• Jonathan Clermont • ? || obscurial [1.9]
• Lajila Vinaya Lancaster • Magdalena Zalejska || Nomophobe [1.2]
• Faelia Christina Brown • Emily Bador || Valtersen [1.3]
• Primrose Matilda York • Emeraude Toubia || PeterMaximoff [1.2]

HUFFLEPUFF
• Luke Nathan MacNamara • Michael Clifford || PeterMaximoff [1.2]
• Jason Axel O'Donnell • Diego Barrueco || Nomophobe [1.2]
• Ollie Gabriel Reid • Hugh Vidler || Valtersen [1.3]
• Chloe Maliette Porter • Scarlett Leithold || obscurial [1.2]
• Nova Tamzin Archer • Katherine Mcnamara || Dougal [1.9]
• Rozanua Maut Liluye • Ashley Moore || Pickett [1.10]

Leraren

Prefects

Quidditch Team

S O C I A L M E D I A

T O P I C S

R E G E L S

S T A R T E R S

Sunday, January 4th — Last day of the break

Het einde van de kerstvakantie is aangebroken, kerstmis is voorbij en het nieuwe jaar is ingeluid. Morgen begint de school weer en om elf uur vertrekt de Hogwarts Express vanaf Kings' Cross om diegene die tijdens de kerst naar huis gegaan zijn weer terug naar school te brengen. Geniet van je laatste dag vakantie en zorg er vooral voor dat je al je huiswerk bijgewerkt hebt, want morgen moet iedereen weer meteen aan de slag! ❄️

Gelieve de volledige naam van je personage, de afdeling, speciale posities, de locatie van je personage en de personen die bij hen zijn vermelden. Dit om inspringen voor iedereen makkelijker te maken.

Mischief Managed.

[ bericht aangepast op 16 feb 2017 - 23:27 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

26 dec 2016 - 14:55 Oliveira is offline

Oliveira 15237

ADALAE CRESCENTA ROMANOVA

17 • Year 6 • Slytherin • Great Hall • Celebran

Ik voel een brandende pijn in mijn enkel na een paar seconden op de grond gelegen te hebben en kreun pijnlijk. Dit is dus de rede waarom ik geen hakken draag, behalve op speciale gelegenheden. Waarschijnlijk is 'ie binnen een paar minuten blauw en opgezwollen, maar dat wordt nog een excuus om in mijn bed te gaan liggen en alleen maar te eten. Luiheid op zijn best.
Celeb trekt me omhoog en vervolgens plaat hij zijn gewaad op mijn schouders. Ik his even van de pijn en laat mijn rechtervoet hangen zodat al mijn gewicht op mijn linkerbeen staat. ''Ben je gestoord of zo?'' vraagt hij en ik kijk hem aan. ''Wat was dat nou weer?'' Ik bijt mijn lip en lach zacht.
''Een dare van Scarlett..'' lach ik en schud mijn hoofd. ''En ja, ik ben gestoord, wist je dat niet?'' komt er half sarcastisch mijn mond uit. Ik kijk hem glimlachend aan en ga op de bank zitten. ''Kom op, aanschouw mijn prachtige taart?'' Ik kijk kort naar mijn enkel die inmiddels wat paarsig is geworden en voorzichtig raak ik hem aan. Au. Een straal van mijn gaat van mijn enkel door mijn lichaam, dit is geen goed teken.
Ik haal mijn toverstok tevoorschijn en tover mezelf om in mijn gewone kleren; zonder schandalige hakken, maar laat Celebs gewaad wel op mijn schouders hangen. ''Dank je, trouwens.'' zeg ik en kijk hem - soort van - dankbaar aan. ''Ik ben echt een idioot.''

'It's called dignity. Have some. It's free.''

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 14:57 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

26 dec 2016 - 15:24 Fagerman is offline

Fagerman 4603

JONATHAN "JONA" CLERMONT

don't be so stupid

Ik werd wakker met een gevoel van honger. Ik pakte mijn telefoon om te zien hoelaat het was, gecombineerd met een spam aan whatsapp berichten. Het was al enigzins laat, maar gezien het vakantie was maakte dat niet - Ik vloekte bij het besef dat dit helemaal niet het geval was.
Vandaag zou weer de eerste schooldag zijn en iedereen die naar huis was geweest, zou weer terugkomen. Ik was deze vakantie op school gebleven. Mijn ouders zouden hoogstwaarschijnlijk toch alleen maar druk zijn met zaken die mij niets interesseerden. Uiteindelijk had deze keus mij enkel goeds opgeleverd. Ik zou wat was gebeurd misschien wel een kerstdroom kunnen noemen, maar sinds ik niet in clichés praat, doe ik dat niet.
Ik had deze vakantie het grootste deel van mijn tijd besteedt aan een de persoon wie ik dat deel van mijn tijd ook werkelijk zou willen besteden, wat overigens meestal niet het geval is. Op deze wereld zijn zoveel mensen die hier alleen lijken te zijn om andermans tijd te verspillen, Scarlett niet echter. Met haar heb ik mijn tijd geweldig doorgebracht. Dat zou nu over zijn. Wat klink ik obsessief, ergens walg ik ervan. Deze gevoelens waren juist wat ik mezelf wilde ontdoen.
Ik moest nu dus opschieten. Bovendien had ik honger en wilde ik Scarlett weer graag zien, al had ik haar nog gezien voor ik gister ging slapen.
Ik sprong van onder mijn dekens vandaan en liep naar mijn kast om een shirt te pakken. Deze trok ik over mijn hoofd en na een blik in de spiegel gevolgd door een hand door mijn haar, liep ik de deur uit. Ik was blijkbaar met mijn broek aan gaan slapen. Zeer indrukwekkend, Mr. Wild life.
Ik had gisteravond met Scarlett afgesproken elkaar nu te zien in the great hall. Gelukkig kon ik me dat wel herinneren.
Na even in The Great Hall te hebben gewacht, zag ik Scarlett binnenlopen. Zij zag mijn hoogstwaarschijnlijk echter niet. Ze keek op haar telefoon en keek niet echt om zich heen. Ik rende op een drafje naar haar toe en pakte haar telefoon uit haar hand.
'Boe' groette ik haar. Ik wierp een blik op haar telefoon en zag dat ze aan het whatsappen was met Caleb. 'Ben ik niet genoeg voor je?' vroeg ik haar grappend, waarna ik mijn tong naar haar uitstak. Ik wist natuurlijk van haar romantische aangelegenheden met Caleb, maar wist ook dat ze hem deze vakantie een beetje had laten gaan. Deze hele vakantie had ik dan ook niets over hem gezien of gehoord. Maar nu dus wel weer. Ergens voelde ik een teleurgesteld gevoel dat ik half weg leek te kunnen drukken. Er was deze vakantie überhaupt niets werkelijk gebeurd tussen ons. Ik voelde ergens wel ook iets meer van haar kant, maar qua moves was er niets gebeurd. Misschien wilde ze dat ook wel niet. We hadden het ook heel leuk gehad als vrienden.
'Blij dat hij weer terugkomt?' Ik gaf haar haar telefoon terug met een zwak glimlachje. Ergens was het gevoel nog aanwezig. Ik draaide me om.
'Man, ik heb honger.' Ik begon te lopen richting het ontbijt, waar ik het liefst zo snel mogelijk wilde zijn. 'Gisteravond ben ik blijkbaar gaan slapen met mijn broek nog aan. You're making me wild, missy.' Dit laatste zei ik met een gek accent. Beiden wisten we echter dat dit niet perse waar was. Het was waar dat ik me deze vakantie socialer gedragen heb, maar het was niet alsof al het wat mijn ouders me liever niet zagen doen, nieuw voor me was.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

26 dec 2016 - 15:55 Roms is offline

Roms 4194

Gwendolyn "Gwen" Caroling Martch

18 • Year 6 • Mudblood • Gryffindor • Keeper • Hogwarts Express • Lily, Lana, Chloe, Nova

Het klonk nogaal paradoxaal: ik was verplicht van mijn ouders om thuis te zijn in de vakantie, maar op geen enkele manier had ik de laatste weken gemerkt dat ze ook maar een klein beetje blij waren dat ik er was. Gelukkig was dat wel insgelijks. De enige die wel met me probeerde te praten en nog enige vorm van affectie toonde, was mijn broer. Na een woedende preek van mijn ouders was dat echter ook al snel afgelopen. Na al die jaren konden ze er nog steeds niet helemaal mee omgaan dat hun dochter anders was.
Ondanks dat ik al weken hier naar uit keek, had ik het toch voor elkaar gekregen om te laat te komen. Verslapen, allerlei dingen vergeten in te pakken. Met een noodvaart rende ik door het station naar de trein toe. Het leek sterk dat ik de trein zou missen, maar ik wilde het ook koste wat het kost vermijden. Elke minuut hier was een minuut te veel.
Gelukkig was ik laat, maar niet te laat om de trein nog in te hobbelen. Mijn koffer achter me aan slepend, liep in naar de coupé waar de meiden hadden gezegd dat ze zaten.
Door het vrij dunne gangetje was het niet de meest soepele weg die ik ooit had afgelegd en er waren nogal wat mensen die vermaakt opkeken toen ze me door de trein zagen klungelen. Opgelucht haalde ik adem toen ik de coupé bereikte en de bekende gezichten van Lily, Lana, Nova en Chloe zag.
Ik opende de deur en plofte neer op een van de banken. In de ramen zie ik mijn reflectie and it ain’t pretty. Mijn wangen waren rood van het rennen, mijn haar zat rommelig – de slechte versie van het ‘out of bed’ kapsel – en ik had enorme wallen onder mijn ogen. Wanhopig probeerde ik mijn haar in ieder geval te fatsoeneren en de rest moesten we het maar mee doen.
‘Hey! Hoe is het ermee? En hoe was de vakantie?’ Ik kijk ze veelbetekenend aan, in de hoop spannende verhalen te horen die er aan mijn eind heftig ontbraken.

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

26 dec 2016 - 22:46 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Celebran "Celeb" Serpen von Leirko

17• Year 6 • Pureblood • Slytherin • Beater • Great Hall • Adalae

'Een dare van Scarlett..' lacht ze. Ik kijk naar haar enkel en frons lichtjes. 'En ja, ik ben gestoord, wist je dat niet?' Ik schuif op om plaats voor haar te kunnen maken en ze komt naast mij zitten. 'Kom op, aanschouw mijn prachtige taart?' Ik luister echter niet en kijk naar haar enkel. Ik haal een hand door mijn haar.
'Gaat dat wel goed?' vraag ik aan haar. Ze haalt haar toverstok tevoorschijn en zorgt dat ze weer normale kleren aan heeft. 'Dank je, trouwens. Ik ben echt een idioot.' Ik knik en een zeldzame lach verlaat mijn mond. Ik leun met mijn hoofd op mijn hand en ik kijk weg. Ik sluit mijn ogen en haal een hand door mijn blonde haar. In tegenstelling tot normaal zie ik er een beetje rommelig uit. Naast de blauwe plek op mijn gezicht heb ik grote blauwe wallen onder mijn ogen.
'Ja, een beetje wel,' zeg ik en ik kijk dan naar de taart. 'Hij ziet er inderdaad goed uit,' mompel ik. 'Maar ik ga naar het Quidditch veld. Ga je mee?' vraag ik aan haar. Ik duw mijzelf omhoog en kijk naar haar. 'Kom op.' Ik pak haar armen vast en help haar overeind. Ik sla een arm om haar heen zodat ze niet op haar been hoeft te staan. Ik weet niet wat de vermoeidheid met mij doet, maar om de een of andere reden lukt het mij niet zo goed om het ijzeren gordijn omhoog te tragen. Godver Celebran. Doe nou even normaal. Gevoelens kan je niet hebben. Je vader heeft het deze vakantie nog duidelijk gemaakt. Gevoelens maken je zwak. Dat is de reden waarom hij je gestraft heeft en je verdiende het. Mijn stijve lichaam weigert om nog iemand omhoog te tillen, maar ik negeer het en neem haar en de taart mee richting het Quidditch veld.

"I had fun in hell, can I come home now?"

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

26 dec 2016 - 22:46 Paesano is offline

Paesano 15155

MAIA RAEGAN VON LEIRKO
17 – Gryffindor – Loner, waiting for her friends – Station Hogsmaede – Beater – Year 6

Maia was tijdens de kerstvakantie op school gebleven. Waarom ze deze keuze had gemaakt was haar nog altijd niet duidelijk geweest, maar ze dacht dat het iets met haar familie te maken had. Waar onder andere haar neef Celebran onder viel. Ze had wel met hem willen praten, maar hij had daar weinig zin in gehad. De hele vakantie lang had ze geen woord van hem teruggehoord.
Maia had hem nog niet vergeven voor de onvergefelijke vloek die hij op haar had uitgesproken, zeker niet, maar hij was een van de weinigen in haar familie die ze wel aardig vond. “Aardig.” Ze zuchtte even. Ze had ook gedag gezegd tegen alle WhatsApp groepen waar ze voor de vakantie nog inzat. Ze had er geen behoefte meer aan. Zo weinig mogelijk contact met haar mede-scholieren. Ze was nog steeds bang dat mensen haar aandacht-leugen zouden geloven en het haar lastig zouden maken.
Maia was redelijk op tijd opgestaan. Vandaag zou het de dag zijn dat alle thuisgangers weer terug zouden keren naar Hogwarts. Waaronder dus 95% van haar vriendinnen. Omdat de school de plek was waar ze zeer waarschijnlijk haar neef tegen zou komen, had ze besloten haar dag te besteden buiten school.
Ze wist dat ze waarschijnlijk veel te vroeg was, maar beter te vroeg dan veel te laat, niet? Nu ze aangekomen was op het station besloot ze eerst maar door de straten heen te lopen. Ze kon moeilijk de hele dag op een bankje wachten. De trein zou aankomen om vier uur ’s middags, of in ieder geval rond die tijd. Dit zou betekenen dat ze minstens nog twee uur voor haarzelf zou hebben.
Ze had haar vriendinnen wel gemist, het was niet bepaald gezellig op school, met iedereen die naar huis vertrokken was. Desalniettemin had ze wel geleerd hoe ze om moest gaan met het eenzaam zijn voor meerdere dagen achter elkaar.

That is a perfect copy of reality.

27 dec 2016 - 9:33 Bughead is offline

Bughead 3661

Scarlett Rose River
17 ~ Pure Blood ~ Slytherin ~ Chaser ~ her Room~ Jona

{ Outfit}

Ik ben zo druk bezig met mijn telefoon dat ik Jonathan niet hoor aankomen. 'Boe.', zegt hij en een lieve glimlach siert mijn lippen. Ik draai me om naar hem en mijn glimlach lijkt alleen maar groter te worden. 'Ben ik niet goed genoeg voor je?', ik begin zacht te lachen. 'Natuurlijk wel, je bent meer dan genoeg.', zeg ik lachend terwijl ik een kus op zijn wang druk. 'Ben je blij dat hij weer terugkomt?', hoor ik Jona vragen en een zucht verlaat mijn lippen. 'Deels wel, heb m'n beste vriend wel gemist, maar heb het zo leuk met jou gehad dat ik daar niet eens tijd voor had.', ik voel hoe mijn wangen licht roze kleuren. Wat voor een effect deze jongen wel niet heeft op mij. In de groepschat is inmiddels duidelijk geworden van Jonathan en mij en hoewel de meeste mensen hem niet zo goed kennen. Dan schiet me een perfect idee te binnen, ik ga een feest organiseren. Niks groots, gewoon een kleine get together. Het idee gooi ik in de gc en er word op verschillende manieren gereageerd. Lana lijkt skeptisch te zijn over mijn bedoelingen maar ik probeer haar te overtuigen van niet. Als zij het meisje is dat Caleb Hughes gelukkig maakt dan moet dat maar zo zijn en kan ik maar beter door een deur met haar kunnen. Als date besluit ik Jonathan te vragen tot mijn blijdschap zegt hij ja. Geen idee wat het is maar iets aan hem is zo leuk, ik neem naast hem plaats en kijk hem diep in zijn mooie ogen. 'I like you.', zeg ik terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder laat rusten. 'I like you too.', zegt Jonathan voordat hij zijn lippen zacht op demijne drukt. Ik sla mijn armen om hem heen en zoen hem verder.

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

27 dec 2016 - 17:26 Oliveira is offline

Oliveira 15237

ADALAE CRESCENTA ROMANOVA

17 • Pureblood • Year 6 • Slytherin • Quidditch field • Celebran

;'Gaat dat wel goed?'' Ik knik en zucht zachtjes. Mijn onhandigheid kwam weer handig aan te pas. Celeb lacht zacht wanneer ik zeg dat ik een idioot ben en zelf moet ik ook even lachen, want kom op; wie gaat nou weer zo'n idiote dare uitvoeren? Adalae natuurlijk.
'Ja, een beetje wel,' zeg hij en kijkt dan naar de taart, en een korte knik komt van mijn kant. Ik heb wel zin om de taart te eten, eigenlijk. ''Hij ziet er inderdaad goed uit. Maar ik ga naar het Quidditch veld. Ga je mee?'' Voordat ik kan antwoorden trekt hij me omhoog en een pijnlijke kreet komt van mijn kant, maar gelukkig houdt hij me omhoog. ''Kom op.'' Ik bijt op mijn lip en net voordat we de Great Hall uit zijn, vliegt een uil op mijn schouder en ik pak de brief aan. Ik kijk er niet naar en been samen met Celeb naar het Quidditch veld.
Eenmaal daar aangekomen zie ik pas dat Celebs oog blauw is en zonder iets te zeggen pak ik mijn toverstok erbij, wijs hem naar zijn oog en gebruik de Episkey spell op zijn oog. Ik glimlach lichtjes als ik zie dat de blauwigheid verdwenen is en tik daarna voorzichtig op mijn enkel, mompel zacht Ferula, wat zorgt dat mijn enkel in verband gewikkeld wordt en mijn enkel steviger maakt. Voor zover dat mogelijk is.
''Nou, dat is opgelost.'' mompel ik en probeer normaal te lopen, wat soort van lukt. ''Eerst eten of wil je eerst oefenen?'' vraag ik en kijk naar de voorkant van de brief. Binnen een seconde herken ik mijn vaders handschrift, ik vouw de envelop door midden en stop hem in mijn broekzak. Wanneer gaat hij stoppen met proberen? Hij weet goed dat ik het hem nooit zal vergeven. ''Hm? Zeg het maar.''

'It's called dignity. Have some. It's free.''

[ bericht aangepast op 27 dec 2016 - 17:30 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

27 dec 2016 - 23:26 KIaus is offline

KIaus 21035

Primrose 'Pixie' Matilda York
Ravenclaw || Christmas was fun, I'm not ready for a new year || Dorian
Ik keek even naar Dorian bij zijn vraag over het feit dat ik niet naar huis was gegaan, als ik het zo graag had gewild. "Als er niemand is, is het ook niet gezellig om thuis te zijn, dan ben ik liever hier." Ik at rustig verder aan mijn ontbijt. Ik had natuurlijk graag mijn familie gezien deze kerst, maar soms ging het niet. Mijn bordje was inmiddels leeg, mijn buik was vol, en ik dronk nog langzaam kleine slokjes van mijn thee om de laatste gaatjes op te vullen. Weer nam Dorian het woord. Ik haalde mijn schouders op bij zijn vraag. "Ik denk het niet. Ik heb niet echt iemand om op te wachten." Ik gooide mijn vlecht terug op mijn rug en keek hem aan. "Jij gaat Fae van de trein halen? Of niet." Ik keek naar de jongen. Hij zou het vast uitwerken met zijn meisje. Hij hield zoveel van haar, dat was heel duidelijk. Zelf wist ik niet waar ik stond met Severus, maar erg was dat niet. Ik was niet iemand die erg snakte naar een relatie. Als er een kwam, was dat god, zo niet, dan was dat ook goed. Ik zou hem nog wel een keer spreken, en door de afspraak die we hadden gemaakt, zouden we vast ook nog wel eens samen wat tijd zouden doorbrengen. Hij was een gezellige gast en ik zou het ook zeker niet erg vinden. Ik keek nog even naar mijn mobiel, maar veel berichten had ik niet meer. Het maakte me ook weinig uit. Ik wilde gewoon rustig waker worden, ontbijten, en zo zonder drama genieten van mijn laatste vakantiedag. Ik wist niet precies hoe het zou lopen. Scarlett had het over een feestje, was wel gezellig. "Ga jij naar het feestje vanavond?" vroeg ik aan mijn ontbijtmaatje. Ik zou wel gaan, maar ik had geen idee wat ik ervan moest verwachten. Het zou waarschijnlijk veel sex, drank, en mogelijk drugs betekenen. Ik zou het wel zien, maar iemand die toch wat minder bezopen zou zijn, om me te praten en mogelijk mee te flirten, zou wel gezellig zijn.

Bowties were never Cooler

28 dec 2016 - 20:33 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Celebran "Celeb" Serpen von Leirko

17• Year 6 • Pureblood • Slytherin • Beater • Quidditch Pitch • Adalae

Op het moment dat we samen The Great Hall uitlopen komt een uil een letter brengen naar Adalae. Ik kijk toe hoe ze de brief wegstopt en besluit er niet naar te vragen. Het is hoogstwaarschijnlijk een brief van haar familie en dat zijn onderwerpen die off limit zijn. Dan lijkt haar iets op te vallen en als ze haar wand tevoorschijn haalt besef ik dat dit de blauwe plek is die om mijn oog zit. Ik wil protesteren, maar met een simpele spreuk heeft ze het al opgelost. Ik mompel dat als iets van een dank je moet volstaan en draai mij van haar weg terwijl ze haar eigen been fixed. Ik laat haar los omdat ze nu zelf kan lopen en wacht niet op haar terwijl ik naar de Quidditch Pitch loop. Ik roep mijn bezem op met de simpele "accio" spreuk en binnen de kortste keren komt de bezem op ons afgevlogen. Ik grijp de dure bezem uit de lucht en draai mij naar Adalae om. Met een beweging van mijn toverstok sta ik in mijn Quidditch Robes.
'Eerst eten of wil je eerst oefenen?' vraagt ze, maar ze lijkt meer bezig te zijn met de envelop dan met mij. 'Hm? Zeg het maar,' zegt ze uiteindelijk als ik nog steeds niet geantwoord heb na een paar minuten stilte. Als antwoord stap ik op mijn bezemsteel en vlieg ik weg. Ik heb weinig behoefte om nu in het gezelschap van iemand te zijn en ik wil even ontsnappen. Een beetje vliegen is dat de perfecte kans voor. Ik voel de wind door mijn blonde haren razen terwijl ik de snelheid steeds verder opvoer. Ik sluit mijn ogen voor een paar seconden en haal diep adem. Vervolgens schiet ik naar beneden tot ik bijna de grond raak, maar trek mijn bezem net weer op tijd omhoog. Van de grond grijp ik een Quaffle die ik meegenomen heb uit het hok en met veel kracht gooi ik deze een heel eind voor mij uit. Vervolgens vlieg ik erachteraan en vis de donkere bal weer uit de lucht om hem vervolgens met een perfecte worp door de middelste ring te gooien. Ik heb mijn vorm niet verloren in de afgelopen twee weken in ieder geval.
Zo ga ik nog een hele tijd door omdat ik het moment dat ik weer moet landen maar al te graag uitstel. Mijn lichaam voelde stijf, maar door de beweging lijkt het alsof de stijfheid verloren is gegaan en de pijn die ik voelde in mijn gewrichten is nu numb geworden door de kou. Uiteindelijk land ik weer voor Adalae op de grond omdat mijn maag toch begint te rommelen en ik niet echt iets anders kan met de Quaffle dan hem alleen maar een beetje voor mij uit te gooien. Daarvoor zal ik toch echt moeten wachten op de training.

"I had fun in hell, can I come home now?"

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

28 dec 2016 - 20:43 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Dorian "Dora" Arcelin Kasai

18 • Year 6 • Pureblood • Slytherin • Keeper • Prefect • The Great Hall • Pixie

'Als er niemand is, is het ook niet gezellig om thuis te zijn, dan ben ik liever hier.' Ik volg haar voorbeeld en schenk thee voor mijzelf in. Het is koud weer buiten en hoewel Hogwarts redelijk verwarmd is over het algemeen, zijn voornamelijk de hallen niet het warmste en is het toch wel fijn om die kou uit mijn lichaam te verdrijven met een warme kop thee. Ik knik terwijl ik naar haar luister. Ze geeft aan dat ze niemand heeft om op te wachten en vraagt mij dan of ik Fae op ga halen, of nou ja. Het is meer een statement dan een vraag. Ik blijf eventjes stil en knik dan langzaam.
'Ja, ik denk het wel,' zeg ik dan uiteindelijk. 'Het lijkt mij het beste als we gelijk de tijd zoeken om alles uit te praten en misschien kunnen wij dat dan wel doen.' Ik kijk op mijn horloge. Ik heb nog even want de Hogwarts Express komt pas aan het einde van de middag aan en het is nu net na elven. De Hogwarts Express is dus net vertrokken vanuit London.
'Ga jij naar het feestje vanavond?' onderbreekt Pixie mijn gedachten stroom. Ik kijk verward op.
'Welk feestje?' vraag ik haar. Dan zie ik dat mijn telefoon meerdere berichten heeft uit het groepgesprek en het wordt mij al snel duidelijk over welk feest het gaat. Gwendolyn - met wie ik al in geen tijden gesproken heb - spreekt mij in het privé aan en vraagt of ik mee ga naar het feest van Scarlett. 'Ehm... ja ik denk het wel. Gwen komt ook en het lijkt mij wel leuk om weer een beetje met haar bij te kletsen, daarnaast kan ik geloof ik wel een avondje gebruiken waarin ik aan niks hoef te denken.' Ik neem een slok van mijn thee en lach dan kort. 'Sorry, dat klonk echt enorm dramatisch. Zo erg is het niet... denk ik.'

"We've all got both light and dark inside us. What matters is the part we choose to act on. That's who we really are."

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

28 dec 2016 - 22:42 Fagerman is offline

Fagerman 4603

JONATHAN "JONA" CLERMONT

don't be so stupid

We zoenden. Ik besefte het ergens nog niet helemaal, maar we zoenden. Ik was het begonnen, we zoenden. Haar lippen op de mijne, de mijne op de hare; we zoenden. Zij vond mij leuk en ik haar, natuurlijk. Betekende dat dat we iets hadden? Ik probeerde me te concentreren op het hier en nu, maar deze gedachten en vragen bleven door mijn hoofd gonzen en stromen, gepaard met gevoelens die ik nog niet vaak eerder gevoeld had, die ik eerder weg had proberen te stoppen.
Mijn hand greep haar haar en bleef op haar hoofd liggen. We stonden in het midden van the Great Hall, maar iedereen en alles leek verdwenen. Dit klinkt allemaal wel een romantisch, overdreven en cliché en normaal zou ik echt een hekel hebben aan mensen die zo praatten en/of denken, maar deze keer was het anders. Deze keer ging het over mezelf, en Scarlett.
'Get a room!' ik werd uit de omgeving die je als een soort trance zou kunnen beschrijven getrokken door iemand die ons ruw verstoorde. Ik zette een stap naar achter en ging met mijn blik van de grond naar Scarlett en glimlachtte naar haar. God, waarom deed ik nu zo vreselijk onzeker? Ik zou binnen een mum vna tijd hoogstwaarschijnlijk bekend staan als een onzekere friemelpik, waar ik totaal geen zin in had. Niet dat ik dat niet overhad voor Scarlett, maar als hete anders kon, kon het beter anders.
Ik schudde mijn haren - die overigens best geknipt mochten worden - naar achter en deed mijn schouders omhoog. Niet te zichtbaar natuurlijk, dat zou raar zijn.
'Laten we maar gaan.' zei ik, waarna ik naar haar hand greep om deze vast te pakken en samen met haar the Great Hall uit te lopen. Ik wist niet precies waar mijn benen me heen wilden brengen, maar wel wist ik dat deze plek een plaats moest zijn waar het rustiger was dan het midden van the Great Hall, zodat we onze gang konden gaan zonder commentaar van anderen.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

28 dec 2016 - 22:52 Paesano is offline

Paesano 15155

MARLENE MCKINNON
17 – Gryffindor – Train – With her Girls Club – Year 6

Ze had Lana’s berichtje te laat ontvangen, was daardoor op de verkeerde plek ingestapt. Nu liep ze door een rijdende trein heen, die heen en weer bewoog over de rails. Misschien niet het slimste idee, maar ze had weinig zin om de reis door te brengen met mensen die ze nooit sprak. Don’t get her wrong, het was niet alsof ze niet met iemand anders dan haar vriendinnenclubje wilde spreken, maar op een terugreis van een vakantie zat je toch liever bij hun. Toch?
Tijdens haar reis naar de juiste coupé stootte ze meerdere keren tegen de deuren van andere coupé’s aan, enkele keren bijna over haar eigen voeten - toen ze bij de coupé van haar vrienden aangekomen was.
Ze opende de deur en ging in de deuropening staan, leunend tegen een van de randen aan. “Goedemiddag, ik heb net een heel parkour afgelegd door de trein heen. Is hier toevallig nog plek?” vroeg ze, maar zonder echt op een antwoord te wachten propte ze zich tussen Lana en degene die naast haar zat. Marlene glimlachte even.
”Dus vertel eens, welke details van jullie gesprek moet ik weten?” vroeg ze, terwijl ze alle meisjes even aankeek.
”En hoe was jullie vakantie? Wat hebben jullie uitgespookt?” vroeg ze daarna. “Vertel me alles!” Marlene bleef maar doorpraten. Van het concept “stoppen met praten” had Marlene nog nooit gehoord.
Ze leunde tegen de rand van de bank waar ze op zat en zuchtte even opgelucht. Ondanks dat vakantie natuurlijk geweldig was, had ze ook wel weer zin om terug naar school te gaan. Niet per se omdat de lessen of de leraren zo geweldig waren, maar het voelde als een andere wereld. Als iets anders dan de dreuzel wereld. Het voelde gewoon anders, leuker.

That is a perfect copy of reality.

28 dec 2016 - 23:22 Naird is offline

Naird 10646

Mary Elizabeth MacDonald

Een tikkeltje verloren neem ik plaats naast een groepje jongens dat – helaas – behoorlijk luidruchtig is, wanneer ik mijn vriendinnen in eerste instantie niet kan vinden. De trein is inmiddels al behoorlijk overvol geworden en ik heb de moed al opgegeven dat ik mijn vriendinnen in deze drukte nog ga tegenkomen. Vandaar dat ik besluit het me maar gemakkelijk te maken, gezien deze reis nog wel even gaat duren. De elleboog van één van de jongens uit het drukke groepje, die ik tegen mijn kaak krijg probeer ik te negeren. Om nou uit te vallen tegen van die jonkies vind ik ook weer zo stom, maar als één van de jongens ook nog bijna zijn thee over mijn boek heen gooit, knapt er iets bij mij.
‘Kijk uit je doppen en gedraag je!’ piep ik geschrokken en met overslaande stem. Meteen is het groepje stil en heb ik vijf paar onschuldige ogen die me verontschudligend aankijken. Eén jongetje, de jongste – in ieder geval de kleinste – stamelt een ‘sorry’. Meteen voel ik me schuldig dat ik zo dramatisch reageer, maar hey, mijn boeken zijn net mijn kinderen. Op mijn beurt mompel ik een ‘sorry’ voordat ik opsta en besluit toch maar een ander plekje te zoeken. Gelukkig kom ik erachter dat Lily en de rest meer achterin zitten.
Een hoop verontwaardigde blikken, excuses en vertrapte tenen later, zie ik éindelijk Lily's, Nova's en Gwen's karaktiserende rode lokken door het raampje van een coupé deur. Opgelucht laat ik een diepe zucht ontsnappen terwijl ik de deur open duw en naar binnen kom waggelen.
‘Hey,’ begroet ik iedereen met een kleine glimlach kijk ik iedereen nieuwsgierig aan. ‘Hoe is het met iedereen? Hoe was jullie kerst? Hebben jullie nog leuke nieuwtjes?’ Ik laat mezelf neerzakken op een lege zitplaats.

16 • Year 6 • Muggleborn • Gryffindor • Seeker • Hogwarts Express, Lily, Marly, Nova, Lana, Gwen, Chloë

[ bericht aangepast op 28 dec 2016 - 23:23 ]

I just caught the wave in your eyes

29 dec 2016 - 9:34 Bughead is offline

Bughead 3661

Scarlett Rose River
17 ~ Pure Blood ~ Slytherin ~ Chaser ~ her Room~ Jona

{ Outfit}

De kus lijkt een behoorlijk lange tijd te duren, niet dat ik er ook maar een probleem mee heb, nee dat in tegendeel zelfs. Een kus vol passie en het voelt zo goed, zo veilig. 'Get a room.', hoor ik door de zaal en ik begin zacht te lachen. Jonathan stopt en kijkt me even halfglimlachend aan. Het is een onzekere jongen, dat is duidelijk, maar misschien is dat wel precies wat ik nodig heb. 'Het komt goed, ze zijn gewoon jaloers.', zeg ik tegen Jona terwijl ik met mijn vinger zijn kin iets dichter naar me toe trek. Om vervolgens nog een kus op zijn lippen te planten. Zijn lippen waren zo zacht en een beetje zoetig, als een zachte perzik. Jonathan pakt mijn hand en trekt me mee The Great Hall uit. 'Waar wil je heen?', vraag ik terwijl ik hem lief aankijk. 'We kunnen natuurlijk naar mijn kamer als je dat wilt, of naar die van jou, of naar de boom bij het meer?', stel ik voor. 'Of mijn kamer, kunnen we ongestoort verder waar we mee bezig waren.', fluister ik zacht in zijn oor. Rustig trek ik hem mee naar mijn kamer in de hoop dat het er rustig is. Gelukkig voor mij is dat ongeveer wat er aan de hand is, met uitzondering van wat eerste jaars in de common room. Hoewel Jonathan een Ravenclaw mag zijn heb ik soms het gevoel alsof hij net een Slytherin is. Niet door zijn doen en laten, nee Jona en ik zijn zo verschillend van elkaar dat je het bijna vreemd zou kunnen noemen dat we soort van samen zijn. Nee hij is hier de afgelopen twee weken zoveel geweest, dat ik hem bijna als afdelingsgenood ben gaan zien. Op mijn kamer aangekomen trek ik mijn lerenjasje uit en geef hem zacht een duwtje, zodat hij op mijn bed beland. Met een been aan iedere kant van hem ga ik bovenop hem zitten, 'dus waar waren we.', fluister ik speels in zijn oor terwijl ik hem lief aankijk.

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

29 dec 2016 - 15:16 Oliveira is offline

Oliveira 15237

ADALAE CRESCENTA ROMANOVA

17 • Pureblood • Year 6 • Slytherin • Quidditch field • Celebran

Op mijn vraag antwoordt hij niet en vliegt zonder iets te zeggen weg; dat was soort van een antwoord. Ik zucht en plof neer op de grond met de taart in mijn handen. Ik tover er twee vorken bij en begin de taart op te splitsen in twee delen. Al neuriënd probeer ik de taart zo mooi mogelijk te snijden - ja, met een vork - en als het me eenmaal lukt, begin ik te eten. Van mijn eigen helft.
Ik haal de brief uit mijn zak en bekijk de voorkant. Mijn vaders nette handschrift had mijn naam groot op de envelop geschreven en op de achterkant staat een nummer, wat aangeeft hoeveel brieven hij naar me heeft gestuurd en deze was nummer 208. Ah, precies vier jaar dat hij me heeft geschreven. Elke week. Even twijfel ik of ik de brief open moet maken, maar het is niet alsof er iets nieuws wordt verteld dan 'het spijt me', 'kom alsjeblieft terug naar huis voor een keer' of 'laat je familie niet in de steek'. Ik bijt mijn lip en speel met de familiestempel die de envelop heeft geseald, misschien zit er wel iets nieuws in. Of toch niet. Misschien wel. Laten we zeggen dat er vijftig procent kans van ieder is. Ik zucht en scheur de envelop open, maar twijfel daarna weer. Vier jaar geleden heb ik mijn familie verlaten, elke vakantie bleef ik - als het kon - op Hogwarts en vermeed zo mijn verdomde familie. Toen ik een jaartje of vijftien was, verbleef ik in London, waar de grootmoeder van mijn woonde. Daar kon ik het tenminste wel goed mee vinden.
Ik scan snel met mijn ogen de brief en bijt hard op mijn lip. Dit is totaal niet wat ik had verwacht. Nou ja. Het is niet alsof het erger kan worden. Ik draai de brief om en lees verder. Celeb komt terug en ik leg de brief op de grond, onder mijn toverstok. Even zeg ik niks en eet verder. Eten maakt alles beter; het verzacht de pijn voor even.
''Ik wil met heel mijn hart mijn vader vermoorden, nu.'' mompel ik nonchalant en kijk de jongen voor me emotieloos aan. Het is namelijk niet dat mijn familie dat ooit van me zou verwachten; ze denken dat ik er te zwak voor ben. ''En dat ben ik ook van plan.''

'It's called dignity. Have some. It's free.''

I don't want you to die, I want you to suffer.

Index RPG Actieve Topics Zoek