• Hier kun je al je frustraties, euforische momenten en hersenspinsels kwijt.
    Dus zit je iets dwars? Heb je problemen? Is je ijsje niet lekker? Of voel je je gewoon zo ontzettend blij en wil je dat met de rest van Quizlet delen?
    Schrijf hier dan alles van je af.

    [ bericht aangepast op 14 mei 2018 - 9:06 ]


    Caution first, always.

    It’s kinda sad that when my mom gives me a compliment about my clothes, hair or makeup, at firs I’m like ‘r/r/really, you’re serious’ because I don’t actually believe I can look /nice/.

    [ bericht aangepast op 20 mei 2018 - 9:50 ]


    Ik ben blij. 😊


    Ik wil een tuin vol egels

    Conclusie: Ik ben heel erg ziek.... D: Echt ziek. STOMME VERKOUDHEID!


    One Who Travels A Higher Path.

    old grandpa with his wooden leg
    limping limping

    Nu ga ik dat de hele dag in m'n hoofd hebben


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Ik word zo gigantisch moe van dit joch.


    Caution first, always.

    Gelukkig bestaat de functie om alle mailtjes in een keer te selecteren die op de bladzijde staan. Anders had ik 5000+ mailtjes handmatig moeten aanklikken. Nu hopen dat ik het niet ooit nog zo erg laat worden.


    Physics is awesome

    Ik heb soms echt het gevoel dat ik niks waard ben als ik dan zie wat anderen van mijn leeftijd doen, terwijl ik gewoon niks kán doen voordat ik door deze wachttijd heen ben. Ik ben het echt zat om me altijd zo te voelen en ik probeer er alles aan te doen om dat gevoel te minimaliseren door mezelf te blijven ontwikkelen en me bezig te houden met mijn toekomst na die kutoperatie, maar op een gegeven moment blijf je gewoon weer in je eentje over terwijl de rest van de wereld lekker doorgaat met leren, reizen, en werken.


    Caution first, always.

    Nishikiyama schreef:
    Ik heb soms echt het gevoel dat ik niks waard ben als ik dan zie wat anderen van mijn leeftijd doen, terwijl ik gewoon niks kán doen voordat ik door deze wachttijd heen ben. Ik ben het echt zat om me altijd zo te voelen en ik probeer er alles aan te doen om dat gevoel te minimaliseren door mezelf te blijven ontwikkelen en me bezig te houden met mijn toekomst na die kutoperatie, maar op een gegeven moment blijf je gewoon weer in je eentje over terwijl de rest van de wereld lekker doorgaat met leren, reizen, en werken.



    Hé, vergelijk jezelf niet zo met anderen! Jouw tijd komt ook nog wel om al die dingen te doen die je nog wilt doen, maar nu gewoon even niet kan. Ik durf te wedden dat jij het zelfs nóg meer gaat appreciëren, omdat je het dan al zo lang en zo graag wilt! Na regen komt altijd zonneschijn. Laat het niet hangen <3
    Ik ken je persoonlijke situatie natuurlijk niet echt en ik weet niet over welke operatie het precies gaat, maar bedoel je leren als in studies volgen of leren in het algemeen? Want als je dat eerste bedoelt, dan kan je nu toch nog altijd een beetje leren in functie van dat reizen? Naar welke landen wil je later graag reizen? Schrijf anders een lijstje op en kijk eens naar de talen die ze daar spreken en leer een taal?
    Sowieso is het al heel knap dat je jezelf wilt blijven ontwikkelen! Onthoud dat iedereen sowieso altijd wel twijfels heeft en dat je je niet lekker voelt lijkt mij helemaal logisch in je situatie. Maar als ik het zo lees, dan zie ik dat je een sterke persoonlijkheid hebt die positief probeert te zijn en streeft naar vooruitgang! Ga ervoor. Focus je daarop. Misschien gaat het fysiek niet snel genoeg, die vooruitgang, maar je kan je nog altijd focussen op mentale vooruitgang. En sowieso nu ben je al vooruit aan het gaan op emotioneel vlak: je leert dingen bij door in deze situatie te zitten! Nieuwe ervaringen, nieuwe lessen in wilskracht en verwerking! Je staat echt niet stil, ook al lijkt het zo! Je kan het wel kanjer!
    Als je nood hebt aan een luisterend oor, stuur gerust een privéberichtje!


    A to the Z

    Pixielisje schreef:
    (...)


    Hé, vergelijk jezelf niet zo met anderen! Jouw tijd komt ook nog wel om al die dingen te doen die je nog wilt doen, maar nu gewoon even niet kan. Ik durf te wedden dat jij het zelfs nóg meer gaat appreciëren, omdat je het dan al zo lang en zo graag wilt! Na regen komt altijd zonneschijn. Laat het niet hangen <3
    Ik ken je persoonlijke situatie natuurlijk niet echt en ik weet niet over welke operatie het precies gaat, maar bedoel je leren als in studies volgen of leren in het algemeen? Want als je dat eerste bedoelt, dan kan je nu toch nog altijd een beetje leren in functie van dat reizen? Naar welke landen wil je later graag reizen? Schrijf anders een lijstje op en kijk eens naar de talen die ze daar spreken en leer een taal?
    Sowieso is het al heel knap dat je jezelf wilt blijven ontwikkelen! Onthoud dat iedereen sowieso altijd wel twijfels heeft en dat je je niet lekker voelt lijkt mij helemaal logisch in je situatie. Maar als ik het zo lees, dan zie ik dat je een sterke persoonlijkheid hebt die positief probeert te zijn en streeft naar vooruitgang! Ga ervoor. Focus je daarop. Misschien gaat het fysiek niet snel genoeg, die vooruitgang, maar je kan je nog altijd focussen op mentale vooruitgang. En sowieso nu ben je al vooruit aan het gaan op emotioneel vlak: je leert dingen bij door in deze situatie te zitten! Nieuwe ervaringen, nieuwe lessen in wilskracht en verwerking! Je staat echt niet stil, ook al lijkt het zo! Je kan het wel kanjer!
    Als je nood hebt aan een luisterend oor, stuur gerust een privéberichtje!

    Je weet echt niet hoeveel je berichtje voor me betekent. Dankjewel. <3
    Ik bedoelde met leren meer studeren. Ik zit door dit traject al in mijn tweede tussenjaar en volgend jaar kan ik nog steeds niet door, omdat er dan nog een paar operaties zijn die ik niet kan combineren met de drukte en het tempo van mijn studie. Dat idee begint zo zwaar te worden aangezien mijn klasgenoten volgend jaar al afstuderen en ik heb tot nu alleen mijn P gehaald en ongeveer de helft van het tweede schooljaar gedaan. :')
    Ik heb inmiddels wel een thuiscursus Japans afgerond en daar ga ik volgend jaar (na de borstverwijdering) twee weken naartoe, en dat vooruitzicht is eigenlijk het enige dat me nu nog gemotiveerd houdt om vol te houden. Ik ben in principe best in staat om mijn hoofd boven water te houden op dit gebied, maar het wordt gewoon zo zwaar af en toe.
    Ik ben ook gewoon heel gefrustreerd door de hele gang van zaken in het vuMC, want die laten op elk front steekjes vallen terwijl het de enige plek is waar je als trans volwassene naartoe kan voor hulp. Het voelt gewoon alsof mijn leven al haast twee jaar in handen is van een of ander instituut en dat ik echt alleen maar kan afwachten tot het eindelijk een keer is afgelopen.

    Sorry voor dit hele verhaal. :') Ik waardeer je reactie heel erg.


    Caution first, always.

    Oké maar dit is dus waarom ik zoveel van de scouts houd. Dammit.


    [Dragonneau > Osha] Valar Morghulis

    Nishikiyama schreef:
    (...)
    Je weet echt niet hoeveel je berichtje voor me betekent. Dankjewel. <3
    Ik bedoelde met leren meer studeren. Ik zit door dit traject al in mijn tweede tussenjaar en volgend jaar kan ik nog steeds niet door, omdat er dan nog een paar operaties zijn die ik niet kan combineren met de drukte en het tempo van mijn studie. Dat idee begint zo zwaar te worden aangezien mijn klasgenoten volgend jaar al afstuderen en ik heb tot nu alleen mijn P gehaald en ongeveer de helft van het tweede schooljaar gedaan. :')
    Ik heb inmiddels wel een thuiscursus Japans afgerond en daar ga ik volgend jaar (na de borstverwijdering) twee weken naartoe, en dat vooruitzicht is eigenlijk het enige dat me nu nog gemotiveerd houdt om vol te houden. Ik ben in principe best in staat om mijn hoofd boven water te houden op dit gebied, maar het wordt gewoon zo zwaar af en toe.
    Ik ben ook gewoon heel gefrustreerd door de hele gang van zaken in het vuMC, want die laten op elk front steekjes vallen terwijl het de enige plek is waar je als trans volwassene naartoe kan voor hulp. Het voelt gewoon alsof mijn leven al haast twee jaar in handen is van een of ander instituut en dat ik echt alleen maar kan afwachten tot het eindelijk een keer is afgelopen.

    Sorry voor dit hele verhaal. :') Ik waardeer je reactie heel erg.


    Nee, ik snap het volledig dat je daardoor gefrustreerd bent hoor!
    En dat gevoel dat je je studiegenoten ziet afstuderen, dat begrijp ik ook. Langs de andere kant: je zal nieuwe mensen leren kennen wanneer je weer doorgaat met je studie en je zal met hen dan af studeren. Dat is ook leuk. Drie jaar lijkt nu gewoon heel veel, maar in de long run is dat heel erg kort. Al snap ik wel dat je wel wilt dat het vooruit gaat, zeker omdat het in jouw geval ook wel een hoofdstuk is dat je wilt afsluiten en door wilt gaan met de ontwikkeling van wie je bent. Maar langs de andere kant: zou je je studies willen afgewerkt hebben in de situatie waarin je je bevond voor de operatie? Afgeleid uit je verhaal lijkt het mij namelijk dat er zeker een reden is waarom je je studies even op een pauze gezet hebt om de operatie te doen. Dus wanneer ze eindelijk achter de rug zijn, dan zal je je voor de volledige 100 procent kunnen smijten in de rest van je studies en kan je gaan voor je studies omdat je het wilt en zoals je je voelt en wie je echt bent. In dat opzicht heb jij dan volgens mij al veel meer behaald dan degene die nu bijna afstuderen.
    Wat cool dat je Japans kan! EN wat cool dat je daarheen gaat en dan de taal ook echt kan! Echt geweldig! Ik ken persoonlijk niemand die dat kan zeggen, dus dat is toch echt een dikke pluim waard?! :) Ik hoop dat je geniet van die trip, maar dat weet ik wel zeker!


    A to the Z

    Ik zou zo graag willen dat ik gewoon normaal met m'n moeder kan praten zonder honderdduizend maskers op te moeten zetten. Altijd moet ik maar stug volhouden dat het hartstikke goed gaat terwijl momenteel alles aan het misgaan is en het iedere maand weer voelt alsof de grond een stukje verder onder mijn voeten wegzakt. Ik zou zo graag eerlijk willen zijn; dat ik opgebrand ben, dat ik het volwassen leven maar lastig vind en dat ik het soms ook gewoon amper trek. Zonder een berg veroordelingen dat ik me niet zo aan moet stellen. Iedere keer dat ik posts op social media zie, of elders, dat mensen goed met hun moeder op kunnen schieten en een goede band hebben, voel ik plaatsvervangende jaloezie. Dat heb ik totaal niet namelijk. Ik doe keihard mijn best om het mijn moeder naar de zin te maken, maar ze kan nooit eens gezellig/leuk/begripvol zijn. Soms vraag ik me echt af of het allemaal niet aan mij ligt. Omdat ik de autist ben die de sociale dingen maar lastig vindt :c


    26 - 02 - '16

    Ik ga vanavond zoveel zoete aardappel en garnalen eten. Je wilt niet weten.


    but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

    Je zou toch denken als ze zo desperate zijn voor afspraken dat ze hun mail zouden checken of zouden reageren op mijn bericht. Hm.


    The truth is out there.

    Zo leuk om oude foto's te zien.


    Physics is awesome