[RPG • 0] Experium || 16 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Daar hoef je je niet voor te excuseren hoor,’ antwoordde Fire, die op de bureaustoel ging zitten. Hij merkte dat hij de klemtoon op het eerste woord had gelegd en onderdrukte een zucht. Het was niet zo dat er niet vaker achter zijn rug om werd gepraat, hij wist niet waarom hij het zich deze keer zo aantrok. Misschien omdat hij het gewoon echt niet van Persephone had verwacht? Hij had haar ingeschat als een type die daar ver boven stond. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg hij. ‘Toen ik hier kwam was het vlak na het toernooi, daar had je je gave toch niet nodig? Of kon je niet aanzien hoe ik Jester op zijn knieën zou dwingen?’ vervolgde hij op een plagerige toon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

Oke.... Dit ging wat worden. Zijn duidelijke klemtoon op het eerste woord bewees wel dat hij boos was. Tja, dat was dan zijn eigen pakkie aan, wat kon haar dat schelen?! Maar met dat ze in zijn ogen keek, merkte ze dat het haar wel iets kon schelen. Waarom echter wist ze niet zo goed, had hij haar dan zo erg geraakt met zijn woorden gisteren? "Ik had... nog wat dingen te verwerken," koos ze bewust haar woorden uit. "Om heel eerlijk te zijn heb ik het toernooi niet eens gezien. Ik weet niet eens wat de uitslag is, niemand heeft het me nog verteld." En ze had er zelf geen moment aan gedacht. Wat een lekkere supporter was ze zeg. Woohoo Panthers toch? Ze wist niet eens hoe Jester het gedaan had... Of Fire die nu tegenover haar zat. Beschaamd keek ze hem aan, iets waar ze zich niet lekker onder voelde, dus ging ze direct door.
      "Maar goed, drie keer je gave tot het uiterste werken in een week, dan eindig je met dit." Alsof haar ziek zijn zich wilde bewijzen, sloeg ze uit in een nieuwe hoestbui en ze moest even wachten tot die over was voor ze door kon gaan. "Maar goed, je was niet gekomen om gezellig over het toernooi te praten of wel?" Even keek ze peilend Fire aan. Ze wilde dit gewoon zo snel mogelijk achter de rug hebben. Dan kon ze beslissen of ze haar leven gewoon weer lekker zonder Fire doorging of dat hij er wel in paste. "Het spijt me als ik je gekwetst heb met het verhaal wat ik verteld heb aan die meiden. Ik probeerde die meiden een lesje te leren, maar in plaats van dat dat gebeurde, ging het verhaal rondzwerven. Daar was ik niet op berekend."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik snap niet echt hoe je iemand een lesje kan leren door hem of haar te zeggen dat je met mij hebt geslapen.’ Hij keek haar onderzoekend aan. ‘Ik dacht dat we wel een klik hadden, dus het was zuur dat ik de volgende ochtend ontdekte dat er een roddel door de school was gegaan dat we met elkaar naar bed waren geweest. Op mij kwam het over alsof je je interessant voor probeerde te doen door te beweren dat met de leider van de Lions naar bed was gegaan. Ik ben niet iemand die met jan en alleman slaapt, integendeel, en ik vind het niet fijn dat anderen nu denken dat ik wel zo ben. Het mag jou misschien niet schelen hoe anderen over je denken, maar voor mij is dat wel belangrijk. Er wordt al genoeg over me gepraat, zeker na dit verdomde toernooi.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

"Ik interessant doen? Kom op, ik heet geen Dezi," zei ze afkeurend. En besefte meteen dat dat een fout was, dus ze trok direct haar gezicht neutraal. "Weet ik veel, ik heb er niet over na gedacht," zei ze schouderophalend. "Ik dacht dat het verhaal niet geloofwaardig was, blijkbaar wel dus." Ze trok verbaasd haar wenkbrauwen op. "Het spijt me als ik je gekwetst heb Fire, dat was niet mijn bedoeling. Ik --" Zou ze dit hem zeggen?
      "Ik ben niet zo goed in vriendschappen. De enige vriend die ik ooit heb gehad is Dezi en die is er nu niet meer." Niet weer gaan janken, je hebt jezelf al gepusht vandaag. Dit heeft niets met elkaar te maken op dit moment, je moet een nieuwe vriend binnenhalen, niet de oude betreuren...
"Dezi en ik flikten dit elkaar continue. Misschien dat ik zonder nadenken daarop verder ben gegaan. Ik voelde me nogal aangevallen toen je opeens wegliep van de tafel. Ik snap dat het belangrijk was, maar die dames wierpen zich als leeuwen bovenop me." Even keek ze Fire met een scherpe blik aan. "Maar wees maar niet bang dat ik je reputatie heb verpest, niemand denkt dat je werkelijk met mij in bed ben gedoken, wat ik überhaupt al bijzonder vind dat ze dat geloofden. Als ik al een reputatie had, dan was dat van een stalen maagd. Ik heb werkelijk nog nooit het bed gedeeld met iemand." Fersephone schudde afkeurend haar hoofd en merkte op gegeven moment dat ze meer tegen zichzelf praatte dan tegen Fire. Fersephone trok de dekens een beetje op, omdat de kou weer over haar huid liep.
      "Ik heb alleen mijn eigen reputatie om zeep geholpen - als ik die al had. Ik ben een leugenaar en een psychopaat. Oh, en de nieuwste roddel die ik zojuist van Vienna hoorde, ik ben uit om je te vermoorden, dus ik waarschuw je maar vast..." Ze grijnsde eindelijk.

[ bericht aangepast op 27 april 2020 - 15:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het verbaasde hem, haar bekentenis dat ze zelf nog nooit met iemand het bed had gedeeld en dat ze dan zo’n leugen verspreidde. Hij kon er zich weinig bij voorstellen – maar hij kon dan ook überhaupt niet liegen en hij kende ook nauwelijks de behoefte om dat te doen.
      ‘Ik kan niet liegen,’ gaf hij toe. Het was geen geheim en zeker bij ontluikende vriendschappen vond hij het belangrijk om te zeggen. Als ze hem iets in vertrouwen vertelden dan zou hij dat nooit zomaar tegen anderen zeggen, maar hij kon er ook niet over liegen. Hij kon hooguit zwijgen – en soms leidde dat ook al tot een conclusie. ‘Waarschijnlijk komt het daardoor ook harder aan bij mij dan bij anderen. Omdat ik niets dan de waarheid kan spreken en de behoefte om te liegen ken ik niet – en begrijp ik daardoor ook vaak niet.’

[ bericht aangepast op 27 april 2020 - 16:38 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox zat op de rand van een bloembak terwijl hij naar het pad staarde dat naar de school leidde. Het was al tien voor half acht. Adam was al twintig minuten later dan afgesproken. Zou hij het vergeten zijn? Had hij het zo gezellig met Merrin dat het hem niets kon schelen dat Fox hier op hem zat te wachten? De teleurstelling wikkelde zich als een deken van ijs om hem heen en hij zuchtte zachtjes. Tijdens het avondeten had hij amper een hap door zijn keel gekregen doordat hij er zo veel zin in had gehad. Hij wilde zó graag dat het goed ging! Maar het zag ernaar uit dat Adam deze keer niet eens kwam opdagen. Of –
      Er kwam iemand aan! Door de schemering zag hij niet direct wie het was, maar de persoon liep gehaast en zijn hart sprong op toen hij de contouren van Adam dacht te herkennen. Onmiddellijk liet hij zich op de grond zakken en snelde hem tegemoet.
      ‘Hé!’ riep hij opgelucht. ‘Ik dacht dat je me liet zitten!’
      In een opwelling begroette hij de jongen met een stevige omhelzing.
      ‘Sorry,’ zei Adam zacht. ‘Ik had een diep gesprek met Merrin en daardoor was ik de tijd helemaal vergeten. Ik was bang dat je er niet meer zou zijn.’
      ‘Natuurlijk wel! Ik gaf je nog vijf minuten, anders was ik je komen halen.’ Hij liet de jongen weer los. ‘Kom!’

[ bericht aangepast op 27 april 2020 - 16:33 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

Ze was voor het eerst in dit gesprek stil. Ze had gehoopt met die laatste opmerking de zwaarte uit het gesprek te halen en Fire wilde daar blijkbaar juist heen gaan. Ze slikte even ongemakkelijk. Ze wist even niet wat ze met deze bekentenis moest. Hij kon niet liegen? Wel, dat moest hard zijn. Zou het saai zijn? Fersephone had genoeg leugens verspreid, vooral ook om mensen weg te jagen. Ze liep tegen een muur aan, haar eigen muur. Ze had zich voorgenomen niet open te zijn tegen nieuwe mensen, ze kwetsten haar toch altijd alleen maar. Maar nu Fire zo direct zo open ook tegen haar was, wat moest ze hiermee?
"Wil je dat ik eerlijk ben?" zei ze zachtjes. Ze keek hem niet aan, terwijl ze dit zei. Ze voelde het kippenvel op haar armen ontstaan. Dat kon ze wel toch? En dan zou hij weglopen, net als de rest. En was deze gênante vertoning gewoon voorbij. Dan kon ze gewoon rustig doorgaan, Yrla was er nog...
      "Je lijkt me een leuke gozer, Fire. Maar ik ben geen makkelijk persoon om mee om te gaan. Ik zal het heus nog wel vaker verpesten, ik doe gewoon dingen zonder over de gevolgen na te denken. Ik ben niet goed in vrienden maken, om een of andere reden zijn ze vaak al binnen een maand op me uitgekeken. Ik verspreid leugens om me heen, zodat ze wegblijven, dat is makkelijker dan elke keer teleurgesteld te worden." Ze durfde echt niet te kijken. Hoe had hij het voor elkaar gekregen dat ze zich zo openstelde naar hem? Ze had veel meer verteld dan dat ze wilde, maar misschien wilde ze het gewoon een keer graag. Nu Dezi er niet meer was, verlangde ze naar de aandacht van iemand. Ze wilde gehoord worden. Ze haalde diep adem en keek Fire met een vastberaden blik aan, ondanks het feit dat de tranen aan de rand van haar ogen stonden. "Dus als je daar geen zin in hebt, vraag ik je om op te staan en gewoon de kamer uit te lopen. Maar dan hoef je ook niet meer om te kijken, ik red me wel. Als je wilt, kan ik altijd eerlijk tegen en over je zijn. Dat durf ik op zich wel te beloven, daar heb ik geen moeite mee. Maar ik ga niet ineens vredelievend doen tegen elk persoon om me heen." Ze richtte haar blik weer naar beneden, naar haar handen die in haar schoot lagen. Hij moest nu maar gewoon weglopen, weglopen en niet meer omkijken. Dat maakte alles makkelijker.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Het begin van de film was nog wel gezellig geweest, maar hoe verder de tijd verstreek, hoe meer Vienna merkte dat Merrin stiller en stiller werd. Uiteindelijk zette ze de film op pauze. Ze trok haar broertje langzaam los van haar schouder en keek hem even verbaasd aan. "Wat is er aan de hand, Merrin? En zeg niet niets, want ik weet dat er wat is," zei ze streng. Merrin keek even vlug naar de deur en weer terug naar Vienna. Hij was nerveus ergens voor, dat idee kreeg ze van hem. Vienna zette haar bril even goed op haar neus en keek haar broertje met een vriendelijke glimlach aan.
      "Het - Het is Fox," zei hij uiteindelijk met een zucht. Oké, Vienna draaide zich iets bij, waardoor ze Merrin iets beter kon zien. "Wat is er met hem?"
      "Wel, ik heb je toch verteld dat ik een date met Adam heb? Ik vind hem echt heel erg leuk, Vienna. Ik ben alleen zo bang dat Fox het zal verpesten."
      "Waarom zou Fox dat voor je verpesten. Jullie zijn toch vrienden?"
      "Nou, omdat ik denk dat Fox Adam ook leuk vindt. Adam is nu met hem op stap en ik ben bang dat ze het zien als een date."
Haar binnenste bevroor. "Zorg ervoor dat je een beetje oppast met hem. Hij klinkt leuk, maar ook een beetje... wispelturig? Als hij met jou bezig is en tegelijkertijd ook met een ander... Rood vlaggetje." Ze hoorde Fayr haar waarschuwing door haar hoofd galmen. Ze had aangenomen dat na het bal alleen zij waren geweest, zij en Fox. Die date was mislukt, dus nu konden zij samen gaan daten. Was ze er dan toch voor gevallen? Was ze in zijn val getrapt? Ze had verwacht dat ze de enige was geweest, wat was ze een idioot! Ze keek naar de jongen naast haar en slikte haar eigen pijn weg, die nu heel hard naar boven probeerde te komen. Er flitste een beeld door haar hoofd dat ze met geweld wegdrukte.
      "Heeft Adam het een date genoemd?" vroeg ze zachtjes.
      "Nee?" zei Merrin aarzelend.
      "Dan moet je niet bang zijn dat hij het zo ziet. Ik denk dat Adam jou echt heel leuk vind, Merr. En dat gaat hij niet in gevaar brengen door tegelijkertijd met iemand anders te daten. Dat is niet netjes."
Nee, Fox! Dat is niet netjes, dacht ze woest. Ze zou hem laten voelen hoe ze hier over dacht, maar ze moest zeker weten dat het echt zo was dat hij interesse had voor de jongen. Een plannetje begon zich te broeden in haar hoofd. Vienna zag hoe haar broertje ermee worstelde, maar haar antwoord leek hem wel iets op te luchten. Als dit waar was, zou ze Fox wat aandoen voor het feit dat hij haar bedroog, maar ook nog eens haar broertje voor de gek hield.
      "Luister, heb je al een avond gekozen voor je date?"
      "Uh, nee?" zei haar broertje beschaamd.
      "Doe donderdagavond!" zei ze beslist. "Ik ga je helpen met je date. En ik zorg ervoor dat Fox je niet kan komen storen. Helpt dat?"
      Merrin keek haar met grote ogen aan. "Zou je dat doen voor mij?"
      Vienna slikte haar gal weg. Merrin hoefde niet te weten dat ze eigen plannen had. "Natuurlijk, je bent mijn broertje! Maar de rest moet je zelf doen hoor, Merr. Pak die jongen gewoon in! Hij is al bijna van jou, jullie zijn veel te leuk samen." Vienna zag hoe er weer een stralende glimlach op Merrins gezicht verscheen. Hij had zojuist het vertrouwen in hemzelf teruggekregen en misschien ook wel in Adam. Vienna voelde hoe de jongen haar in een omhelzing trok en ze voelde zich schuldig tegenover de jongen dat ze niet eerlijk was. Maar hij hoefde het niet te weten, nog niet. Ze moest eerst zeker zijn van haar zaak..

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire trok een mondhoek op. Dat hij gezegd had dat hij niet van leugens hield, zorgde er blijkbaar voor dat ze een heel boekje over haar eigen leven opendeed. Ze stelde zich kwetsbaar op, al zag hij wel dat ze het probeerde af te doen als onverschilligheid. ‘Verspreid geen leugens over me, dat is alles wat ik van je vraag,’ zei hij. ‘Ik heb verder geen checklist waarmee ik bepaal of ik vrienden met iemand wil zijn. En als ik eerlijk ben – ik vind gecompliceerde mensen juist interessant en ik durf te stellen dat ik vaak wel weet hoe ik daarmee moet omgaan.’ Hij dacht even aan Onyx’ agressie en hoe hij dat afgehandeld had. ‘Ik ben eerlijk gezegd ook niet goed in vrienden maken en als ik mezelf er te erg aan dreig te hechten, neem ik afstand. Ik ben wel makkelijk in de omgang, er zijn genoeg mensen met wie ik mijn tijd kan doorbrengen… Maar er blijft vaak wel een soort muur. Alle vrienden die ik de afgelopen jaren heb gehad zijn verdwenen en ik weet dat mijn tijd hier over een jaar ook ophoud. Dus een hechte vriendschap aangaan, doet op den duur alleen maar pijn.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

Daar had ze niet bij stilgestaan. Ze was verwonderd over hoe open Fire was naar haar. En om het feit dat hij niet direct opstond en wegging. Maar nu gingen ze haar wel veel te ver, dit moest niet al moeilijk worden voor ze überhaupt vrienden werden. Hij leek er net zo mee te worstelen als haar, alleen dan op een andere manier. Dat luchtte haar om een of andere manier op. "Wel, dan hebben we een jaar om een awesome ontsnappingsplan te bedenken, want dat gaan we niet afwachten he?" zei ze met een kleine grijns. Dit betekende dat ze alleen maar meer snelheid achter haar plannen moest zetten, maar dat gaf niet. Nu Dezi er niet meer was, zou ze het wel kunnen. En Fayr, daar verzon ze nog wel een oplossing voor. "En ik zal geen leugens over je verspreiden, beloofd," zei ze ernstig. En ze hoopte dat daar het onderwerp mee afgedaan was.

[ bericht aangepast op 27 april 2020 - 17:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam was er niet echt bij met zijn hoofd, zijn gedachten waren bij wat hij net had gehoord en gezien. Hij vond het vreselijk dat zijn vriend zo’n nare jeugd had gehad en vond het helemaal niet prettig dat hij hem achter had moeten laten, al was Vienna gelukkig bij hem. Fox stelde er verder geen vragen over, maar had zijn arm weer door die van hem gestoken terwijl ze om de school liepen. Hij was blij dat hij verder geen uitleg hoefde te geven. Hoewel het hartstikke logisch was dat Merrin van streek was geweest, wilde hij Fox niet vertellen dat zijn vriend een nachtmerrie – en een herinnering – had gehad. Dat was aan Merrin zelf.
      ‘Ik hoorde dat je hebt voorgesteld om morgen met Merrin te gaan rolstoelbasketballen. Leuk.’ Hij glimlachte naar de jongen. ‘Hij sport graag.’
      ‘Ik hoop dat het me lukt om een rolstoel te pikken,’ zei hij met een grijns.
      Adam grinnikte zachtjes. ‘Je kunt het ook gewoon vragen. Ze snappen het vast wel.’
      ‘Maar daar krijg je geen sterke verhalen van!’ Hij hield stil bij de ladder die ze de vorige keer ook hadden gebruikt en klom naar boven.
      Een ongemakkelijk gevoel bekroop hem. Wat als hij het helemaal verkeerd had geïnterpreteerd? Wat als daar weer een hart van kaarsjes op hem lag te wachten? Hij durfde dan niet weg te gaan – dan had hij zelf duidelijker moeten zijn toch? Stapje voor stapje ging Fox omhoog, toen hij over de dakrand keek hield hij even zijn adem in.
      Net als de vorige keer lag er een plaid en ook nu waren er kaarsjes, al vormden ze nu geen hart en stonden ze in kleine groepjes bij elkaar. Er was ook geen bos rozen – dus dit was inderdaad gewoon een vriendschappelijke “date”, toch? Hij ademde weer uit. Nu de nervositeit een beetje van hem afgleed, vond hij het er eigenlijk wel gezellig uitzien.
      ‘Ik had hier eigenlijk naar de zonsondergang willen kijken,’ zei Fox. ‘Maar de zon is al onder.’
      Adam voelde zijn wangen branden van schaamte. ‘Sorry.’
      ‘Ach geeft niet! Ik ben al lang blij dat je er bent. En als het gezellig is kunnen we een andere keer naar de zonsondergang kijken toch?’
      Adam schrok toen Fox opeens toch zijn hand in die van hem liet glijden. Helemaal prettig vond hij het niet – niet nu Merrin had gezegd hem leuk te vinden. Hij zou het ook niet leuk vinden als hij met een andere jongen hand in hand liep. Hij wilde Fox echter ook niet kwetsen, nu hij het begin van de avond al verpest had door zo laat te zijn. Bovendien was het maar een paar passen naar het plaid toe…
      Fox nam hem mee naar het donkere kleed en zakte erop neer. Gelukkig liet hij zijn hand even los, waardoor Adam met opgetrokken knieën naast hem ging zitten en zijn armen er vlug omheen sloeg.
      De kaarsjes flikkerden aan weerszijden van hem en het smeltende kaarsvet rook lekker.
      Fox trok een tas naar zich toe, waar hij twee glazen en een fles wijn uit haalde.
      ‘Om te proosten,’ zei hij vrolijk. ‘Ik heb ook cakejes gebakken. En ik heb marshmallows! Voor boven de kaarsen. En een deken als het koud wordt.’ Hij keek hem met een plagende grijns aan. ‘Al kunnen we elkaar ook warm houden.’
      Adam kreeg een kleur, hij wist niet waar hij moest kijken.
      ‘En verder heb ik Stratego meegenomen. En we kunnen straks sterren kijken, hier zijn vaak vallende sterren. Ik kan je ook een verhaal vertellen als je dat leuk vindt. En verder kunnen we gewoon kletsen. Zullen we elkaar drie vragen stellen?’
      Fox schonk een glas vol met wijn en reikte hem Adam aan. Hij pakte het glas aan en nam een klein slokje om te proeven. Zo vaak had hij immers geen alcohol gedronken, maar deze was lekker zoet.
      ‘Oké, ik begin wel!’ zei Fox toen hij zelf ook een vol glas in zijn hand had. ‘Wat is je lievelingsdier?’
      Daar had Adam eigenlijk nog nooit over nagedacht – het was ook geen vraag die hij verwacht had. ‘Ehm… Een reuzenpanda denk ik.’
      ‘Check!’ Er glansde iets in Fox’ ogen. ‘Oké, nu mag jij!’
      Adam dacht na. Eigenlijk wist hij niets van de jongen, behalve zijn naam. ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’ Agami had hij te jong gevonden om mee te zoenen, maar eigenlijk schatte Adam hem niet ouder dan achttien.
      ‘Tweeëntwintig.’
      Tweeëntwintig? Adams ogen werden groot van ongeloof. Was hij vijf jaar ouder dan Adam? Ouder dan al zijn afdelingsgenoten, behalve Onyx?
      Fox schoot in de lach bij het zien van zijn gezicht. ‘Had je dat niet verwacht? Ik snap het wel hoor. Ik blijf het lijf van een jonge god hebben.’
      Adam voelde zijn wangen warm worden. Om zichzelf daarvan af te leiden, nam hij slokje wijn.
      ‘Oké, nu mag ik weer.’ Hij streek langs zijn kin terwijl hij Adam bedenkelijk aankeek. ‘Op wat voor type jongens val je?’
      Oh help. Nerveus frunnikte Adam aan een vouw in zijn broek. ‘Ik weet het niet echt.’
      ‘Maar je weet toch wel wat je aantrekkelijk vindt? Blond, donker, rood? Lang, klein?’
      ‘Donker, denk ik,’ mompelde hij. ‘En niet – niet te lang? Maar langer als ik?’
      Merrin was langer dan hij, maar niet zo lang als Onyx of Yrla. Had hij zo genoeg gezegd? De vraag zorgde er in ieder geval voor dat hij het heet kreeg en hij nam vlug een slok wijn.
      Er flitste een grijns over Fox’ gezicht. ‘Hmm, aan die beschrijving voldoe ik aardig. Vind je mij aantrekkelijk?’
      Jeetje, hij wond er geen doekjes om. Adam haalde diep adem.
      Fox grinnikte zachtjes. ‘Je hoeft niet in paniek te raken hoor. Je mag het gewoon zeggen als je mij een leuke jongen vindt. Of niet.’ Hij haalde zijn schouders op en slaagde erin Adams blik vast te houden. ‘Maar ik weet niet of ik dat wel geloof.’
      ‘Hoe – hoe bedoel je?’
      Fox draaide zich wat meer naar hem toe. Zijn knie leunde tegen die van Adam. ‘Volgens mij vind je me wel leuk.’
      ‘Ja maar niet – niet zó.’
      ‘Weet je het zeker? Ik kan je hart hier horen bonken.’
      Adam voelde de hitte langs zijn gezicht trekken. ‘Ik ben op Michiel verliefd,’ flapte hij er toen uit.
      Fox’ hoofd een stukje naar achteren alsof iemand hem een klap in zijn gezicht had gegeven. Hij was even stil – en het was zó ongemakkelijk dat Adam hoopte dat hij weer ging praten.
      ‘Dat vermoeden had ik al,’ zei Fox. ‘Maar…’ Hij zuchtte. ‘Vind je niet dat ik ook een eerlijke kans verdien? Iedere keer dat ik je vorige week opzocht raakte je in paniek of zei je hele kwetsende dingen. Ik zou je graag willen laten zien dat ik ook leuk kan zijn zonder dat ik meteen tegen je vriend hoef op te boksen. Kunnen we niet – gewoon even Merrin vergeten, deze avond? Zodat we op een eerlijke manier kunnen ontdekken wat we voor elkaar voelen?’
      Adam verstevigde zijn greep om zijn knieën. ‘Ik dacht dat dit een vriendendate was.’
      Er zat een zeurend gevoel in zijn maag.
      ‘Dat was het ook,’ zei Fox snel. ‘Echt. Het is alleen – ik voel wel meer dan vriendschap. En ik – ik heb het gevoel dat dat ook voor jou geldt. Even los van je gevoelens voor Merrin – kun je me recht in mijn ogen kijken en zeggen dat je voor mij hetzelfde voelt als voor Agami?’
      Adam sloeg zijn ogen neer. Dat kon hij niet.
      Hij had over Fox gefantaseerd toen hij zichzelf verbood om aan Merrin te denken. Het waren hun zwetende lichamen geweest waar hij aan dacht om zichzelf te dwingen om klaar te komen, om zo Merrin eenzelfde lot te besparen. Hij wist dat hij zich tot Fox aangetrokken voelde – maar het was anders dan bij Merrin.
      ‘Eén kans,’ zei Fox zacht. ‘Ik vraag één kans om twee uur even niet aan Merrin te denken, om toe te geven aan wat je al dan niet voelt. Je hebt geen relatie met Merrin, toch? Pas als je ontdekt hoe het met je gevoelens voor anderen zit, kun je wat zinnigs over je gevoelens voor hem zeggen. Eén kans is toch niet te veel gevraagd?’
      Adam beet op zijn lip. Het voelde verkeerd. Maar hadden er niet zo veel dingen verkeerd gevoeld de afgelopen weken? Hoe kon hij nog op zijn gevoel vertrouwen als dat hem de afgelopen dagen had bedrogen? Hij wist dat hij van Merrin hield, hoe hard Fox vanavond ook zijn best zou gaan doen. Maar hij kon hem een kans geven en hem daarna vertellen dat hij niet aan Merrin kon tippen, toch?
      ‘Oké,’ zei hij zacht. ‘Dat – dat kan ik wel.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire gaf een dankbaar knikje. ‘Misschien dat jullie naamloze trouwens kan helpen, misschien dat ze kan voorzien hoe een bepaalde ontsnappingspoging zich ontwikkelt.’
      Het idee dat ze echt zouden proberen te ontsnappen, deed een vuur in hem oplaaien. Al een lange tijd stuitte het idee tegen zijn borst dat hij zich gewoon zou moeten neerleggen bij zijn lot, maar dit bood nieuwe perspectieven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was een gok geweest. Adam had ook kunnen zeggen dat hij geen interesse in hem had en naar huis kunnen gaan. Dat had hij echter niet gedaan, dus dat betekende iets goeds, toch? Hij glimlachte naar de jongen in een poging hem weer wat gerust te stellen. Voorlopig ging hij geen move maken, het was duidelijk dat hij zich niet meer zo op zijn gemak voelde. Een half flesje wijn deed vast wonderen.
      ‘Jij mag weer een vraag stellen!’
      Het leek hem op te luchten. Hij keek even peinzend vooruit, toen vroeg hij: ‘Wat heb je eigenlijk voor gave?’
      Ai. Fox beet op de binnenkant van zijn wang. Dat was een onderwerp dat hij had willen vermijden, al viel dat natuurlijk niet mee op een gavenschool. Kon hij hem de waarheid vertellen? Hij durfde het niet. Adam had hem nota bene gevraagd of hij een mens was, hij kon niet inschatten hoe hij zou reageren als hij nu toegaf dat hij in dieren kon veranderen. Zijn dekmantel als Rex zou meteen wegvallen. Hij besloot even de gave van hun naamloze te pikken.
      ‘Ik kan met dieren praten,’ zei hij. ‘En soms kan ik ze ervan overtuigen om te doen wat ik wil.’
      Adam keek hem verwonderd aan. ‘Echt? Wauw! Wat zeggen dieren je dan?’
      Fox grinnikte. ‘Gewoon – hetzelfde als mensen. Ze vertellen over hun dag, wat ze gegeten hebben, uit wiens bek ze net zijn ontsnapt…’ Hij gaf de jongen een knipoog.
      Er lag een zweem van een glimlach om Adams lippen, toen leek hij een ingeving te krijgen. ‘Oh, zou je dan eens met me mee willen gaan? Er is hier een hond op het terrein aan wie ik heel veel steun heb gehad. Het zou ontzettend gaaf zijn als jij voor ons wilt tolken! Ik heb zo veel vragen voor hem! Hij is veel te intelligent voor een hond, dus ik vraag me af of ze soms ook experimenten met dieren hebben gedaan, of dat hij een mislukt experiment is – een mens dat in een dierenlichaam gevangenzit!’
      Adam klonk ineens ontzettend enthousiast, alle ongemak van net was verdwenen. Fox weerstond de neiging om opgelaten in zijn nek te wrijven. Dat zou toch lichtelijk problematisch worden… Maar hij wilde Adam niet teleurstellen.
      ‘Ja, natuurlijk.’ Hij glimlachte. ‘We kunnen wel een keer naar hem op zoek gaan als je dat wilt.’
      ‘Heb je hem nooit gesproken? Het is een golden retriever, een hele lieve.’
      Een hele lieve. Hij kreeg het er warm van.
      ‘Volgens mij niet. Ik heb weleens een golden retriever gezien, maar die was erg schuw. Volgens mij hoorde hij bij een onderzoeker die inmiddels is weggegaan. Je moet wel goed met honden zijn als hij zo graag naar je toe komt.’
      Adams gezicht lichtte bijna op. Fox’ vingers tintelden, hij wilde ze langs zijn zachte huid strijken en ze daarna in zijn donkere haar laten verdwijnen. Hij keek naar zijn zachtroze lippen, naar die bedwelmende glimlach – oh wat wilde hij deze jongen graag. Voor het eerst sinds Kris geloofde hij echt weer in een nieuwe relatie.
      ‘Wat is eigenlijk jouw gave?’ vroeg Fox nieuwsgierig.
      Adam draaide zich ietsje meer naar hem toe. Zijn wijnglas was weer leeg en Fox vulde hem bij en haalde ook de cakejes uit de tas, die hij in een schaaltje voor hen neerzette.
      ‘Ik kan tijdreizen.’
      ‘Serieus?’ Hij sperde zijn ogen open. Adam werd leuker en leuker – ze móésten wel voor elkaar gemaakt zijn. ‘Geschiedenis is echt mijn favoriete vak! Tijdreizen lijkt me zo ontzettend gaaf! Kan ik een keertje mee? Ik zou echt zo graag eens tussen de Vikingen rondlopen, of de Romeinen, de Grieken, de Maya’s! Of de Egyptenaren! Vertel me waar je geweest bent, ik wil alles horen!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

”Klinkt als een idee," zei Fersephone nadenkend."Maar dan moet ze eerst even haar naam verdienen, het moet wel betrouwbaar zijn wat ze ziet." Uch, ze zag het al voor zich bijles gaan geven aan een naamloze, hopeloos... Ach. En misschien kwam Yrla hun ook wel handig uit, hij zou misschien bij informatie kunnen komen die zij niet bij konden. Ze grijnsde, ze was wel in voor een tweede inbraak op het lab. Ze keek even naar haar iNet en zag dat de tijd voorbij vloog.
      "Had jij niet een belangrijk feestje waar je als leider bij moest zijn?" Zei ze met een glimlach. "Hoewel ik je gezelschap zeer aangenaam vindt, denk ik niet dat de Lions kunnen zonder hun leuke leider." Ze knipoogde even naar hem. Ze had al een vaag vermoeden waarom, maar ze gaf hem de eer om het te vertellen. "Wacht, wat heb je eigenlijk gedaan vandaag met het toernooi?"

[ bericht aangepast op 27 april 2020 - 22:17 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox stelde vragen – héél veel vragen. Adam vond het leuk om over zijn ervaringen te vertellen, de enige met wie hij er echt uitgebreid over gesproken had was Merrin. Hij leerde ook een hoop, vooral over de Vikingen bleek Fox veel te weten en Adam beloofde hem daar eens mee naartoe te nemen als hij zijn naamexamen had gehaald. Hij pakte een cakeje van het schaaltje terwijl hij luisterde naar een verhaal over Loki – de god van de chaos en de leugen bleek Fox’ favoriet te zijn, vooral omdat hij allerlei gedaantes kon aannemen en daarmee een hoop onrust zaaide. Fox kon goed vertellen, hij maakte weidse gebaren en speelde met zijn intonatie en zijn ogen twinkelden met iedere slok wijn een beetje meer. Af en toe hield Fox’ zijn blik even vast en de intense manier waarop hij hem aankeek, gaf hem een droge keel. Dan kwam er een klein kriebeltje in zijn buik op en wenste hij dat Merrin hier ook was geweest. Het zou nog veel leuker zijn als hij er ook was geweest, als Adam tegen hem aan had kunnen leunen, zijn armen om zich heen had kunnen voelen terwijl Fox zijn verhalen vertelde en hen allebei liet lachen. Hij zou dan over zijn schouder kijken als hij Merrin hoorde lachen en Merrin zou hem dan kussen – een kus die hij tot in zijn tenen kon voelen.
      ‘Je kan echt goed vertellen,’ zei Adam.
      ‘Aw, dat is lief van je! Ooit ga ik eens een boek schrijven, maar ik kan nooit één idee vasthouden, alles loopt altijd door elkaar heen. Wat vind jij eigenlijk leuk om te doen?’
      ‘Tijdens de onderzoeken tekende ik veel,’ vertelde Adam. ‘Kleine stripverhaaltjes, soms.’ Hij glimlachte waterig. Hij had er een paar aan Michiel laten zien, die ze leuk had gevonden. Het was in het begin een beetje therapeutisch geweest, op die manier leerde hij het verleden los te maken van het heden. ‘Maar sinds ik hier ben… doe ik gewoon leuke dingen met Michiel.’
      ‘Strips? Dat is gaaf. Hé, misschien kunnen wij een comic maken samen! Dan bedenken we samen een verhaal en kan jij het tekenen. Zou dat niet ontzettend gaaf zijn?’
      Het leek hem inderdaad wel heel erg leuk. Fox sloeg meteen aan het brainstormen en maakte notities in zijn iNet en de ideeën werden steeds gekker. Fox’ fantasie kende geen grenzen.
      ‘Eigenlijk moeten we nog ietsje meer drinken,’ grinnikte Fox. ‘Echt – dronken komen de beste ideeën.’
      ‘Dronken op een dak zitten is niet echt slim,’ lachte Adam. ‘Straks vallen we naar beneden.’
      ‘Welnee joh,’ grinnikte Fox. ‘Ik heb zo vaak dronken op het dak gezeten. Ik zit sowieso graag op het dak, ik vind het heerlijk om naar de sterren te kijken.’
      Adam keek naar boven, eigenlijk had hij er nog niet echt aandacht aan besteed maar het was inderdaad wel mooi.

‘Kom, we gaan de marshmallows opeten,’ zei Fox na een tijdje. Fox schoof naar de kaarsen toe, reikte hem een stokje aan en prikte het spekje eraan vast. Adam was een beetje misselijk, en het was alsof hij de kaarsen dubbel zag. De vlammetjes waren een beetje eng. En ze waren niet warm, want hij begon het koud te krijgen. Hij droeg alleen een shirt en er ging een rilling door hem heen.
      ‘Heb je het koud? Ik heb een deken hoor! Of ik kan mijn arm om je heen slaan…’
      Adam leunde tegen hem aan. Dat was inderdaad zo verkeerd niet.
      Fox duwde hem een vol glas in de hand. ‘En dit helpt ook.’
      Adam weifelde. Hoeveel had hij al op? Al zeker vijf glazen – en hij had nog maar één keer eerder gedronken. ‘Te veel drinken is niet goed!’
      ‘Ik ben bij je, er overkomt je heus niks. Ik breng je straks veilig naar huis toe. Ik moet echt flink drinken om dronken te worden en zo veel heb ik niet mee. Bij jou valt het vast ook wel mee. Het is toch gezellig zo?’
      ‘Ja…’ Het was gezellig. Hij drukte met zijn wijsvinger tegen de marshmallow. Wanneer was die goed? Hij had al wel een bruin laagje. Hij bracht het naar zijn mond, maar zodra hij het wilde afhappen leek het ding open te barsten zodat het kleverige spul tegen zijn lippen plakte.
      ‘Hier, kom maar,’ grinnikte Fox. Hij streek met zijn duim langs Adams lip totdat het spul weg was, daarna keek hij Adam aan.
      Adam hield zijn adem in.
      Hij ging hem nu toch niet zoenen hè? Dat mocht niet. Hij wilde met Merrin zoenen. Zijn lieve Merrin. Hoe laat was het eigenlijk? Hij merkte half dat Fox’ gezicht dichterbij kwam, maar hij boog zijn hoofd omdat op zijn iNet kijken veel belangrijker was. Het was halftien. ‘Ik heb nog een…’ Hij kneep zijn ogen ietsje samen terwijl hij de minuten telde. ‘Nog een half uurtje!’ zei hij. ‘Dan moet ik terug naar mijn Merrin.’
      ‘Jouw Merrin?’ klonk het verongelijkt.
      Adam bloosde, daarna moest hij opeens lachen. ‘Ik denk dat hij binnenkort mijn vriendje wordt. Want hij vindt mij leuk en ik vind hem leuk!’ Hij glimlachte van oor tot oor.
      ‘En ik dan, Adam? Vind je mij niet leuk?’
      Adam had het warm gekregen. Hij staarde Fox aan, probeerde een antwoord te bedenken. ‘Ja, jij bent ook leuk!’ Hij stak zijn hand uit en gleed even met zijn vingers door Fox’ haren. ‘Jij hebt mooie krullen.’
      Fox schoof iets dichter naar hem toe. ‘En wat vind je nog meer mooi aan mij?’ Zijn stem klonk een beetje hees.
      ‘Hmm – je ogen! Al zijn ze niet zo mooi als die van Merrin. Die zijn blauwer dan de lucht.’ Hij zuchtte zachtjes. ‘En je stem… die klinkt best een beetje sexy. Maar niet zo sexy als Merrin is.’ Hij giechelde. ‘Zeker onder de douche!’
      Er klonk een grom naast hem. Adam moest erdoor lachen. ‘Ben je nu met een leeuw aan het praten? Maar die zijn hier toch helemaal niet?’
      ‘Ik ben ook sexy onder de douche.’
      Adam knikte langzaam. ‘Ja. Daar heb ik weleens over gedroomd. Dat wij samen aan het douchen waren.’
      ‘Wat?’
      Fox’ stem klonk verbijsterd.
      Adam aarzelde. Had hij dat niet moeten zeggen? Hij wist niet zo goed waarom er dingen zouden zijn die hij niet mocht zeggen. ‘Vind je dat vies?’ vroeg hij zachtjes.
      ‘Nee – natuurlijk niet.’ Fox’ stem klonk anders, alsof hij een spannende film keek. Zijn vingers vlochten langs die van hem. ‘Ik denk ook weleens aan jou als ik aan het douchen ben.’
      Oh. Maar dat was niet helemaal hetzelfde. Hij dacht alleen aan Fox omdat hij niet aan Michiel mocht denken. Hij kon zich alleen niet meer zo goed voor de geest halen waarom dat zo was maar het was wel zo. Zijn blik viel op het zakje marshmellows en hij haalde er nog eentje uit. ‘Ik wil er nog eentje! Jij ook?’
      ‘Ja hoor.’ Het klonk een beetje alsof hij moe was.
      Adam was daarentegen klaarwakker. En hij had honger. Met een beetje mazzel viel Fox zo in slaap en kon hij de rest van de marshmellows opeten.

---

Every villain is a hero in his own mind.