[RPG • 0] Experium || 16 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Waardoor luchtte het op? Gaf het je misschien de controle terug?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Nee. Het zorgde ervoor dat ik nergens meer aan dacht.' Hij zweeg even. Of was dat een vorm van controle? Controle over zijn eigen gedachten, zijn eigen gevoelens? 'Misschien dan wel. In een bepaald opzicht.'

[ bericht aangepast op 28 april 2020 - 21:57 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester knikte. "Mag ik ondertussen wat dichterbij komen zitten?" Hij glimlachte voorzichtig. "Dan kan ik wat zachter praten. Jij mag het beslissen, als je het niet wil dan blijf ik hier zitten."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam aarzelde, toen gaf hij een kort knikje.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vic-to-rie. Jester kwam op zijn gemakje overeind en zette een paar passen naar voren voordat hij weer ging zitten. Als hij zich nu vooroverboog en zich uitstrekte, kon hij de steen aanraken. Áls. Dichterbij was goed, maar te dichtbij zorgde ervoor dat alles wat hij zorgvuldig had opgebouwd weer instortte. Vertrouwen, draaide het hierom. Adam moest die steen straks zelf loslaten.
      In ieder geval hoefde hij niet meer weg te gaan.
      "Als ik alles goed begrepen heb, Adam, lijkt die steen in je hand je controle te geven. Met de steen kan je jezelf pijn doen, waardoor je de stemmen in je hoofd kan vergeten en je afleiding kan vinden in de pijn. Door die steen en door jezelf pijn te doen, kan je ontsnappen aan de narigheid en breng je jezelf in veiligheid. Een verdedigingsmechanisme."
      De volgende — en hopelijk de laatste — samenvatting.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam trok zijn schouders op. Hij had er niet over nagedacht, hij had impulsief gereageerd. Maar nu voelde het veilig, die steen in zijn hand. Zeker nu Jester dichterbij was komen zitten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Dus als ik jou zou vragen of je de steen los kan laten, vraag ik je eigenlijk of je je eigen veiligheid los wil laten, of niet?" Jester hield zijn hoofd een beetje schuin. "Je vragen je veiligheid los te laten ga ik niet doen. Het is heel logisch dat je je veilig wil voelen en jezelf wil afleiden. Maar er zijn ook andere manieren." Hij glimlachte weer. "Waarom zou je jezelf pijn doen, als je in plaats daarvan ook naast Merrin kan zitten en hém kan vragen je af te leiden?"
      Jester keek rustig rond over het meer. "Met een verhaal, een grapje, een film of misschien alleen maar je hand vasthouden en er voor je zijn. Dat is een van de redenen dat we vrienden hebben. Waarom mensen relaties kunnen volhouden, omdat ze zich veilig kunnen voelen bij elkaar. Dat kan jij ook. Je kan die veiligheid ook hebben zonder die steen. Zonder dat je jezelf extra pijn hoeft te doen."

[ bericht aangepast op 29 april 2020 - 0:55 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Maar vrienden kunnen je verraden,’ zei hij zachtjes. Hij trok zijn knieën op en sloeg zijn armen er stevig omheen. ‘En dan ga je aan alle anderen twijfelen.’ Hij leunde met zijn kin op zijn knie en voelde zijn ogen weer vol tranen lopen. ‘En net was ik zo verdrietig en boos dat ik niemand om me heen wilde hebben. Ook Merrin niet. Dat was uiteindelijk heus wel weer weggegaan. Ik weet ook wel dat dit,’ hij knikte naar de steen, 'geen oplossing is, maar op dat moment had ik het even nodig.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Wat bedoel je daarmee, dat vrienden je kunnen verraden?" Jester keek de jongen vragend aan, voordat zijn blik weer naar de steen ging. "Waarom leg je de steen niet even voor je op het zand neer? Wat heb je daar aan te verliezen? Je kunt hem meteen weer oppakken als je dat wil, ik beloof dat ik je niet zal tegenhouden. Dan kunnen we daarna namelijk eens opzoek naar Merrin. Naar die veiligheid van jou die je gaat helpen om te hélen. Die alles kan wat die steen kan, maar dan tien keer beter."

[ bericht aangepast op 29 april 2020 - 1:15 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx zweeg een lange tijd. Hij kon hem een flink pak op z’n mieter geven voor zijn manipulatieve gedrag, hem zo hard op z’n bek slaan dat ie nooit meer wat tegen iemand zou zeggen.
      Hij zag geen manipulatief persoon aan de andere kant van de tafel. Hij zag een gebroken jongen, iemand die de hele dag een masker voorhield en met zijn gezellige geleuter probeerde te voorkomen dat iemand zag hoe beschadigd hij echt was.
      Onyx wist wat er gebeurd was, twee jaar geleden. Het was in de doofpot gestopt, maar Maaya had het leuk gevonden om ermee te dreigen. Ze had hem hallucinaties laten zien waarin hij ook zijn afdelingsgenoten aanviel. Hij had Yrla in zijn armen gehouden – of wat er van over was nadat hij met een kettingzaag was losgeslagen. Hij had de twee zusjes in een laatste omhelzing in een plas bloed zien liggen.
      Het waren slechts hallucinaties geweest, maar ze hadden hem wekenlang achtervolgd.
      Onyx wist dat hij getraumatiseerd was. Dat hij zichzelf lang niet altijd onder controle had, terwijl hij ondanks het feit dat hij van Jester hield, afgelopen zaterdag zijn hoofd tegen een spiegel had willen slaan. Maaya zat nog steeds in zijn kop, haar gif kronkelde nog steeds door zijn bloed. Andersom was dat ongetwijfeld ook het geval.
      Hij kon maar één iemand bedenken die hem nog meer angst aanjoeg dan Maaya en dat was Zebediah.
      De jongen waarmee Fox een relatie had gehad. De jongen die zich zo erg in zijn geest had vastgebeten dat hij als een dolle beer naar zijn campus was toegerend en daar zijn klauwen en tanden had begraven in iedereen die hem tegenkwam. Gewoon omdat zijn vriendje hem dat gezegd had te doen. Iemand die hij vertrouwde, iemand van wie hij had gehouden.
      Als er één ding was waar Zebediah in was uitgeblonken, dan was het wel manipulatie. Hij kon je letterlijk zijn wil opleggen, hij kon het vast en zeker ook zonder zijn gave te gebruiken. Alles wat hij zei was ertoe bedoeld om iemand iets te laten doen, niets wat hij deed en zei gebeurde zomaar.
      ‘Vertel me eens over je relatie met Zebediah.’
      Fox keek met een ruk op, zijn ogen werden groot. De jongen straalde opeens zoveel angst uit dat zelfs Onyx zich er ongemakkelijk door voelde. ‘W-wat?’
      ‘Hoelang hadden jullie wat met elkaar?’
      ‘Drie maanden, ongeveer,’ zei de jongen zonder hem aan te kijken.
      ‘En hoe is dat gegaan? Was hij degene die het initiatief nam of jij?’
      Hij hoorde de knul slikken. ‘Hij,’ mompelde hij. ‘Ik – ik wist niet of ik al klaar was. Voor een relatie. Mijn vriendje voor hem – hij was op een dag gewoon verdwenen. Ik was er heel erg kapot van – nog steeds.’ Hij vouwde zijn handen in elkaar, zijn knokkels werden wit.
Onyx beeldde zich dat Jester morgen ineens verdwenen zou zijn. De gedachte leek al zijn ingewanden te bevriezen.
‘Maar Zebediah vond dat het tijd was dat je er overheen stapte? Hij vond dat hij wel een kans verdiende, dat je vorige vriendje zou willen dat je gelukkig was?’
Fox staarde naar zijn knokkels. Plotseling verkrampte hij. ‘Bedoel je – dat ik net als Zebediah ben?’
Onyx kende die angst. Bang om hetzelfde te zijn als degene die je haat. Maaya en hij wáren hetzelfde. Zij hadden elkaar getraumatiseerd. Maar Fox niet. Fox had Zebediah nooit kwaad gedaan.
‘Nee,’ zei hij daarom. ‘Je lijkt in niets op Zebediah. Maar dat betekent niet dat hij niet zijn sporen in je heeft nagelaten. Misschien heeft je onderbewustzijn geleerd om te manipuleren. Omdat Zebediah kreeg wat hij wilde. Jou.’ Er viel even een stilte. ‘Ben je na Zebediah nog met iemand anders geweest? Heb je anderen gedatet?’
‘Wel wat afspraakjes hier en daar.’ Hij zuchtte zachtjes. ‘Maar het is de eerste keer dat ik weer verliefd ben.’
‘En je laatste keer verliefd-zijn is geassocieerd met ’s werelds grootste manipulator.’
Het was niet zo ingewikkeld om te bedenken waar dat manipulatieve gedrag vandaan kwam. Misschien was het zelfs een soort beschermingsdrang: als ik iemand manipuleer, manipuleert hij mij in ieder geval niet. Hij wist als geen ander wat voor rare fratsen je onderbewustzijn kon uithalen. Hoe vaak was hij wel niet vanuit het niets in woede ontstoken, had hij de behoefte om anderen zo veel angst aan te jagen dat ze zich mijlenver uit de buurt hielden?
      Onyx leunde iets naar achteren. Hij twijfelde er niet aan dat het gemanipuleer herinneringen over Dezi had opgeroepen. Hij kende zijn klasgenoot goed genoeg om te weten hoe zij met allerlei mooie praatjes anderen van ideeën overtuigde die niet de hunne waren.
      ‘Ik wilde hem echt geen pijn doen, Onyx.’ Fox’ stem klonk verstikt. ‘Ik was gewoon wanhopig. Ik wilde gewoon… ik wilde gewoon van die leegte af.’
      De leegte die zijn eerste vriendje had achtergelaten.
      Die Zebediah beloofd had te dichten, maar die vervolgens een nog groter gat achterliet.
      Hij kende die leegte wel, hij had die leegte zo erg gehaat dat het een deel van hemzelf was geworden en dat hij het onmogelijk had geacht dat die zich weer met iets warms zou vullen.
      Voor iemand die wél die behoefte had om zich met anderen te omringen, was die leemte waarschijnlijk alleen maar schrijnender.
      ‘Ik geloof je. Maar Adam gaat die leegte niet voor je opvullen, knul. Hij heeft ook een leegte en hij wil dat Merrin die opvult en niet jij. Jammer voor je, maar ’t is waar.’
      ‘Ja,’ mompelde Fox. ‘Dat weet ik. Denk je – denk je ook dat hij geen vrienden meer met me zou willen zijn?’
      Een flauwe grijns speelde om zijn lippen. ‘Ik kan me niet voorstellen dat íémand vrienden met zo’n Duracell-konijn als jij zou willen zijn, dus ik zou het niet weten.’
      Fox keek hem kort aan, alsof hij zocht naar een teken dat hij een grapje maakte. Hij gaf de knul een knipoog. Het was een grapje. Hij vond het een schijtirritant joch, maar hij was geen Dezi. Geen Tony. Geen Maaya – of welke willekeurige Rhino dan ook. Hij had geen kwaad in de zin, hij was gewoon een jongen die stompzinnige dingen deed omdat hij verliefd was terwijl hij worstelde alleen met zijn eigen demonen, met de echo’s van onverwerkte pijn. Ergens geloofde hij wel dat die jongens en 8102 hem daarbij konden helpen zoals Jester hem geholpen had – maar alleen als hij zijn gevoelens voor Adam kon loslaten. En dat moest Fox toch echt zelf doen – en Adam moest hem die kans willen geven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze probeerde Merrin positief te houden, te vertellen dat Adam zo kwam, dat het echt een vriendendate was. Maar om heel eerlijk te zijn, was ze net zo zenuwachtig als hemzelf. Had Merrin gelijk? Waren ze op dit moment aan het daten? Was Fox echt achter haar rug om aan het daten met iemand anders? Ze dacht.. Ze had verwacht dat ze hem kon vertrouwen. Ze had verwacht dat Fox niet was zoals hij... Dat hij anders was, dat ze een klik hadden.. Hebben... Vienna spuugde haar tandpasta uit en bleef even hangen op de wastafel.
      Wie hield ze voor de gek? Ze wilde net zo graag als Merrin weten wat er daar aan de hand was. Ze wilde weten of hij de volgende was die haar bedroog.... Ze hadden vanmorgen nog gekust, ze had het idee gehad dat hun band eindelijk ging groeien. Hield hij haar al voor de gek voor het überhaupt begonnen was? Misschien was het beter om het dan maar nu te weten, nu ze nog in datingfase waren. Dan was de pijn minder erg toch? Misschien betekende die kus wel minder voor hem dan voor haar, ze hadden elkaar ook voor de rest van de dag eigenlijk niet gezien... Ze probeerde Merrin er eigenlijk alleen zo hard ervan te overtuigen dat het een vriendendate was, omdat ze dat zelf ook dolgraag wilde geloven.
      "Marisse!" Geschrokken keek het meisje om naar de jongen naast haar, die voor een keer weer haar echte naam gebruikte. Het was onwerkelijk te denken dat ze echt zo geheten had. Dat ze een naam had gehad voor Experium en een familie. Merrin was die familie. "Wat is er aan de hand?" vroeg hij bezorgd. Vienna glimlachte, ruimde snel haar poetsspullen op en keek naar haar broertje. "Niets, er is niets." Ze wilde om hem heen lopen, om zijn rolstoel weer vast te pakken, maar de jongen keek haar met een boos gezicht en armen over elkaar heen aan. "Niet tegen me liegen. Ik heb je het net ook verteld." Vienna zuchtte. Ze voelde een hoofdpijn achter haar slapen opkomen van de vele gedachten en van vooral die ene herinnering die zich naar voren probeerde te drukken. Vienna liep zonder iets te zeggen om de rolstoel heen en duwde Merrin terug zijn nieuwe kamer in. Op het moment dat ze hem op bed wilde helpen, sloeg hij haar hand los.
      "Vertel," zei hij zachtjes. Vienna wilde hem er eigenlijk niet lastig mee vallen. Zijn angst om Adam te verliezen was al erg genoeg, en dan kwam haar eigen daarbovenop. Dat deed je niet met kleine broertjes toch? Maar uiteindelijk ging ze op zijn bed zitten en keek hem met vriendelijke glimlach aan. Hoe te beginnen? "Weet je nog, je vertelde vanavond dat je bang was dat Adam aan het daten was met Fox?" Merrin knikte alleen maar. " Ik.. Ik weet wat ik gezegd heb, maar ik hoop zo dat ik gelijk heb. Ik hoop echt dat het een afspraak is tussen vrienden." Ze merkte dat er tranen langs de rand van haar ogen kwamen te staan. Waarom was ze hier zo emotioneel over? Waarom greep dit haar zo erg aan? Zo ver waren ze nog niet met daten geweest toch? "Want, kijk...." Ze haalde even een diepe teug adem. "Ik ben aan het daten met Fox..."

[ bericht aangepast op 29 april 2020 - 9:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam staarde naar zijn knieën. Jesters stem klonk vriendelijk, maar hij vond het moeilijk om hem te volgen. Hij vroeg iets over vrienden die elkaar verraadden, tegelijkertijd begon hij over de steen en veiligheid en Merrin. Moest hij zeggen wat Fox had gedaan? Probeerde hij dat met heel veel woorden los te krijgen? Wat zou Jester doen als hij erachter kwam? Zou Onyx dan ook Fox’ gezicht met een mes bewerken? Zou Fox dan wraak nemen, net zoals Dezi dat had gedaan? Zou hij Michiel pijn willen doen? Nee – dat zou toch niet? Ze waren vrienden. Of zou Fox hetzelfde bij Michiel doen? Hij haalde diep adem, liet de steen los en klauwde met zijn vingers door zijn haren. Zijn hoofd was een chaos, er flitsten zo veel beelden langs, er waren zo veel gevoelens, zo veel boosheid, zo veel angst.
      ‘Ik dacht dat we vrienden waren. Maar hij – hij…’ Meer kreeg hij er niet uit en hij duwde zijn bovenlichaam dichter tegen zijn opgetrokken benen aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Oke, die had hij niet verwacht van zijn zus. Hij wist niet zo goed hoe te reageren. Ze had zo'n rotsvast vertrouwen gehad in Adam, maar tegelijkertijd bleek zijn zus dus met dezelfde twijfel te zitten als hij. En hoewel daten iets leuks moest zijn, vertelde ze die laatste zin met een zucht. "Je vind hem wel leuk toch?" vroeg hij dus maar aarzelend. Vienna keek hem met een bibberig lachje aan. "Ik denk het?" zei ze schouderophalend. "Vanaf het begin van dat we daten is hij al een beetje wispelturig, dat is wat Fayr hem noemde... Maar we hebben het heel leuk gehad!" Merrin rolde zijn rolstoel iets dichterbij en legde zijn hand op zijn zus haar been. Ze glimlachte naar hem als een bedankje en hij voelde hoe ze een hand over de zijne legde. Het zou ergens wel makkelijk zijn, zijn zus met Fox dan had hij Adam voor zichzelf! Maar Merrin had een vaag vermoeden dat het niet allemaal zo makkelijk zou gaan.
      "De eerste date was echt leuk! We zijn naar het bos geweest en ik heb echt dingen gedaan, die ik nooit van mezelf verwacht had. Het was allemaal zo romantisch!" Waar haar ogen in eerste instantie glommen bij de herinnering aan die date, werd haar gezicht daarna serieus. "Maar ik kon om een of andere gekke manier ook goed met hem praten. Vanmorgen had ik een paniekaanval en toen..." Hij zag dat Vienna hem aankeek en opeens verscheen er een blos op haar wangen. "Toen hebben we voor het eerst gekust." Merrin grijnsde breed. "Oeh, zusje toch..." zei hij, terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. Dat bezorgde hem een klap en samen zaten ze zachtjes te lachen. Uiteindelijk viel het stil tussen hun twee. Merrin kon aan het gezicht van zijn zus zien dat ze in gedachten verloren was. En hijzelf deed het niet beter. Wat als Fox met Adam aan het daten was? Zou hij dat doen achter zijn rug om? Fox en hij waren vrienden toch? Dat is althans wat iedereen hem wijs probeerde te maken. Daarnaast wat moest hij dan met Adam? Wilde hij dat ook van Fox? Merrin dacht dat ze hun gevoel net voor elkaar uitgesproken hadden en dat ze dat wilden verkennen. Was dat dan een leugen geweest? Hij keek naar zijn iNet, 22.15. "We geven ze nog een kwartiertje, dan lijkt het niet alsof we jaloers zijn," zei hij tegen zijn zus. "Maar dan bel ik echt." Vienna keek hem met een dankbare glimlach aan. Ze nam haar bril af en Merrin zag aan de manier waarop ze in haar neusbrug kneep, dat zijn zus hoofdpijn had. "Ik hoop echt dat we ongelijk hebben wat Adam en Fox betreft, dat ze straks gewoon binnen komen als vrienden," zei zijn zus. "Ik was eindelijk iets aan het opbouwen wat ik weer een kans wilde geven na twee jaar. Ik zou het jammer vinden als dat nu al vergaat voor het begonnen is..."

---

It's never gonna happen, Guys.

Op het moment dat Jester vertrokken was, had hij nooit verwacht dat hij zo’n diep gesprek met Onyx zou voeren. En hij had al helemaal niet verwacht dat hij zonder kleerscheuren weg zou komen. Hij had alles opgebiecht – en Onyx was niet boos geworden. Hij had verbanden gelegd die Fox zelf niet had gezien. Maar om te zeggen dat hij zich nu opgelucht voelde? Nee – dat was hij niet. Hij kreeg liever een pak slaag van de lange jongen dan dat hij de waarheid onder ogen zag waar Onyx hem op gewezen had: dat hij op de een of andere manier nog steeds onder Zebediahs invloed stond. Dat hij nog steeds niet helemaal zijn oude zelf was en dat hij dat misschien ook nooit meer zou worden. Dat was als een dreun in zijn gezicht – maar eentje die morgen of volgende week nog niet zou zijn weggetrokken. Het riep alleen maar twijfels op over wie hij echt was en in hoeverre hij nog op zichzelf kon vertrouwen.
      ‘Mag ik nu gaan?’ vroeg Fox stilletjes.
      ‘Graag.’
      Fox kwam overeind. Hij haalde diep adem en vroeg: ‘Ik wil Merrin graag vertellen wat er aan de hand is. Adam wilde om tien uur terug zijn om hem te helpen en misschien duurt het nog wel een tijd voordat hij terugkomt. Waar slaapt hij?’
      Onyx vertelde hem welke kamer het was, daarna draaide Fox zich vlug om, ging de trap af en stond even later voor de deur die Onyx hem gewezen had. Hij zuchtte diep en klopte toen aan. Hopelijk stelde de jongen niet te veel vragen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tegelijk vooruitgang en achteruitgang. Jester zag de spanning die door de jongen heen trok en besefte dat hij teveel vroeg. Teveel input, terwijl de jongen net aan het bekomen was van een paniekaanval. En nu moest gaan uitleggen waarom, dus maar beter zo kalm kon zijn als maar kon.
      "Blijf rustig ademhalen. Het is voorbij nu." Bij ieder ander had Jester misschien geprobeerd een hand op hun schouder te leggen, om hen te laten weten dat ze er niet alleen voorstonden. Adam was over zijn trauma met Dezi begonnen en de jongen aanraken leek nu juist een uitzonderlijk slecht idee. "Er gebeurt je niets hier. Adem diep in en diep uit."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.