Alternatieve tijdlijn - September 2020
Onyx
Onyx wilde minachtend zijn neus optrekken omdat het ventje stond te trillen als een rietje, maar hij hield zich in. Gisteren had hij wel een béétje pit getoond. Een onderonsje met Toph en Vienna bracht daar wel vaker verandering in. Feit was dat Onyx niet meteen zijn eigen ruiten wilde ingooien. Misschien kon hij nog interessant blijken. Dan moest ie zich alleen wel een beetje leren vermannen.
Hij hing zijn handdoek over zijn schouder en stapte naar de knul toe, die meteen een stap naar achteren deed en hem met bange ogen aankeek.
‘Kom op, knul. Je hebt echt geen reden om naar me te kijken alsof ik je kop er zo af ga rukken. Ik heb je toch niets misdaan? Integendeel. Ik nodig niet iedereen op mijn schoot uit, hoor.’ Hij gaf de jongen een knipoog.
8175 kleurde weer rood.
‘Als je nou een normaal gesprek met me voert zonder dat je de indruk wekt dat je bang bent dat ik je opvreet, krijg jij je iNet terug. Deal?’
Groenbruine ogen keken hem schichtig aan. ‘Kleed je je dan eerst aan?’ murmelde hij.
Onyx grinnikte. ‘Misschien trek ik nog wel wat uit. Of af.’
De ogen puilden nog net niet uit, waardoor Onyx in de lach schoot.
‘Geintje man. Seksuele intimidatie laat ik aan Vienna over. Ik kom niks tekort. Waarom vertel je me niet eens wat voor gave je hebt.’
De jongen wrong zijn vingers in elkaar. Zijn blik flitste naar de deur van zijn slaapkamer, alsof hij overwoog of hij daar nog snel naartoe kon rennen. Toch bleef hij staan. ‘Tijdreizen,’ zei hij zacht.
Ah. Onyx had al het gevoel gehad dat hij een interessante gave had.
‘Da’s best vet.’
De jongen haalde zijn schouders op en tuurde naar de grond. Onyx dacht aan de mogelijkheden. Hij zou dingen weer ongedaan kunnen maken. Zou kunnen teleporteren, wellicht. Dat kon hem best goed uitkomen.
‘Wat hebben ze gisteren met je gedaan?’
‘In een kuil met water gegooid,’ mompelde 8175.
‘Met een beetje hulp van de watertrol, gok ik.’
Aarzelend keek de jongen hem aan.
Onyx haalde zijn schouders op. ‘Ik heb het ook niet zo op de drie feeksen. Kom straks bij Jes en mij zitten. Ik zorg dat ze je wel met rust laten.’
Verwarring straalde van zijn gezicht af. ‘M-maar waarom?’
‘Jes en ik zijn heus geen monsters,’ reageerde Onyx onverschillig.
Hij had wel gezien hoe de verhoudingen zich begonnen te vormen binnen hun afdeling. Vienna en Toph. Jes en hij. De middenmoot werd hem ietsje te groot, het kon heus voordelig zijn om iemand aan hun kant te hebben. Al was het alleen maar om een keer een zondebok nodig te hebben.
Voor de jongen kon antwoorden, ging zijn slaapkamerdeur open. Toch ietwat overrompeld draaide Onyx zijn gezicht opzij en keek verrast naar de jongen die daar stond. Hij floot voor hij zijn afdelingsgenoot weer aankeek.
‘Toe maar. Jij deelt gewoon meteen het bed met de
enemy.’
8175’s gezicht werd vuurrood. ‘We hebben niet – hij… we zijn gewoon vrienden.’
‘Uhu.’ Hij gaf hem een knipoog. ‘Speciale vrienden, noemen we dat.’
Een ingang bij de Lions hebben maakte het allemaal nog wat interessanter. Die afdeling was vrij op zichzelf, als die knul daar straks zomaar naar binnen kon lopen dan kwam dat hem vast nog weleens uit.
Hij wierp weer een blik op de krullenbol. Al kon dat natuurlijk ook best de reden zijn dat die nu met hun nieuweling aanpapte. Hij moest hem maar een beetje aan de tand voelen.
‘Ik hoop maar niet dat dit een of ander sneaky plan van je is om het Panther-house binnen te komen. 8175 staat nu onder mijn bescherming, dus als je denkt dat hij een makkelijk manier is om hier rond te neuzen dan ram ik je tanden uit je bek en ruk ik die bos krullen uit je harses.’
‘Wat een liefde,’ klonk het spottend.
Onyx kneep zijn ogen iets samen.
‘En deze halve striptease hoort ook bij je vriendenaanbod? Want in dat geval ben ik ook best geïnteresseerd.’ Hij bewoog zijn wenkbrauwen op en neer. ‘Zeker als dat knappe vriendje van je ook meedoet. Ik heb me altijd al afgevraagd of die leuke sproetjes van hem ook op de rest van zijn lijf zitten.’
Onyx’ schouderspieren spanden zich aan. De gedachte dat hij zich überhaupt had voorgesteld hoe zíjn vriend er onder zijn kleren uitzag, liet zijn bloed al koken.
‘Als je niet oppast, kun je binnenkort überhaupt niet meer over dingen nadenken,’ zei hij op een dreigende toon.
De jongen grijnsde alleen. ‘Jullie zijn twee super scary gasten maar ergens zijn jullie toch ook best schattig.’
Onyx besloot hem maar te negeren, voor hij zijn zelfbeheersing verloor en hij de Naamloze een kant van zichzelf liet zien die niet heel bevorderlijk voor zijn plan was. De jongen stond stilletjes aan de zijkant en keek alsof hij ook hoopte dat deze conversatie snel voorbij was, dus Onyx besloot zijn goede daad voor deze maand maar te verrichten.
‘Ik zal je iNet pakken,’ zei hij tegen de knul, voordat hij terug naar zijn kamer liep. De opmerking over Jes zat hem toch niet lekker en toen hij de deur achter zich sloot, liet hij zijn blik over zijn nog slapende vriend gaan. Met een nors gezicht wierp hij 8175 twee tellen later de gebarsten iNet toe, voor hij zijn slaapkamerdeur weer sloot, de dekens wegtrok, over zijn vriend heen leunde en zijn lippen langs al die voor anderen onzichtbare sproetjes liet glijden.
[ bericht aangepast op 18 dec 2020 - 23:06 ]
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
