Alternatieve tijdlijn - Vrijdag 2 september 2020
Adam
———
Er waren vijf dagen verstreken sinds Adam op school was aangekomen. Helemaal op zijn plek voelde hij zich niet, maar een gebeurtenis als op de maandagavond had zich niet meer herhaald. De enige reden die hij daarvoor kon aanwijzen, waren Onyx en Jester. Hij had geen idee of en wanneer ze met de meiden gesproken hadden, maar meer dan vijandige blikken had Adam in de dagen die volgden niet gekregen. Niet dat dat hem heel erg geruststelde. Onyx en Jester hielpen hem met zijn gave, hoewel ze hem vooral pushten om te teleporteren in plaats van hem hielpen ver in de tijd terug te reizen. Iets wat eigenlijk helemaal niet mocht, maar Onyx had dat weggewuifd en gezegd dat Experium zijn studenten wel vaker onzinnige beperkingen oplegde. Adam twijfelde er niet aan dat de twee oudere jongens iets in hun schild voerden en dit niet deden omdat ze hem zo aardig vonden, maar voor nu liet hij het er maar bij. Ze zorgden ervoor dat Toph en haar vriendinnen hem met rust lieten en daarnaast moedigden ze hem aan om gewoon met Fox te blijven afspreken, zelfs al bleef Toph zeggen dat hij zich door hun vijand liet bespelen en dat hij er spijt van zou krijgen als hij de jongen zou blijven zien.
Maar Fox was de afgelopen dagen een goede vriend geworden, net als Merrin, en hij wilde die vriendschap niet opgeven. Fox ook niet, overigens. Die trok zich weinig van de dreigementen aan en tikte vaag genoeg in vogelgedaante tegen het raam van zijn slaapkamer. Het was leuk geweest als hij er vanavond ook bij had kunnen zijn. Vanwege de Zuivering hadden de Rhino’s, Buffalo’s en Panthers de handen ineengeslagen en zojuist was er een feestje losgebarsten. Het was hem al meteen duidelijk gemaakt dat hij na afloop de boel moest opruimen, maar de rest van de avond kon hij doen waar hij zin in had. Het feest werd gehouden in een soort circusvormige tent aan de zijkant van het terrein, dat door een Rhino was gemaakt. Adam moest toegeven dat het er mooi uitzag, vanbinnen was alles met bloemen gedecoreerd en er hing sfeervolle verlichting.
Met een glas in zijn hand stond Adam een beetje aan de kant. Het feest was zo’n anderhalf uur geleden begonnen en hoewel hij eerst een poos bij Merrin had gestaan, wilde hij ook geen blok aan zijn been zijn. Tenslotte had hij een relatie met Yrla en niet met hem, dus hij was maar met Fayr en 8102 gaan praten en dat gesprek was inmiddels een beetje stilgevallen.
Adam keek om zich heen, op zoek naar iemand anders met wie hij kon praten. Er waren vast wel meer mensen die nog niet zo lang op school waren. Zijn blik bleef hangen op Jester en Onyx die aan de zijkant vrij heftig stonden te zoenen, waarbij er meer knoopjes van Jesters blouse open dan dicht waren. Ze waren niet de enige, hij zag Vienna ook samen met een jongen in een donker hoekje staan, en verderop stond nog een stel.
Hij merkte dat zijn blik steeds naar zo’n stel toegetrokken werd, zelfs al wilde hij het niet. Hoe zou het zijn om met iemand te zoenen? Had hij ooit met iemand gezoend? Hij had er wel van gedroomd, twee nachten geleden… Schuldgevoel wentelde zich rond in zijn maag en hij probeerde zich vlug weer op andere dingen te richten. Iemand om mee te praten. Kom op, dat kon hij heus wel.
Hij besloot buiten een kijkje te nemen, misschien dat iemand anders de rust had opgezocht. Een beetje bij de ingang zag hij inderdaad iemand staan, een jongen met blond haar die zich ook niet echt een houding leek te kunnen geven. Adam haalde diep adem en liep naar de jongen toe.
‘Hé,’ begon hij een beetje onhandig. ‘Ben jij ook nog vrij nieuw?’
De jongen keek opzij. Een beetje minachtend liet hij zijn blik over Adam heen glijden, waardoor hij bijna meteen weer dichtklapte. ‘Nee,’ klonk het kortaf.
Oh. Een beetje uit het veld geslagen probeerde Adam een kreuk in zijn blouse glad te strijken. Wat kon hij nog meer zeggen? Zo weglopen was ook een beetje raar.
‘Je houdt gewoon niet zo van feestjes?’
De jongen nam hem nog eens scherp op. ‘Hebben ze jou niet geleerd dat je je mond moet houden tegen Namen?’
‘Soort van. Maar ik heb ontdekt dat niet iedereen zo kortzichtig is. De meeste mensen vinden het eigenlijk wel oké als ik met ze praat. En de rest…’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Die zijn gewoon zelf bang voor gezichtsverlies, ofzo.’
De mondhoek van de jongen krulde een heel klein beetje omhoog. ‘En jij denkt dat ik bang ben voor gezichtsverlies?’
‘Ik zou het niet weten, daarvoor ken ik je nog niet goed genoeg.’ Adam wrong zijn vingers langs elkaar en liet ze voor zijn middel rusten. ‘Maar je stond ook alleen, dus ik dacht een praatje aanknopen kan geen kwaad. Maar ik kan ook weer weglopen hoor.’ Hij glimlachte vluchtig.
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
