[RPG • 0] Experium — The Prequel & Alt 2 - Speeltopics

LIONS ⚜️ Fire • Vuur Fox • Dieren veranderen Astreal •Astral projection Tony • Onzichtbaar in het donker Emil • Duplicatie ~ Onna • Ondoordringbare huid Vera • Vliegen Serena• Stembeheersing Heidi • Groene vingers 8226 • Praten met dieren

Buffalo's ⚜️ Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec Dalit • Immuniteit voor gaven Goliath • Ant-man Rai • Electriciteit 8034 • Gevarensonar ~ Sarah• Onbekend [Onbekend] • [Onbekend] [Onbekend] • [Onbekend] [Onbekend] • [Onbekend] [Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ Romeo • Emoties manipuleren Damon • Dementor Peter • Spiderman Azrael • Krachten afnemen en aanvullen. Darian • Objecten materialiseren ~ Maaya • Hallucinates. Melissa • [Onbekend] Alice • Spiegelloper Medusa • Verstenen onder haar blik Naamloze • Gedachtenlezen

Elephants ⚜️ [Onbekend] • [Onbekend] Vision • Met zintuigen spelen Nish • Aanwezigheid verbergen [Onbekend] • [Onbekend] [Onbekend] • [Onbekend] ~ Kijo • Veranderen in een Oni. Stella • Licht ombuigen. Vera • Leugendetector. Helene • Genezing. [Onbekend] • [Onbekend]

---

Oud-studenten Conway • Lion • [Onbekend] Raz • Lion • [Onbekend] Ylva • Lion • [Onbekend] Tuuli • Lion • Wind Kris • Buffalo • Edelstenen manipulatie Safira • Buffalo • Drakengedaante Zebediah • Rhino • Manipulatie Thor • Rhino • Sterk Moacir • Rhino • [Onbekend] Adrasteia • Rhino • Via bloed gave overnemen Ryan • Panther • [Onbekend]

Eerdere topics Speeltopic 1: Klik ^^ Speeltopic 2: Klik ^^ Speeltopic 3: Klik ^^ Speeltopic 4: Klik ^^ Speeltopic 5: Klik ^^ Speeltopic 6: Klik ^^ Speeltopic 7: Klik ^^ Speeltopic 8: Klik ^^ Speeltopic 9: Klik ^^ Speeltopic 10: Klik ^^ Speeltopic 11:Klik ^^ Speeltopic 12:Klik ^^ Speeltopic 13: Klik ^^ Speeltopic 14: Klik ^^ Speeltopic 15: Klik ^^ Speeltopic 16: Klik ^^ Speeltopic 17: Klik ^^ Speeltopic 18: Klik ^^ Speeltopic 19: Klik ^^ Speeltopic 20: Klik ^^ Speeltopic 21: Klik ^^ Speeltopic 22: Klik ^^ Speeltopic 23: Klik ^^ ~ Rollentopic Experium High || Rollentopic ^^ ~ Tijdlijn ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah) ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire) ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx) ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya) ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox) ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna) ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr) ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla) ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin) ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya) ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)

[ bericht aangepast op 11 sep 2020 - 18:46 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam had geen flauw idee hoelang hij daar hulpeloos op de grond zat. Hij kreeg zeker twee paniekaanvallen, maar Fox sliep er dwars doorheen.
      Gelukkig maar.
      Hij had niet geweten wat hij anders moest zeggen.
      Bij het ochtendgloren werd het lichter in zijn kamer. Langzaam drong het tot Adam door dat hij hier niet zo kon blijven zitten. Zijn lichaam voelde verstijfd toen hij overeind kwam. Hij trok zijn kleding uit en schrok van de donkere bloedvlekken die hij zag. Waar moest hij dat laten? Hij moest ze maar begraven, ofzo. Stel dat hij het waste, het er niet uit ging en iemand het zag? Dat risico kon hij niet nemen. Hij deed zijn sokkenla open, stopte de kleren er helemaal achterin en besloot dat het daar voor nu maar moest blijven. Het mes stopte hij daar ook tussen.
      Waar heb ik dat in vredesnaam vandaan gehaald?
      Er liep een rilling langs zijn rug bij de gedachte dat hij dit misschien wel al slaapwandelend had gedaan. Er kwam een knoop in zijn maag. Wat als hij Fox de volgende keer wat aandeed? Of Yrla en Merrin, die in de kamer hiernaast sliepen?
      Gal verzamelde zich achter in zijn keel en hij kokhalsde. Koude rillingen schoten langs zijn lijf. Hij drukte zijn pols tegen zijn lippen om het reflex tegen te gaan en haalde diep adem. Het hielp iets. Hij wierp een blik in de spiegel boven de wasbak en waste zijn gezicht en armen, waar ook bloedspetters waren achtergebleven. Hij voelde zich smerig.
      Misschien kon hij beter douchen.
      Zijn benen trilden echter zo erg dat hij bang was dat hij de douches niet eens zou halen. En wat moest hij zeggen als iemand hem daar vond?
      Toen hij er zeker van was dat er geen bloed meer op zijn lijf was, kroop hij in zijn bed. Hij had het ijskoud. Het liefst wilde hij dicht tegen zijn vriendje aankruipen, maar dat durfde hij niet.
      Ik heb zijn vriend vermoord.
      Voor hij het doorhad, proefde hij het zout van zijn tranen op zijn lippen.
      Hoewel Fox hem al tijdens veel nachtmerries had vastgehouden, sliep hij nu gewoon door.
      Het voelde daardoor alsof hij de jongen al een beetje kwijtraakte. Adam vocht tegen het verlangen om hem vast te houden, wetend dat dit misschien wel de beste oplossing was.
      Hij moest hem laten gaan.
      Dan hoefde Fox niet te weten dat hij het weer met een gestoorde gek had aangelegd en kon hij een andere leuke jongen of meid vinden die hem wel verdiende.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Wat hebben we hier?" Gabriël voelde hoe de armband uit zijn handen gerukt werd, terwijl hij net aan Lucas had willen laten zien hoe het werkte. "Hee, geef terug!" Gabriël draaide zich rap om in de richting van zijn hand om zijn verjaardagcadeau terug te pakken, maar degene die hem af had genomen was te snel. Gabriël herkende de jongens die achter hem stonden, al wist hij hun namen niet. Hij wist alleen dat het jongens waren die bij Nathan in de klas zaten en dat een van hen soms wel eens thuis bij hen speelde. Ze waren een kop groter dan hem en minstens twee jaar ouder. "Wat een armoedig ding. Zo klein babyspul."
      De zwartharige jongen boog de armband even heen en terug. Hoewel de klaparmband dat juist moest kunnen doen, was Gabriël er niet helemaal gerust op en hij deed een poging zijn armband terug te kijken. "Geef terug," zei hij stellig, terwijl hij een graai deed naar de strip. De jongen hield de armband echter zo hoog dat Gabriël er net niet bij kon. "Wil je hem terug? Pak hem maar dan." De jongen gooide de klaparmband naar zijn vriend, die hem grijnzend opving. Gabriël probeerde de band uit de lucht te vissen, maar hij kon het niet bij komen. "Kom, pak hem dan." Gabriël probeerde de jongens te volgen, maar ze waren hem telkens te vlug af. Lucas probeerde hem nog te helpen, maar ook voor hem waren de jongens te groot en te snel.
      Uiteindelijk stonden de tranen aan de rand van Gabriël zijn ogen. Hij wilde gewoon zijn armband terug! Die had hij van Nathaniël gekregen voor zijn verjaardag. Zijn broer had hem met zijn eigen zakgeld voor hem gekocht en Gabriël was er heel zuinig op. Het was namelijk super stoer dat hij deze van Nathan gekregen had. "Pak hem dan, als je hem wil hebben." De zwartharige jongen hield de armbad voor zijn neus en voor een moment leek hij serieus te zijn. Met een kleine dankbare glimlach had Gabriël de armband willen pakken, maar de jongen trok hem opnieuw voor zijn neus weg. "Te sloom!" lachte hij. Gabriël gaf het op. Hoe moest hij ooit zo zijn armband terug krijgen. "Ah, kom op, slome. Pak het terug."
      Maar voor Gabriël een nieuwe poging kon doen, knalde de zwartharige jongen ineens naar voren. "Donder op, Leon. Geef het ding terug aan hem." De zwartharige jongen wreef even over zijn achterhoofd en gaf mokkend de armband terug aan de kleine blonde jongen voor hem. "Relax, Nate. We deden maar een spelletje." Nathaniël trok op zijn beurt een wenkbrauw op naar de andere jongen. "Erg gezellig zag het er anders niet uit." Nathan gaf even een korte knipoog naar zijn kleine broertje. Gabriël keek op zijn beurt dankbaar op naar zijn grote broer en sloeg de klaparmband weer gauw om zijn pols heen. Hij wreef even langs zijn ogen om de net niet tranen te verstoppen. Er was niets gebeurd. Daarna maakte hij dat hij samen met Lucas zich uit de voeten maakte.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox had zelden zo goed geslapen en hij voelde zich herboren toen hij zijn ogen opendeed.
      Of misschien kwam het gewoon door Adam.
      De laatste weken voelde hij zich weer echt gelukkig. Alles was misschien wat snel gegaan tussen hen, maar het voelde geweldig. Hoewel ze genoeg rotopmerkingen kregen, ging het goed en hadden ze eigenlijk nooit onenigheid. Ze konden overal over praten, zelfs over dingen die hij behoorlijk lang had opgekropt. Adam veroordeelde hem nooit, hij was altijd begripvol en lief.
      Hij draaide zich op zijn zij en zag dat zijn vriendje ook al wakker was. Hij staarde naar het plafond en lag best een eindje bij Fox vandaan. Fox schoof naar hem toe, legde een arm om hem heen en kuste zijn kaak.
      ‘Morning! Knapperd van me.’
      Adam leek hem niet eens te horen.
      Fox richtte zich op een elleboog op zodat hij Adams gezicht beter kon zien. Hij zag er bleek uit.
      ‘Hé, gaat het wel? Had je weer een nachtmerrie?’
      Dat zou niet de eerste keer zijn. Hij werd geregeld wakker uit nachtmerries waarin hij verdronk of wanneer hij vastzat in een gecrashte auto
      Adams oppervlakkige ademhaling gaf eerder antwoord dan dat de jongen dat verbaal deed. Fox streelde zijn wang en probeerde hem daarmee los te scheuren van de beelden.
      Het duurde een lange tijd voor Adam echt terugkeerde naar het nu. Zijn ogen stonden vol tranen en het brak Fox’ hart. Zo overstuur had hij er zelden uitgezien.
      ‘Ja,’ zei de jongen schor. ‘Een nachtmerrie… Hij was heel… realistisch.’
      ‘Wil je erover praten? Of was het weer… het oude bekende.’
      Adam ontweek zijn blik en antwoordde niet. Iets nieuws dus.
      Zijn gedachten schoten naar Onyx. Misschien dat die zich vannacht had verveeld. Een beetje vreemd zou het wel zijn aangezien hij Adam nog steeds leek te beschermen, maar Fox wist dat de jongen een hekel aan hem had. Misschien was de droom wel voor hem bedoeld. Tenslotte lagen ze hier vlak naast elkaar.
      Fox streek door Adams donkere haren. Hij vond het rot dat zijn vriendje zich zo voelde en wilde hem helpen. Als hij niet wilde praten… Dan kon hij hem misschien wel op een andere manier afleiden? Dat had Kris vroeger ook vaak gedaan. Als hij dan naar droomde, zorgden zijn kussen en strelingen er altijd voor dat hij aan iets anders dacht.
      Hij begon zachte kussen in Adams nek te drukken en liet zijn hand over zijn bovenlichaam dwalen. Even wierp hij een blik op Adam. Die had zin ogen gesloten, alsof hij zich echt even hierop wilde concentreren. Fox’ lippen verplaatsten zich langs zijn borst en hij liet zijn hand naar Adams middel afdwalen. Zodra hij de stof van zijn boxer raakte, rolde Adam zich echter van hem weg en ging op de rand van het bed zitten.
      ‘Ik ben niet zo in de stemming, Fox.’
      Fox ging ook overeind zitten. De afwijzing was onverwacht teleurstellend.
      ‘Ik wilde je afleiden,’ zei hij zachtjes, bang dat het nu overkwam alsof hij juist maling aan Adams gevoelens had gehad.
      Adam zei niets.
      Besluiteloos bleef Fox zitten. Wat kon hij nog meer zeggen of doen? Waarom wilde Adam niet zeggen waar hij over gedroomd had? Uiteindelijk ging hij op zijn knieën achter Adam zitten en sloeg zijn armen om hem heen. Hij liet zijn kin op zijn schouder rusten en hield zijn vriendje gewoon vast.
      ‘Ik hou van je,’ zei hij.
      Adam antwoordde niet. Er rolden stille tranen langs zijn wangen.
      Fox had zich zelden zo machteloos gevoeld.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox was zo lief…
      Het maakte dat Adam zich alleen maar schuldiger voelde. Als hij wist wat hij gedaan had, zou hij hem haten. Natuurlijk verdiende Fox het om de waarheid te weten, maar het riep vast alleen maar vragen op die Adam ook niet kon beantwoorden.
      Hij snapte het gewoon ook allemaal niet.
      Het belangrijkste was nu dat hij afstand schepte van Fox, voordat hij weer al slaapwandelend iemand vermoordde. Misschien hem wel.
      Dat betekende dat hij hun relatie moest verbreken.
      Maar kon hij dat echt maken? Nu hij zijn oudste vriend vandaag zou kwijtraken?
      Adam wist dat hij steun nodig had – maar hij zag niet in hoe hij hem dat kon bieden terwijl hij zélf de bron van Fox’ verdriet was. Hij zou in paniek raken, zou er helemaal niet voor Fox kunnen zijn. En hij wilde hem ook niet laten vallen nádat hij ontdekt had dat Fire dood was – dan was hij al helemaal een lul.
      Dus – het moest nu.
      Adam haalde diep adem. ‘Fox…’
      Zijn stem brak.
      Maar ik wil je helemaal niet kwijtraken.
      Zijn vriend gaf nog een kus in zijn haren en ging toen naast hem zitten. Adams vingers trilden toen Fox zijn hand pakte.
      ‘Wat is er, lieverd?’
      Met zijn vrije hand veegde Adam de tranen van zijn wangen.
      Doorzetten nu.
      ‘Ik – ik vind je niet meer leuk. Ik bedoel – niet zoals jij mij.’ Een betere smoes kon hij niet bedenken. ‘Het spijt me. Ik – vind het heel moeilijk om te zeggen want je bent zo lief.’
      Hij zag Fox verstijven. Toch liet hij zijn hand niet los. ‘W-wat?’
      ‘Sorry,’ fluisterde Adam.
      Hij kon het niet opbrengen om in die droevige ogen te kijken en staarde naar beneden.
      ‘Maar hoe komt dat dan?’ vroeg Fox. ‘Zijn we – te snel gegaan? Is dat het? Ik dacht – ik dacht dat jij ook al wilde.’
      Adam kneep zijn ogen dicht. Het was inderdaad snel gegaan. Ietsje minder dan een week geleden waren ze voor het eerst met elkaar naar bed gegaan. Sneller dan Adam een paar weken geleden had kunnen bedenken, maar het was gewoon zo gelopen en ze hadden geen van tweeën kunnen stoppen.
      Het was geweldig geweest – hij had geen seconde aan zijn gevoelens getwijfeld.
      ‘Dat is het niet,’ zei Adam gesmoord. Het laatste wat hij wilde, was dat Fox zichzelf iets kwalijk nam. ‘Maar toen ontdekte ik wel dat ik… niet hetzelfde voor jou voel.’ De leugen brandde op zijn lippen. Hij moest er nog een schepje bovenop doen. ‘Maar… wel voor iemand anders.’
      'Je bedoelt Rory?'
      Adam zou ja kunnen zeggen, ware het niet dat ze daar al een paar keer heel open over gesproken hadden. Hij wist dat hij ooit wat met de blonde jongen gehad had, maar als hij aan hem terugdacht, dan fladderde er niet van alles in zijn buik. Hem nu als excuus gebruiken voelde niet goed, en nauwelijks geloofwaardig. 'Nee,' mompelde hij. 'Iemand... anders.'
      Fox trok zijn hand terug. ‘Je bent op iemand anders verliefd?’
      Adam zag niets meer door de waas van tranen. Hij hoorde de pijn in Fox’ stem, wist als geen ander hoe gelukkig hij zich de afgelopen weken had gevoeld. Door hem.
      Maar Fox’ verdrietige gezicht werd algauw vervangen door het bloed besmeurde gezicht van Fire, met zijn doodse ogen.
      Wat moet ik anders? Ik ben een moordenaar.
      ‘Sorry,’ fluisterde Adam. ‘Het spijt me zo, Fox. Ik wil je geen pijn doen.’
      ‘Maar – ik snap het niet. Ik dacht – ik dacht dat we het fijn hadden samen.’
      ‘Sorry,’ zei Adam nogmaals. Zijn stem klonk schor. ‘Ik wou dat het anders was.’
      Er viel een loodzware stilte. Adam kon zijn gezicht niet opzij draaien.
      Als verstijfd bleef hij naar beneden staren, terwijl hij hoorde hoe Fox overeind kwam.
      Toen liep hij weg.
      En Adam huilde omdat hij wist dat hij niet meer terug zou komen.

[ bericht aangepast op 7 maart 2021 - 11:32 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox had niet eens zijn kleren aangedaan. Hij zat nu met opgetrokken knieën op de grote kei bij het kratermeer en had zijn armen om zijn benen geslagen.
      Hij voelde zich gebroken.
      Het was zo onverwacht geweest – hij kon het gewoon niet geloven.
      Snikkend dacht hij terug aan een week geleden. Hij had zich toen zo in- en ingelukkig gevoeld – en al die tijd had Adam aan iemand anders gedacht? Aan wie dan?
      Darian?
      Hij zou niet weten wie anders.
      Waarom vertelde Adam het hem nú? Had hij vannacht over de jongen gedroomd en had hij gehuild omdat hij zich schuldig voelde? Maar was het dan wel echt? Was het niet Onyx die zat te kloten? Romeo misschien zelfs, die zijn geluk weer kapot wilde maken?
      Hij dacht aan zijn warme glimlach, zijn verlegen kussen, de manier waarop hij zijn adem had ingehouden toen Fox zijn lichaam verkende. Hij zag de blos op zijn wangen nog scherp voor zich, net als het verlangen in zijn ogen toen ze steeds ietsje verdergingen.
      En dat was allemaal gespeeld?
      Verbaast dat je, Fox? Je hebt het wel vaker niet door als mensen met je spelen.
      Maar Adam… Adam was zo anders dan Zebediah.
      En daarom verdien je hem niet, na wat je hebt gedaan.
      Was dat het? Fox had zijn vriend met heel veel moeite verteld wat er vorig jaar was gebeurd. Had dat hem toch niet losgelaten? Hij deed dan wel zo begripvol, maar misschien kon hij wel helemaal niet omgaan met wat Fox had gedaan.
      Hij slaakte een trillerige zucht.
      Hij had écht gedacht dat hij het weer had gevonden. Liefde. Iemand om mee samen te zijn, om alles mee te delen. En net als de vorige keren was het in één klap weg, was hij in één keer weer helemaal alleen.
      En nu? Hoe moest het nu verder?
      Hij wilde er met iemand over praten, hij had het gevoel dat zijn gevoelens hem als tentakels een donkere diepte introkken als hij dat niet deed. Maar wie? Als hij ergens mee zat, kon hij altijd naar Fire toe – maar met zulke dingen was dat moeilijker. Het voelde te persoonlijk. Met Yrla was hij de afgelopen weken best wel close geworden. Ze hadden af en toe wat lol getrapt bij de andere Houses – iets waar hun eigen vriendjes wat minder happig op waren. Hij voelde zich wel op zijn gemak bij de jongen, maar ze waren nog niet echt op zo’n niveau dat ze elkaar ook echt dingen vertelden.
      En Merrin…
      Merrin was een lieve jongen, maar hij was closer met Adam dan met hem. Misschien had Adam zijn twijfels al met hem gedeeld. Misschien had hij hem wel het advies gegeven dat het eerlijker was als Adam het uitmaakte.
      Uit… het was echt uit.
      Hij kon het nauwelijks bevatten. Over twee weken zouden ze twee maanden samen zijn geweest, hij was in gedachten al bezig geweest om dat op een leuke manier te vieren. En nu kwam het niet eens zo ver.
      Amper zeven weken was al genoeg om op hem uitgekeken te raken.
      Waar was het misgegaan? Wat had die ander – Darian? – wat hij niet had?
      Hij was saai, hij was niet eens zo knap en hij had nooit ook maar het gevoel gehad dat het een concurrent van hem zou worden. Zijn gave was natuurlijk ontzettend vet, maar Adam was niet het type dat om materiële dingen gaf.
      Dacht hij.
      Maar wat wist hij er nou van?
      Blijkbaar kende hij zijn vriendje nauwelijks, dat hij niet eens had doorgehad dat die constant met zijn hoofd bij iemand anders zat.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam kreeg geen hap door zijn keel. Hij zat maar aan zijn brood te plukken en probeerde vooral niet op te vallen. Steeds schoot zijn blik naar de tafel van de Lions.
      Fox was er niet.
      Fire natuurlijk ook niet.
      Hij had gevoel dat hij om het geringste kon gaan huilen, waardoor hij verder alleen naar zijn bord keek. Als Vienna en Toph doorhadden in wat voor mood hij was, zouden ze hem er vast mee pesten en hij had geen flauw idee hoe hij zou reageren.
      Misschien gooide hij wel een mes naar hen toe.
      Halverwege het ontbijt schoof Onyx tegenover hem. Ergens had hij daar wel een opmerking van verwacht, maar die keek hem alleen onderzoekend aan. Adam meed zijn blik daarna. Het was alsof de oudere jongen recht in zijn hoofd kon kijken en kon zien wat hij had gedaan.
      Tien minuten voordat het ontbijt voorbij was, gebeurde het dan. Een geroezemoes trok door de zaal. Binnen no-time wist iedereen dat Fire dood in zijn bed was aangetroffen.
      Adam voelde de tranen in zijn ogen branden.
      Het is echt gebeurd. Ik ben echt een moordenaar. Het was niet een of andere hallucinatie geweest.
      Hoewel hij niets liever wilde dan de zaal uitvluchten, durfde hij dat niet.
      Hij mocht niet opvallen. Hij mocht geen aandacht trekken.
      Hij had het voordeel dat hij een Naamloze was en dat niemand aandacht aan hem zou besteden, maar dat moest hij dan wel zo houden.
      En dus plukte hij verder aan het eten, sloot zich voor de gesprekken om hem heen af en hoopte dat deze dag – of deze week, deze maand – snel voorbij was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire was dood. Het gerucht over de Lion was als een lopend vuurtje door de zaal gegaan. Vermoord in zijn eigen bed. Het was niet dat Fire en hij echt vrienden waren, maar toch schokte het Yrla diep. De afgelopen weken hadden ze wel eens met elkaar gepraat en Fire was op zich wel oké geweest. Beetje te strak voor zijn doen, maar oké. Maar Yrla had er nooit bij stil kunnen staan dat dat misschien wel het laatste praatje was geweest.
      Yrla liet zijn blik door de zaal glijden op zoek naar de Lion die hij afgelopen weken beter had leren kennen. Maar waar Yrla ook zocht, hij kon de jongen met de krulletjes niet vinden. Logisch, die wilde vast niemand onder ogen komen nu. Wat hij wel vreemd vond, was dat 8175 hier gewoon aan de tafel zat. Wel met zijn hoofd totaal ergens anders, maar als je hoorde dat de beste vriend van je vriend dood was, dan ging je toch niet dood leuk in de zaal zitten? "Hee!" Yrla leunde langs Merrin heen en tikte de jongen even aan op zijn rug. "Waar is je vriendje?" vroeg hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was alsof hij zijn hoofd uit een grote bak drab terugtrok die alle geluiden had tegengehouden. Bijna verdoofd keek hij Yrla aan en het duurde even voordat zijn vraag binnenkwam.
      ‘Hij is mijn vriendje niet meer.’ Hij beet op zijn lip, zijn keel voelde dik. ‘Ik heb het vanmorgen uitgemaakt. Hij weet – hij weet denk ik nog niet eens wat er met Fire is gebeurd, maar hij wil nu vast niet dat ik degene ben die hem troost.’
      Oh, wat voelde hij zich verrot. Zijn hele lijf brandde van de schuld.
      Fox raakte zijn beste vriend kwijt en Adam liet hem aan zijn lot over.
      Met heel zijn hart hoopte hij dat Yrla of Merrin hem zou kunnen bijstaan in deze vreselijke periode.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla trok een wenkbrauw op en wisselde even een blik met Merrin die naast hem zat. Keek de jongen daarom zo ellendig? “Lekkere timing,” zei hij zachtjes ,meer tegen zichzelf. Wel, dat werd het eerste uur spijbelen dan maar. Hij kon de jongen toch niet laten zitten nu? Ook al kenden ze elkaar nog niet zo lang. Hij boog even naar Merrin en fluisterde in zijn oor. “Ik weet niet wat er precies aan de hand is, maar ik denk dat het handig is als je even met hem gaat praten. Ga met Adam maar in onze kamer zitten of zoiets.”
      Merrin keek hem even ietwat onzeker aan. De jongen was nu niet de allerbeste prater, maar hij leek de laatste maand een klik gemaakt te hebben met Adam. Het zou hem wel lukken. “Het komt wel goed," zei hij, terwijl hij Merrin even door zijn haar aaide. "Laat me weten hoe het ging,” zei hij zachtjes tegen Merrin. Hij drukte even een kus op de slaap van zijn vriendje en ruimde toen zijn spullen op. Yrla liep de eetzaal uit. Eerst de Lions campus maar...

[ bericht aangepast op 2 april 2021 - 22:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Kom." Buiten de eetzaal pakte Merrin even Adam zijn pols vast en trok hem zachtjes achter hem aan de gang door. Hij liep rustig naar buiten. Waar zou hij heen lopen? Wilde hij echt terug naar zijn kamer? Dat voelde ergens niet goed. Sowieso voelde het niet goed zijn les over te slaan, maar Yrla had gelijk. Er was nu iets aan de hand wat belangrijker was. Merrin had al wel gezien aan het ontbijt dat het echt niet goed ging met Adam.
      Misschien de wilgenboom. Merrin glimlachte even en liep toen rustig in de richting van een van de enorme bomen die in de buurt van het Elephant house stonden. "Wat vervelend... d- dat het over is," zei hij zachtjes tegen Adam, nadat die stil was gebleven. "Waarom heb je het uitgemaakt?"

[ bericht aangepast op 7 maart 2021 - 16:10 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het had even geduurd voor hij de jongen gevonden had. Yrla had het hele schoolterrein afgezocht, maar had uiteindelijk doorgekregen dat het schoolterrein waarschijnlijk niet de plek was om te zoeken. Hij was rustig het bos in gelopen en zocht bij een aantal plekken die hem bekend waren, het wortelbos en het kratermeer. Yrla was opgelucht toen hij de jongen met de krulletjes langs het meer zag zitten. Tot zijn verbazing zag hij dat de jongen nog in zijn onderbroek zat. Yrla trok zijn vest uit en drapeerde zijn vest over de schouder van de jongen heen. Hij moest het ergens koud hebben.
      Zonder iets te zeggen ging hij naast Fox zitten. Hij was hier om hem te helpen, maar Yrla wist niet zo goed waar te beginnen. Bij het feit dat Adam het uitgemaakt had of dat Fire dood was? Iets wat echt belachelijk was dat het zo tegelijkertijd uitkwam.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam wist niet zo goed waar het door kwam, maar Merrin zorgde er altijd voor dat hij zich wat rustiger voelde. Hij hield echt van Fox, soms had hij alleen het gevoel dat Merrin en hij een soortgelijk energieniveau hadden en ze elkaar makkelijker aanvoelden. Hij ging naast zijn beste vriend in het gras zitten. Hij trok er zwijgend een paar sprietjes uit, zoekend naar woorden. Wat moest hij zeggen?
      Hetzelfde als tegen Fox? Dat hij iemand leuk vond?
      Hij wist niet of Merrin dat zou geloven. Zijn vriend wist hoe gek hij op Fox was, hij praatte genoeg over hem. Eigenlijk was hij altijd eerlijk tegen Merrin geweest. Adam wist dat hij zijn eerste vriend was en eerlijkheid stond bij hen allebei hoog in het vaandel, wat ook de reden was dat ze zo’n goede band hadden. Ze hadden allebei weleens flashbacks en hadden dat alleen aan elkaar en hun vriendjes verteld.
      Merrin had hem nooit een reden gegeven om hem te wantrouwen. Maar iemand doden… Dat deed je niet zo maar. En het ging dan wel niet om Merrins beste vriend, maar toch… Nerveus beet hij op zijn wang.
      Wat was het ergste dat er zou gebeuren als hij Merrin de waarheid vertelde?
      Het zou logisch zijn als hij geen vrienden meer wilde zijn. Dat zou Adam afgrijselijk vinden, maar ergens was het zijn verdiende loon. Hij geloofde niet dat Merrin het aan het schoolbestuur zou gaan vertellen. Bij Fox… was hij daar minder zeker van.
      Omdat Fire zijn vriend was.
      Omdat Fox veel meer pijn had en door de emoties veel minder goed kon nadenken.
      Adam haalde diep adem. Zijn keel was dik en de tranen stonden alweer in de startblokken.
      ‘Ik heb Fire vermoord,’ zei hij toen heel zachtjes. ‘In een soort… trance. Fox’ beste vriend. En ik… ik voel me zo vreselijk schuldig. Ik kan hem niet eens meer aankijken, laat staan dat ik hem kan troosten. Ik ben de reden dat hij wéér iemand is kwijtgeraakt.’ Na die woorden maakten de tranen zich los en kriebelden ze langs zijn wangen. ‘Ik wil niet dat hij het weet. Dat hij weer… met een gek samen is.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox had niet verwacht dat hij zo snel gezelschap zou krijgen. Heel even had hij gehoopt dat het Adam was die hem kwam zeggen dat hij volslagen onzin had uitgekraamd, maar vanuit zijn ooghoeken had hij al gezien dat deze jongen een stuk langer was.
      Het was Yrla.
      Hij vond het verrassend fijn dat de jongen hem was komen zoeken. De enige andere die hij zoiets had kunnen zien doen was Fire, en die deed dat meer uit plichtsgevoel dan wat anders.
      ‘Hoi,’ zei hij zacht tegen de Panther. ‘Adam heeft het verteld?’
      De wetenschap dat Adam al meteen ook openbaar een punt achter hun relatie had gezet, liet een steek door zijn borst gaan. Hij staarde verslagen naar het water onder zich.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het duurde even voor hij de woorden van Adam kon verwerken. "Je.. hebt Fire vermoord?" vroeg hij met een bleek gezicht. "H-h-hoe bedoel je precies? Wat bedoel je met trance?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Toen ik vroeg waar je was. Hij zag er nogal ellendig uit." Yrla aarzelde voor een moment en bedacht zich dat het goed was eerst een probleem op te lossen. "Maar waarom? Ik snap er helemaal niets van. Ik dacht dat jullie zo goed zaten."

---

It's never gonna happen, Guys.