Juni 2014
Fox
Het zoveelste briefje verdween opgevouwen in de la van zijn bureau. Er lag inmiddels een hele verzameling. Fox wenste dat hij de juiste woorden kon vinden, maar hoewel hij hele pagina’s kon bekladden, durfde hij geen enkele brief écht te bezorgen.
Maar hij wilde zo graag íéts doen.
Iets anders dan in paniek raken en wegrennen, dan. Iedere keer dat hij oog in oog met Kris stond en de perfecte gelegenheid had om íéts te zeggen, veranderden zijn hersenen in pudding en klapte hij helemaal dicht en verloor hij uiteindelijk de controle over zijn gave.
Het was hem de afgelopen weken al
vijf keer gebeurd.
Al was er gisteren wel een klein beetje vooruitgang, toen hij zou
zweren dat de jongen naar hem geglimlacht had. In plaats van in paniek te raken, was hij tegen de deur aan gelopen en had hij zijn hoofd zo hard gestoten dat hij niet meer met zekerheid durfde te zeggen of Kris nou echt geglimlacht had.
En als hij dat wel had gedaan – dan was het vast naar iemand anders.
Hij kreeg de Buffalo maar niet uit zijn hoofd.
’s Nachts droomde hij over hem en tijdens de maaltijden kreeg hij geen hap door zijn keel en tijdens de lessen dacht hij steeds aan die mooie ogen en stonden de bladzijdes voller met hartjes en kristalletjes dan met aantekeningen.
Dit had hij nog nooit gehad.
Toen hij hier was aangekomen, had hij wel een crush gehad op Fire. Hij was al vanaf de eerste ontmoeting onder de indruk geweest van de lange jongen, met zijn smetteloze huid en vurige ogen. En zijn mooie lange haar.
Maar dat had hem er nooit van weerhouden om tegen hem te praten, hij had ook prima kunnen eten en het was gewoon niet zoals… nu. Al een paar keer had hij zoveel vlinders gevoeld dat hij ongemerkt zelf in een vlinder was veranderd.
En omdat hij het zo zwaar te pakken had, vond hij dat hij íéts moest doen.
Zelfs al maakte hij waarschijnlijk 0 kans, aangezien de jongen twee jaar ouder was dan hij – en daarnaast ook nog eens ongelofelijk knap en stoer en vooral niet zo stuntelig als Fox zelf.
Maar als hij zo doorging, kwam er nog een dag dat de antwoorden op zijn toetsen ook in hartjes veranderden en hij permanent als vlinder door het leven ging, dus dat vond hij wel een heel triest einde voor zichzelf. Van school verwijderd worden door een te hoge dosis verliefdheid. Dat was niet heel cool.
En dus stuurde hij een s.o.s.-bericht naar Safira. Die werd nooit zo blij van zijn monologen over Kris, maar ze was nu eenmaal zijn beste vriendin en dus hoorde dit erbij. Vond hij. Ze nam zijn spoedberichten al lang niet meer zo serieus en stuurde terug dat ze bij het voetbalveld was.
Toen Fox daar aankwam, was ze met een paar jongens aan het voetballen. Ze gebaarde dat hij ook mee moest doen, maar Fox schudde zijn hoofd en klom op de tribune. Hij vond voetballen wel leuk, maar met zijn huidige concentratie van een heel klein erwtje was het vragen om ballen tegen zijn hoofd of mooie buikschuivers en hij zag het al helemaal gebeuren dat Kris opeens in de buurt was en hij zichzelf voor de duizendste keer voor schut zette.
Zo’n kwartier later hielden de sporters het voor gezien en plofte Safira naast hem neer. Haar gezicht was rood van de inspanning en ze kneep de bidon boven haar hoofd halfleeg voor ze een paar slokken nam.
‘Dat je nog de tijd nam om mijn bericht te beantwoorden.’
Ze spoot een wolk deodorant om zich heen. ‘We stonden toch voor. Nou, vertel op.’
‘Ik ben verliefd en ik weet niet meer wat ik moet doen,’ flapte hij eruit.
‘En in welk opzicht is dat anders als de tien weken hiervoor?’
Fox haalde zijn schouders op. ‘Ik heb geprobeerd met hem te praten – nou ja, om hoi te zeggen, maar dat lukte al niet en ik heb al twintig liefdesbrieven geschreven maar ze zijn allemaal stom en… hoe kom ik dán in contact als dat steeds niet lukt?’ Radeloos haalde hij zijn vingers door zijn krullen. ‘Jij moet een goed woordje voor me doen! Of op zijn minst uitvogelen wat hij van me vindt – en of hij überhaupt op jongens valt!’
‘Ik ga me hier niet mee bemoeien.’
Gefrustreerd kneep Fox zijn handen tot vuisten. Het had hem niet moeten verbazen, want dat zei ze keer op keer. Maar inmiddels voelde ze als zijn enige hoop. ‘Maar…’
‘Ik snap dat je hem intrigerend vindt, Fox.’ Safira was niet iemand die snel lichamelijk contact zocht, maar deze keer pakte ze zijn vuist vast en wachtte tot hij zijn vingers ontspande. ‘Maar je bent veel te lief voor hem. Jullie hebben werkelijk
niks met elkaar gemeen.’
‘En toch vind ik hem leuk!
Opposites attract, dat zeggen ze toch niet voor niks?’
Safira zuchtte.
‘Anders moet ik het misschien eens via zijn beste vriend proberen. Als die me aardig vindt dan…’
‘Nish is nogal een lul. Meer nog dan Kris.’
Fox uitte iets wat het midden hield tussen een gefrustreerde grom en een diepe zucht.
Een gesprekje viel af. Een liefdesbrief ook. Contact via Safira of zijn beste vriend blijkbaar ook. Hoe konden ze elkaar dan leren kennen?
‘Er is iemand op school die gevoelens kan manipuleren, toch? Misschien dat die mijn nervositeit weg kan halen!’ Hij veerde overeind.
‘Romeo is gevaarlijk.’ Safira zuchtte. ‘En dat meen ik, Fox. Daar blijf je beter uit de buurt.’
Verongelijkt sloeg hij zijn armen over elkaar. ‘Nou jij wilt me ook niet helpen. Je kunt me toch gewoon een keer aan hem voorstellen? Als jij erbij bent, is het lang niet zo eng.’
Safira rolde met haar ogen. ‘Best dan. Ik kijk wel of ik wat kan regelen, dan zie je hopelijk zelf ook dat dit allemaal verspilde moeite is.’
Fox was zijn ontevredenheid spontaan vergeten en trok haar in een knuffel. ‘Dank je wel, Safira! Je bent de allerbeste vriendin. Als ik ooit voor jou een date moet regelen dan…’
Ze duwde hem een stukje van zich af en keek hem streng aan. ‘Ik ga geen date regelen, Fox. Een relatietype is hij toch niet en jij bent geen type voor one night stands.’
Er kroop een blos naar zijn wangen bij de gedachte alleen al.
‘Het loopt nergens op uit,’ benadrukte Safira nog een keer. ‘Maar misschien moet je zijn schunnige praatjes zelf eens aanhoren voor je ook die conclusie trekt. Binnenkort hebben we een feestje. Ik zal eens kijken of ik je als plus-one mee kan krijgen.’
Fox grijnsde van oor tot oor. Dat klonk geweldig!
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
