[RPG • 0] Experium — The Prequel & Alt 7 - Speeltopics

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Oud-studenten Conway • Lion • [Onbekend] Raz • Lion • [Onbekend] Ylva • Lion • [Onbekend] Tuuli • Lion • Wind Kris • Buffalo • Edelstenen manipulatie Safira • Buffalo • Drakengedaante Zebediah • Rhino • Manipulatie Thor • Rhino • Sterk Moacir • Rhino • [Onbekend] Adrasteia • Rhino • Via bloed gave overnemen Ryan • Panther • [Onbekend]

Eerdere topics Prequel 1: Klik ^^ Prequel & Alt 2: Klik ^^ Prequel & Alt 3: Klik ^^ Prequel & Alt 4: Klik ^^ Prequel & Alt 5: Klik ^^ Prequel & Alt 6: Klik ^^ ~ Rollentopic Experium High || Rollentopic ^^ ~ Tijdlijn ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah) ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire) ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx) ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya) ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox) ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna) ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr) ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla) ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin) ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya) ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)

[ bericht aangepast op 27 mei 2022 - 21:38 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam knikte. 'Ja, we hebben daar maandag film gekeken.' Samen liepen ze de gang uit. Adam probeerde het onderbuikgevoel te negeren, maar het werd bij iedere stap die hij zette erger. Hopelijk zaten ze hem gewoon te sarren en was er niets met de jongen aan de hand... Toch had hij hevige buikpijn tegen de tijd dat hij bij het Buffalo-house was. Het voelde een beetje gek om er gewoon naar binnen te lopen, maar de anderen hadden toch les en dus trok hij de deur open, liep de gang door en ging de trap op. Hij slikte toen hij bij de deur aankwam en klopte toen aan. 'Nish? Ben je hier?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna voelde een zenuw van irritatie boven haar ooglid trekken. De tijdreiziger... Net het gezelschap dat ze niet konden gebruiken. Wie weet wat hij zou zeggen van wat er hier aan de hand was. "Wil je dat ik hem kwijt raak?" vroeg ze stilletjes aan Nish. "Ik zeg wel dat je even niet aanspreekbaar bent ofzo," probeerde ze iets vriendelijker te klinken, omdat ze wist dat Nish blijkbaar iets in die knul zag.

[ bericht aangepast op 26 juni 2022 - 20:21 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish’ hart sloeg een slag over toen hij Adams stem hoorde. Aan de ene kant vond hij het fijn dat hij er was en verlangde hij naar een knuffel van hem. Aan de andere kant vond hij het ook lastig om zich zo kwetsbaar aan hem te tonen. Hij wil vast geen blinde vriend. Hij probeerde die gedachte van zich af te duwen, want er waren wel ergere dingen aan de hand. Tegelijkertijd waren dat juist dingen waar hij al hélemaal niet aan wilde denken.
      ‘Nee, dat hoeft niet,’ zei hij zacht. ‘Ik heb Toph gevraagd of ze hem langs wilde sturen.’ Ergens voelde hij zich toch opgelucht dat ze dat toch gedaan had. Hij schraapte zijn keel. ‘Ja… ik ben hier.’
      De deur ging open. Daarna was het een paar tellen dood- en doodstil.
      Nish háátte het feit dat hij niets kon zien en gespannen wachtte hij af tot iemand iets zou zeggen.

[ bericht aangepast op 26 juni 2022 - 20:28 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adams ogen werden groot toen hij Nish op het bed zag zitten. Hij had een blinddoek voor zijn gezicht. Vienna zat naast hem en het zag er niet naar uit dat ze die blinddoek bij een of ander spelletje hoorde.
      ‘Nish?’ vroeg hij zacht. ‘Wat – wat is er gebeurd? Jester zei… dat ik iets niet kon terugdraaien om je te redden.’ Aarzelend zette hij een paar stappen dichterbij, maar Nish hield zijn hoofd gebogen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna's ogen werden groter, toen ze opeens haar broertje in de deuropening zag staan. Voor heel even leek het alsof alle lucht uit haar kamer werd gezogen. Het feit dat Nish even kort in haar hand kneep, deed haar blik losrukken van de deur. De vraag van de tijdreiziger had ze niet gehoord, maar ze kon zich wel voorstellen wat er gevraagd was. Aan Nish gezicht te zien kon hij het niet zelf vertellen. "Dat weten we niet," zei Vienna donker. "Jester heeft hem de mond gesnoerd, dus hij kan niet vertellen wat er gebeurd is. Al kan ik je wel vertellen dat je de blinddoek liever niet optilt."

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish was een persoon geweest waar Adam in eerste instantie een beetje bang voor was geweest. Iemand met wie je liever geen ruzie zocht. Hem dan nu zo verslagen op het bed zien zitten, leverde hem een brok in zijn keel op. Vienna's woorden lieten kippenvel over zijn rug razen. Wat had Jester met hem gedaan? In een flits dacht hij terug aan Dezi, aan hoe Onyx zijn mes over haar gezicht, over haar óóg, getrokken had. Zoiets hadden ze toch niet bij Nish gedaan? Hij liep tot aan de rand van het bed. 'Mag ik naast je komen zitten?' vroeg hij zacht.
      Nish gaf een knikje en Adam ging naast hem zitten. Nish' hand gleed zoekend opzij en bleef op zijn knie liggen. Adam legde die van hem eroverheen en gaf een kneepje. Onder het blinddoek door rolde een traan door en Adam beet op zijn lip. Opeens voelde het heel vol in de kamer.
      'Ben je vandaag al buiten geweest?' vroeg Adam zacht. Als Nish hier al de hele dag was, zou een beetje frisse lucht hem vast goed doen.
      'Niemand mag me zien,' mompelde Nish.
      'Dat moet met je gave toch niet te moeilijk zijn toch?' Hij gaf een kneepje in Nish' hand.
      Er kwam een héél klein glimlachje om Nish' lippen. 'Goed punt.'
      'Zullen we dan even een stukje lopen?'
      'Alleen als ik je hand mag vasthouden.'
      Adam grinnikte hoofdschuddend. 'Je hebt in elk geval nog praatjes.'
      'Dat had niet veel gescheeld, ze hadden mijn lippen ook dichtgenaaid,' mompelde Nish.
      Adams maag verkrampte. Wat waren dit voor een stelletje maniakken? Dit konden Jester en Onyx toch niet écht hebben gedaan? Was het geen nachtmerrie geweest, dácht Nish nu gewoon dat dit echt was gebeurd? Misschien hadden Vienna en hij wel net zo'n nachtmerrie gehad als Fox en hij. Hij durfde er op dit moment echter niet naar te vragen, niet met Vienna zo vlakbij, die hij nog helemaal niet kon inschatten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin stond nog steeds in de deuropening, wensend dat hij toch naar zijn gaveles was gegaan. Hij wist absoluut niet wat hij hier deed, wat hij hier moest doen. De jongen mocht dan meegelopen zijn met Adam om hem te ondersteunen, maar er was geen enkele manier om Adam te ondersteunen, geen enkele manier waarop hij kon helpen. Daarnaast de jongen redde zo te zien zichzelf wel. Hij had hier niets te zoeken.
      Met die Nish had hij namelijk absoluut niets, hij mocht hem zelfs absoluut niet. Bij het zien van het feit dat Nish een hand op Adams knie legde, gingen zelfs alle haren op zijn huid overeind staan. Het liefst wilde hij naar voren stormen, schreeuwen dat hij met zijn smerige poten van Adam af moest blijven. Hij wilde voor zijn vriend het opnemen. De verhalen die Yrla ooit over deze jongen had verteld, zaten hem ineens heel erg hoog. Wat als Nish opeens met die hand omhoog ging?. Adam had deze week al eens verteld dat hij dat soort dingen helemaal niet prettig vond. Dat Adam zijn hand over die van de jongen legde, hielp dan ook echt niet. Zag Adam dan echt niet wat voor smerige klootzak deze jongen was?!
      Merrin verbeet echter zijn woede. Hij zag ook wel in hoe serieus deze situatie was, waardoor hij zijn eigen protest aan de kant schoof. Straks kwam hij nog jaloers over. Misschien was hij dat ook wel... Het idee dat Adam met Nish... Merrins schudde gauw zijn hoofd. Zo egoïstisch mocht hij op het moment niet zijn. Of was het niet egoïstisch als je echt iemand probeerde te beschermen? Merrin werd verscheurd tussen het feit dat hij niet wist of hij zijn vriend moest helpen of niet. Het was alsof twee kampen aan hem trokken, maar uiteindelijk won het kamp van niets doen.
      Nish zag er namelijk uit alsof hij compleet in elkaar geramd was. De jongen zat als een zoutzak op het bed, als een dood vogeltje. Merrins blik gleed even over de blinddoek die om Nish hoofd heen zat, precies ter hoogte van zijn ogen. Vienna had gezegd dat ze liever de blinddoek niet zouden optillen. Dat het Jester en Onyx waren geweest. Z-z-zouden Jester en Onyx iets gedaan hebben met zijn ogen? Ze uitgestoken of iets? Dat idee maakte Merrin zo misselijk dat hij naar zijn buik greep, om niet over te geven. Woonde hij met zulke psychopaten onder één dak?! Dan durfde hij echt niet meer terug naar zijn kamer! Voor een moment wendde hij zijn zicht af, in dilemma wat hij nu moest doen. Moest hij meegaan met Adam of gewoon verdwijnen? Meestal vonden de mensen om hem heen het fijner als hij dat laatste deed.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het beviel haar niet. Het beviel haar absoluut niet dat de tijdreiziger hier nu zat. Dat hij Nish zo aanraakte. Klaploper. Het liefst hing ze hem aan zijn enkel op aan het plafond. Of misschien liet ze hem door de toppen van de boom razen, puur om de sidderende woede die weer op was gaan laaien kwijt te kunnen. Direct dat doen bij Jester of Onyx was een doodswens. Of een doodverklaring voor Merrin.
      Vienna haar ogen gingen even naar Merrin. Voor het eerst in haar leven vreesde ze voor de jongen. Haar wraak moest goed gepland zijn, zonder de kans dat Jester of Onyx iets terug kon doen, zonder dat ze er ooit een van de twee erachter kwam dat zij familie waren, dan had ze nog een kans. Anders zouden ze de zwakke jongen sowieso tegen haar gebruiken. En iets in haar binnenste vertelde haar dat dat haar niet zo koud meer liet als twee weken geleden. Om een of andere reden maakte dat haar nog gebrander erop het geheim te houden dat ze familie waren. NIEMAND mocht het weten. Dat was beter. En dus moest ze iets aan Romeo doen, iets wat hem het zwijgen op zou leggen. Wat ervoor zou zorgen dat hij het geheim niet zou rond bazuinen.
      Want dat Merrin effect op haar had, was overduidelijk. Alleen al het feit dat ze haar maag nu voelde knijpen, terwijl ze naar hem keek, was een teken. Hoewel ze het eerder nooit echt had gezien, of misschien was het dat ze het niet wilde zien, zag Vienna nu een strijd op Merrins gezicht plaats vinden. Voor het eerst was ze nieuwsgierig wat er in dat hoofd omging. Of ze er iets aan kon doen het te verhelpen. Ze had nu een enorme schuld bij Merrin liggen, alle kleine beetjes zouden helpen het goed te maken toch? Al geloofde ze er niet in dat ze ooit iets goed met hem kon maken. Ze had daarvoor teveel stomme dingen gedaan.
      Maar het feit dat ze nu de angst over het gezicht van de jongen zag gaan, maakte een klein vuur harder gaan branden. "Wij laten jullie wel even alleen. Nish mag dan niets meer zien, maar ik hoef niets van dit kleffe gedoe mee te krijgen." Vienna stond op, keek even om naar haar vriend. Ze had de neiging om hem een glimlach te schenken, om te laten zien dat ze het niet lelijk bedoelde, maar die glimlach zou nooit aankomen. Daarom liep ze ongemakkelijk terug naar de deur, waar Merrin nog altijd stond te wachten. Ze wenkte dat hij de gang in moest lopen.
      Voor een moment keek Merrin angstig naar haar op, maar gehoorzaamde vrijwel direct door zich om te draaien en de gang in te stappen. Waar dat vroeger misschien voldoening had gegeven, dat de jongen zich zo liet lijden door haar, gaf het haar nu vooral een enorme steek in haar zij.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam vond het een nare opmerking. Ten eerste omdat het misschien wel een gevoelige snaar raakte bij Merrin, ten tweede omdat het helemaal niet waar was en dit Nish nu misschien wel valse hoop gaf. Voor hij verder nog iets tegen Merrin kon zeggen, had Vienna hem al de kamer uit gewerkt. Een beetje verloren keek hij hen na. Wat als Vienna inmiddels wist dat Merrin zich als haar had voorgedaan om Romeo en haar uit elkaar te drijven? Wat zou ze doen, als wraak, nu ze niets over hun familieband wist?       Ze heeft nu wel iets anders aan haar hoofd, probeerde hij zichzelf te overtuigen. Als ze al wraakgevoelens heeft, zijn die vast naar Onyx en Jester.
      Adam keerde zijn gezicht naar Nish toe, zelfs al voelde hij zich er niet helemaal lekker onder dat Merrin nu samen met zijn zus was. Zijn blik rustte op de blinddoek. Er spookte een beeld door zijn hoofd van Nish’ lege oogkassen. Zo ver waren ze toch niet gegaan? Hij stond op het punt om te vragen of hij het mocht zien, maar hij kon geen enkele manier verzinnen waarop die woorden niet vervelend overkwamen. Bovendien wilde hij Nish nu liever wat afleiding bezorgen, in plaats van dat hij hem nog eens met deze gruwelijke actie confronteerde.
      ‘Kom.’ Hij stond op. Uit automatisme was hij geneigd zijn hand terug te trekken, maar Nish hield hem stevig vast – wat natuurlijk niet zo raar was, want het was zijn enige leidsel. ‘Maak je ons onzichtbaar?’
      Nish kwam ook overeind. Hij antwoordde niet, maar een ogenblik later zakte er een waas om hen heen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze waren naar het meer gegaan. Er was verder niemand, toch bleef Nish zijn hand vasthouden en zorgde er zo voor dat niemand zijn lippen zou zien bewegen als hij sprak. Erg prettig vond Adam het niet, hij vond het toch wel fijn om iemand te kunnen zien, zeker als die zich verschrikkelijk moest voelen. Tegelijkertijd kon Nish hém natuurlijk ook niet zien, dus misschien was dit alleen maar fair.
      ‘Hebben Jester en Onyx dit gedaan?’ vroeg Adam zacht. Het antwoord wist hij eigenlijk al wel, zelfs al verzette een deel van hem zich er toch tegen.
      Nish zuchtte. ‘Ik zoende gister met hem. Met Onyx. Hij daagde me ertoe uit en ik was gewoon… fucking stom. Waarschijnlijk zochten ze gewoon naar een excuus om dit te doen.’
      Stilletjes schudde Adam zijn hoofd. Hij kon zich maar moeilijk een beeld vormen van de relatie tussen Jester en Onyx, als die gewoon vreemdgingen zodat de ander kon wraaknemen. Dan kon je toch onmogelijk van elkaar houden? Er trok een steek door zijn borst toen hij een zucht slaakte. Het is mijn schuld dat ze nu zo zijn en dat Nish blind is. Iedere dag begon hij zijn gave meer te haten. Hij veroorzaakte er alleen maar ellende mee.
      En ook dat is je eigen schuld. Je overtreedt de regels die je je gegeven zijn. Misschien is dit wel de prijs die je ervoor moet betalen.
      Adam realiseerde zich dat Nish niets aan zijn zelfverwijten had. De waarheid was echter dat hij geen idee had hoe hij Nish moest opvrolijken. Hij wist niet eens hoe hij op zijn woorden moest reageren.
      ‘Ga je bij je mentor melden wat er gebeurd is?’ vroeg Adam voorzichtig.
      ‘Nee. Ze kunnen mijn ogen toch niet genezen, dus ik heb geen enkele waarde meer voor hen. Ze zullen me van school halen en waarschijnlijk maken ze er dan een einde aan.’
      Er liep een rilling langs Adams rug. ‘En Fayr kan je zeker ook niet helpen, net zoals ik de tijd niet kan terugdraaien?’
      ‘Nee.’ Er klonk een zucht. ‘Tot dusver is mijn plan dat ik me maar moet gaan verschuilen in het bos. Misschien dat we ooit nog op een oplossing kunnen komen.’
      ‘Die is er vast.’ Adam gaf een kneepje in zijn hand. ‘Ik kan het moment zelf niet terugdraaien, maar ik kan misschien wel Fayr uit het verleden even hierheen halen om je te genezen.’ Hij ging iets rechterop zitten door het idee. ‘Ik durf nu nog niemand mee te nemen,’ voegde hij eraan toe. ‘Maar als ik mijn gave goed onder de knie heb en mijn naam heb gehaald, kan ik dat wel leren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Even vlamde er hoop in Nish’ borst op, totdat het overschaduwd werd door de gedachte die bij elke oplossing in hem opkwam.
      ‘Stel dat het lukt… Hoe voorkomen we dan dat het opnieuw gebeurt?’
      Het was even stil. Nish haatte het feit dat hij Adams gezichtsuitdrukking niet kon peilen.
      ‘Dan moet ik ze weghalen. Naar een andere plek brengen. Alleen heb ik dat nooit gedaan, ik weet niet hoe dat werkt. Of dat ze dan naar een tijdje automatisch weer teruggetrokken worden naar de omgeving waar ik ze heb weggehaald. En als het bestuur erachter komt…’ Hij zuchtte. ‘Sorry. Nee, daar vinden we wel wat op. We kunnen in elk geval aan Darian vragen of hij beveiligingscamera’s maakt. Als het dan weer gebeurt, staat het zwart op wit en kunnen we het aan het bestuur overhandigen.’
      Hij merkte aan Adam dat het nog geen plan was waar hij helemaal achterstond, maar dat gaf niet. Dat kan nog komen. Hij voelde de behoefte om het over iets anders te hebben dan zijn blindheid – al kon hij er niet helemaal omheen natuurlijk.
      ‘Samen film kijken wordt wel wat lastig zo. Al hadden ze vroeger van die hoorspelen, dus misschien heeft het ook wel zijn charme. Of weet jij nog een ideale date voor een blinde?’
      ‘Het is geen date hè?’ mompelde Adam naast hem.
      ‘Ah joh, laat deze arme jongen even in de illusie leven dat er in elk geval nog een kans op liefde voor hem bestaat.’ Hij was even stil. ‘Al snap ik wel dat je geen blinde vriend zou willen.’
      ‘Nish…’ Hij voelde dat Adam zich naar hem toedraaide. ‘Natuurlijk bestaat er nog een kans op liefde voor je. Ik ben alleen niet degene… Merrin…’
      ‘Ja, ja. Je houdt van Merrin. Ik weet het.’ Het ontbreken van zijn ogen maakte het in elk geval makkelijker om de neiging te weerstaan om ermee te rollen. Hij begreep echt niet wat hij in die stille jongen zag. Eerst Yrla, nu Adam…
      ‘Hij eh, hij vindt mij ook leuk. Hij gaat het uitmaken met Yrla.’
      Verrast trok Nish zijn wenkbrauwen op. ‘Wát?’
      Natuurlijk was het niet zo héél raar. Relaties gingen wel vaker over, maar slechts een paar dagen na Adams aankomst… Dan moest er toch wel meer zijn geweest tussen die twee. Hij dacht aan Yrla. Hoeveel moeite zou het hem gekost hebben om een relatie met iemand aan te gaan, nadat Nish zijn vertrouwen zo beschaamd had?
      ‘Ik moet nog met hem praten,’ realiseerde Nish zich. ‘Dat zouden we gisteren doen. Maar ja, toen kwam er van alles tussen.’ Hij beet op zijn wang. Het was een risico om zich zo aan Yrla te laten zien. Hij kon hem verraden als hij wilde, als wraak op wat hij jaren geleden had gedaan. Maar als hij dat wil, is het dan niet zijn goed recht? Hij zou zich in elk geval niet door die mogelijkheid laten tegenhouden.
      ‘Ik kan vragen of hij naar je toe komt?’
      Nish wreef in zijn nek. ‘Ik vraag het Vie wel. Met alle respect, maar als jij net zijn vriendje hebt gejat zal hij niet al te blij met je zijn. Misschien wil ie me helemaal wel niet zien, maar dan heb ik liever niet dat ie mij ook nog met z’n heartbreak associeert.’
      ‘Ja, dat snap ik wel. Oké.’ Weer een korte stilte. ‘En het plan is nu dus dat je een tijdje in het bos verblijft? Is er nog iets wat je nodig hebt? Ik kan aan Darian vragen of hij wat dingen kan maken?’
      Nish glimlachte flauwtjes, blij met de hulp, waarna ze samen een lijstje bedachten met dingen die handig zouden zijn of hielpen om de verveling te doden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was stil gevallen tussen hen, akelig stilgevallen. Vienna had voorgesteld dat ze Merrin terug naar zijn campus zou brengen, maar daar had de jongen absoluut niet heen gewild. Dus nu liep ze naast hem, zonder te weten wat hun doel was. Hem echter alleen laten lopen, voelde om een of andere reden ook niet goed. Zeker niet nu ze gezien had waartoe Jester en Onyx in staat waren. Vienna kon er nog steeds niet bij, het voelde bijna als grap. Alsof iemand haar straks zou ontwaken uit een verschrikkelijke nachtmerrie. Daar hoopte ze op. Helaas voor Nish was het alleen geen nachtmerrie. Het was gewoon complete waanzin!
      Zodra Nish veilig zou zitten, zou ze haar kans grijpen. Er was nog maar een manier, waarop ze van hen af kon komen, waarop ze de anderen kon beschermen van die twee psychopaten. Dood, dat was de enige oplossing. Vienna wist niet of ze er toe in staat was, iemand te vermoorden. Maar nu leek het niet meer dan rechtvaardig toch? Een verdiende loon? Een bescherming voor de komende jaren? Ze wist alleen ook heus wel dat het niet zonder risico was, dat Jester of Onyx heus niet zomaar gewillig mee zouden lopen naar hun eigen einde. Daarbij waren zij met twee en was zij alleen. Dat moest op zich met haar gave geen probleem zijn, als ze zich afschermde van de hunne. Ze moest hier maar even heel goed voor gaan zitten, met een noodplan zelfs komen mocht ze niet aan hun gave kunnen ontsnappen. Een moordpoging zou voor hen nog erger zijn dan een zoen, dus dan wilde Vienna haar einde helemaal niet weten. Misschien kon ze het dan beter zelf snel beëindigen.
      Dan had ze daarnaast ook nog het probleem van de school. Ze zou natuurlijk gewoon proberen om niet betrapt te worden, maar als de school ging uitzoeken wie hen vermoord had, viel ze natuurlijk direct door de mand. Ze moest de lichamen gewoon laten verdwijnen, doen alsof de leerlingen opeens zoek waren, dat ze een uitgang van de school gevonden hadden. Dan was ze zelf ook veilig. Al leek die kans echt heel klein dat ze er ook echt uit zou komen. Maar het was het waard toch? Vienna haar blik ging naar Merrin naast haar. Ze zou een enorme schuld inlossen, als ze hem ermee zou beschermen. En Nish. Misschien konden ze toch een manier vinden om dan ook Nish gewoon weer te genezen, zonder dat die twee het zouden herhalen. Zou Fayr haar overtuiging stoppen als Jester dood was? Vienna was in staat het gewoon uit te proberen om te zien of dat waar was. Hoe meer ze erover na dacht, hoe zekerder Vienna werd van haar zaak. Jester en Onyx moesten dood. Het was alleen een kwestie van goed plannen.
      "Het is gewoon ziek.." Vienna draaide haar hoofd naar Merrin met een vragend geluid. Toen de jongen naar haar opkeek, schrok ze van de angst in de ogen die ze erin zag. "He- h-het is gewoon slecht! Toch?! Dit kan echt niet wat ze gedaan hebben! I-i-Ik... W-w-we moeten het de school vertellen. Ze moeten gewoon van school verwijderd worden! Ze kunnen niet zulke gekken rond laten lopen." Vienna legde even een hand op Merrins schouder om hem tegen te houden. Ze voelde een rilling door zijn lichaam trekken, als reactie erop, waardoor ze heel gauw haar hand weer los trok. "We kunnen niet naar de school gaan. Dan halen ze Nish ook van school af." Merrin keek naar haar op, zijn stem klonk klein. "En? Dat is een iemand, tegen heel veel mensen op school." Vienna verbeet de nare opmerking die op haar tong had gelegen. Merrin zei dit uit angst en ze begreep hem ook wel. Als het voor haar iemand random was geweest, had ze ook gezegd, haal hem dan ook van school, dan was het probleem over. "Hij is mijn beste vriend, ik kan hem niet in de steek laten." Vienna beet even op haar onderlip. Ze zag ook heus wel dat dit niet genoeg was om Merrin te overtuigen van het feit dat hij naar de school moest stappen. "Hij is ook een goede vriend van Adam. Wat denk je dat hij ervan vind als hij hoort dat je naar het bestuur bent gestapt en zijn vriend heb laten verwijderen?"
      De opmerking was misschien een beetje oneerlijk, maar Vienna zag dat hij wel binnen kwam. Adam als wapen hiertegen gebruiken, was dus blijkbaar de goede oplossing geweest. "Maar wat moeten we dan?!" riep de jongen in paniek. En voor het eerst had Vienna medelijden met de jongen die voor haar stond. Ze greep zijn schouders vast en keek hem strak aan. "Ik los dit op, oké? Geef me even wat tijd, maar ik zal ervoor zorgen dat ze nooit meer iemand pijn kunnen doen. Dat beloof ik!"

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin werd een beetje bang van de blik waarmee Vienna hem aankeek. Maar hij merkte dat hij bijna als vanzelf knikte. Voor een seconde zag hij zijn zus weer terug. Zag hij Marise doorstralen bij het meisje voor hem. En alleen om die reden zou hij het al geheim houden. Omdat zijn zus het vroeg. Merrin wist nog steeds niet wat hij ging doen, of hij wel terug durfde zijn campus in. Maar daar kon hij samen met Adam vast wel een oplossing voor bedenken. Yrla zou straks vast niets meer met hem te maken willen hebben.
      Die gedachte liet zijn maag samenknijpen. Verdrietig wendde hij even zijn blik van Vienna af. Maar hoewel hij net Marise een stukje gezien had, was zij nog altijd niet degene met wie hij kon praten. Er was niemand met wie hij echt kon praten, niet over deze situatie dan. Yrla was bevooroordeeld, net als Fox. Yrla wilde hem natuurlijk, Fox was al ingekleurd doordat hij een relatie had gehad met Adam. En Adam had hij al gesproken. Ergens wilde hij dolgraag met iemand praten, iemand die totaal los stond van deze hele situatie, een neutrale kijk. Maar niet met degene die hem de vorige dag nog ondersteboven had gehangen.
      Opeens schoot het beeld van de jongen van net door zijn hoofd heen. Merrin had het een best lief gebaar gevonden dat de jongen op hem gewacht had, ervoor gezorgd had dat niemand erbij kon komen. Zou dat een mogelijkheid zijn? Merrin wist het niet. Hij kende de jongen niet eens. En hier op school bleek wel dat je geheimen nergens echt veilig waren. Merrin schudde zuchtend zijn hoofd, terwijl hij voor Vienna uit naar de bibliotheek liep. Misschien dat het uitschrijven zou helpen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze waren van plan geweest om meteen na de lunch te gaan zwemmen, maar uiteindelijk bleef Adam bij Nish tot ruim een uur na de lunch. Vriendinnen van Nish hadden een soort schuilplaats in het bos gemaakt en Adam had geholpen door wat spullen van Nish heen en weer te flitsen. Uiteindelijk teleporteerde hij naar zijn kamer om zijn zwembroek aan te trekken. Merrin was er niet – en het kostte hem een paar tellen om te beseffen dat hij de kamer ook niet meer met hem deelde. Maar hopelijk verandert dat binnenkort!
      Ondanks dat er iets afgrijselijks met Nish was gebeurd, zat er een kriebel in zijn buik bij het vooruitzicht dat hij samen met Merrin wat leuks ging doen. Dat hadden ze nog niet samen gedaan, tot nu toe leken ze alleen maar serieuze gesprekken te hebben gevoerd.
      Vanochtend had hij een sweater aangedaan om de striemen op zijn armen te bedekken, maar hij trok nu toch maar een shirt met korte mouwen aan. Eigenlijk had hij het uit een soort instinct gedaan, want niemand zou raar opkijken van die krassen zolang zijn gezicht ook bont en blauw was.
      Hij wierp nog even een blik in de spiegel, maar wist zo ook wel dat hij voorlopig geen schoonheidsprijs zou winnen. Daarna liep hij de gang op en klopte bij Merrin op de deur.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Overdag had hij nog wel gezelschap, het was vooral de nacht waar hij tegenop keek. Hoewel het nog steeds niet lekker tussen Toph en hem liep, had ze wel gewoon geholpen bij het creëren van een dak boven zijn hoofd, ze had aarde wallen opgeworpen en Vienna had daar een rij boomstammen overheen gelegd. Adam had zijn bed hierheen getransporteerd, waar hij ook wel blij mee was. Verder had de jongen een paar audioboeken op zijn iNet gezet, zodat hij zich niet helemaal te pletter verveelde. Hoewel ze aanvankelijk vanavond film zouden kijken, had Nish dat toch naar een latere datum verplaatst. Hij wilde eerst met Yrla praten. Wie weet kwam het bestuur er binnenkort wel achter dat hij hier was en werd hij verwijderd, voor die tijd wilde hij met de jongen gesproken hebben. De vorige woordenwisseling herinnerde hij zich niet goed omdat hij toen aangeschoten was geweest, toch had hij het gevoel dat er iets niet klopte, dat er een misverstand was, dat er iets uitgesproken diende te worden. En dus wachtte hij nu nerveus af tot Vienna de Panther naar zijn nieuwe schuilplaats bracht.

---

Every villain is a hero in his own mind.