Once Upon A Time (speeltopic) ~4 - Speeltopics

Link naar 1:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

[ bericht aangepast op 17 mei 2016 - 7:55 ]

Graham

Tot mijn grote verbazing stemde Vittoria in. 'Is goed, ik denk dat ik ons wel kan verplaatsen vanaf hier naar het bureau dan is de kans kleiner dat we mijn vader tegen komen, hij kan elk moment terug zijn.' Ik gaf nu een knikje terug richting Vittoria. Achteraf zou het politiebureau helemaal geen goed idee zijn. Gold zou daar als eerste komen met zoeken.

---

Do I look like Mother Teresa?

Vittoria Gold
Toen hij een knikje terug gaf pakte ik zijn pols vast en zwarte mist trok om ons heen net dat ik de bel van de deur hoorde, ik keek niet om en even later verschenen we op het politiebureau

Graham

Een zwarte mist trok om ons heen. Geschrokken keek ik naar Vittoria, maar voordat ik het wist stonden we al in het politiebureau. Ik raakte lichtjes in paniek. "Eerst alle ramen dicht en alle deuren op slot." ik was totaal vergeten dat Gold zomaar in het politiebureau kon verschijnen. "Oke alles zit op slot. Nog meer maatregelen treffen?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik likte het bloed van mijn snuit. Toepasselijk de begraafplaats. Waarom ook niet?" Regina keek omlaag naar mij. "Heb je zin om een blokje om te gaan?" Haha goede grap, ik blafte kort. "Sorry, maar je bent nu echt mijn pup." ze schaterde het uit. "Oke, sorry dit was de laatste."
Ik ging naast Regina staan en tilde mijn achterpoot op, ik deed alsof ik een plassende hond was. Vervolgens duwde ik haar met mijn grote lijf omver. Dat was niet zo moeilijk, aangezien ik tot haar middel kwam. Nu was het mijn beurt om te lachen. Ik kwispelde vrolijk.

---

When you believe your dreams come true

Regina

Ruby ging naast me staan en tilde haar poot op. Ik viel nog net niet om van het lachen, maar daar zorgde Ruby wel voor. "Sorry Ruby, maar volgens moet ik je nu als mijn zoon beschouwen. Jongens honden tilde altijd hun poot op bij het plassen." Ze had zichzelf belachelijk gemaakt. Ik stond op en kroelde eens even met Ruby. "Oke, genoeg gekkigheid. We gaan je mantel terughalen."

---

Do I look like Mother Teresa?

Vittoria
Ik merkte dat Graham lichtjes in paniek raakte en alle ramen en deuren dicht deed want ik ook gelijk deed. 'Oke alles zit op slot. Nog meer maatregelen?'
Ik keek even bedenkelijk en bedacht me toen net dat deuren en ramen dicht doen niet echt zin heeft voor iemand die gewoon van de ene naar de andere plek kan verplaatsen door middel van magie, daarom zou ik iets moeten proberen wat me misschien wat zou uitputten.
'Wacht ik ga even iets uitproberen, dit heb ik vaak zat geoefend.'
Weer sloot ik mijn ogen en concentreerde ik op de ruimte, ik sprak wat moeilijke woorden uit en hoopte dat de hele ruimte nu vergrendeld was zodat je geen enkele magie kon gebruiken om binnen te komen.

Graham

'Wacht ik ga even iets uitproberen, dit heb ik vaak zat geoefend.' Ik was blij dat Vittoria mee hielp de plek veilig te maken, maar wat ik me nu bedacht was dat ze de dochter was van Rumple. Ze was jonger dan hem en in de leer. Hij als The Dark One kon dit verbreken. Ik besefte nu pas hoe grote fout ik had gemaakt in de winkel bij Gold. Ik was ten dode opgeschreven.

---

Do I look like Mother Teresa?

Vittoria Gold
Ik keek Graham aan hij leek met iets te zitten dus liep ik naar hem toe.
'Graham gaat het wel? wat is er?' vroeg ik hem.

Graham

Nu pas besefte ik hoe blij ik moest zijn met mijn gevoelens. Gold kennende zou hij me niet gelijk vermoorden. Hij zou me eerst voor iets gebruiken. Hij zou mijn hart eruit rukken en me misbruiken. Ik voelde lichtte zweetdruppels op mijn voorhoofd komen. Wanneer hij mijn hart zou hart kreeg zou ik alle gevoelens die had verliezen. 'Graham gaat het wel? wat is er?' vroeg Vittoria. Voordat ik antwoord gaf smeet ik het pennenbakje van mijn bureau af, alweer. Met grote ogen keek ik Vittoria aan. "Het is voorbij, alles." mijn ademhaling begon weer sneller te worden. "Ik sta op een dodenlijst. In die cel zou hij me misschien alleen hebben gemarteld, maar meer ook niet. Ik ben ontsnapt heb jou hier..." Waarom was ik nu zo bang?

---

Do I look like Mother Teresa?

Vittoria Gold
Ik zag zweetdruppels op zijn voorhoofd en na mijn vraag smeet hij eerst een pennebakje van zijn bureau af.
'Het is voorbij, alles.' Zijn ademhaling begon sneller te worden. 'Ik sta op een dodenlijst. In die cel zou hij me misschien alleen hebben gemarteld, maar meer ook niet. Ik ben ontsnapt heb jou hier.'
Ik legde een hand geruststellend op zijn arm en de andere op zijn arm.
'Graham, wordt rustig, wees niet bang we komen hier samen wel uit oke, ik ken mijn vader het beste we zullen wel een plek vinden waar hij ons niet zou vinden, en ik laat hem jou niks aan doen oke? dat beloof ik.' ik keek hem aan hopend dat hij wat rustiger zou worden.

Graham

Vittoria legde haar handen op mijn schouder. 'Graham, wordt rustig, wees niet bang we komen hier samen wel uit oke, ik ken mijn vader het beste we zullen wel een plek vinden waar hij ons niet zou vinden, en ik laat hem jou niks aan doen oke? dat beloof ik.' Ik staarde in haar blauwe ogen waar ik in verdwaalde even. Het was een gek gevoel normaal was het Ruby die dit soort gesprekken met mij hield of ik juist bij haar. Maar hier stond ik dan met een totaal ander iemand. De dochter van mijn nieuwste vijand die ik had gecreëerd. Ik knikte zelfverzekerd naar Vittoria. "Ja, het gaat goed komen met ons. We zorgen ervoor dat Gold ons niks kan maken." ik zei deze woorden wel, maar toch bleef ik dat gevoel houden. Ik schudde snel mijn gedachtes weg. Normaal gesproken stonden Ruby en ik na zo'n gesprek altijd met elkaar te zoenen. Wat miste ik haar nu toch.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ik stap de ziekenauto in. Ik kijk de hele tijd naar mijn zus, die nu helemaal verstopt is in het deken. Ik moet alleen al huilen om de gedachten dat ze dood is. Eenmaal in het ziekenhuis wordt Maria-Elena na een speciale afdeling gezet. Maar al snel krijg ik slecht nieuws, mijn zus is overleden en niet meer te redden. Dit is het moment wanneer mijn leven in stort, ik zak op mijn knieën en de tranen vloeien over mijn wangen.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Rumplestiltskon
Ik liep de magazijn in naar de cel van Graham waar ik gelijk zag dat hij wet is, ik gromde even en liep gelijk weer terug naar de winkel. 'Vittoria!' Riep ik. 'Vittoria!' Weer geen gehoor en ze was ook nergens te bekennen. 'Verdomme,' ik liep de winkel uit en liep naar het politiebureau geen idee of ze daar waren maar ik gokte van wel, ik wilde de deur open doen maar merkte dat dat niet gaat. Met magie lukte het ook niet ik bonsde op de deur. 'Sheriff ik vermoord je!'

Graham

Ook al mistte ik Ruby het was fijn om Vittoria bij me te hebben. Gek genoeg gaf ze hetzelfde gevoel als dat Ruby gaf, maar dan toch net ietsjes anders. Ik kon alleen niet omschrijven wat er nou precies anders aan was. Door Vittoria was ik een beetje gerustgesteld en begon ik opnieuw de pennen van de grond te rapen. Plots werd op de deur gebonsd van het politiebureau. Verbaast keek ik richting de deur. Ik wilde richting de deur lopen, maar toen ik Gold hoorde rende ik de andere kant op. 'Sheriff ik vermoord je!' Geschrokken keek ik naar zijn dochter. Het was nu officieel voorbij. Misschien kon ik nog een deal met hem sluiten.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Oke, genoeg gekkigheid. We gaan je mantel terughalen." zei Regina. Ik volgde braaf. Toch had ik het gevoel dat er iets mis was, en ik had ook al zo'n idee met wie. Ik wilde niet naar hem toe, maar ik moest weten wat er aan de hand was. Het was een soort instinct dat ik had als wolf. Ik keek Regina aan en blafte kort. Hierna stoof ik weg richting het politiebureau. Ik drukte met mij poten tegen de deur, maar deze zat op slot. Ik schuurde er met mijn nagels langs, ik moest en ik zou binnen komen. Dat de deuren op slot waren was geen goed teken. De scharnieren kraakten door mijn gewicht en de deur sprong open. Daar zag ik een aantal mensen staan. Al snel zag ik Graham die in paniek was. Grommend liep ik naar het groepje toe en ging voor Graham staan. Gold mocht hem met geen vinger aanraken.

---

When you believe your dreams come true