• Link naar 1:
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
    Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
    Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656

    Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

    De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

    [ bericht aangepast op 17 mei 2016 - 7:55 ]

    Rumplestiltskin
    Ik was in mijn kantoor toen ik de bel hoorde rinkelen, er was iemand in de winkel dus liep ik er gelijk in waar ik Graham zag staan.
    'Ah meneer Graham wat kan ik voor je doen?' Zei ik spottend.

    Graham

    Ik tuurde langs de vitrines en herinnerde me hoe ik bij eentje stiekem de haak van Jos gestolen had. De haak waardoor alle ellende met Ruby was begonnen. 'Ah meneer Graham wat kan ik voor je doen?' ik schrok op van mijn gedachtes en keek de kant van Gold op, die net de winkel was binnengekomen. "Ik wil uitleg Gold." ik liep richting de toonbank toe en legde mijn handen op het glas. "Uitleg over welk spelletje je hier aan het spelen bent." ik keek hem doordringend aan.


    Do I look like Mother Teresa?

    Rumplestiltskin
    Ik zag dat hij schrok blijkbaar was hij in gedachte.
    "Ik wil uitleg gold.' Hij liep richting de toonbank en legde zijn handen erop.
    'Uitleg over welk spelletje je hier aan 't spelen bent.'
    Ik keek Graham vragen aandacht. 'Wat voor spelletje ik hier speel? Leg het eens uit want ik heb geen idee wat je bedoelt met welk spelletje ik hier speel.' Ik grijns naar hem

    Graham

    Gold wierp een vragend blik naar mij. 'Wat voor spelletje ik hier speel? Leg het eens uit want ik heb geen idee wat je bedoelt met welk spelletje ik hier speel.' Zijn valse grijns kwam op zijn gezicht. Met mijn vuist sloeg ik op de toonbank. "Houd je niet van de domme. Je weet verdomd goed waar ik het over heb." Ik spreidde mijn armen. "Dit alles. Dooie mensen en dat je opeens een dochter hebt..." ik keek Gold doordringend aan. "Jij kan mij niet beweren dat van dit alles niks afweet als The Dark One."


    Do I look like Mother Teresa?

    Rumplestiltskin
    Hij sloeg met zijn vuist op de toonbank, ik bleef hem kalm aanblijven nog steeds met die valse grijns op mijn gezicht. 'Houd je niet van de domme. Je weet verdomd goed waar ik het over heb.' Ik spreidde mijn armen. 'Dit alles. Dooie mensen en dat je opeens een dochter hebt...' hij keek me doordringend aan. 'Jij kan mij niet beweren dat van dit alles niks afweet the dark one.'
    Ik zuchtte even. 'Sherrif, het was de bedoeling dat jullie nog niks van haar af wisten, niet tot dat ze klaar was, dankzij jullie omdat jullie haar hebben ontvoerd heeft ze haar mond niet kunnen houden en heeft ze bekent wie ze was.' ik liep achter de toonbank vandaan.
    'En wat die moorden betreft, jij hebt mijn dochter ontvoert dus ik ben jou geen enkel uitleg erover verschuldigd.' ik wist dat hij haar niet heeft ontvoert maar ik weet ook dat ze er niet vrijwillig zat.

    Ruby

    "Ik ben nu klaar met de ribben." Met één handzwaai was Regina genezen. "ik wilde een natuurlijk herstel, maar dat is niks voor mij." zei ze. Er verscheen een vuurbal in haar hand. "Degene die ook maar met één vinger aan mijn dochter zit zat hiervoor buiten." Het maakte mij niet uit dat Regina dit deed, haar woorden deed mij goed. Er was nooit iemand in mijn leven geweest die zo voor mij opkwam, die mij een veilig gevoel gaf. Ik kwispelde en likte aan Regina's andere hand. Ik wist niet wat ik moest doen, ik kon niets doen. Dus volgde Regina op de voet.


    When you believe your dreams come true

    Graham

    Een zucht ontsnapte uit de mond van Rumplestiltskin. 'Sherrif, het was de bedoeling dat jullie nog niks van haar af wisten, niet tot dat ze klaar was, dankzij jullie omdat jullie haar hebben ontvoerd heeft ze haar mond niet kunnen houden en heeft ze bekent wie ze was.' Opnieuw kwam er een zucht uit Gold zijn mond. Hij liep van achter de toonbank weg. 'En wat die moorden betreft, jij hebt mijn dochter ontvoert dus ik ben jou geen enkel uitleg erover verschuldigd.' Mijn mond viel uit verbazing open. "Ontvoerd?" Ik schudde mijn hoofd. Wat dacht hij wel niet. Mij zomaar vals beschuldigen. "Ik heb haar niet ontvoerd Gold. Haal je dochter erbij, die zal hetzelfde zeggen. Behalve als je haar in je macht houdt." Mijn verbazing maakte plaats voor nieuwsgierigheid. "Gold, hoe kan het eigenlijk dat je zoveel geeft om haar? Ik hoorde dat jij liever macht verkiest boven liefde en..." met mijn hoofd knikte ik naar het magazijn. "je dochter maakt je zwak." Ik was nu aan het spelen met vuur en ik bereed me voor op een flink dreigement.


    Do I look like Mother Teresa?

    Regina

    Met een simpele handbeweging was ik van kleding gewisseld. "Zo en laten we nu eens kijken wat er allemaal gaande is in de stad, niet waar?" Ik keek Ruby aan en daardoor veranderde ik van gedachtes. "Misschien moet ik eerst even een bezoekje bij doctor Whale brengen." Een gemene lach kwam op mijn gezicht. Waarschijnlijk was hij pauze aan het houden zoals altijd. Ik smeet een zuster aan de kant die zei dat ik niet verder mocht. Vervolgens smeet ik de deur van de personeelskamer open. "WHALE?!" brulde ik.


    Do I look like Mother Teresa?

    Rumplestiltskin
    Graham was verbaasd en ik 'Ontvoerd?' hij schudde zin hoofd. 'Ík heb haar niet ontvoerd gold. Haal je dochter erbij die zal hetzelfde zeggen. Behalve als je haar in je macht houdt, Gold hoe kan het eigenlijk dat je zoveel geeft om haar? Ik hoorde dat jij liever macht verkiest boven liefde en...' hij knikte naar het magazijn. 'Je dochter maakt je zwak'
    Woede borrelde in mij op. 'Heb ik gezegd dat ik om mijn dochter geef? ik wil alleen niet dat ze te veel zegt wat ze niet mag zeggen, ze is zwak ze durft niet eens de hart van een simpele hert uit te rukken en die te verpulveren.' ik keek hem woedend aan me in controle houdend om niet zijn hart uit te rukken.
    'Maar ik zal haar wel eens roepen dan zullen we eens horen.' ik draaide me om naar de magazijn. 'Vittoria!'' riep ik. ik hoorde wat voetstappen even later verscheen Vittoria, het was een leugen dat ik niet om haar gaf, ik durfde het alleen niet toe te geven maar van binnen zou ik sterven als haar iets zou overkomen.
    'Vittoria, deze Sherrif hier Graham vertelt dat hij jou niet heeft ontvoerd is dat waar?'
    Vittoria schudde langzaam haar hoofd, niet blij met deze antwoord van haar loop ik naar haar toe pak haar pols ruw vast en fluister in haar oor. 'Zeg ja.''
    ik zag dat ze even spijtig naar Graham keek en dat ze daarna ja zei.


    Vittoria Gold
    Ik hoorde mijn vader mij roepen en liep gelijk de magazijn uit ik hoorde al dat hij met de Sherrif aan het praten was.
    'Vittoria, deze Sherrif hier Graham vertelt dat hij jou niet heeft ontvoert is dat waar?' ik schudde mijn hoofd, ik wilde niet liegen en hem in problemen bregen maar beter had ik ja kunnen zeggen, mijn vader kwam gelijk naar mij toe pakte mijn pols en fluisterde in mijn oor dat ik ja moest zeggen wat ik gelijk dan maar deed, gelijk liep ik mijn vaders winkel uit.

    Doctor Whale

    Rustig zat ik aan mijn koffie, het knaagde nog steeds aan mij dat ik deze deal met Jos had gemaakt. Maar ik deed er niemand mee pijn en bovendien wist niemand dat ik er achter zat. Ik werd opgeschrikt uit mijn gedachten omdat de deur opengesmeten werd. "WHALE?!" brulde Regina. Van schrik liet ik mijn koffie vallen en sprong ik achter mijn stoel. 'Evi...uhum mevrouw Mills, wat doet u hier? U hoort te herstellen in bed.' zei ik angstig. Naast haar stond een enorme wolf die grommend zijn tanden liet zien. Had Regina nu ook al wolven? 'Kun je je huisdier bij je houden?' smeekte ik. Ik krabbelde voorzichtig overeind en trok mijn stropdas recht, terwijl ik Regina en de wolf scherp in de gaten hield.


    When you believe your dreams come true

    Graham

    'Heb ik gezegd dat ik om mijn dochter geef? ik wil alleen niet dat ze te veel zegt wat ze niet mag zeggen, ze is zwak ze durft niet eens de hart van een simpele hert uit te rukken en die te verpulveren.' hij keek me woedend aan, maar ik bleef kalm. 'Maar ik zal haar wel eens roepen dan zullen we eens horen.' Gold draaide zich om en riep richting het magazijn naar Vittoria.
    'Vittoria, deze Sherrif hier Graham vertelt dat hij jou niet heeft ontvoerd is dat waar?' Ze schudde haar hoofd. Ik was opgelucht. Tot Gold naar toeliep en ze opeens ja zei. "Wat? Dit is belachelijk. Ze is bang voor je Gold. Ik vind het niet gek dat ze geen hart uit een hert wil rukken. Als ze zoals jou wilde worden had ze je dolk wel gepakt en je neer gestoken." Ik besefte nu dat ik te ver was gegaan.

    Regina

    Whale liet zijn koffie vallen en sprong achter zijn stoel. 'Evi...uhum mevrouw Mills, wat doet u hier? U hoort te herstellen in bed.' Hij deed het volgens mij nog net niet in zijn broek. "Ik ben hersteld. Wat een geweldig recept, magie." zei ik met mijn valse glimlach. 'Kun je je huisdier bij je houden?' smeekte hij. Hij krabbelde weer overeind en frummelde wat aan zijn stropdas. "Ik weet dat jij schuldig bent Whale. Jij was de enige arts die Ruby geholpen heeft. Zeg op waar is haar cape." Met mijn boze blik keek ik hem aan, terwijl ik Ruby rustig aaide. "Owja, ik ben misschien nog geduldig, maar Ruby als wolf is niet zo geduldig. Je kan maar beter snel antwoorden."


    Do I look like Mother Teresa?

    Rumplestiltskin
    'Wat? Dit is belachelijk. Ze is bang voor je Gold. Ik vind het niet gek dat ze geen hart uit ene hert wil rukken. Als ze zoals jou wilde worden had ze je dolk wel gepakt en je neergestoken.' woedend keek ik Graham aan en doormiddel van magie gooide ik hem tegen de muur aan, dreigend liep ik op hem af.
    ''Zeg dat nog een keer en ik ruk je hart eruit.' weer met magie tilde ik hem op en liep ik de magazijn in waar ik door een verborgen deur in een gang kwam die leidde naar een cel, waar ik hem ingooide en de cel dicht maakte met magie.
    'Zo hier blijf je maar even tot ik weet wat ik met je zal doen,' ik liep weer naar mijn winkel toe en keek of er iets was gevallen, wat zo het geval was en ik met behulp van magie opruimde.

    Vittoria Gold
    Na een tijdje kwam ik weer binnen het winkeltje waar ik nu alleen mijn vader zag staan.
    'Waar is Graham?' vroeg ik. 'Die moest weg.' zei hij en ik knikte ik geloofde hem alleen niet aangezien ik in de buurt nog was en ik hem niet had zien weggaan.
    mijn vader liep naar mij toe. 'Ik ga even iets halen gedraag je en blijf hier.'
    Ik knikte.

    Graham

    Zoals ik al wist had ik het beter niet kunnen zeggen. Gold keek me woedend aan en door middel van magie gooide hij mij tegen de muur aan. Ik vertrok mijn gezicht van de pijn. Langzaam wilde ik overeind komen. Gold zag ik al dreigend mijn kant opkomen. "Gold, alsjeblieft zo be-"
    ''Zeg dat nog een keer en ik ruk je hart eruit." Opnieuw werd ik opgetild door zijn magie. Waar hij me naar toe bracht wist ik niet, het enige wat ik nu voor me zag was een cel waar hij me instopte. "Gold, nee, Gold alsjeblieft." Ik probeerde me te verzetten, maar zijn magie was veel te sterk.
    'Zo hier blijf je maar even tot ik weet wat ik met je zal doen,' Gold liep weg en liet me alleen achter. "Gold! Dit kan je niet maken!" schreeuwde ik hem na. "GOLD!"


    Do I look like Mother Teresa?

    Doctor Whale

    "Ik ben hersteld. Wat een geweldig recept, magie." ze lachte vals naar mij. "Ik weet dat jij schuldig bent Whale. Jij was de enige arts die Ruby geholpen heeft. Zeg op waar is haar cape." ze keek mij boos aan. Ik sloeg mij ogen neer, hoe wist ze dat zo snel? Ze aaide de wolf "Owja, ik ben misschien nog geduldig, maar Ruby als wolf is niet zo geduldig. Je kan maar beter snel antwoorden." Ik werd bleek. 'Is.. is dat Ruby?' Opeens viel alles op zijn plaats. Het verklaarde waarom Jos de mantel wilde, waarom de bloedwaardes van Ruby zo dierlijk waren. 'Fascinerend,' mompelde ik. De wolf liep dreigend op mij af, ik slikte. 'De mantel?' stamelde ik. 'Jos heeft de mantel, maar ik weet niet waar ze nu is. Dus ik kan je niet verder helpen.' zei ik zenuwachtig terwijl ik langzaam achteruit liep.


    When you believe your dreams come true

    Vittoria
    Toen mijn vader uit het zicht was liep ik snel naar het magazijn.
    'Sherrif?' riep ik zachtjes terwijl ik rond het magazijn keek. ''Graham waar ben je? zeg iets?'
    Ik wist dat hier ergens een deur zat dat naar een cel leidde maar waar die was dat wist ik niet precies, ik liep naar elke kast aan de muur om te kijken.