MSV - Op een jongerencamping || Deel 8 || Topic 3 || - Speeltopics

Lothar schreef:
Personages
Alienna Roderiquez – Natas
Angel Wings – Alicia
Bertha “Izzy” van Zalen-Gotha – Alicia
Bobbi Hoekstra - Natas
Cecila Roderiquez – Marjanne
Christina Blender - Marieke
Cyrith Evans – Natas
Daan Leeuwens
Donna Jo “DJ” Gates – Rosanne
Ellie de Vries - Rosanne
Elsa Leeuwens – Marieke
Flynn Aegean – Alicia
Gail Lommers - Rosanne
Helen Beekman - Rosanne
Ilse Keuring – Marjanne
James van Eck - Natas
Jan "Slater " Roodenburg - Natas
Jasper Gates - Natas
Jelle Wings – Alicia
Johan Leeuwens – Marjanne
Joshua MontClaire – Marjanne
Lee Broadsword – Natas
Lotte Berkman - Natas
Marije Leeuwens – Marjanne
Mozart “Mosh” de Waal
Natalee Birchmeier – Alicia
Noa MontClaire – Alicia
Racquel Huize - Marjanne
Raine Ramp - Rosannne
Roxy de Groot – Marjanne
Sterre “Starr” Berkman - Natas
Tommie Roodenburg - Natas
Yenthe Huize - Marjanne

Topic 1
Topic 2

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

‘Natalee. Ze is de vriendin van Izzy.’ Ze liepen naar binnen en pakten een glas champagne aan. Bobbi liet haar ogen even aan het schemerduister met de felle lampen wennen en verstijfde toen iemand zijn handen voor haar gezicht sloeg. Ze grijnsde toen ze de stem en zijn aftershave herkende!
‘ Spyke!’ Ze draaide zich verrukt om en gaf haar broer een kus op zijn mond en omhelsde hem daarna. ‘Wat doe jij hier!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Wat denk je zelf?' Hij grijnsde. 'Ik kon mijn lieve zusje niet zo lang missen!' Hij gaf ook Helen een knuffel en ook Gail omhelsde hij. 'En natuurlijk haar beeldschone vriendinnen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Catan schreef:
'Oh!' Ze was verrast door zijn opmerking en wist niet zo goed hoe ze erop moest reageren. Ze was niet erg spontaan en had zoiets zelf nooit ter sprake gebracht, omdat ze het veel te confronterend vond. Nu werd ze echter gedwongen om er wel over te praten en ze voelde lichte paniek in zich opborrelen. 'Ik - ik vond het ook leuk.' Dat klonk alsof ze zich verplicht voelde om zoiets te zeggen... Terwijl ze het wel meende. Ze vond het alleen heel spannend om dat toe te geven. 'Echt leuk!' Dat klonk weer veel te enthousiast, bijna wanhopig... Ze begon haartjes uit haar sjaal te halen en keek hoe die op de grond dwarrelden.

Ze glimlachte zo lief, dat Daan hoopte dat hij vandaag de kans kreeg om met haar te zoenen. Niet dat hij zelf het initiatief zou durven nemen. Niet echt, tenminste. Daan had er wel voor gezorgd dat zijn broer en zussen niet wisten dat hij nog nooit een meisje had gezoend, maar het was wel zo. Hij schaamde zich er nogal voor, omdat hij ook wist dat zijn vrienden het allemaal al hadden gedaan. Natuurlijk had ook Daan tig meisjes leuk gevonden en hadden ook tig meisjes wel eens laten merken hem ook wel leuk te vinden, maar het was er uiteindelijk nooit van gekomen.
Hij wilde graag iets interessants zeggen, maar hoe langer hij naar haar keek, hoe moeilijker dat leek te worden.
'Ik was eigenlijk van plan om zo al te gaan,' zei hij uiteindelijk, toen hij de stilte niet meer kon verdragen. Waarschijnlijk duurde die nog geen zeven seconden, maar toch. Het was ongemakkelijk, voor zijn gevoel. 'Ga jij mee?'

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Dit is nog voordat Starr en DJ bij de ingang staan.


DJ staarde even naar haar spiegelbeeld. Ze herkende zichzelf nauwelijks, met de grote bos opgestoken krullen en de knalrode lippenstift. Haar ogen waren zwaar opgemaakt en haar voeten deden nu al pijn van haar hakken. Het had een leuk idee geleken om als Sandy uit Grease verkleed te gaan, maar nu ineens voelde ze zich weer onzeker. Ze paste de outfit eindelijk, dat was iets waar ze zich geen zorgen om maakte, maar het leek makkelijker gezegd dan gedaan om je zelfverzekerd te gedragen als je dat helemaal niet was. Aan de andere kant, misschien was het wel eens fijn om je te verkleden als iemand anders en even niet jezelf te hoeven zijn. Ze zuchtte en pakte haar tasje. Starr en zij hadden veel tijd gestoken in het voorbereiden en meehelpen bij het organiseren van het feest en dat wilde ze nu niet verpesten met haar eigen persoonlijke issues. Daar zou niemand blij van worden. Ze moest zich van haar beste kant laten zien en proberen te genieten van de avond. Ze dacht even aan Stephanie, die ze eerder die middag had gebeld. Je ziet er veel aantrekkelijker en gezonder uit als je je goed voelt. Of in ieder geval doet alsof. Stephanie had haar zusje op het hart gedrukt om te genieten van haar avond en haar vakantie. Ze wilde haar problemen en haar gedachten even uitschakelen en daar ging ze haar uiterste best voor doen. Ze rechtte haar rug en probeerde het advies van haar zus op te volgen. Geniet.

[ bericht aangepast op 22 april 2017 - 12:10 ]

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Catan schreef:
'Dat vind ik knap van je,' zei Marije. 'Maar voel jij je dan niet eenzaam?'

Cyrith dacht na over Marijes vraag. Voelde hij zich eenzaam? Hij vond het moeilijk om zijn gevoelens te definiëren. Hij voelde zich gewoon doodmoe en chagrijnig. Ergens was het juist een opluchting dat mensen zich niet met hem bemoeiden, want een positieve indruk zou hij niet achterlaten. Toch stak het ergens wel dat hij de afgelopen dagen niemand van de mensen had gesproken die hij toch wel als vrienden beschouwde. Mosh. Flynn. Lee. Jelle. Ilse.
Hij wist dat hij daar zelf net zo schuldig aan was, maar hij voelde zich gewoon te veel. Misschien kon hij echt beter naar huis gaan. Dan was hij niet langer een blok aan Lottes been.
Hij boog zijn hoofd, zoekend naar woorden. ‘Ergens wel ja,’ gaf hij toe. ‘Het voelt dubbel. Aan de ene kant voel ik me een beetje vergeten, aan de andere kant geeft het toch alleen maar ongemakkelijke situaties.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zaldrizes schreef:
(...)

Ze glimlachte zo lief, dat Daan hoopte dat hij vandaag de kans kreeg om met haar te zoenen. Niet dat hij zelf het initiatief zou durven nemen. Niet echt, tenminste. Daan had er wel voor gezorgd dat zijn broer en zussen niet wisten dat hij nog nooit een meisje had gezoend, maar het was wel zo. Hij schaamde zich er nogal voor, omdat hij ook wist dat zijn vrienden het allemaal al hadden gedaan. Natuurlijk had ook Daan tig meisjes leuk gevonden en hadden ook tig meisjes wel eens laten merken hem ook wel leuk te vinden, maar het was er uiteindelijk nooit van gekomen.
Hij wilde graag iets interessants zeggen, maar hoe langer hij naar haar keek, hoe moeilijker dat leek te worden.
'Ik was eigenlijk van plan om zo al te gaan,' zei hij uiteindelijk, toen hij de stilte niet meer kon verdragen. Waarschijnlijk duurde die nog geen zeven seconden, maar toch. Het was ongemakkelijk, voor zijn gevoel. 'Ga jij mee?'

'Eh - ja, is goed!' Het was nog een paar minuten lopen naar de feestzaal en ze wist niet goed hoe ze die minuten vol moest praten, maar vond het tegelijk ook niks om niet met hem te praten. Maar wat moesten ze bespreken? Ze had echt geen idee. Die middag in de stad hadden ze goed met elkaar kunnen opschieten en was het helemaal niet ongemakkelijk geweest, maar die setting was anders en het weer zien voelde ongemakkelijk. 'Ga je eh - ik bedoel, hoe ben jij verkleed, eigenlijk?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Als wie ben jij verkleed?’ vroeg Bobbi. Haar broer had alleen een zwembroek aangetrokken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

James was een beetje onzeker over zijn outfit. Het had hem leuk geleken om als iemand uit de Matrix te gaan, maar met de zwarte lange jas die hij nu droeg, leek hij net een potloodventer. Ach ja, het was nu toch al te laat om iets anders te bedenken. Hij deed zijn zonnebril op en liep naar het feestgebouw toe. Tot zijn teleurstelling zag hij dat Marije er nog niet was. Helen zag hij wel en hij liep naar haar en haar vriendinnen toe. Met veel meer mensen had hij nog geen kennis gemaakt.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ah als we daar onze Sandra Dee niet hebben,' zei Helen met een zuinig glimlachje. Ze pakte een glas champagne van DJ's blad en nam een slok. 'Je had beter als het brave burgertrutje kunnen gaan dat ze daarvoor was. Dat staat je beter,' vertrouwde ze haar toe.
'Pas op Helen. Ik sta een beetje te wiebelen op mijn hakken. Ik zou toch niet willen dat mijn dienblad dadelijk nog over je heen valt.'
Helen glimlachte. 'Hmm. Beetje jammer dat je niet op je mannetje kunt letten vanavond, als je hier de regelaar wilt spelen met die sneeuwpop daar. Wie weet sla ik hem wel in de boeien.'
'Volgens mij riep Gail je,' antwoordde DJ die zich tot Helens vreugde, mateloos ergerde.
'Ik boei hem wel aan mezelf vast. Nog beter idee.' Ze knipoogde. 'Fijne avond Sandy.'
Helen zwaaide de handboeien rondom haar vingers en keek de zaal rond. Er liep genoeg mannelijk schoon vanavond. Er zou ongetwijfeld iemand zijn die graag geboeid wilde worden. Letterlijk.
'Je ziet er echt uit als een slet. Nog meer dan anders.' Gail was naar haar komen staan.
'Hmm. Ik geniet ervan,' zei Helen. 'Zie je al die mannen niet naar mij kijken dan?'
'Naar je borsten zul je bedoelen. Bedek jezelf alsjeblieft. Het is echt om je voor te schamen,' siste Gail.
'Je bent gewoon jaloers Gail. Geef het nu maar toe. En hou op met dat gejammer en ga mee wat drinken halen.' Ze trok haar vriendin mee naar de bar.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ringwraith schreef:
(...)
Cyrith dacht na over Marijes vraag. Voelde hij zich eenzaam? Hij vond het moeilijk om zijn gevoelens te definiëren. Hij voelde zich gewoon doodmoe en chagrijnig. Ergens was het juist een opluchting dat mensen zich niet met hem bemoeiden, want een positieve indruk zou hij niet achterlaten. Toch stak het ergens wel dat hij de afgelopen dagen niemand van de mensen had gesproken die hij toch wel als vrienden beschouwde. Mosh. Flynn. Lee. Jelle. Ilse.
Hij wist dat hij daar zelf net zo schuldig aan was, maar hij voelde zich gewoon te veel. Misschien kon hij echt beter naar huis gaan. Dan was hij niet langer een blok aan Lottes been.
Hij boog zijn hoofd, zoekend naar woorden. ‘Ergens wel ja,’ gaf hij toe. ‘Het voelt dubbel. Aan de ene kant voel ik me een beetje vergeten, aan de andere kant geeft het toch alleen maar ongemakkelijke situaties.’

Marije wist niet goed wat ze daarop moest antwoorden. Ze waardeerde het heel erg dat hij eerlijk was en wist ook niet of hij dat vaak was, maar het maakte het gesprek niet makkelijker. Ze kon zich niet inbeelden hoe hij op dit moment in het leven stond, want wat hem was aangedaan was gruwelijk. 'Ik denk dat ze momenteel ook zelf veel aan hun hoofd hebben,' zei ze. 'Maar het hoeft niet altijd ongemakkelijk te zijn.' Ze haalde haar schouders op. Ze vond het zelf ook wel een beetje gek dat zijn vrienden er niet meer voor hem waren. Tot nu toe had ze hem enkel voor zijn tent zien zitten en het was net of niemand naar hem op of om keek. Ze had meer verwacht van zijn vrienden, want ondanks hun eigen heftige gebeurtenissen, had Cyrith meer dan ooit iemand nodig. Ze hadden elkaar nodig. 'Ik voel me nu niet ongemakkelijk.' Het was waar. In het begin had ze dat wel gevonden, maar ze merkte dat ze zich meer ontspande omdat hij eerlijk en open tegen haar was.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ah, James. Wat leuk om je te zien. Je ziet er leuk uit vanavond,' zei Helen. 'Gail, heb jij al kennis gemaakt met James? Dit is mijn zeurderige vriendin Gail.'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ringwraith schreef:
‘Als wie ben jij verkleed?’ vroeg Bobbi. Haar broer had alleen een zwembroek aangetrokken.

'Ik ben als een personage in Jaws die ergens halverwege de film wordt opgegeten,' zei Spyke. 'Maar dan in de tijd dat ie nog leeft.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Catan schreef:
(...)

'Eh - ja, is goed!' Het was nog een paar minuten lopen naar de feestzaal en ze wist niet goed hoe ze die minuten vol moest praten, maar vond het tegelijk ook niks om niet met hem te praten. Maar wat moesten ze bespreken? Ze had echt geen idee. Die middag in de stad hadden ze goed met elkaar kunnen opschieten en was het helemaal niet ongemakkelijk geweest, maar die setting was anders en het weer zien voelde ongemakkelijk. 'Ga je eh - ik bedoel, hoe ben jij verkleed, eigenlijk?'

'James Bond,' mompelde hij ongemakkelijk. Eigenlijk wel stom dat ze dat niet zag. NIet dat hij wist als wie zij verkleed was, maar toch.
Ze liepen het kampeerveld af en zetten koers naar Party Hardy.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Het feit dat het uit was met Noa, bezorgde Mosh nog steeds een naar gevoel in zijn buik. Zou ze naar het feest komen? Op de momenten dat hij gedumpt was, had hij zich vooral erg bedronken. Hij was zelfs eens in het ziekenhuis beland.
‘Alles goed?’ Lotte kwam naast hem zitten. Toen hij zijn schmink had opgedaan, was zij bezig geweest om Lee’s haren te krullen.
Mosh keek haar kort aan Hij was nooit succesvol geweest in liegen tegen haar.
‘Noa en ik hebben er vanmiddag een punt achter gezet.’
Lotte sperde haar ogen open van ongeloof. ‘Wat? Waarom?’
Mosh haalde zijn schouders op. ‘Ik had haar weinig gezien de afgelopen maanden. Het vuurtje was gewoon een beetje gedoofd.’
‘Tjee.’ Ze legde een hand op zijn been. ‘En hoe voel je je nu?’
Opnieuw haalde hij schouders op. ‘Ik hoop dat ze het een beetje naar haar zin heeft de rest van de vakantie. Ze was best pissig.’
Lotte glimlachte. ‘Ze komt er vast wel overheen.’
Mosh grijnsde halfslachtig. Haar glimlach beurde hem altijd op. Hij besefte dat hij haar had gemist, de afgelopen maanden. Hier hadden ze ook niet veel contact met haar gehad. ‘Komt Cyrith vanavond ook?’
Lotte schudde haar hoofd. De blik in haar ogen versomberde iets.
Mosh onderdrukte een zucht. Hij snapte zijn vriend echt niet. Wat dat betreft was de afgelopen jaren niet veel veranderd. Maar hij was moe om Cyrith daarin aan te moedigen. Dat had hij jaren gedaan. Hij had het gevoel dat hij ook wat opbeurends moest zeggen, maar er kwam niets in zijn gedachten op. Lee was zijn redding toen die uit zijn tent kwam. Hij veegde zijn krullen ongemakkelijk uit zijn gezicht vandaan.
‘Nou, je ziet eruit als een echte Jon Snow,’ grinnikte Mosh. ‘Je krijgt het vast warm met dat berenvel over je schouders.’ Hij stond op. De schmink op zijn gezicht jeukte. Hij had het van iemand op de camping geleend, want verder had hij zich niet erg goed voorbereid. Maar een wit gezicht, zwarte kringen om zijn ogen en rode lippenstift tot zijn wangen was herkenbaar genoeg om als Joker door te gaan, vond hij. Het groene haar moesten ze er maar bij denken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Raine had niet bijster veel zin in het feest. Starr en hij spraken elkaar niet zo vaak als hij gehoopt had en daarnaast maakten ze ook vaak ruzie. Hij voelde er veel voor om zichzelf gewoon lam te zuipen vanavond en had besloten om daar alvast maar in zijn eentje mee te beginnen. Hij had geen zin gehad om zich te verkleden, en had daarom alleen maar zijn gezicht een beetje geschminkt, zodat hij voor de Joker kon doorgaan.
'Heb jij net zoveel zin in dit feestje als ik?' vroeg hij een beetje verveeld aan Slater. 'Ik vind er nu al niks aan,' zuchtte hij.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?