[RPG • 0] Experium|| 58 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar Gates• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegd hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkelt tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast door een moderator op 22 okt 2023 - 13:48 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Sinds de lunch zat er een flinke knoop in zijn maag. Steeds weer bleef hij voor zich zien hoe Yrla’s lichaam schokte door die kloteband – en het liet flitsten door zijn hoofd gaan van toen hij zélf die band om had, hoe Zebediah zijn lul achter in zijn keel ramde. Als Yrla ooit door de mand viel, zou Zebediah dan ooit hetzelfde doen?
      In de hoop dat een stuk lopen langs het meer hem kon helpen zijn gedachten te klaren, maakte hij daar na schooltijd een ronde langs. Een beetje verbaasd keek hij vanaf een afstandje toe hoe Damon zijn gave op Fayr gebruikte. Hij fronste. Normaal was zijn vriend wel wat subtieler. Even overwoog hij erheen te lopen, maar besloot er later wel naar te vragen.

‘Dus… Jij en Fayr, huh?' vroeg hij die avond. 'Vindt die zichzelf interessanter als ze een depressievlag heen en weer kan wapperen ofzo?’

[ bericht aangepast op 22 okt 2023 - 13:52 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Halverwege de les van Cackle kwamen er twee zuur-kijkende onderzoekers binnenstappen. Cackle, weinig geamuseerd door de onderbreking sprak kort met ze, en richtte zich vervolgens ineens tot haar.
      '3084, je mag je melden bij de directeur.'
      Sarah trok verrast haar wenkbrauwen op. Tjee, zouden ze eindelijk tijd gehad hebben om de essays eens door te bladeren? Ze kon zich niets anders bedenken wat haar een bezoekje aan de directeur zou opleveren. Ze haalde haar schouders op en veegde haar spullen in haar tas. 'Laters,' zei ze bij wijze van afscheid tegen de rest van haar afdeling, terwijl ze opstond.
      Ednoces zat haar met samengeknepen ogen aan te staren, en Sarah wiebelde kort met haar wenkbrauwen en zei terwijl ze langsliep, 'Spannend...'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Huh?' Damon keek half op van zijn schaakspel. 'Wie heeft er een depressievlag?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Fayr. Ik zag jullie vanmiddag.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Onyx – na enige discussie – zich snel mocht omkleden, was hij opgelucht dat hij zijn iNet bij zich had onderweg naar Dubois. Mocht die vent hen echt kwijt willen, dan had hij nog een slaapliedje op zak.
      Zodra het kantoor voor hem open werd gedaan, zag hij Sarah al zitten. Hij plofte naast haar neer en knikte naar Dubois. ‘Dag meneer.’
      Met een koele blik keek het schoolhoofd hem aan, en daarna Sarah.
      ‘Jullie hebben een… interessant essay geschreven. Het ontbreekt alleen aan bronnen.’
      Sarah draaide haar hoofd naar hem toe en haar blik sprak een duidelijk ‘ga je gang’ uit.
      Onyx plantte zijn onderarmen op de tafel en keek de man aan. Het bleef een griezelig ventje. ‘Ik ben je bron. Dus vraag maar wat je nog wilt horen.’ Bijna wilde hij snauwen dat die eikel geschifte idioten op zijn vriend afstuurde, maar hij was bang dat hij dan bij Dezi uitkwam. ‘Het begon bij Fox. Die werd op het Halloweenfeest lastiggevallen door z’n ex. Die lul liep daarbinnen gewoon met een maskertje op rond, dus chapeau voor je fucking goeie beveiliging.’
      Het gezicht van Dubois betrok. Er glom iets akeligs in zijn ogen.
      ‘Zebediah zocht zijn ex op?’
      ‘Ja. Een goeie vriend, dus die raakte gelijk in de stress aangezien hij hem de vorige keer in een beer had veranderd. Hoe dat af is gelopen, hoef ik je niet te vertellen.’ Hij tikte met zijn vingers op de tafel. ‘Interessanter is wellicht hoe het kan dat Zebediah überhaupt nog leeft. Hij heeft zijn ex heel trots verteld dat niemand minder dan zijn mentor hem na zijn zogenaamde dood uit Experium heeft gesmokkeld. Dus misschien is het interessant om die eens aan de tand te voelen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Depressievlag valt wel mee,' vond Damon. Hij leunde naar achteren en keek Nish nieuwsgierig aan. Dit was eigenlijk al de tweede keer dat zijn vriend vroeg wat hij met Fayr moest. De eerste keer had hij er nog een beetje omheen gepraat, maar met de manier waarop Nish hem nu aankeek besloot hij om het maar gewoon te vertellen. 'We hebben een dealtje, soort van. Ze wil leren omgaan met haar angst zodat ze wat minder nutteloos is als ze bang is, als ze nog eens ergens meegegapt wordt ofzo. Volgens mij is ze ook begonnen met iets van een vechtsport. We oefenen met een nieuwe kant van haar gave. Nouja--zij oefent en ik zit erbij mooi te zijn en te genieten van het leven. Ze wilde wel dat echt absoluut niemand het wist, dus ik heb plechtig beloofd het geheim in m'n graf mee te nemen.' Hij grijnsde. 'Dus je moet je nu wel in hetzelfde graf laten begraven als ik.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er viel een korte stilte.
      'Wat we wilden zeggen was vooral, "Goh, wist je dat...". Ik bedoel, met alle huidige verscherpte maatregelen en wat dan ook is het ons wel duidelijk dat jullie niet zo blij zijn met de verdwenen leerlingen, maar door ons en onze leiders om de dag te electrocuteren gaan er niet minder mensen om verdwijnen.' Sarah haalde haar schouders op. 'Dus we dachten; we stellen jullie even op de hoogte van het daadwerkelijke lek in jullie beveiliging.'

[ bericht aangepast op 22 okt 2023 - 14:28 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish grinnikte. 'En in graven graven zijn we pro, hè? Maar hé, dat klinkt best als een nice deal toch? Waarom wil ze niet dat anderen weten dat ze zich een beetje wil leren vermannen dan?'

[ bericht aangepast op 22 okt 2023 - 16:34 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Klaus keek met glazige ogen naar de schim die tegenover hem zat. Het zonlicht wat door de ramen naar binnen kwam was fel en Klaus had moeite om scherp te stellen op de vrouw die tegenover hem zat. Hij wist dat de schim die voor hem zat zijn mentor was, ze had dezelfde aura als haar. En dezelfde stem. Hij nam een slok van de thee die zijn mentor heel vriendelijk had aangeboden, dat deed ze normaal nooit.
      "6699, we gaan vandaag iets nieuws proberen," zei Margeaux tegenover hem vriendelijk. Klaus knikte. "Zoals je weet zijn er een aantal leerlingen verdwenen. Weet jij daar iets van?" Klaus schudde zijn hoofd. "Twee woorden graag."
      "Nee, mevrouw," zei Klaus met een glimlach. Hij nam een slok van zijn thee en wachtte nieuwsgierig af wat zijn mentor voor hem in petto had. Ze leek even te zuchten, al wist Klaus niet zo goed waarom. Nieuwe ontdekkingen doen was toch juist gaaf! Misschien mocht hij dan nu eindelijk een dooie beer beheersen, in plaats van het kleine grut wat ze hem altijd toespeelden. Zijn borst gloeide al helemaal op bij dat idee.
      "De afgelopen jaren hebben we ons vooral gericht op het tot leven wekken van de doden, maar ik wil eens zien of er nog een andere kant aan je gave zit." Geen beren dus... Jammer. "Ik wil weten of je ook iets met dingen kunt als ze nog steeds dood zijn. Ze opsporen bijvoorbeeld of met ze praten." Klaus trok een wenkbrauw op. Wat was daar nu interessant aan? Mensen die dood waren, waren dood. Hij geloofde niet dat ze nog echt iets nuttigs hadden te zeggen. En een lijk opsporen... Nou, misschien kon hij dat lijk opsporen wat die Jester had verstopt. De roodharige jongen had het hem niet willen vertellen, zelfs niet na elkaar een paar keer gesproken te hebben, maar misschien kon hij het wel zelf vinden. Ietwat enthousiast hipte hij op zijn stoel. Dat was nog misschien nog wel interessant genoeg om uit te proberen. "Ik heb een lijk van een muis hier in de kamer gestopt. Nu wil ik je vragen je ogen te sluiten en te concentreren. Kan je uitvogelen zonder te zoeken waar het is?"
      Klaus trok een wenkbrauw op. "Dat denk ik niet, mevrouw. Alleen misschien als het net gestorven is. Of er juist al een paar dagen ligt." Margeaux keek hem vol rust aan. "En waarom dan niet, 6699? Je hebt het nog niet eens geprobeerd." Daar had ze een punt, maar je ging ook niet aan iemand vragen of die kon vliegen als die die gave niet bezat. Dat ging je niet eens proberen, je wist gewoon dat je dat niet kon. "Levenden hebben een aura, maar als er eentje dood is gegaan is de aura vervlogen. Dan is het net zo kaal als alle meubels om u heen, dus zou ik alleen maar kunnen raden of het in die hoek ligt bijvoorbeeld. Of mijn neus volgen, maar dat kan iedereen." Margeaux knikte hem toe. "Ik wil dat je het toch probeert," zei ze met een zachte stem. Klaus zuchtte en sloot maar zijn ogen, omdat het moest. Voor een tijd lang probeerde hij zijn hoofd leeg te maken, alleen te denken aan de dode muis die hier in de buurt lag, maar het bleef angstvallig zwart achter zijn ogen. Hij had niet eens het gevoel dat er iets was. Het enige wat hij heel levendig voelde, was de aura van zijn mentor, zijn eigen aura en de aura die hij de kleine vogel had gegeven die op zijn schouder zat. Misschien als hij iets van zijn aura liet glippen.
      Klaus bewoog met zijn vingers op en neer alsof hij daarmee een soort van draad weefde. De draad werd steeds langer, dunner, op zoek naar het dode iets wat hij tot leven kon wekken. Over zijn hele lichaam heen begon Klaus meer te rillen en een diepe kou overviel hem. KLAUS! Een vrouw gilde om zijn naam en direct stopte Klaus met wat hij deed en sloot zijn aura weer veilig om hem heen. Nee, nee. Die kant gingen ze niet meer op. Klaus had zich juist geleerd af te schermen van al die stemmen in zijn hoofd, dat was het eerste wat ze hem hadden geleerd. Als hij te ver door ging, zou zijn aura hem niet meer ervan beschermen. Dan zouden ze hem overspoelen en was hij niet meer wie hij was.
      Net voordat hij zijn ogen opende, ving hij een kleine glimp op van iets in de la van zijn mentor. Zou dat... "Professor, zit hij misschien in uw la?" vroeg hij verrast. Margeaux schudde haar hoofd. Haar blik was nog steeds vriendelijk. "Er is daar wel iets," hield Klaus vol. "Probeer het nog eens, Klaus." De jongen schudde koppig zijn hoofd. Hij was moe, had alles van zijn gave nodig om zijn schild in stand te houden, zo bang was hij van de stemmen. "Er is iets in uw la." Margeaux keek hem even verrast aan en opende toen toch haar bureaula. Klaus liep om het bureau heen en greep vanuit de la naar een horloge, waar nog een lichte waas van een aura omheen zat, dezelfde als die van zijn mentor. "Wat is dit, professor?" Margeaux keek even peilend naar haar student, maar gaf uiteindelijk rustig antwoord. "Het horloge van mijn vader." Klaus knikte. "Er zit een vlaag van uw aura op," merkte hij op. Hij had het nog nooit eerder gezien, een aura rondom iemands spullen. Of misschien was het zo klein dat het hem nooit opgevallen was. Maar waarom had dit horloge wel een aura en de pen bijvoorbeeld niet? Hij greep het horloge wat steviger beet, omdat hij bang was dat hij een clue van zijn eigen onderzoek zou missen als hij het weer los zou laten. "Ik zou het graag terug willen, 6699." Klaus reageerde in eerste instantie niet. "6699, geef het terug. Dat horloge is me heel dierbaar." Met een ruk keek Klaus op naar Margeaux, die hem zojuist het antwoord had gegeven op de vraag. "Professor, heeft u iets wat dierbaar was van de muis?" Misschien... Misschien kon hij met zo'n voorwerp de dode muis wel vinden. Want Klaus wist als geen ander, zelfs in dood bleven verbindingen bestaan, zolang er maar moeite gedaan werd iemand te herinneren.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx trok een mondhoek op. Hij mocht haar nog steeds niet – maar heel misschien ergens toch stiekem ook een beetje wel. In elk geval keek Dubois nu alsof hij haar het liefst wilde fileren, maar wél wist dat ze een punt maakte. ‘En waarom komen jullie hier dan nu pas mee?’
      Onyx haalde zijn schouders op. ‘We hadden geen idee wie we konden vertrouwen. Maxwell dus in ieder geval niet. En met alle respect –’ veel respect had hij niet voor die vent, dus dat droop helaas wel van zijn woorden ‘ – het gaat wel om uw zóón. Daarbij hadden we ook geen bewijs.’
      ‘Nog steeds niet,’ merkte de man korzelig op. ‘Het is nog steeds mogelijk dat jullie een levendige verbeelding hebben.’
      ‘Dat kan. Maar misschien moet je eens met je werknemer babbelen, onder het genot van een scheutje waarheidsserum.’ Onyx leunde naar achteren in zijn stoel. ‘Hij weet meer dan wij.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Damon grinnikte en haalde daarna zijn schouders op. 'Heb er niet naar gevraagd. Misschien wil ze gewoon niet met het judgement van anderen moeten dealen ofzo.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ach, die zijn vast blij als ze zich niet meer als een bang meisje overal achter wil verstoppen.' Hij herinnerde zich nog al te goed hoe ze amper naar Azrael had gedurfd. 'Maar goed. Moet ze zelf weten.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Vandaar ook de link met het Trojaanse paard, snapt u? Een deel van het probleem zit gewoon veilig achter jullie eigen muren. U kan ons wel blijven uithoren, maar wij zijn het meesterbrein niet achter deze operatie. We wilden jullie waarschuwen, voordat Zebediah ook ons uit onze bedden komt plukken voor zijn leger. We moesten toch nog een onderwerp voor ons essay, en één plus één werd twee. Jullie kunnen het nog eens nalezen, als dat nodig is.' Ze blikte even naar Onyx. 'We hebben vrij gedetailleerd beschreven hoe we vermoeden dat alles in elkaar steekt.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ze associeert zich wel met een Rhino, hè.' Damon trok een vies gezicht. 'Vooral haar zus en kamergenote hadden daar waarschijnlijk een hele hoop over te zeggen, maargoed. De ene is nu weg en tussen Fayr en de ander loopt het nu niet zo lekker dacht ik. Dus dat scheelt weer.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish haalde zijn schouders op. 'Vienna zal er wel over zeiken, ja. Die kan mij ook niet luchten of zien.' Maar goed, hij vond Fayr inderdaad wel een type dat daar heel moeilijk over deed en bang was voor reputatieschade, ofzo.

---

Every villain is a hero in his own mind.