[RPG • 0] Experium|| 58 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar Gates• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegd hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkelt tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast door een moderator op 22 okt 2023 - 13:48 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

De dag erop zat hij na de lessen op de een of andere manier weer op het bankje bij het meer. Damon kon zich eigenlijk niet heugen dat hij ooit zo voor iemand was komen opdagen, anders dan voor Nish misschien. Maar daar zat hij dan, koptelefoon om zijn nek en zijn iNet aan om de stilte en zijn onderhuidse ongedurigheid te verdrijven. Fayr kwam een paar minuten later en ze vroeg hem weer hetzelfde te doen als de keer ervoor. Zij kon oefenen, hij had er een high aan. Win-Win.
      Nouja, soort van. Sinds Romeo met haar had zitten rommelen was er weinig meer over van de zoete, warme roes die Fayr's goud altijd gehad had. Normaal gesproken kon je met haar elke shitty dag wel opvrolijken, nu kon hij er nauwelijks zijn vingers aan warmen.
      Was hij bezorgd?
      Nee.
      Kom op, hij kende haar niet eens. En daarbij was hij er nogal tevreden mee dat hij zich überhaupt over vrij weinig dingen zorgen maakte, laat staan over iemand anders dan zichzelf of Nish. Dus hij deed wat ze van hem vroeg, tot tot de tranen over haar wangen liepen en hij haar hyperventilerend aan zijn voeten had. Niet iets wat hem normaal dus veel deed, maar normaal gesproken was hij wel wraak aan het nemen als hij zijn gave zo indringend gebruikte. Dat, of hij kwam een feestje verstoren voor de high van een lifetime.
      En dus... Het zat hem niet zo lekker. De manier waarop haar adem stokte, de vage flitsen die hij af en toe per ongeluk alsnog meekreeg. Iemand als Peter of Tony, ja, daar lag hij niet wakker van. Maar dit was Fayr. Dat lag anders. Lag dat anders? Misschien. Hij had het gekscherend gezegd tijdens Haloween, die therapie, maar hij had het wel soort van gemeend. Om iemand die normaal gesproken zo zonnig en vrolijk was nu zo te zien... Diep vanbinnen had hij er wel een beetje medelijden mee. Hij kon tenminste zijn goud nog ergens anders vandaan halen. Zij niet.

---

De tweede keer was even zwaar en afschuwelijk als de eerste. Ze kwam wel ergens, maar meer dan de helft van de tijd sleepte de angst haar met zich mee en bleef de adrenaline in haar keel steken tot ze er in stikte. Maar er was wel íets van vooruitgang, hield ze zichzelf voor, toen ze Damon ook op vrijdag vroeg te komen. Ze zou vooruitgang maken verdomme, al was het het laatste wat ze deed. Dus ze liep met rechte rug en vastberaden stappen naar het meer en de Rhino die daar op haar stond te wachten--waarom was hij er nou altijd als eerste?--en gaf hem toestemming het nog eens te doen.
      Nouja. Toestemming.
      Voor iemand die dagelijks het geluk uit anderen zoog had Damon wel iets enthousiaster mogen zijn om de deal die ze hem aanbood, maar punt was dat hij het uiteindelijk deed, en iedere keer dat hij zijn gave over haar uitstortte was weer een keer dat ze kon oefenen, en weer een kans dat ze de volgende keer wél van zich af wist te bijten.
      Wanneer Romeo voor haar kwam, zou ze klaar voor hem zijn. Dat, of dood.
      Dus vroeg ze hem vrijdag weer om te komen.



Damon trok zijn gave voor de vierde keer terug.
      'Voel je je nou beter?'
      'Rot op,' wist Fayr er tussen twee gierende ademteugen uit te krijgen. Ze stond op en veegde bruusk de tranen van haar wangen. 'Nog eens.' Maar haar knieën knikten en een golf van duizeligheid spoelde over haar heen.

---

Zijn hand schoot uit voor hij er erg in had en hij ving haar op bij haar bovenarm voordat ze door haar benen zakte. Fayr herstelde zich een seconde later en ze wilde zich al losrukken toen hij haar vast bleef houden. Damon wist zelf ook niet helemaal wat hij nou precies aan het doen was, maar hij was wel eindelijk tot de conclusie gekomen dat hij er weinig lol aan had om toe te kijken terwijl Fayr zichzelf uit elkaar rukte.
      'Ben je nou een Rhino of niet?'
      'Hé, als jij jezelf lekker overhoop wil halen, ga je gang. Maar lijkt dit je nou echt de beste manier?' Damon hield haar vlammende blik vast en voelde zich voor het eerst meer vastberaden dan zij. 'Je maakt jezelf kapot.' Hij aarzelde even en zette toen een stap dichterbij. Fayr's ogen schoten direct van zijn hand terug naar zijn gezicht, en Damon liet zijn gave nog eens op haar afglijden. Niet als een stortvloed, maar als iets traags dat zich om haar arm wikkelde als rook. Iets dat langs haar huid streek tot flinterdunne draadjes gouden spinrag opflakkerden. 'Begin hiermee,' zei hij, zachter dan hij van zichzelf gewend was.
      Fayr klemde haar kaken op elkaar.
      'Kom op,' zei hij, met iets van uitdaging in zijn stem. Hij hief zijn vrije hand waar ze die kon zien en krulde zijn vingers om zijn grip op het gouden spinrag te verstevigen, en gaf een klein rukje. 'Doe me een lol.'

---

Haar maag kneep zich onaangenaam samen, haar handpalmen klam. Alles in haar wilde zich wegbuigen uit Damon's schaduw, weg van zijn aanraking, weg van het gevoel van naderend onheil dat zich langzaam door haar lijf verspreidde—het gevoel dat direct groeide toen hij zijn hand samenkneep. Fayr probeerde zich los te rukken, maar zijn vingers lagen als onwrikbaar metaal om haar bovenarm geklemd. Ze trok haar bovenlip op in een snauw.
      Zijn ijsblauwe ogen staarden onophoudelijk in de hare, koel en afwachtend. Damon's hand bewoog, en het rukje in haar binnenste dat erop volgde was haast een uitdaging.
      Fayr siste naar hem, maar trok haar gave door de kou heen naar boven. Ze had de plant nog steeds vast, met de kippenvel die zich over haar huid verspreidde volgde ook haar woede. En haar gave gebruiken op de bladeren voelde niet als genoeg. Damon had haar vast als één of ander vod waar hij mee kon doen als hij wilde, nou, over haar líjk. Ze rechtte haar rug en hief haar vrije hand, en voordat één van hen er langer over na kon denken, drukte ze haar vingers tegen zijn borst en liet haar gave gaan. Haar vingertoppen prikten, terwijl katoen en leer en ijzer onder haar aanraking samensmolt.
      En het prikkeldraad dat zich samen had getrokken rond haar ribben gaf eindelijk mee. Met dat haar gave knetterend aan elkaar reeg wat niet bij elkaar hoorde ontspande haar middenrif en verdween dat afschuwelijke gevoel van ellende, en was het ineens helemaal niet meer moeilijk om te blijven staan waar ze stond. In plaats daarvan keek ze Damon recht aan en trok ze haar hand samen tot haar nagels in zijn huid moesten boren. Ergens, érgens, had ze nog genoeg rationeel verstand over om het bij zijn kleren te houden. Hij had haar niet echt pijn gedaan. Ze wilde hem niet écht met zijn shirt in zijn huid gebrand achterlaten.
      Fayr duwde hem naar achteren en trok haar arm los, en deed zelfs nog een stap naar voren terwijl hij naar achteren struikelde.

---

Damon was niet berekend op de kracht die Fayr achter haar duw zette. Hij zijn gave brak met zijn concentratie en hij wist enkel met moeite zijn evenwicht te bewaren. Toen hij opkeek stond Fayr nog net niet als een wrakende Rhino over hem heen gebogen. Damon knipperde en zond eigenlijk meer in een impuls dan een bewuste gedachte wat van zijn eigen goud haar richting op. Het was één van de eerste dingen waar hij echt controle over gekregen had, en won hem vaak ook net genoeg tijd en good-wil om te ontkomen aan de retributie voor wat hij nu weer een van zijn afdelingsgenoten misdaan had.
      Fayr leek ongeveer even verrast te zijn door de plotselinge wisseling van positie als hij. Haar blik gleed van hem omlaag naar zijn borst en na een paar seconden van ongeloof vonkte er gouden licht bij haar vandaan. Hij zag haar schouders ontspannen, en ergens diep vanbinnen gloeide er bij hem zelf ook een vonkje trots op.
      Damon rechtte zijn rug en wierp ook een blik omlaag, naar waar hij haar hand nog steeds tegen zijn borstkas kon voelen. Hij was er half-en-half van overtuigd geweest dat hij straks de katoenvezels uit zijn vlees mocht pulken, maar toen hij inademde schoof de stof zonder problemen over zijn huid. Zijn shirt was aan zijn jack gefuseerd. Alsof het altijd al één kledingstuk geweest was, in plaats van twee compleet verschillende dingen.
      Damon plukte wat aan wat ooit de rits geweest was en hield zijn hoofd schuin. 'Ik hield van dit shirt.'
      Fayr gaf geen antwoord.
      Hij keek naar haar op.
      'Je greep me vast,' zei Fayr, met een toon alsof ze hem uitdaagde om haar de schuld ervan te geven.
      'Je viel om.'
      'Ik vroeg je niet om hulp.'
      'Gelukkig ben ik soms best intuïtief.'
      Fayr kneep haar ogen samen.
      Damon trok een mondhoek op. 'Zie je morgen, Fayr.' Hij viste zijn koptelefoon van zijn nek en zette koers richting zijn kamer zonder om te kijken. Er zat een vreemde luchtigheid in zijn maag die meestal alleen kwam als hij high was. De dag erna kreeg hij geen berichtje, en ook geen belletje, maar die namiddag stond ze net zo goed te wachten bij het meer, haar armen over elkaar heen geslagen.

[ bericht aangepast op 20 okt 2023 - 22:56 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nadat hij afscheid had genomen van de Lion, liep Jester weer terug naar de campus van de Panthers. Onyx was nog niet terug van het subtiele broer-bonden, dus liep hij door naar de kamer van Fox en Kris en klopte daar aan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox pauzeerde de film, maar kon de zin niet vinden om zich helemaal van Kris los te maken en draaide alleen zijn hoofd naar de deur. ‘All clear! Komt u maar.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester stak zijn hoofd om de hoek en grijnsde toen hij de twee jongens zo zag zitten. 'Hé cuties.' Hij stapte de kamer in en na een korte aarzeling deed hij de deur achter zich dicht. Een echt plan van aanpak had hij nog niet; na de team-meeting met de leiders waar hij ook ongeveer een beetje op goed geluk doorheen gezeild was, hoopte hij eigenlijk om dat momentum een beetje vast te kunnen houden. En wat voor zin had het om nu Fox apart te vragen? Kris zou er toch wel naar vragen, en vervolgens er weinig van gediend zijn dat Jester het achter zijn rug had willen klaarspelen. Hij gebaarde naar de stoel achter het bureau. 'Mag ik komen zitten? Ik heb een gunst nodig.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Sure.' Fox maakte ruimte op het bed en keek de Panther nieuwsgierig aan, benieuwd of hij een gunst van hem nodig had of van Kris.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester pakte de stoel erbij en trok zijn benen onder zich in een kleermakerszit. 'Ik heb zonet met alle leiders gesproken,' begon hij, voornamelijk tegen Fox gezien Onyx gisteren al de grootste lijnen aan Kris had verteld. 'Over een plan om weg te komen uit de school. We willen Zebediah scheiden van zijn teleporteur en hem iedereen hier vandaan laten halen. De meeting van vanochtend was om Ednoces en Kijo ook in te schakelen voor hulp; Ednoces kan de tijd stilzetten en de teleporteur een schokband omdoen zodra hij verschijnt. Ed weet dit plan ook pas sinds een uur, maar hij is on board.' Jester keek even tussen de twee heen en weer. 'Met wat overtuiging van mij wil Fort ons vast wel helpen te ontsnappen en kunnen we één voor één iedereen hier weghalen. Fayr en Azrael kunnen bijspringen om hem op krachten te houden terwijl hij de hele school hier vandaan voert. En wie nog niet weg is kan zijn emotie kwijt in het compleet vernielen van de school om ervoor te zorgen dat er niets meer van over is om ons ooit nog weer op te snorren. Dat is het plan.'

[ bericht aangepast op 21 okt 2023 - 11:16 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het duurde even voordat Fox het hele plan op een rijtje had. Hij keek Kris even peilend aan.
      ‘Onyx vertelde het me gister tijdens het feestje. Hij vroeg in hoeverre Fort te vertrouwen was en legde toen het plan uit. Ik ben niet echt fan van Ednoces, maar goed… Verder is het plan best aardig.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris blikte even op Jester. Het was hem wel duidelijk welke “gunst” hij van Fox kwam vragen en alles in hem kwam in opstand. Hij kreeg de woorden dan ook niet over zijn lippen en keek de roodharige jongen bars aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De blik van Kris was weinig uitnodigend. Jester richtte zich tot Fox. 'De gunst die ik kwam vragen is of jij Zebediah wil vragen ergens heen te komen. Voor jou komt hij waarschijnlijk wel, en dan hoeven wij er alleen maar eerder klaar te staan. Je hoeft niet eens met hem te praten, zodra hij en Fort opduiken is het eigenlijk al gedaan.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox sloeg zijn blik neer. ‘Eh… Nou…’ Hij begon aan het koordje van zijn vest te frunniken. ‘De laatste keer dat ik Zebediah sprak… liep niet zo goed af.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Hoe bedoel je?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox voelde zich heel klein worden. Hij had gehoopt dat Kris hier niet achter zou komen en nu… Hij voelde de tranen al tegen zijn ogen drukken. Want Kris zou kwaad zijn. Dat hij was gegaan. Maar vooral dat hij er niets over had verteld, terwijl Fóx juist op openheid had aangedrongen.
      ‘Ik kreeg een telefoon,’ mompelde hij. ‘Hij wilde afspreken. Natuurlijk zat ik daar niet op te wachten, maar hij dreigde dat hij zou laten doorschemeren dat Kris op het terrein verstopt zat. En ik dacht… Ik wilde me niet laten manipuleren, maar ik dacht dat ik misschien hém kon manipuleren. Dat als ik af en toe met hem afsprak, hij dan dingen voor mij terug zou doen. Ons beetje bij beetje hiervandaan smokkelen. Dus nou ja, we spraken af. Bij de restanten van jullie boomhut. En… Nou ja, het hele ik-wil-je-terug verhaal kwam weer langs en ik was er duidelijk in dat ik daar geen behoefte aan had. Maar hij bleef maar zeggen dat hij me niet als zijn vijand wilde, dus toen werd ik kwaad en zei ik dat hij dan moest ophouden mijn vrienden wat aan te doen. Ik zei dat ik wel af en toe met hem wilde afspreken – op voorwaarde dat hij met jou en Onyx een plan ging maken. En nou ja. Dat viel niet echt in goede aarde, dus toen ben ik weggegaan. Dus ja.’ Schichtig keek hij naar Jester op – naar Kris durfde hij niet te kijken, maar hij voelde dat die zijn been had weggetrokken, afstand creëerde. ‘Dit was dinsdag. Geloof jij dat het geloofwaardig is als ik hem nu vraag om toch af te spreken? Ik… was best duidelijk.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester knipperde verrast met zijn ogen. Hij had geweten van de telefoon, maar niet dat Fox hem ook al gebruikt had. Aarzelend krabde hij even achter zijn oren. '...Definieer hoe duidelijk? Onyx-level-duidelijk?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik zei dat als hij me op een níét romantische manier in zijn leven wil, ik niet op een machtswellustige klootzak zit te wachten en dat hij met jullie moet samenwerken. Dat hij z’n koningsdroom door de plee moet spoelen en ons moet helpen om uit de school te komen en dat ik alleen opnieuw met hem wil praten als hij die stappen heeft gezet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester had even wat tijd nodig om dat precies tot zich door te laten dringen. 'Dat is wel heel duidelijk ja,' gaf hij toe, eigenlijk best wel een beetje onder de indruk. 'Ehhh. Juist. Oké. Ik... Ik ga even met Onyx overleggen.' Hij staarde Fox eventjes in gedachten verzonken aan. 'Ja. Je hoort van ons. En, nouja. Damn, bro. Respect.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.