George Weasley
‘George, dat kan echt n-..’ hij stopte halverwege zijn zin en keek op waardoor ik vanuit zijn ogen kon zien dat hij diep in zijn gedachtes was gezonken tot er een glimlach op zijn gezicht verscheen.
‘-Natuurlijk kan ik dat doen.’ zijn hand legd.hij tegen mijn wang aan wat me een hittegolf gaf en met zijn duim er kver begon te strelen. Automatisch verplaatste ik mijn hand naar die van hem en greep die vast, ondanks het een goed gevoel gaf.
‘Je mag gewoon eerlijk zeggen als je ongerust over Fred bent. Ik weet dat ik die rol niet in kan nemen maar als dat een beetje lukt door jou gezelschap te houden.. Voor je het weet is het weer ochtendvroeg en staat hij weer op de stoep samen met Ralf.’ ik keek keek hem even met een glinlach aan waarna ik zijn hand weer losliet om mijn armen achter zijn nek te gooien.
'Natuurlijk ben ik ongerust over Fred, het is mijn broer. En dat jij naar mijn kamer komt, dat is echt waar wat anders. Ik ben wel bang over Fred ja, maar ik kan best wel ook alleen slapen zknder gezelschap, maar jouw erbij hebben is gewoon wat fijner ook. Heel wat fijner, want ik hou eenmaal te veen van jou..' zei ik zachtjes en mijn handen gleden van zijn nek naar zijn handen die ik weer vastgreep en een kleine kus tegen zijn lippen aan plaatste voordat ik mezelf weer terugtrok.
'Dankjewel,' lachte ik dan en trok hem mee de trap op. Langzaam keek ik de gangen in, richting de kamer van mijn ouderd waar er geen geluiden uit kwamen waarna ik verder naar boven liep en Campell de kamer in trok waarop de deur een kleine F en G stond. Snel liet ik Campbell los en liep richting de bureau toe waar allemaal papieren en diverse spullen waren en ze zo maar in een kast gooide waar er automatisch allerlei flessen en rollen perkamenten uit vielen. Binnensmonds begon ik te vloeken en propte met wat moeite al de spullen er weer in en sloot de kast die weer op een kier open ging staan maar die negeerde en campbell weer aan keek. Ik wist sat ik mijn pyjama aan moest doen en hij ook, maar ik voelde me nogal ongemakkelijk over wat Campbell zou denken als ik zei dat hij zijj pyjama beter aan kon doen. Waar zou hij zich omkleden? Gewoon hier of zal ik hem de badkamer laten zien? Of zal ik me omdraaien of wat..?
'Pyjama..' zei ik dan maar simpel en liep naar mijn kast toe die ik opentrok en een nieuwe pyjama voor mezelf eruit haalde. Eigenlijk zou het ik simpel mijn broek en shirt uit trekken en mijn bed op springen waarna ik gelijk in slaap zou vallen en een pyjama dragen boeide me niet echt, maar nu was dat niet echt van toepassing.
'Waren je hutkoffers eigenlijk binnen? Of heeft pap ze in de auto vergeten? Want anders kan ik ze snel even halen, iedereen slaapt toch..' ik liep even naar de raam toe en keek naar buiten. Iedereen was letterlijk buiten. Draco, Ginny, Fred en Ralf.
'De anderen zijn ook buiten, wat zijn wij nou braaf om gelijk naar bed te gaan, vind je niet?' Grijnsde ik dan zachtjes en zuchtte even. Dit was echt niet de gewoonlijke kerst als altijd, iedereen heeft problemem en dingen wat de kerst erg ongelukkig maakt.
Ik weet echt niet wat ik moet posten met hem :')
Ralf Auron
Op een kleermakersit schoof ik wat meer naar voren en plaatse mijn armen op mijn knieën. Even staarde ik Fred aan die begon te veranderen. Mijn ogen schoten even naar het maan toe waar de maneschijn langzaam de grot in scheen. Ik keek weer terug en sloot mijn ogen even en liet de natuur zijn werk doen. Langzaam voelde ik de welbekende pijn weer op treden en waarna ik mijn ogen open trok zag ik de welbekende zwart-wit omgeving die aangaf dat ik getransformeerd was, maar ik was nog wel bij bewust zijn. Ik keek Fred even aan die nog steeds vastgeketend aan de rots stond, maar was ook een weerwolf. Even zette ik een stap achteruit tot ik zijn stem hoorde.
'Ralf? Alles goed hier. Met jou?' Opgelucht liep ik terug naar hem toe en keek te ketting even aan en even begon ik geweldadig te grommen en stak mijn boot in de luxht waar scherpe klauwe verschenen en schoot naar zijn ketting toe die ik lostrok om hem bang te laten maken, en hem weer aankeek. Jammer dat hij mijn grijns niet kon zien die nu vast en zeker erg breed was geweest als ik nu gewoon een mens was geweest.
'Met mij gaat het ook goed, Fred.' Antwoordde ik en zette weer een stap naar achteren.
'Een erge hoofdpijn alleen, maar tenminste lust ik niet naar je familie, alhoewel mijn lichaam er om smeekt op dit moment.' Grapte ik zachtjes en liep richting de uitgang van het grot toe. Even leek het alsof ik bezeten was en schoot mijn kop de lucht in en staarde in teance naar de volle maan en voor slechts een seconde leek het alsof ik buiten bewust ging door de heftige pijn die optrad, maar hield mezelf tegen en keek naar een rots terwijl de pijn enkel versterkt werd. Buiten bewust begon ik wat te grommen en keek naar maar naar de grassprieten en begon ze te tellen om me af tw leiden.
Slecht maar ik weet niet wcjt wat ik moest posten met hwm x')
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••
