• Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

    Personages:
    Bram de Haas - Rosanne
    Darius Visser - Jeffrey
    Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia
    Henk van Es - Rosanne
    Ian van Dijck - Kelly
    Isa de Vries - Marjanne
    Jessica "Jess" Slager
    Jiang Chen - Rosanne
    Joris Franksen - Marjanne
    Kate Teresa Vergeest - Marieke
    Jelle van Dijck - Kelly
    Layla Caspers - Natas
    Maya van Leemhuizen - Alicia
    Mia den Hertogh - Natas
    Petronella "Petra" D'Auxy - Marjanne
    Phoebe van Longen - Rosanne
    Ramon Scheepsma - Natas
    Thomas van Hof - Anouk
    Qaasim Braam - Alicia

    Andere personages:
    Jordana "Jordy" Visser - Natas
    Taco Boersma - Alicia

    Speeltopics: 1, 2, 3, 4
    Praattopics: 1
    Rollentopic


    Indeling groepjes sportweek
    Groep 1
    Maya van Leemhuizen – Alicia
    Henk van Es - Rosanne
    Thomas van Hof – Anouk
    Kyra van Bakkum – Lisa
    Ramon Scheepsma - Natas
    Isa de Vries – Marjanne

    Groep 2
    Jiang Chen – Rosanne
    Bram de Haas - Rosanne
    Darius Visser – Jeffrey
    Joris Franksen - Marjanne
    Mia den Hertogh - Natas
    Jelle van Dijck - Kelly
    Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia

    Groep 3
    Tyler Michigan – Lisa
    Qaasim Braam – Alicia
    Ian van Dijck - Kelly
    Petronella "Petra" D'Auxy – Marjanne
    Layla Caspers – Natas
    Phoebe van Longen – Rosanne
    Kate Teresa Vergeest – Marieke

    [ bericht aangepast op 2 sep 2016 - 11:39 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ian knikte toen hij haar verhaal hoorde.
    "Nee begrijp ik, ik heb er ook niet echt iets mee om in één tent te slapen. Maar ja, schoolkamp en zo," zei hij waarna hij met zijn ogen rolde. Hij glimlachte weer en keek even naar zijn broer, waarna hij terug keek. "We overleven het wel," zei hij bemoedigend. "Toch broer?" Zei hij waarna zijn blik weer naar Jelle ging.
    "Zeker. Komt allemaal goed," zei Jelle met een knipoog en hij at zijn broodje weer verder.

    [ bericht aangepast op 19 maart 2016 - 23:09 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    "Dat maakt mij niet zoveel uit, heb jij al iemand om mee te knuffelen?" Er rolde een lach door Thomas zijn lippen en hij hield een hand door zijn haar. "En over wie hadden jullie het?" Vroeg hij nu aan Elin en Layla.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    'Dat maakt mij jou niet uit?' reageerde Layla met opgetrokken wenkbrauwen. 'Maak dat een ander wijs. Ik geloof niet dat jij iedere meid hier even heet vindt.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    "Nee, natuurlijk niet," verdedige Thomas zichzelf voordat hij een hap nam van het brood. "Ik heb een top drie of nee... Een top twee."


    Everything is illuminated by the light of our past.

    'Nou, vertel op!' Layla stak haar bekertje uit toen er een docent langsheen met een pot koffie. Het was vast niet te zuipen, maar beter dan niets.

    [ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 9:11 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    'De wekker van vanochtend was in elk geval een stuk minder,' mengde Kate zich in het gesprek. 'Kon niemand van de jongens die verdraaide toeter tegenhouden?' Ze wierp een blik op de tweeling.


    ''Laughter is timeless. Imagination has no age. And dreams are forever'' - Walt Disney

    "We lagen net als jullie allemaal nog op een oor," zei Ian en hij keek Kate aan.
    "Het was echt een naar geluid, maar ik denk dat we dit de komende dagen ook nog wel als wekker zullen houden." Hij zuchtte even. Hij had er ook geen zin in elke ochtend zo wakker te worden, maar het was kamp en kamp was een hel.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    'Goedemorgen.'
    'Ja, goedemorgen.' Phoebe wreef in haar ogen en Jiang bood haar een broodje aan. 'Bedankt.'
    Ze liepen niet direct door naar de ontbijttafel, waar iedereen al druk aan het kletsen was. In plaats daarvan maakten ze een kort ommetje door het kamp. Phoebe nam een hap van het brood. Het smaakte behoorlijk flauw, en ze vroeg zich af waarom alles op deze school toch altijd om het budget draaide.
    'Was het gisteravond nog leuk?' vroeg ze. 'Het spijt me dat ik zomaar wegliep.'
    'Geeft niet. Het was wel oké.'
    'Is er nog iets bijzonders gebeurd?'
    'Mm. Niet echt. Henk gaf Mia de opdracht om Henks benen te scheren, ontzettend flauw. En goor,' voegde hij eraan toe en Phoebe grijnsde. 'Even denken, wat nog meer...'
    'Niet erg interessant dus?' stelde Phoebe.
    'Nee, verder niet echt. Ian of Thomas, ik weet even niet meer wie, moest in zijn ondergoed zitten. En o ja, Isa daagde Ramon uit haar op date te vragen.'
    Phoebe verslikte zich in haar brood en Jiang klopte vlug en bezorgd op haar rug. 'Gaat het?' Phoebe snakte naar adem en Jiang ademde diep in en uit, wat ze probeerde na te doen.
    'Het gaat wel,' bracht ze moeizaam uit. 'Ik verslikte me.'
    'Ja, dat zag ik.' Hij glimlachte flauwtjes en bood haar een flesje water aan. Ze gingen op een bankje zitten en Phoebe staarde naar haar schoenen. Ze deed alsof ze nog diep in en uit probeerde te ademen, maar diep van binnen was ze kwaad. Kwaad op Isa. Het voelde als hoogverraad dat zij Ramon had uitgedaagd haar uit te vragen. Maar het was helemaal geen hoogverraad. Isa was vrij om te doen wat ze wilde. Als ze Isa gewoon had verteld dat ze gevoelens had voor Ramon, zou Isa het nooit gedaan hebben. Nu was het te laat.
    'Gaat het weer een beetje?' vroeg Jiang.
    'Ja, het gaat, dank je.' Ze draaide de dop op het flesje en gaf die terug aan Jiang.
    'Hou maar. Zullen we zo naar de anderen toe gaan? De leraren zullen zo vast met de nieuwe dagactiviteiten op de proppen komen.'
    Phoebe knikte zwijgend en volgde Jiang gedwee, terwijl ze alleen maar kon hopen dat Ramon geen gevoelens zou krijgen voor Isa. Maar als hij had toegestemd met de uitdaging, was die hoop al behoorlijk verloren.


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    ''Ik ga het echt niet zeggen hoor!'' Sprak hij en hield ook zijn beker op.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    'Ah, stel je niet zo aan.' Layla rolde met haar ogen. 'We zitten toch niet meer in de brugklas.'


    'Misschien toch vlak van tevoren een wekker zetten op mijn mobiel,' zei Mia, 'dan schrik ik me in ieder geval niet de pletter.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ramon zat met zijn gedachten bij de opdracht die hij gisteren van Isa had gekregen. Hij moest haar mee uitvragen – op een toch enigszins originele manier. Hij had al een appje naar Jordy gestuurd in de hoop dat zij nog een spontane ingeving had, maar meer dan een kidnapping, pad van rozenblaadjes en serenade kwam ze niet. Hopelijk kwam ze nog met betere ideeën en anders hoopte hij dat hij zelf een helder moment kreeg.
    Hij liep naar de ontbijttafel toe. Jiang en Phoebe gingen net zitten en hij haalde zichzelf over om naast haar plaats te nemen. Na wat er gisterenavond was gebeurd, had hij tenminste iets om aan haar te vragen.
    ‘Hé,’ groette hij. Hij probeerde naar haar te glimlachen toen ze haar hoofd opzij draaide, maar door de plotse zenuwen moest het eruit zien als een enge grijns. Gauw trok hij een zak brood naar zich toe. ‘Heb je nog een beetje kunnen slapen vannacht, na dat dode konijn?’


    Every villain is a hero in his own mind.

    "Dat is een goeie," zei Ian met een glimlach. "Een hele goeie zelfs. Ik denk dat ik dat ook maar ga doen. Alleen maar hopen dat de jongens me dan niet gaan verwijten," zei hij, het laatste wat zachtjes.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Thomas haalde zijn schouders op, hij ging echt niet tegenover Layla bekennen dat hij haar wel zag zitten. "Isa heeft wel een lekkere kont."


    Everything is illuminated by the light of our past.

    'Isa's kont gaat binnenkort vast door Ramon genomen worden, dus misschien moet je alvast over die teleurstelling heen stappen.' Layla keek even de tafel rond. Behalve Isa zaten er alleen maar freaks of lelijke wijven aan tafel. 'Hmm ja. Veel beters is er ook niet, moet ik toegeven. Al is de lerares Frans misschien wat voor je.'
    De brunette,vast en zeker vorig jaar afgestudeerd, bukte net om de kaas op te pakken, die eraf was gevallen omdat iemand de boter naar de andere kant van de tafel schoof. 'Lijkt me best een spannende ervaring.'

    [ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 20:34 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Mia glimlachte kleintjes. 'Vast niet toch? Niets is erger dan met dat pannenlawaai wakker te worden. Of heb je een hele gekke ringtone?'


    Every villain is a hero in his own mind.