Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen, of überhaupt kán doen. Alles lijkt te veel voor een ander. En deze ruzie was de druppel. Ik wil gewoon echt niet meer dat men eigen moeder me de dood toe wenst, mij belachelijk maakt bij haar vrienden en dat we constant ruzie hebben. Dat zij dingen kwijtraakt is niet mijn schuld, en ze scheldt me uit voor alles en vandaag EINDELIJK had ik de moed om mijn vader het te vertellen en dan gelooft hij me niet. ‘zoiets zou je moeder echt nooit doen, Famke’, jawel dat doet ze wel.
Wat doe ik überhaupt hier nog, ik word toch steeds lastig gevallen door steeds dezelfde groep jongens, en mijn enige laatste vriend heeft niet eens tijd om met mij te appen. Wat is dat toch? Het lijkt wel of alles en iedereen van me af stoot, zonder dat ik het wil. Is het mijn persoonlijkheid? Is het hoe ik eruit zie? Ik doe ook gewoon men best maar, toch hebben mensen een godsgruwlijke hekel aan mij.
En het enige wat ik me kan voelen is een onnozele veertienjarige die er toch allemaal niks van weet. Nou doei, ik heb gewoon geen zin meer om elke fucking persoon een last te zijn.
Ik kan dit niet in men eentje en ik wil er gewoon niemand mee lastig vallen.
Erik is zn naam. (bloos)
Karube
