Meespeelverhaal op een middelbare school [verhaaltopic] 1 - Speeltopics

Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

Maximaal twee personages per persoon.

Lijstje:
Naam:
Uiterlijk: (afbeelding)

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

Personages:
Anouk Veltman - Maartje
Bart-Jan van Egmond - Maartje
Céline van der Leech - Demi
Drew Chase - Eruditie
Ian van Dijck - Kelly
Isa de Vries - Marjanne
Jiang Chen - Rosanne
Jacelyn von Liszel - Marie
Jamie Chase - Eruditie
Jelle van Dijck - Kelly
Joél van der Leech - Demi
Joris Franksen - Marjanne
Kyra van Bakkum - Lisa
Lars Jansen - Nightingalex
Lauren Smit - Nightingalex
Maya van Leemhuizen - Alicia
Mia den Hertogh - Natas
Phoebe van Longen - Rosanne
Ramon Scheepsma - Natas
Thomas van Hof - Anouk
Qaasim Braam - Alicia
Tyler Michigan - Lisa

[ bericht aangepast op 5 mei 2014 - 17:42 ]

Ian van Dijck

Ian voelde zich wat afgewezen door het groepte voor hem dus hij besloot er niet meer ip in te gaan. Hij zuchtte even diep en ging toen maar verder met zijn schets.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

De klas begon te lachen om Qaasim. Hij had inderdaad gelijk; iedereen kende Qaasim. Als je niet bij hem in de klas had gezeten, dan nog wist je zijn naam. Isa kon zich niet eens herinneren wanneer ze zijn naam voor het eerst te horen had gekregen. Voor haar gevoel had ze Qaasim gewoon altijd gekend. Niet dat ze ooit een gesprek met hem had gehad, maar hij was zo'n algemene bekendheid die bij iedere leerlingen én bij iedere leraar in hun herinneringen gegriefd stond.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ramon was blij toen de bel ging, voordat hij aan de beurt was gekomen. De mentor herinnerde zich plotseling dat hij de papieren versie van de driedaagse nog moest uitdelen en dus wachtten ze ongeduldig tot hij zijn papieren bij elkaar had gezocht. Zodra hij één van de aan elkaar geniete velletjes had bemachtigd, verliet hij het klaslokaal. Hij blikte nog even op Jacelyn, die met haar rode kaart zat te wachten en nog al verveeld om zich heen keek. Hij vroeg zich af of ze echt de hele tijd voor de deur had zitten wachten of dat ze nog wat met haar vrije half uur had gedaan, maar daar zag het er niet naar uit.

-
Mia wachtte buiten het klaslokaal op Phoebe. Ze had nog niet de gelegenheid gehad om haar te begroeten en deed dat met een knuffel, terwijl ze ook even vriendelijk naar Jiang glimlachte, die een soort schaduw van haar leek. ‘Hoe was jullie vakantie?’

[als iemand nog wat had willen schrijven voor het einde van de les moet ie dat vooral nog gewoon doen, haha. ;p]

[ bericht aangepast op 1 mei 2014 - 21:41 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Wel oké,' antwoordde Phoebe ontwijkend. 'Ik heb niet veel bijzonders gedaan. Veel met Jiang opgetrokken. Dat was wel leuk,' vond ze.
Jiang glimlachte en knikte. 'Ik heb familie bezocht in China.'
'Hoe gaat het met jou?' vroeg Phoebe voor Jiang dat kon doen. 'Hoe was jouw vakantie?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Wat leuk!' vond Mia. 'Ik zou graag eens naar China willen. Lijkt me een prachtig land. Wij zijn met de familie wezen kamperen in Frankrijk, maar het heeft abnormaal veel geregend.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Zonde,' zei Jiang. 'Maar als je een leuke tijd hebt gehad, is dat het belangrijkste.'
Phoebe knikte zwijgend. Soms was ze wel eens jaloers op Jiang. Hij had een hele hechte band met zijn familie.
'Nog leuke jongens gezien?' vroeg Phoebe nieuwsgierig. Jiang keek een beetje beduusd naar beneden. Hij voelde zich nooit zo op zijn gemak als het gesprek overging naar dat onderwerp.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Hé Ramon!' Joris versnelde zijn pas een beetje om naast de enige klasgenoot van vorig jaar te lopen. Hij kon goed met Ramon opschieten en hoewel ze buiten school nooit echt hadden afgesproken, konden ze tijdens de lessen erg goed met elkaar opschieten. 'Heb je een leuke vakantie gehad?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Maya pakte de band van Darius tas vast, zodat ze hem kon volgen zodra ze eenmaal op de gang stonden. Hij keek er niet van op, want ze greep hem altijd beet als het druk werd.
'En nu?' wilde ze weten. 'Jij moet zeker boeken halen?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Wie gaan er mee naar het park?' brulde Qaasim voordat de klas helemaal uitgestorven was en sprintte snel de gang op om de vraag nog eens te stellen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ja!' Isa stak haar hand omhoog en volgde Qaasim.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'In overvloed,' lachte ze, hoewel dat een leugen was. 'En jij?"

-
Ramon knikte hem even toe. 'Mijn vakantie was wel oké, hoor. Ik ben twee weken op voetbalkamp geweest. Met mijn eigen team en als begeleider bij de F'jes. Ben jij nog naar het buitenland geweest?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Gezellig. Ik vind het jammer dat je nu in het eerste zit, ik had het leuk gevonden als je nog een jaartje bij ons was gebleven,' lachte Joris, terwijl hij hem op zijn schouder klopte. 'Ik ben naar het buitenland geweest, ja. Met mijn ouders twee weken in Spanje.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Niet echt,' antwoordde Phoebe. 'Alleen veel tijd met Jiang door gebracht.' Ze glimlachte even naar hem, omdat ze dat niet gemeen bedoelde. 'Hoe vindt je de nieuwe leerlingen uit de klas?' vroeg ze Mia.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ian

"Ian?" Ian keek op bij het horen van zijn naam. Nu pas zag hij dat het lokaal leeg was. Hun mentor lachte even kort.
"Sorry, mijn aandacht zat in de tekening," vertelde Ian en ruimte snel zijn spullen op.
"Als dat zo is kun je beter geen tekeningen meer maken buiten de les waar dit wel mag." Ian knikte even. "Waar is je broer trouwens? Ik heb hem vanmorgen nog gezien." Ian haalde zijn schouders op.
"Ik weet het niet meneer." Ian stond snel op en deed zijn tas op zijn rug. "Misschien voelde hij zich niet zo lekker en is hij naar huis gegaan." Verzon hij toen maar hun mentor leek het niet te geloven. Hij zei er alleen niets over.
"Ik zie. Fijne dag Ian." Ian knikte snel en liep het lokaal uit.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Darius Visser

'Nu je het zegt,' zei Darius met een glimlach, en hij maakte een draai van 180 graden.
'Dat is de andere kant op.'