Meespeelverhaal op een middelbare school [verhaaltopic] 1 - Speeltopics

Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

Maximaal twee personages per persoon.

Lijstje:
Naam:
Uiterlijk: (afbeelding)

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

Personages:
Anouk Veltman - Maartje
Bart-Jan van Egmond - Maartje
Céline van der Leech - Demi
Drew Chase - Eruditie
Ian van Dijck - Kelly
Isa de Vries - Marjanne
Jiang Chen - Rosanne
Jacelyn von Liszel - Marie
Jamie Chase - Eruditie
Jelle van Dijck - Kelly
Joél van der Leech - Demi
Joris Franksen - Marjanne
Kyra van Bakkum - Lisa
Lars Jansen - Nightingalex
Lauren Smit - Nightingalex
Maya van Leemhuizen - Alicia
Mia den Hertogh - Natas
Phoebe van Longen - Rosanne
Ramon Scheepsma - Natas
Thomas van Hof - Anouk
Qaasim Braam - Alicia
Tyler Michigan - Lisa

[ bericht aangepast op 5 mei 2014 - 17:42 ]

[Kunnen we niet gewoon beter een praattopic aanmaken? :')]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Jelle van Dijck

Jelle knikte even op wat Darius zei en keek vragend toe hoe hij een bijna uitgedoofde sigaret van de grond pakte. Hij moest lachen toen Darius begon te hoesten en klopte hem op het midden van zijn rug.
"Eenmaal begonnen is moeilijk stoppen." Zei Jelle simpel en hij drukte zijn sigaret uit tegen het muurtje. "Ga je mee koffie drinken?" Vroeg hij toen en keek Darius aan.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Raquelle schreef:
|@Dorocha, waar zijn ze? |

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Joél van der Leech

Joél zag hoe Jace met haar ogen rolde en ontkende dat ze op haar lip beet wanneer ze loog, waarna ze weer op haar lip beet. Joél keek haar geamuseerd aan. 'U zei?' vroeg hij grijnzen. Daarna bekende ze met een zucht. Toen begon Joél over het feit dat hij haar elk jaar 'pestte'. Jace keek verontwaardigd en gaf hem een kneep in zijn bovenarm. Joél keek een beetje verontwaardigd terug, waarna hij begon te lachen. 'Ik ben niet aardig, dat zou je onderhand moeten weten toch?' vroeg Joél nog steeds grijnzend. Jace stootte hem aan en rolde opnieuw met haar ogen.
Toen Jace vertelde dat de hockeyde keek Joél even op. 'Jij doet ook aan hockey? Dat had ik nou nooit verwacht,' onderbrak hij haar. 'En in het selectie team? Wauw, je lijkt meer op mij dan ik dacht en bedankt voor het aanbod, ik kijk graag naar hoe jij beweegt in een kort rokje,' zei Joél en hij gaf haar een knipoog. Hij maakte aanstalten om maar eens naar binnen te gaan toen hij haar sarcastische woorden hoorde. Joél had net twee á drie stappen gezet toen hij zich weer omdraaide. 'Weet ik toch schat,' zei hij grijnzend en hij gaf haar nog een knipoog. Hij draaide zich weer om en liep rustig verder. Naar enkele stappen verder stopte hij weer en draaide hij zich nog een keer om. 'Nou Jacie, kom je nog mee of moet ik je dragen?' vroeg Joél grijnzend.


Céline van der Leech

Nadat ze Anouk had begroet ging ze maar eens naar het rookgedeelte. Hier kwam ze twee jongens tegen. 'Hello,' riep ze grijnzend naar de jongens. 'Ik zou graag ook een peuk willen, iemand zo aardig mij die te geven?' vroeg ze daarna met een glimlach. Vaak werkte dat wel. Céline was totaal anders dan haar broer. Haar broer was namelijk een hele grote flirt, maar hij rookte niet, dronk bijna nooit en ging om met mensen zoals Jacelyn. Voorderest had ik geen idee wat hij uitspookte. Zolang hij niet ook maar aan hockey deed, zoals die nerd van een Jacelyn deed. Ik had gehoord dat ze heel hoog speelde, de uitslover. Céline keek weer naar de jongens.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 18:54 ]

That is a perfect copy of reality.

Jacelyn von Liszel

Jace zuchtte diep en keek hem geïrriteerd aan. "Erg sympathiek, maar niet heus." Hij begon te lachen en keek Jace aan. "Ik wist al lang dat je niet aardig was, dus daar hoef je niet meer aan te twijfelen." Zei ze lachend. Jace keek Joél even aan en fronste. "Holy, ik op jou lijken? Daar is geen sprake van. Nee, gewoon niet. In welk opzicht lijken wij op elkaar? Geen. Zeg nu niet dat tegenpolen elkaar aantrekken, anders geef ik je onmiddellijk een klap op je hoofd." Ze knikte en liep verder. "Je bent altijd welkom, of moet ik een keer een rok naar school dragen? Ik wil niet dat alle jongens op me af komen, van daar dus," Haar gezicht had een grijns rond haar lippen. Joél draaide zich om en maakte een aanbod. "Draag me liever, ik ben nu al moe en school is nog niet begonnen." Jace stak haar armen uit en glimlachte breed. "Stop eens met die bijnaam trouwens, het irriteert me nu al." Ze stak haar wenkbrauwen op en grinnikte.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Joél van der Leech

'Goed dat je al weet dat ik niet aardig ben, dan hoef ik je dat ook niet meer duidelijk te maken,' zei Joél grinnikend. Even keek Jace Joél aan waarna ze fronste. Ze begon een heel verhaal te houden en ik luisterde aandachtig, met een grote grijns op mijn gezicht. 'Helaas moet ik je teleurstellen Jacie, tegenpolen trekken elkaar júíst aan,' zei Joél tegen haar. Joél bereidde zich al voor op een klap van Jace, terwijl Jace tot zijn verbazing door ging met praten. 'Hm nee, draag maar geen rok naar school, ik wil niet alle jongens bij je weg moeten slaan,' zei Joél en hij grijnsde voor de zoveelste keer deze ochtend. Ook Jace grijnsde. Toen Jace zei dat ze al moe was en graag gedragen wilde worden begon Joél te lachen. 'Voor deze keer,' zei hij en hij liep haar kant op. Hij tilde Jace zo op en legde haar over zijn schouder. 'En nee, ik stop nooit met die bijnaam Jacelyn, nooit,' zei Joél grijnzend toen hij verder liep. Toen we eindelijk in de school waren zette ik Jacelyn weer neer en trok ik haar het klaslokaal in, waarna ik haar losliet en een plek uit koos om te gaan zitten.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 20:01 ]

That is a perfect copy of reality.

.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 19:27 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[ Beste Raquelle, zou je alsjeblieft je posts niet in Italic willen schrijven? Behalve dat ik dit persoonlijk vrij irritant lezen vind, is het taalkundig ook niet correct. ]

Darius Visser

Darius zuchtte en keerde zich naar het meisje.
'Jij bent ook al verslaafd aan die troep? Het zou zonde zijn als zo'n mooi meisje als jij erdoor verpest wordt. Hoe dan ook heb ik best zin in een kopje koffie, als dat ook een kopje thee betekent.'

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 19:25 ]

Jelle van Dijck

Jelle keek op van Darius toen hij een meisje iets hoorde vragen aan hen. Jelle griste zijn sigaretten uit zijn zak. Darius moest niet zo zeuren over sigaretten en roken. Iedereen deed toch wat hij wilde? Jelle keek even naar Darius.
"God, je lijkt wel gay met je niet-roken en thee. Je zou zo bij mijn broer passen." Zei Jelle met een lachje en keek naar het meisje.
"Krijg ik er een kusje voor?" Zei hij met een kleine grijns en tikte op zijn wang. Hij keek haar aan en wiebelde eve met zijn wenkbrauwen. Hij gaf Darius een zacht duwtje met zijn elleboog en bleef het meisje aankijken. Jelle was een jongen die maar wat met meisjes aanpapte. Hij was anders dan zijn broer Ian. Ian was meer de brave van de twee en Jelle het tegenovergestelde.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 19:29 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Céline van der Leech

Céline keek eerst naar de jongen die weer wat had aan te merken op het feit dat ze ook rookte. 'Mijn probleem toch?' vroeg ze aan hem. Daarna keek Céline de andere jongen uitdagend aan. 'Je wilt er een kusje voor hé? Kan je er anders geen krijgen?' vroeg ze toen lachend aan hem. Ze keek de jongen aan en toen naar de sigaretten. Ze zuchtte even. 'Oké goed, je krijgt een kusje van me,' zei ze lachend. Ze boog haar hoofd naar die van de jongen, maar net voor zijn gezicht stopte ze en pakte ze het pakje sigaretten af. 'Of toch niet,' zei ze toen uitdagend. Ze pakte er een sigaret uit en gaf het terug. Ze keek de jongen weer aan. 'Hm, je krijgt een kusje als ik de aansteker mag,' zei ze toen en ze gaf hem alsnog een kusje op de wang. 'Aansteker?' zei ze lachend.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 19:30 ]

That is a perfect copy of reality.

en toen ging de bel en moest iedereen naar binnen want die 20 min a 15 min zijn allang voorbij :p

De bel ging en meerdere leerlingen verlieten het schoolplein, andere met iets meer haast. Anouk liet haar sigaret op de grond vallen en pakte haar tas van de grond.
'Let the horror begin,' Zei ze met een grijns op haar gezicht. Ze had Laurens aan, Thomas en nog wat mensen voorgesteld. Ze liepen in een groep naar het klaslokaal waar al meerdere leerlingen te wachten stonden voor de deur.

-

Bart-Jan was met het meisje, die wat andere vrienden was tegen gekomen mee naar boven. Ze moesten naar lokaal B015, Bart-Jan wist nog in zijn eerste jaar dat hij van de trap hier toen afgevallen was en zijn been had gebroken. Dat was geen goed begin van het jaar geweest. Ze stonden te wachten toen er een groep, die hij buiten had gezien ook naar hen kwam toelopen.
Het duurde niet al te lang of de meeste leerlingen waren hun lokalen ingestroomd en meneer de Lange aankwam lopen met zijn karretje achter zich aan.

Maya mopperde op zichzelf toen ze de bus uit stapte. Ze had er toch een eerder moeten nemen, want deze had zo lang voor de spoorbomen gestaan dat ze nu vast te laat zou zijn. Gelukkig was de halte tegenover de school en hoefde ze de straat niet zelf over te steken. Vanmiddag zou ze wel een vriendin vragen, want ze was niet echt herkenbaar voor automobilisten wat achteraf ook nogal dom was, maar ze had gewoon haast gehad.
Helaas voor Maya was het al druk op school. Dat betekende gelukkig dat ze op tijd was, maar ook dat het een enorme klus zou zijn om bekenden te vinden tussen alle leerlingen. Ze had sommigen van hen zes weken niet gezien en om hun gezichten dan te kunnen herkennen tussen die honderden hoofden, was bijna als het zoeken naar een spelt in een hooiberg.
Een beetje onzeker om zich heen kijkend stapte ze het plein op. Hoewel ze wist dat het niet zo was, hoopte ze toch dat iedereen naar haar keek, hoe ongemakkelijk het ook was. Een bekende zou haar dan vast snel genoeg zien en haar naar haar vrienden leiden, wat een stuk makkelijker was dan zelf iederen aan te kijken, op zoek naar de juiste mensen.
Ze had nauwelijks een paar meter afgelegd, er goed op lettend dat ze niemand omver liep, toen de bel ging. Opgelucht liep Maya de school binnen en volgde de menigte de trappen op, op weg naar het juiste lokaal.
Ze zag hier nu al drie jaar op school en intussen kon ze de weg letterlijk met haar ogen dicht vinden. Dat betekende ook het juiste lokaal opzoeken, al keek ze toch iedere keer dat ze over de gangen liep op de bordjes. Dat maakte haar nogal een obstakel voor de mensen om haar heen, omdat ze daarvoor telkens even stil moest blijven staan en haar blik op de bordjes naast de deur richten. Ze voelde zich er echter niet prettig bij als ze het niet nog even controleerde en de meeste van haar schoolgenoten begrepen hopelijk intussen wel dat ze het anders gewoon niet kon zien.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 19:42 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Thomas van Hof
De bel ging wat het teken voor Thomas was om zijn peuk net als Anouk op de grond te laten vallen. ''Let the horror begin,'' zei ze met een grijns en Thomas lachte kort. De aanwezigheid van Jelle werd ook weer bezegeld met zijn rake opmerking en Thomas rolde geïrriteerd met zijn ogen. Vervolgens liep hij mee met de groep naar het klaslokaal en leunde tegen het raam aan. ''Wat hebben we er weer zin in,'' zegt hij dan en hij laat zijn tas voor zich op de grond zakken. Zijn blik ging naar de klok en vervolgens liet hij zijn ogen over de andere leerlingen gaan.

Everything is illuminated by the light of our past.

Ramon kwam stijlvol twee minuten te laat binnen. Hij plofte naast Thomas neer, legde zijn rugzak op tafel en keek afwachtend naar een mentor, terwijl hij één oordopje uit zijn oor vandaan haalde. Hij verwachtte niet dat de Lange iets zinvols te melden had de eerste schooldag, want les hadden ze toch niet en waarschijnlijk had hij een of ander dom spelletje bedacht waarbij ze elkaar beter zouden kunnen leren kennen.

Every villain is a hero in his own mind.

Phoebe en Jiang stonden al een tijdje voor het lokaal te wachten. Ze zeiden de docent gedag en Phoebe keek ondertussen nieuwsgierig naar de nieuwe en oude leerlingen. Ze kende een aantal van hen wel, al trok ze nooit heel veel met klasgenootjes op. Jiang was de enige die ze iedere dag buiten school zag. Ze zochten met z'n tweeën een plaatsje in de klas, links vooraan.
'Ik zet er vijf euro op, dat deze les in een fiasco eindigt,' zei Phoebe.
'Altijd goed van vertrouwen,' gniffelde Jiang. Hij stootte zijn vuist tegen die van Phoebe en knikte. 'We zullen zien.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?