OUAT|| A New Curse|| Speeltopic|| - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Ik glimlach, ik zou een meisje kunnen vertrouwen die mij niet vertrouwt, maar helaas ben ik niet de domste. Ik kijk naar het meisje met de naam Mackenzie, in de hoop dat zei me ook verstaat. Daarna zie ik hoe ze het rode zakdoekje uitslaat en het boek te voorschijn komt. Ik ga bij haar staan en begin te lezen. Is het een gevaarlijk boek? Mackenzie glimlacht, en heeft niet de tijd om achter Isa aan te rennen. 'Je moet achter je vriendin aan...'

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik ving de gedachte van Ivy nog wel op, ik keek haar boos aan, ze bleef bij Mackenzie. Dat vertrouwde ik al helemaal niet. Snel liep ik terug en trok Mackenzie met me mee. Toen ik om de hoek liep zag ik Tuuli lopen, ze was overduidelijk naar Mackenzie op zoek. "Mac" ik stootte haar aan en wees naar haar zus. "Tuuli" ik rende naar haar toe, ze had een panische blik op haar gezicht. "Wat is er aan de hand?" vroeg ik aarzelend, haar blik zag er niet best uit. "Ik wou je net gaan vragen of je er een probleem mee had als ik bij jullie kwam logeren vanavond of jullie bij mij natuurlijk" ik glimlachte naar haar maar was nog steeds een beetje geschokt van de blik op haar gezicht.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit||

Ik had eigenlijk niet door wat er gebeurde, ik werd betoverd en weggetrokken. 'Wacht... Isa... Ivy... Tuuli?' Ik keek om me heen en zag mijn zus best overstuur. Ik pakte mijn zakdoekje en sloeg hem naar beneden. Tuuli was best wel paniekerig, en wilde het eigenlijk niet vertellen. Een stem riep haar naam waar ze op af ging. Ze zuchtte en vertelde hem me... 'Mackenzie, papa is weg...' Ik schrok me dood en rende op Tuuli af. 'O may god... echt?'

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Ik zie gelukkig redelijk snel al Mackenzie, die nog steeds in gezelschap is met Isa, wat me niet verbaasd. Als Isa vraagt of ze bij ons kan logeren, heb ik er geen problemen mee. "Normaal zou ik nee zeggen omdat mijn vader dat misschien niet tolereert, maar nu maak ik een uitzondering," antwoord ik. Mackenzie wist op een magische wijze al op papa's verdwijning. Ze vraagt of het echt waar is. "Helaas is het echt waar," zeg ik "Papa is verdwenen, het huis is een complete chaos en er is een dreigement achtergelaten,". Ik ben eerlijk gezegd echt doodsbang, maar dat laat ik niet weten. Waarschijnlijk is dit erger voor Mackenzie ik wil sterk blijven voor mijn kleine zusje. Ze kan soms apart zijn, maar dat ben ik ook en zussen moeten elkaar steunen in moeilijkere situaties.

[ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 20:34 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik had het gesprek tussen de twee aangehoord, en vanbinnen even gejuigt toen het mocht. Toch voelde het niet veiliger, ik zou daar naar toe gaan zodat ik me veiliger voelde, dan was ik niet alleen geweest. Nu kreeg ik te horen dat ook in hun huis iemand was geweest. "Wat stond er op de muren geschreven?" de vraag was aan Tuuli gericht naar de volgende zien aan Mackenzie. "Zou het hetzelfde monster kunnen zijn als the Murder Claw? Je moet haar nu in het boek invullen, voordat er echt gewonden vallen." Tuuli zou er waarschijnlijk niks van snappen dus gaf ik haar een korte uitleg. "Ik ben gekozen door een monster -the murder claw- overdag is het een normaal meisje maar 's nachts een monster. Misschien is het dezelfde als die jullie vader heeft meegenomen al lijkt het me sterk dat ze overdag toeslaat." ik realiseerde me beter dan ooit dat we moesten oppassen voor alles wat er op ons pad zou komen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Met mijn gedachtes ben ik bij Hendrik en het meisje dat zich voorgesteld had als Rebel. De twee waren overduidelijk verliefd op elkaar, maar het leek te hard van stapel te lopen met die twee. Ze hadden elkaar nu al gezoend en lagen ze over een half uur bij elkaar in bed? Of misschien zelfs nu al? Ik word uit mijn gedachtes gehaald. Niet door een stem ofzo, maar door een gevoel. Ik heb het gevoel dat ik word bekeken. Niet een klein beetje, maar het voelt alsof ik echt onderzocht word. Onopvallend kijk ik in mijn ooghoeken en ik zie dan inderdaad iemand die naar mij kijkt. Het meisje heeft bruin kleurig haar en lijkt net iets jonger dan mij te zien? Je ziet zo dat het meisje mij aan het 'bespieden' is. Ze keek zo overduidelijk mijn kant op dat ze bijna tegen een lantaarnpaal op botste. Op een onhandige manier loopt ze rondom de paal heen en er komt een klein knikje vanuit haar kant. Dat is voor mij het teken om op haar af te stappen. Ik zet mezelf af van het muurtje met mijn handen en loop richting het meisje toe. Ik ga op haar tempo naast haar lopen en ik bestudeer haar nu. "Staat je goed." zeg ik. Het meisje had wel een beetje smaak, maar of dit echt iets voor mij zou zijn? "Maar goed," vervolg ik het gesprek. "Nog iets interessants ontdekt?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

Het meisje springt van het muurtje af en loopt op me af. Ik doe snel mijn haar voor mijn gezicht en doe alsof ik haar niet zie. Het was niet de bedoeling om haar naar me toe te krijgen...
Toch gaat ze naast me lopen en bestudeert me, ik kijk haar recht aan, euhm, tja, ongemakkelijk...
"Staat je goed." zegt ze, ik laat even een korte glimlach zien, heeft ze het serieus over mijn kleding? Ik kijk naar haar kleding, lekker veel zwart en goud,
"Dat van jouw ook..." mompel ik een beetje tussendoor terwijl ik weer naar voren kijk.
"Maar goed," ik kijk haar chagrijnig aan, wil ze serieus verder praten!? "Nog iets interessants ontdekt?" ik kijk haar koelbloedig aan, eigenlijk was ze wel aardig, ofja, niet aardig maar gewoon normaal,
"Neeh niet echt, jij?" vraag ik, nu iets vriendelijker. Ze leek anders, anders dan die rest sukkels...

[ bericht aangepast op 14 aug 2016 - 0:41 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Heel kort verschijnt er een glimlach op het gezicht van het meisje, nadat ik haar een compliment had gegeven over haar kleding. "Dat van jouw ook..." zegt ze mompelend terwijl haar blik weer van me wordt afgericht. Als ik vraag of ze iets interessants heeft ontdekt kijkt ze me vrij chagrijnig aan. Ik keek haar met een neutraal gezicht terug aan. Zij was immers degene die mij zo onderzocht waardoor ze zelf bijna tegen een lantaarnpaal opliep. "Neeh niet echt, jij?" haar stem klinkt nu al iets vriendelijker. "Hmmm," ik blijf even stil. "Ik denk het niet. Ik bestudeer mezelf alleen wanneer ik voor een spiegel sta." zeg ik met een kleine lach. Misschien had het meisje nu wel door dat ik wist dat ze naar me gegluurd had. "Quinn Reyna," mijn achternaam laat ik achterwegen. De woorden van Hendrik spookte weer door mijn hoofd. "Ze geven onze moeder de schuld ervan!"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

"Hmmm," ze blijft even stil waardoor ik haar vragend aankijk "Ik denk het niet. Ik bestudeer mezelf alleen wanneer ik voor een spiegel sta." er verschijnt een lach op haar gezicht en zelfs ik kan een kleine, zwakke glimlach niet onderdrukken. Ze was wel oké...
Ik keek meteen weer naar voren, nooit bevriend worden met landmensen, niet handig, dan ga je ze missen en het is überhaupt bijna onmogelijk om met ze bevriend te raken behalve als het Will is Elizabeth is.
"Quinn Reyna," zegt het meisje opeens waardoor ik opschrik, ik draai me naar haar toe, zwaai even vreemd met mijn armen en er komt een glimlach op mijn gezicht,
"Ariël Sparrow..." ik blijf even stil, "The Pirate..." de glimlach gaat over naar een grijns, dan draai ik me weer om naar de straat toe en loop langzaam verder.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik had besloten dat ik mijn look moest aanpassen aan Storybrooke, ik viel gewoonweg te veel op en mijn kleding was niet praktisch hier. Ik snelde mij naar het huis waar ik vanochtend wakker was geworden. In één van de kamers vond ik een kast met kleding, ik koos een setje uit en hoopte dat het zou passen. Toen ik was omgekleed bekeek ik mijzelf in de spiegel, het was even wennen. Ik had mijzelf zo nog nooit gezien, maar ik kon best aan deze look wennen. Als final touch haalde ik mijn vlecht los, waardoor mijn lange blonde haar over mijn schouders viel. Snel bracht ik Anna even op de hoogte en verliet kort daarna weer het huis. Ik had immers nog steeds geen antwoorden en nog maar weinig mensen gesproken. Een paar blokken verder zie ik het piratenmeisje Ariël staan en het meisje met het zwarte haar. Ik twijfelde even maar besloot er toch maar heen te lopen, ik kon weinig anders doen. 'Hey,' begroet ik beiden.

---

When you believe your dreams come true

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit||

Ik luisterde niet echt meer, te druk met wat dingen in mijn hoofd. Geen stemmen, maar andere dingen. Die naam in het boek - The Murder Claw - papa... "Wat stond er op de muren geschreven?" Die vraag was voor Tuuli, die ik het volgende moment een knuffel gaf. Er ging een traan over mijn wang... "Zou het hetzelfde monster kunnen zijn als the Murder Claw? Je moet haar nu in het boek invullen, voordat er echt gewonden vallen.'' Ik keek om met betraande ogen. "Ik ben gekozen door een monster -the murder claw- overdag is het een normaal meisje maar 's nachts een monster. Misschien is het dezelfde als die jullie vader heeft meegenomen al lijkt het me sterk dat ze overdag toeslaat." 'Jij denkt nu alleen maar aan mijn boek... Terwijl mijn vader net is verdwenen...' Ik was verdrietig, snapt ze niet dat ik dat lastig vind?

[ bericht aangepast op 14 aug 2016 - 9:22 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Ik hoorde Isa iets zeggen over de Murder Claw wat ze me heeft uitgelegd, maar door de situatie ben ik het helemaal vergeten. Hetzelfde geldt voor de tekst op de muur die ik drie minuten geleden wel wist, maar door de situatie helemaal vergeten ben. Als zowel Isa als Mackenzie vraagt wat er op de muur staat, antwoord ik. "Volgens mij iets over dat wij de volgende zijn," zeg ik " ik weet het niet helemaal meer,". Ik gaf Mackenzie een knuffel, ik wist dat zij het waarschijnlijk moeilijker heeft dan ik. "Het lijkt mij een beetje raar als een schurk in de middag iemand ontvoert, dat is veel te duidelijk," zeg ik "ik heb dus mijn twijfels over of het Murder Claw was of niet,". Mackenzie zegt iets over dat Isa het over een boek heeft terwijl haar vader vermist is. "Over welk boek heb je het dan?" vraag ik nietsvermoedend "sorry, ik lig vaak onder een steen met dat soort situaties,".

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit||

"Volgens mij iets over dat wij de volgende zijn," zeg mijn oudere zus, " ik weet het niet helemaal meer". Gelukkig had ik mijn zus die me steunde. "Het lijkt mij een beetje raar als een schurk in de middag iemand ontvoert, dat is veel te duidelijk," zeg ze later. "ik heb dus mijn twijfels over of het Murder Claw was of niet,". Ik knik, 'Isa denkt dat het Ivy is. En heeft me daarna weggesleurd voordat ik het kon vragen!' Ik rolde met mijn ogen zodat ze eindigde bij Isa. "Over welk boek heb je het dan?" vraagt Tuuli nietsvermoedend "sorry, ik lig vaak onder een steen met dat soort situaties,". Ik glimlach. 'Het grote zakdoek-toekomst-boek.

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Als Mackenzie zegt dat ze denkt dat Ivy het heeft gedaan, trek ik mijn wenkbrauw op. "Wie is Ivy?" zeg ik "Ik heb nog nooit van haar gehoord. Trouwens ze heeft een lelijke naam,". Dat laatste mompel ik zachtjes zodat niemand dat hoort. Als ik verward ben, ben ik ook stukken gemener, zoals je kan blijken uit mijn opmerking. Over mijn vraag over dat boek, antwoord Mackenzie dat het een grote zakdoek-toekomst boek is, waardoor ik raar opkijk aangezien de naam zeer merkwaardig is en me niet veel helpt. "Wat voor boek is dat dan?" vraag ik nieuwsgierig aan mijn zusje "En waarom heeft dat boek zo aparte naam. Zelfs ik zou mijn boek nooit zo noemen,".

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit||

Ik rol met mijn ogen en pak het zakdoekje. 'Dit is een zakdoekje.' Daarna sla ik hem naar beneden. 'Nu is het zakdoekje een grootboek.' Ten slotte doe ik het boek open en laat haar de tekst zien. 'En dit is de geschreven toekomst.' Ik glimlach, Mackenzie opent het boek en liet haar de tekst zien, 'en dit is de geschreven toekomst.' Daarna klapt ze het boek dicht en veranderd hem weer in een zakdoekje. 'Dat is ook wat ik wou gaan doen?'

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.