• Goodbye home; hello Storybrooke!

    Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer.
    Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is.
    Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom?
    Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken.
    Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.


    'Who did this to us?'


    Wat kan je spelen?
    We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

    Regels:

    X. De normale Quizlet regels, uiteraard.
    X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht.
    X. Bespreek relaties.


    Lijstje:

    Naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Hobby's:
    Magie:
    Wapens:
    Verleden:
    Relaties:


    There is magic here...



    So...

    [ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]


    Never grow up, it's a trap.

    Emily ''Rebel'' Jamy Gold

    ’’New Year, New Live.''


    Kleding||Haar
    'Ik kom zo, eerst nog wat vriendinnen maken...' Ineens zag ik Mackenzie staan, ik gilde het uit en vloog haar om de hals. 'O may god, Mackenzie, ik heb een vriendje denk ik...'


    I rotten to the core, who could i ask for more?

    Mackenzie Adelaide Hatter/Jefferson


    •Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •



    ''We Are All Mad Here.''
    ||Oufit||

    Ik wou het Isa en Tuuli net vertellen, toen Tuuli wegging. Ik wou het Isa net vertellen, toen ik gegil hoorde. 'Dat kan alleen maar zijn van...' Ik gilde mee, 'Rebel!' Ik draaide me om en gaf haar een knuffel. 'O may god, Mackenzie, ik heb een vriendje denk ik...' Ik glimlachte, 'heb je hem gezoend... dan ja. Heeft hij geweigerd... Nee.' Ik wendde me tot Isa en glimlachte. 'Dit is mijn vrienden Rebel. Zei komt uit het Entchanted Forest.'

    [ bericht aangepast op 12 aug 2016 - 18:49 ]


    Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

    Emily ''Rebel'' Jamy Gold

    ’’New Year, New Live.''


    Kleding||Haar
    Ik begon in lachen uit te barsten, 'ja, aangenaam. Rebel.' Ik stak mijn hand naar haar uit en glimlachte. 'en hoe heet jij?'


    I rotten to the core, who could i ask for more?

    Isa Wendy Pan
    Soundtrack / / Daughter of Peter Pan & Emma Swan / / Faceclaim: Sasha Pieterse / / Outfit

    We are young, we are gold
    Trying things we didn't know
    Looking at the sky, see it come alive
    All our fears became our hopes


    Het meisje stelde zich voor en ik gaf haar een glimlach waarom kwam ze net dit moment verpesten ik wou een verklaring voor dit vreemde gedoe. Ik dacht aan de lessen die ik van moeder had gehad in vrienden blijven regel nummer 2 -de op een na belangrijkste regel- doe altijd aardig tegen iedereen ook als je er helemaal geen zin en hebt. Snauw ze pas af als ze dat ook bij jou doen. Ik keek het meisje aan.
    "Isa is de naam, zo dus is het een knappe jongen" ik gaf haar een knipoog en wachtte tot het gesprek tussen de twee werd hervat. Ik zou me ondertussen wel vermaken met Moon, Fire en Shy. Ik vroeg me af hoe mijn vader zou reageren als ik nog een dier zou willen. Ik had al vele huisdieren en ze konden allemaal niet ouder worden daar had ik voor gezorgd. Ik zou ze niet kwijt willen en dit was de manier. Ik zou alleen nog graag een zeedier willen. Het liefst een zeedraak of een dolfijn of een walvis. Ik begon officieel een hekel te krijgen aan kiezen. Ik dacht er later wel weer overna en vestigde mijn aandacht weer op het gesprek, ik moest vrienden maken zou ik me hier niet willen vervelen. Toch kwam het meisje me vaag bekend voor en ik heb werkelijk waar geen idee waarom, haar gedrag liet me denken aan het koekjesmeisje die vanmiddag langs was gekomen, ik zou er wel weer naast zitten.
    "En heb jij broers of zussen?" Ik had altijd al een broertje gewild of een halfbroertje maar in ieder geval een broertje meisje kunnen af en toe zo truttig doen.

    [ bericht aangepast op 12 aug 2016 - 19:22 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Mackenzie Adelaide Hatter/Jefferson


    •Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •



    ''We Are All Mad Here.''
    ||Oufit||

    'Rebel, je kwam eigenlijk ongelegen.' Ik richtte me weer op Isa. Ik pakte mijn rode zakdoekje en poetste mijn Medaillon. Daarna sloeg ik het zakdoekje naar beneden wat een oud boek vormde. 'Isa, dit is het boek der toekomst. Het voorspelt de toekomst, soms moet ik dingen aanpassen en soms kan ik het niet aanpassen...' Ik slik even en dan krijg ik een teken van het boek. Het boek schrijft weer zinnen. Het werd een enorme ramp, alleen ging fout. Niemand kon het uit gummen, niemand kon het herschrijven. Alles zou misgaan door de naam die je schreef... Ik schrok me dood... 'Wat...'


    Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.



    Tuuli Egeté Jefferson
    Kleding


    Ik haal diep adem. Als ik deze stemmen niet snel kan stoppen, ga ik een paniekaanval krijgen. Dat zou erg slecht zijn, want de laatste keer toen ik zo aanval had kwam ik bijna in het ziekenhuis terecht.
    "Stop," gil ik tegen de stemmen "Stop, alsjeblieft,". Het laatste gedeelte klonk als een smeek maar, de stemmen blijven waardoor ik mijn hoofd tussen mijn benen doe.
    "Diep ademhalen," zeg ik koeltjes tegen mezelf "Je kan dit,". Ik probeerde het ademhalen zo te doen in de hoop dat die stemmen verdwijnen. Ik loop naar een bankje in een lege straat en daar sluit ik mijn ogen terwijl ik mijn ademhaling onder controle probeer te houden. Hopelijk heb ik het gauw onder controle. Ik sta voor schut.


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

    Isa Wendy Pan
    Soundtrack / / Daughter of Peter Pan & Emma Swan / / Faceclaim: Sasha Pieterse / / Outfit

    We are young, we are gold
    Trying things we didn't know
    Looking at the sky, see it come alive
    All our fears became our hopes


    Oewhh een toekomst boek dit begon echt leuk te worden. Ik keek het meisje aan en las ook de tekst die op het boek stond. Ik hoorde Mackenzie ook wat mompelen, ik stond voorla verbaast te kijken. Ik snapte niet helemaal wat het boek met die test bedoeld ik wist alleen dat iemand een ramp ging veroorzaken en dat Mackenzie het antwoord wist.
    "Wiens naam schreef je net" ik keek haar met grote ogen aan. Ik vond het boek een uitdaging en tegelijkertijd het engste voorwerp dat ik ooit had gezien. De toekomst was naar mijn idee altijd onvoorspelbaar geweest doordat hij altijd veranderde. Ik zat er blijkbaar heel erg naast en nu ik de kans kreeg om het te begrijpen zou ik die met beide handen aangrijpen.
    "Mackenzie we moeten diegene stoppen" maar zolang ik niet wist welke naam het was konden we diegene niet stoppen. Wat als het mijn naam was geweest, dat kon niet ik kon amperagie gebruiken en vloek of net wat het was zou veel te moeilijk zijn. Ik was nog een leerling lang niet goed genoeg om een heel dorp ten gronde te brengen, toch twijfelde ik want wat als...
    Welke naam was het geweest?


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Mackenzie Adelaide Hatter/Jefferson


    •Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •



    ''We Are All Mad Here.''
    ||Oufit||

    'Ik schreef geen naam, ik schreef niks...' Ik bekijk het boek nog eens en lees de tekst drie keer opnieuw. 'Ik moet iemand invullen, verder schrijven. Of het boek doet het zelf. En dan gebeuren er ergere dingen.' Ik werd er best wel bang van. Kan ik al aan een nieuw hoofdstuk beginnen?


    Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

    Isa Wendy Pan
    Soundtrack / / Daughter of Peter Pan & Emma Swan / / Faceclaim: Sasha Pieterse / / Outfit

    We are young, we are gold
    Trying things we didn't know
    Looking at the sky, see it come alive
    All our fears became our hopes


    Ik zuchtte opgelucht mijn naam die had ze dus niet geschreven. Maar wiens naam zou er te komen te staan.
    "Invullen, volgende hoofdstuk of het boek schrijft zelf verder" ik mompelde het in mezelf, welke keuze zou ik maken. Ik zou naar het volgende hoofdstuk gaan ik knikte bevestigend.
    "Wat ga je kiezen" ik keek haar aan.
    "En wat wou je net vertellen" ik vroeg het gewoon maar verlaagde mijn stem bij het volgende "over de lijn."
    Met nieuwe nieuwsgierigheid keek ik haar aan, ik wou de naam weten. Maar ik wou ook weten wat dat met die grens was.
    Mijn blik gleed over de bossen die zich boven de huisjes uit torende. Daar ergens was mijn vader in ons nieuwe vreemde huisje. Misschien zouden ik en Mackenzie beter een rustiger plekje op kunnen zoeken. Hoe zou ik dat met mijn magie kunnen doen, Mackenzie kon zoch teleporten maar ik niet. Toen schoot het perfecte idee me te binnen. Het dodenrijk ik was er al vaak geweest Mackenzie nooit. Ik hoopte maar dat ze er niet van schrok de donkere kleuren daar zouden niet echt passen bij de kleurrijke Mackenzie. Toch deed ik het, we moesten ergens heen. Ik pakte haar bij haar arm en sloot mijn ogen. Toen ik ze weer opende stonden we in het dodenrijk. Ik haalde mijn schouders op naar Mackenzie.
    "Iets meer privacy" zei ik en wierp haar een glimlach toe. Het mooie was niemand kon uit het dodenrijk komen zonder mijn toestemming, ook konden mensen er geen magie gebruiken zonder mijn toestemming, natuurlijk had ik er wel voor gezorgd dat Mackenzie dit nog wel kon.

    [ bericht aangepast op 12 aug 2016 - 22:34 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Mackenzie Adelaide Hatter/Jefferson


    •Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •



    ''We Are All Mad Here.''
    ||Oufit||

    "Wat ga je kiezen" Ze keek me aan, het boek deed vreemd. Misschien gebeurde het als ik de verkeerde naam invulde... En wat zou er gebeuren als ik het verkeerde invulde. Het volgende hoofdstuk kon niet gekozen worden, dat was bij mijn geboorte door gestreept. Ik kon alleen maar invullen, of liet het boek het vreselijke eind maken."En wat wou je net vertellen... over de lijn." Ik pakte mijn medaillon. 'Dit komt van een vrouwtje, het geeft me mijn krachten, maar kan ook meerdere dingen. Ik heb het niet echt uitgezocht wat het kan, maar het kan dus dingen verbreken. Het beschermt je eigenlijk.' Ik keek weer naar het boek en sloot het. Ik liet hem naar beneden hangen waardoor het weer een rood zakdoekje werd. 'Ik weet het allemaal niet meer...'


    Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

    Isa Wendy Pan
    Soundtrack / / Daughter of Peter Pan & Emma Swan / / Faceclaim: Sasha Pieterse / / Outfit

    We are young, we are gold
    Trying things we didn't know
    Looking at the sky, see it come alive
    All our fears became our hopes


    We kijken morgen wel verder, ik leg mijn hand op haar schouder en breng ons weer naar de gewone wereld.
    "Hoe kan ik dan ook over de lijn" ik werp haar een vragende blik toe. Ik wou graag weten hoe ik over die lijn kwam, had ik ook zo'n magisch voorwerp of was ik gezegend geweest. Het zou verklaren waarom Tuuli er ook over kon want die had ik alle tijd vast gehouden. Stiekem hoopte ik gezegend te zijn dan kon ik vaker weg uit deze rot stad. Toch wachtte ik op het antwoord van Mackenzie misschien wist zij wel beter. Ik keek naar mezelf maar zag niks anders dan normaal. Ik trok mijn mouwen omhoog misschien onder mijn trui. Zodra ik mijn hand over mijn arm had gehaald begon er inderdaad iets te onstaan een zwarte vlek die over mijn huid kroop en langzaam een woord vormde, wat had dit te betekenen. Snel sloeg ik Mackenzie op haar arm dit moest ze zien. Het was nog niet duidelijk welk woord of welke zin het zou gaan worden maar het zou een deel van mijn onderarm versieren met zijn letters. Ik durfde niet te kijken, wat zou het worden. En vreselijke gedachte schoot me te binnen wat als het boek van Mackenzie verder schreef op mijn arm, toch was dat voor mij te mooi om waar te kunnen zijn ik wierp mijn blik weg. Mackenzie moest me maar vertellen wat er kwam te staan.

    [ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 10:10 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Mackenzie Adelaide Hatter/Jefferson


    •Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •



    ''We Are All Mad Here.''
    ||Oufit||

    De letters vormden een woord die ik zo niet kon ontcijferen, dus pakte ik het zakdoekje en sloeg hem tot een boek. 'De letters betekenen...' Ik bekeek het eens goed en was licht geschrokken. 'You Are Chosen By The Murder Claw...' Ik wist niet wie The Murder Claw was, maar het klonk niet al te best. 'We moeten uitzoeken wie The Murder Claw is.' Ik keek naar Rebel. 'Kan je vliegen boven Storybooke of je vreemde mensen ziet?' Daarna keek ik naar Isa, 'Ik moet een test uitvoeren.'


    Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

    Isa Wendy Pan
    Soundtrack / / Daughter of Peter Pan & Emma Swan / / Faceclaim: Sasha Pieterse / / Outfit

    We are young, we are gold
    Trying things we didn't know
    Looking at the sky, see it come alive
    All our fears became our hopes


    The murder claw ik had er ooit eerder van gehoord maar geen idee waar en geen idee wat. Rebel zou nooit kunnen vliegen ze was geen dochter van Pan en had ook geen pixie dust dus ik was benieuwd hoe.
    "Het enige wat je hoeft te doen is geloven" ik pakte haar hand vast sprinkelde wat pixie dust over haar heen en daarna ook over mezelf. Ik zette een paar stappen en daar vlogen we alweer -de tweede keer al vandaag- ik liet haar los en landde weer op de grond.
    "Wat voor een proef" ik keek haar met mijn grote groenblauwe ogen aan. Ik vond dit allemaal heel erg vreemd worden. En nu had ik ook nog steeds geen uitleg over die lijn gekregen. Het werd me allemaal teveel voor een dag. Ik dacht terug aan het boek dat had nu meer potentie.
    "Laat die proef maar zitten, we moeten ons focussen op dat boek en de lijn dit komt wel goed" ik liet haar mijn arm zien. Misschien vond Rebel diegene die me dit had aangedaan wel. Veel vertrouwen had ik er niet in maar het kon altijd.

    [ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 12:40 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."



    Tuuli Egeté Jefferson
    Kleding


    Na tien minuten is zijn de stemmen gestopt en kan ik dus opgehaald ademhalen. Ik sta op van het bankje en ik loop richting mijn huis om me om te kleden aangezien ik deze kleren nu een stuk minder vind. Ik loop dus naar huis en het verbaasd me totaal niet dat mijn vader bezig is met het maken van hoeden. We begroeten elkaar en daarna loop ik door om me om te kleden. Ik doe een topje aan gecombineerd met een spijkerbroekje, blouse en witte gympen. Omdat de zon opkomt pak ik ook een zonnebril en mijn haar doe ik in een rommelige knot. Daarna loop ik naar beneden om weer het huis te verlaten.
    "Wees op tijd thuis," hoor ik mijn vader zeggen waarop ik antwoord dat dat goed zal komen. Gauw sluit ik de deur en loop ik naar een smoothiebar, waar ik een kokos-ananas smoothie haal, die ik op een bankje aan de hoofdstraat opdrink. Heerlijk om eventjes geen zorgen te hebben.


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

    Quinn Rayna Mills
    / Daughter of Regina Mills / / / Outfit



    Ik had vijftien minuten zitten te wachten op Hendrik. Van een afstand had ik naar de twee tortelduifjes gekeken en Hendrik zo af en toe stiekem uitgelachen. Ach uitlachen? Hij deed toch iets wat vele jongens niet zouden durven. Ik laat mijn blik van Hendrik en Rebel even afglijden en bestudeer weer de mensen die voorbij lopen. Eén van deze mensen heeft dus deze vloek opgeroepen, maar wie? Of was het toch misschien moeder geweest? 'Ik heb een bijna vriendinnetje. Is het vreemd als ik haar verkering vroeg, nu al?' ik schrik op van mijn gedachtes. Hendrik stond alweer voor mij en hij was kletsnat. "Euh..." stamel ik. Natuurlijk is dat vreemd, maar ik zeg het hem niet. Waarom zou ik nu zijn geluk verpesten. Hij is een Mills en bij familie zou ik het nooit doen. Nouja bijna nooit. Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht. Wat was die jongen van plan? 'geef me is een knuffel...' Meteen uit reacties spring ik op en loop ik wat naar achteren. "Ow hell no!" zeg ik met een lachend gezicht. "Als jij dat waagt jongeman..."
    Gelukkig wordt ik gered door het meisje Rebel. Ze tikt Hendrik op zijn schouder en nu heeft hij geen aandacht voor mij om me een knuffel te geven. De manier van redding was wel weer apart. Ze kende elkaar 15 minuten en ze waren al aan het zoenen. Meende ze dit nou? 'Ik hou van je...'
    'Ik hou ook van jou...' zijn de woorden van Hendrik en hij pakt haar hand en spreekt een spreuk uit. Met open mond van verbazing laat ik mijzelf weer op het muurtje zakken.

    [ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 12:31 ]


    Do I look like Mother Teresa?