OUAT|| A New Curse|| Speeltopic|| - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

’’New Year, New Live.''

Kleding||Haar

Ik grinnik, 'dat had niet gehoeven, maar dank je.' Ik ren en begin dan te vliegen. Het was best dom, want nu kon ik door haar altijd vliegen. Ik keek om me heen en zag niets vreemds meer. Behalve een paar personen, maar die doen altijd vreemd. Ik vloog terug naar de anderen en zuchtte, 'niks.'

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit||

'Wat?'Ik had niet echt geluisterd, ik was te druk met iets te zoeken over The Murder Claw. Ik ben best veel te weten gekomen. 'The Murder Claw is een persoon die elke nacht veranderd in een monster en in de ochtend een normaal mens is. The Murder Claw kan ook veranderen bij de smaak van bloed of het zien van bloed. Voor de rest is hij onsterfelijk en bezit hij nog wat krachten.'

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik slikte even die Murder Claw klonk niet als een gezellig iemand. Ik keek naar mijn arm, haar naam stond er nu als een tattoo op mijn arm, een kleine tekst met veel betekenis. "En wat betekent dit dan?" ik wees naar mijn arm. De naam die erop stond, ik verwacht dat ze die er niet voor de sier op had gezet. "We moeten helemaal niet hiermee bezig zijn we moeten kijken wat dat boek zei, met mij komt het allemaal wel goed. Die Murder Claw klinkt als een aardig iemand" ik probeerde haar ervan te overtuigen dat ik echt niet bang was. Toch klonken er trillingen door mijn stem. Het komt allemaal goed sprak ik mezelf telkens maar weer toe. Langzaam begon ik in mijn eigen woorden te geloven, ik was onsterfelijk, wat kon er nu werkelijk gebeuren. Ik was klaar voor die Murder Claw, misschien was ik dan wel haar doelwit, ze zou deze strijd niet zomaar winnen. Onsterfelijk tegen onsterfelijk, dat klonk wel eerlijk op zich. Ik pakte Mackenzie haar arm vast, en tikte op het boek om duidelijk te maken dat ik verder wou met de tekst die erin was komen staan. "Vul the Murder Claw anders is in" ik vond het een logische keuze omdat die naam zonet ook op mijn arm was verschenen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Ik gilde, zo hard ik kon. Dat was het enige wat ik na praten kon. Het water was ijskoud en ik was misselijk. Dit zou mijn dood worden, ik wist het. Ik zwom zo hard ik kan naar de kant en gilde nog een keer... Ik kon niet roepen, ik had geen kracht daarvoor. Ik zwom zo hard ik kan en dompelde door de volgende golf onder. Ik kon niet zo snel boven komen en spuugde een hele hap water uit. Ik begon te huilen en wist dat ik echt nu uit het water moest. Ik gilde nog een keer, maar dompelde weer onder. Ik wist het, dit word mijn dood... Alsjeblieft... Hoor mijn gillen... Schiet me te hulp... Ik zwom opnieuw open en gilde zo hard ik kon... Dat werd ook mijn laatste, want er kwam een nieuwe golf aan en ik dompelde voor de zoveelste keer onder water... En kon mezelf niet boven houden, dan maar verdrinken...

[ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 13:09 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Catherine "Dawn" Iveline Jones• Pirate

Ik werd wakker. Mijn voorhoofd voelde koud en in mijn mond proefde ik rum. Waarschijnlijk van Ariël gekregen. Moeizaam ging ik zitten. Bijna tattoo branden alleen nog een beetje. Mijn ogen dwaalden af naar de zee. Waarom zou Fire me proberen te roepen?
Dat doet hij altijd met een rede. Opeens zag ik het, en hoorde het. Er was iemand in nood! Het meisje dat in water lag gilde. Ik wist precies hoe het voeld, aangezien ik een keer bijna verdronken ben. Ik fluit op mijn vingers; Fire herkent dat wel. Ik duik sierlijk in het koude water. Als ik het water raak, gaat er een schok door me heen.
De golven zijn woest en het kost me moeite mijn hoofd boven water te houden, ik fluit nog een keer op mijn vingers, waar blijft Fire nou? Ik kijk zoekend om me heen. Dan zie ik hem. Hij is blij om me te zien en zwemt op me af. Ik ga op zijn rug zitten. Fire zwemt krachtige slagen door het water. 'Hou vol!' schreeuw ik naar heg meisje. Ze dompelde onder water en tot mijn schrik kwam ze niet meer boven. Ik pakte haar vast en hees haar op Fire. We zwemmen naar de kant, en trek het meisje van Fire af. Ze legt nu ook op de steiger naast mij. Angstig schud ik haar door elkaar.
'Laat het goed komen,' mompel ik. 'Alsjeblieft.'

[ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 13:58 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Hey,
Het is echt superleuk dat jullie zo snel/vaak reageren, alleen soms kunnen mensen het even niet volgen. Dus misschien dat je per post minimaal 100 woorden schrijft? Of heeft iemand misschien een beter aantal woorden?

---

Never grow up, it's a trap.

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Ik gil nog een keer wanneer er een meisje dichtbij komt. Even later zit ik duizelig achter op en word ik gehesen op de steiger. Ik begin over te geven in het water en snik grote halen. Ik kon een dank je wel zeggen, het lag aan mijn keel. Hij zat half vol met zeewater en ik had geen stembanden meer. Mijn keel was gezwollen door... Waar lag het aan? Ik wou schelden, maar er kwam alleen een onheilspellende piep uit. Oja, dat was er. Als ik mijn mond open deed en wou praten kwam er een haviken gil uit. Het lag niet aan mij, maar aan al... Waarom weet ik het nou niet? Ik begon te huilen en spuugde de volgende laag water uit. Ik kon niks zeggen, dus deed ik het ook niet. Ik had het ijskoud en was net zo wit als sneeuwwitje haar sneeuw. Ik had kippenvel over heel mijn lichaam en ik rilde en klappertandde. Mijn jurk was gescheurd en boot me geen warmte en het ijskoude water maakte het ook niet goed. Ik had het ijskoud en wist dat als ik nu niets warms kreeg, ik toch dood zou vriezen.

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

WiseHeart schreef:
Hey,
Het is echt superleuk dat jullie zo snel/vaak reageren, alleen soms kunnen mensen het even niet volgen. Dus misschien dat je per post minimaal 100 woorden schrijft? Of heeft iemand misschien een beter aantal woorden?

Ik heb nu 200 woorden, ik denk ja gewoon 100...

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

"Horen jullie die gil ook" ik sloeg mijn handen over mijn oren maar dat hielp niet echt. Ik wou echt niet gaan lopen maar mijn benen liepen als vanzelf naar de kade toe. Daar lag een meisje helemaal nat zonder te ademen. Er zat een ander meisje naast, ze had haar waarschijnlijk uit het water gehaald, gelukkig was het gegil al gestopt. "Wat is er gebeurd?" nonchalant schoof ik mijn trui over de naam die net op mijn arm was getattooeerd. Niemand mocht weten wat mij zonet was over komen. Ik bukte en kwam naast het ander meisje zitten. "Ik ben Isa" stelde ik mezelf voor en ik keek weer naar het meisje. Op dat moment begon het meisje te overgeven en kwam weer terug op aarde. Alles was goed maar wat deed ik hier?

[ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 13:40 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

WiseHeart schreef:
Hey,
Het is echt superleuk dat jullie zo snel/vaak reageren, alleen soms kunnen mensen het even niet volgen. Dus misschien dat je per post minimaal 100 woorden schrijft? Of heeft iemand misschien een beter aantal woorden?

Ik zal het proberen maar meestal zit ik er wel overheen

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Catherine "Dawn" Iveline Jones • Pirate

Ik kop het meisje op haar rug als er water uit haar mond komt. Opeens liep er een ander meisje naar ons toe.'Wat is er gebeurd?' vroeg ze. Om de een of andere rede viel me op dat ze haar arm erg bedekt hield. Ik frons; waardoor zou dat komen?
Ik gebaarde naar het water en naar het meisje, om duidelijk e maken dat ik haar uit het water had gehaald. Ondertussen zag ik dat het meisje dat ik uit het water gehaald het ijskoud had. Ik trok mijn trui met anker uit en gaf het aan haar. 'Ik ben Isa,' zegt heg andere meisje. Ik glimlach. 'Hey,' zeg ik. 'Je kan me Dawn noemen.'

[ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 13:57 ]

---

Never grow up, it's a trap.

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Er kwam een meisje bij me zitten, die zich als Isa voorstelde. Ik kreeg een trui van het andere meisje, die zich als Dawn voorstelde. Ik keek haar dankbaar aan, maar ik had het nog steeds niet echt warm. Ik wist niet hoe ik mijn naam moest zeggen dus draaide ik me om en en schreef ik het hout Ivy, het was trillerig geschreven. Maar het werkte! Ik kon gewoon schrijven! Dank je dat je me gered hebt. Dit word dus mijn manier van praten, opschrijven. Ik deed mijn armen over elkaar en ging in de kleermakerszit zitten. In mijn nek prikte wat... Ik legde mijn hand in mijn nek... Het brandde nog erger, ik keek naar mijn hand waar blauw vloeistof op zat.... Wat is dat?

[ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 13:53 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Het ene meisje stelde zich voor als Dawn, ik wierp haar een glimlach toe toen ik zag dat ze haar trui aan het meisje gaf. Ik kon mijn trui niet uit doen dan zouden ze de tekst zien. Het andere meisje schreef haar naam in het zand, Ivy, dankjewel dat je me gered hebt. Dat laatste was niet voor mij bedoelt maar voor Dawn. Ik keek het meisje onderzoekend aan, waarom praatte ze niet. Ik keek in haar ogen, geen greintje van herkenning en toch werd ik gevangen door die ogen. Ik kreeg hele erg hoofdpijn waardoor ik even wankelde op mijn benen. Ik zag Ivy haar hand naar achteren brengen en ergens van schrikken, ik probeerde het nog snel te zien, iets blauws, meer had ik niet gezien. "Wat is dat?' vroeg ik haar.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
'Pardon?' De vrouw kijkt me even verbaast aan terwijl ik haar droog terug kijk. Wat? Ik heb gewoon geen manieren! Als ik mezelf heb voorgesteld kijk ik de vrouw aan, wachtend op haar voorstelrondje 'Elsa, Queen of Arendelle,' Ik kijk haar even onderzoekend aan, ja, een echte Queen hoor... Daarom vind ze het raar dat ik niet erg netjes ben. Ofja, ik ben toch netjes? Ik had net zo goed heel anders kunnen reageren. 'Ze red het vast wel,' Ze knikte naar Dawn 'Ik moet verder, tot ziens,' met die woorden liep ze weg, ik keek haar verbaast na, eventjes, daarna boeide het me niet meer. Laat ze me nou serieus alleen met zo'n landmens!? Over manieren gesproken! Ik help haar en ze loopt weg!
Bijna meteen daarna gaan de ogen open van Dawn, ik kijk haar luchtig aan maar ook zij staat op en loopt me voorbij alsof er niets gebeurt is, sorry? Ik heb je wel even geholpen hoor! Man volgens mij hebben deze landrotten nog minder manieren dan Piraten! Serieus! Ik draai me geiriteerd om en loop langs een natte jongen die een droog meisje een knuffel wil geven. Als ik bijna de jongen tegen het meisje aan wil duwen komt er iemand die het weer verstoord. Best dan niet! Ik zie dat het meisje, wat extreem zwart haar heeft en best bleek is, terug gaat zitten op het muurtje. Ik kijk haar onderzoekend aan waardoor ik bijna tegen een paal aan knal, nog 1 centimeter verder gelopen en ik had mijn hoofd gestoten! Onhandig loop ik eromheen en knik even naar het meisje, hopelijk was het niet te schamend voor mij. Meteen ging mijn blik verder de straat op, ik hoef niet nog een keer zo'n ongeluk met een paal!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Een man liep mijn cel in, met zijn gezicht bedekt. Hij glimlachte en duwde me tegen de muur, waarna hij me begon te zoenen. 'Lieverd...' Hij draaide me om en duwde me met mijn gezicht tegen de muur aan. Hij trok mijn kleren uit en trok me aan mijn haar mijn cel uit. Ik was half bloot en werd rood. 'Laat me los!' Gilde ik, maar het kon niet. Er werd een blauwe vloeistof in mijn nek gespoten waardoor ik langzaam duizelig werd. 'Ze is knock out voor een uurtje, voor de rest heb ik denk ik haar stembanden geraakt. Nu is ze een halve havik.' De man gaf geld en dat was het laatste wat ik zag voordat ik wegviel... Ik schrok me rot en gaf weer over, de blauwe vloeistof was verdwenen en mijn hoofd deed pijn. Ik wendde mijn ogen af... Ik stond op en moest meteen weer leunen tegen een boom. Ik wilde hier niet zijn, ik was ziek en ik voelde me dood. Ik kon ze niks zeggen, dan zou het een havik worden. Ik was mijn verleden vergeten door mijn half-dood-heid of het water ongeval. Ik ging weer zitten en begon te huilen, hormonen of zo?

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.