OUAT|| A New Curse|| Speeltopic|| - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Als Mackenzie antwoord dat ze dat boek al heeft sinds ik stemmen in mijn hoofd heb. Ik kijk haar aan met een blik waarmee ik bedoel dat dat een geheim was. Opeens botste een man tegen mij op met zijn smerige kaas. "Kijk uit je doppen," mompel ik terwijl ik hem niet aankijk. "Ivy kan niet degene van de stemmen in mijn hoofd zijn," zeg ik tegen Isa "Het zijn altijd gesprekken tussen mensen en die gesprekken lopen rampzalig af,". Ik voelde een kneepje in mijn hand door Isa die zegt dat we mij en Mackenzie's vader zullen vinden. Opeens hoor ik weer stemmen in mijn hoofd, waaronder die van mijn vader. "Je hebt iets wat ik wil" hoor ik een vrouw zeggen "Het toekomstboek, maar aangezien ik dat niet krijg zal je lijden,". Ik hoor daarna een gil die overduidelijk van mijn vader is. Ik begin te rillen en mijn huid wordt bleker van angst. Ze zoeken Mackenzie's boek.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Tuuli verstijfde van angst en trok bleek weg waarna ze ook nog begon te trillen. "Nou zo eng is Ivy ook weer niet hoor" ik merkte dat ik meisje nog steeds bij de hand vast had en gef er een snel kneepje in toen ik hem losliet. Ik probeerde een luchtig grapje te maken maar Tuuli keek nog altijd bang. "Tuuli wat is er aan de hand? Je kijkt zo... Zo wit." ik keek haar onderzoekend aan maar kon niks ontdekken. Ik begon om me heen te kijken waar kon ze zo van geschrokken zijn. Behalve de kaasman die het hoekje om struikelde zag ik niemand. Ik keek haar angstig aan, er moest iets met die stemmen zijn want buitenom haar zag ik niks.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Omdat ik verstijfd ben met verschrikking vanwege de gebeurtenis in mijn hoofd, hoor ik Isa iets zeggen over dat Ivy niet zo eng is. "Ik heb niks tegen Ivy," zeg ik duidelijk zodat ik Ivy niet beledig. Vervolgens vraagt Isa wat er aan de hand is. "De stemmen," zeg ik zachtjes "Ik hoorde mijn vader en een vrouw,". Ik haal een diepe teug adem. "Ze martelen mijn vader omdat diegene iets in bezit wilt hebben wat zijn familie heeft" zeg ik "ik hoorde mijn vader gillen uit pure pijn en angst. Iets wat ik nooit heb gehoord,". Het was verschrikkelijk. "Hetgene wat ze wou heeft Mackenzie,".

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit||

'Wat heb ik nou weer gedaan... oo... het zakdoek - toekomst - boek... Ik open het boek en sla een bladzijde om. Mackenzie wist dat het om haar vader ging, en dat ze het kwijt zou raken... ze zou er alles aandoen om het te behouden. ten koste van... Ugg. Ik moest een naam invullen, wie zou het mik punt zijn. Ik bedacht me ineens iets, je kan er niet niemand in schrijven , maar wel iemand... ''Boek, wat gebeurd er als ik er iemand inzet.'' Het boek begon meteen te schrijven. Mackenzie schreef iemand erin, wat best dom was. Ik klapte mezelf dicht en viel als een zakdoek op de grond. Wanneer Mackenzie me weer naar beneden slaat klap ik niet uit, de huizen storten in en alles valt neer. Ik zelf vlieg weg in de handen van The Murder Claw. Samen lopen we weg naar het volgende onrust dorp... Ik schrik me rot en kijk 1 bladzijde terug. 'Het boek heeft zelf gekozen, met Ivy als mikpunt...'

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

---

•Sun Of The Evil Queen • 18 Jaar •

''This Is How Whe Dance.'' ||Oufit||

Voordat ik naar Rebel ga, pluk ik nog een rode roos die ik langs mijn weg tegen kom, ik doe voorzichtig de doorns eraf. Ik kijk om me heen en teleporteer me met een spreuk naast haar. 'Verrassing hier is een gast die Hendrik Queen heet.' Ik glimlach en omhels haar. Voorzichtig doe ik de roos in haar haar en glimlach. 'Voor jou, hij staat je mooi.' Ik kijk dan om me heen. 'Waar zijn we eigenlijk?'

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Mackenzie realiseert al snel dat het haar rare boek is die diegene in bezitting wilt hebben. "Ja," zeg ik "Dat boek is hetgene wat ze wilt. Anders gaat het ten koste van papa, en ik heb liever mijn vader dan een boek,". Ik kijk Mackenzie aan in de hoop dat ze realiseert dat dit belangrijk is. "Ik hoorde hoe ze hem martelde," zeg ik zachtjes "dat kan veel erger worden, ik wil geen weeskind worden,". Ik ga op de grond zitten vanwege duizeligheid. Deze situatie wordt me echt te veel. Waren we maar thuis, in Wonderland waar alles nog normaal was. Waar ik raar was maar wel veilig. Ik voel me echt rot.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

'Hoi' begroet het meisje met het zwarte haar mij. Ik keek haar even aan 'Sorry nog dat ik je voor Regina aanzag. Ik hoopte dat zij zou weten wat er aan de hand was of in ieder geval kon helpen. Jullie weten zeker niet waar ze is?' vragend keek ik beide meiden aan. "Elsa..." begint Ariël,haar ogen boren in die van mij, "Leuk je weer te zien.." ze zegt het op een toon die mij niet bevalt, "Je kan nu nog blijven, er is nog niemand flauwgevallen, maar als Quinn flauwvalt moet je wel snel weglopen hoor..." Even staar ik haar emotieloos aan, waar bemoeide ze zich mee? Wel had ik nu eindelijk de naam van het andere meisje, Quinn heette ze dus. 'Ik dacht dat jullie piraten onder elkaar het wel met elkaar konden vinden?' kaatste ik terug. Ik begreep wel dat het beter was om dit meisje te vriend te houden 'Sorry, ik zou het onthouden voor de volgende keer.' glimlachte ik. Ariël kon ik niet zo goed peilen, ze had een aparte manier van communiceren. Ik wist niet zo goed of ik haar moest haten of dat ik haar juist wel mocht. Ik kende haar nog maar net dus ik mocht haar van mijzelf nog niet direct beoordelen.

---

When you believe your dreams come true

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik keek Ivy aan die naast me stond, wil het boek Ivy of wil Ivy het boek? Ik snapte er zelf weinig van waarom legde niemand het even uit, ik stond daar maar met een vragende blik op mijn gezicht. "Wil het boek Ivy of wil Ivy het boek?" ik vroeg het aan Mackenzie ze zou het vast wel weten. Maar als Ivy het boek wou dan had ik haar vertrouwd terwijl dat het domste was wat ik op dat moment kon doen. Ik liet het element wind tevoorschijn komen en liet Ivy weg blazen, ze werd meegenomen door de wind en zou vanzelf ergens belanden. Ik voerde nog vijf woorden met de wind mee. "Ik kom er zo aan" mijn ogen liepen weer vol tranen, waarom. "Leg het me maar snel uit voordat ze terug komt"

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Het meisje wat zich net bij ons toe had gevoegd keek me aan. 'Sorry nog dat ik je voor Regina aanzag. Ik hoopte dat zij zou weten wat er aan de hand was of in ieder geval kon helpen. Jullie weten zeker niet waar ze is?' ze keek Ariël en mij vragend aan. Ik schudde enkel mijn hoofd. Ik wist dat ik moeder had achtergelaten thuis, maar hier had Hendrik me voor gewaarschuwd. Iedereen zou de schuld aan mam geven. "Elsa..." begint Ariël,haar ogen boren in die van het meisje wat dus blijkbaar Elsa heet. "Leuk je weer te zien.." het klinkt niet op een aardige manier. Wat was het verleden tussen deze twee personen? "Je kan nu nog blijven, er is nog niemand flauwgevallen, maar als Quinn flauwvalt moet je wel snel weglopen hoor..." ik kijk de twee meiden verbaast aan en besluit om me hier niet mee te bemoeien. 'Ik dacht dat jullie piraten onder elkaar het wel met elkaar konden vinden?' kaatste het meisje dat Elsa heette terug naar Ariël. Moest ik nu echt niet ingrijpen? 'Sorry, ik zou het onthouden voor de volgende keer.' glimlachte Elsa. Ik merkte dat de ruzie weer wat gesust was, dus besloot het onderwerp weer te veranderen. "Quinn Reyna dus," ook kende ze mijn naam al, het was altijd beleefd om jezelf op een fatsoenlijke manier voor te stellen. "Ik heb zelf ook geen idee wat hier aan de hand is. Ik had gehoopt dat één van jullie het wist, maar blijkbaar weten jullie het ook niet." Even denk ik na of ik moet vragen waarom ze denkt dat mijn moeder hier meer van af weet, maar misschien valt dat ook wel op.

---

Do I look like Mother Teresa?

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit||

Het volgende moment was Ivy weggeblazen en liep ik met het boek in mijn handen de anderen negerend weg. 'Ja... ja... natuurlijk... Goed... Wat dan ook... ' Ik zie in de verte een paar personen. Langzaam loopt Mackenzie Op Quinn, Ariël en Elsa af. Ze sluit haar boek in zijn vermomming en zucht, dit gaan lange tijden worden. Ik sluit mijn ogen en loop op het groepje af met het boek in haar handen. Van te voren bekijk ik even wie wie is en eenmaal bij het groepje aangekomen sluit ik het boek en verander ik het in een zakdoek. 'Dus... hoe is ie?'

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Op het ene moment wordt Ivy de lucht in geschoten en vervolgens zie ik dat Mackenzie mij en Isa negeert en wegloopt naar ik weet niet waar. Zij boeit het waarschijnlijk niet omdat ze dan haar boek kwijt raakt, maar snapt ze dan niet dat als ze dat boek niet aan die vrouw wie ik in dat gesprek hoorde geeft, dan verlies ik mijn vader en ben ik een wees en dat wil ik niet. Toen Isa zei dat ze snel achter Ivy aankomt, realiseer ik me dat ik zo eenzaam mag rotten in mijn verdriet want ik zal denk vaker zulke gesprekken kunnen horen. Ik snap het nog steeds niet dat Mackenzie zo maar weg liep. Ze zag dat ik compleet neergestort ben en ze gaf geen kik. Leuke zus heb ik. Ik kijk Isa aan. "Zo te zien wordt ik een wees," zeg ik zachtjes "Mackenzie gaat denk ik nooit dat boek opgeven,". Ik weet nog hoe mijn vader gilde en dat geluid blijf ik telkens horen, waardoor ik helemaal gek word.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Oke, als ik dan toch geen verklaring kreeg van Mackenzie -aangezien ze gewoon wegliep- dan zocht ze het ook maar even zelf uit. Ik draaide me om naar Tuuli, "Ik zal alles doen wat binnen mijn macht ligt om je vader terug te brengen, maar ik snap niet wat Mackenzie haar boek net bedoelde en ik krijg geen uitleg van haar, dus ga ik terug naar Ivy, al kan dat fout eindigen" ik liet mijn blik op de grond hangen. Maakte het zak je pixie dust open sprinkelde het over mezelf heen en vloog weer omhoog, het was het ultieme gevoel van vrijheid. Ik zoefde over het stadje heen toen ik Ivy zag staan, abrupt stopte ik en plofte voor haar op de grond. "Daar ben ik weer" zei ik vrolijk.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

"Quinn Reyna dus," Ik knikte glimlachend, ik kon het altijd waarderen als mensen zich netjes voorstelden. 'Elsa, zoals je vast al door had.' Ik bekeek het meisje even, ik had het gevoel alsof ze op iemand leek maar ik besloot deze gedachten te laten varen. "Ik heb zelf ook geen idee wat hier aan de hand is. Ik had gehoopt dat één van jullie het wist, maar blijkbaar weten jullie het ook niet." Ik schudde mijn hoofd, 'Nee helaas, daarom ben ik opzoek naar Emma of Regina. In ieder geval iemand die ik ken, maar ze lijken wel verdwenen te zijn.' antwoordde ik. 'Dus... hoe is ie?' hoorde ik plotseling achter mij. Ik draaide mij om en zag een meisje met aparte kleren staan. 'Uhh, hallo?' vroeg ik verbaast.

---

When you believe your dreams come true

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

Elsa staart me emotieloos aan terwijl ik rustig haar antwoord afwacht. Wat moet je met emotieloos als je het niet kan zijn? Iedereen heeft emotie en als je iemand emotieloos aankijkt betekent het alleen dat je je pijn wil verbergen.
'Ik dacht dat jullie piraten onder elkaar het wel met elkaar konden vinden?' kaatste ze terug zodat ik me moet inhouden om geen, OEEHHH, te roepen, 'Sorry, ik zou het onthouden voor de volgende keer.' ik kijk haar verbaast aan, dus eerst doet ze vaag, dan rent ze weg, dan komt ze terug, doet ze vaag, doet ze emotieloos en dan doet ze aardig!? Oké, precies zoals ik!
"Quinn Reyna dus," nu pas bedenk ik dat ik haar achternaam niet weet. "Ik heb zelf ook geen idee wat hier aan de hand is. Ik had gehoopt dat één van jullie het wist, maar blijkbaar weten jullie het ook niet." ik kijk haar even aan, oké, interessant maar dat wisten we al...
'Dus... hoe is ie?' hoor ik ineens een stem achter me waar ik totaal geen zin heb. Ik rol zwaar geïrriteerd met mijn ogen en draai me op mijn hakken om,
"Opdozen!" zeg ik kwaad, "En eerst goed, totdat ik jouw hoorde..." zeg ik fel, in sommige mensen heb ik geen zin en daar is ze 1 van!
Dan draai ik me weer om naar de anderen, "Wat is je achternaam eigenlijk Quinn?" vraag ik met een glimlach. Ik moet bijna om mezelf lachen door eerst mijn boze uitdrukken en nu mijn vriendelijke.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Isa legt uit dat zij er alles aan zal doen om mijn vader terug te laten keren, maar doordat Mackenzie niks uitlegt naar Ivy gaat. "Ik wens je heel veel geluk," zeg ik "Ik ben je dankbaar dat jij je leven durft te riskeren voor mijn vader die je niet eens kent,". Vervolgens vertrekt Isa en ben ik alleen. Ik besluit naar mijn huis terug te keren en ik zie natuurlijk weer dezelfde chaos als daarnet. Ik probeer de glasscherven weg te halen en daarna besluit ik om de dreigement weg te halen. Daarna neem ik plaats op de voortuin aangezien dat de enige plek is waar ik nog goed kan zitten. Ik probeer niet naar de stemmen te luisteren maar dat mislukt als ik weer zo'n gil hoor. Deze gil is enkel duizendmaal erger en ik kan het niet laten om te gillen. Ik probeer nu wel naar de stemmen te luisteren in de hoop om informatie te krijgen, maar dat neemt heel veel moeite en mentale kracht om dat te doen. Je familie in pijn is een verschrikkelijk iets en dat weet ik nu wel. Ik hoop dat Mackenzie dat boek toch wilt geven zodat niemand hoeft te lijden.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina