OUAT|| A New Curse|| Speeltopic|| - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Tuuli Egeté Jefferson Kleding

Vervolgens om mij te laten zien waarom dat boek zo belachelijke naam heeft. Ze pakt een zakdoek die veranderd in een boek en in dat boek staat exact wat Mackenzie heeft gedaan. Ik kijk raar op. "En hoelang loop je al rond met je toekomst boek?" Vraag ik "en staan er toevallig ook dingen in over mij?". Ik ben nu stiekem razend nieuwsgierig naar dat boek van mijn zusje. Het liefst wil ik dat boek afpakken en dan alles lezen, gewoon om te weten hoe vaak ze iets al heel snel van te voren wist. Dat maakt het ook een beetje eng, want wat weet Mackenzie allemaal? Weet ze het van mijn stemmen? Mijn relaties? Mijn geheimen?. Dit maakt het boek een stuk enger.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

•Daughter Of Mad Hatter • 15 Jaar • Soundtrack •

''We Are All Mad Here.'' ||Oufit||

"En hoelang loop je al rond met je toekomst boek?" Vraag Tuuli ineens. Ik haal mijn schouders op, 'sinds jij in Wonderland die stemmen hoorde, ik zat te huilen op een stoepje en kreeg van een vrouw het boek met mijn krachs medaillon erbij.' Ik knikte, dat was ook de waarheid. "en staan er toevallig ook dingen in over mij?". Het boek reageerde meteen op haar vraag, er bots zo meteen een oude man met kaas tegen je op. En zo gebeurde, een oude man met een stok die genoot van zijn kaas botste tegen Tuuli op. De oude man schold binnensmonds omdat zijn kaas op de grond viel. 'Dat bedoelde je vast niet...'

[ bericht aangepast op 14 aug 2016 - 11:42 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Oke, Mackenzie had wel een beetje gelijk dat ik over dat boek door dramde, maar wie weet wat voor een verschrikkelijke dingen er wel niet nog meer konden gebeuren. "Heeft ze serieus nog nooit van jou boek gehoord" ik keek Mackenzie vragend aan. "En die Ivy had je half gehypnotiseerd, het is geen normaal meisje, verstond je wat ze zei." Als Mackenzie dit namelijk niet verstond en ik wel was dat weer een reden meer om te denken dat zij the murder claw was. Ik wreef over mijn arm, de sierlijke letters stonden er in gegraveerd alsof ze nooit meer weg konden. Het voelde raar om iedereen te wantrouwen, het kan iedereen zijn. En toch had Ivy iets over zich heen wat haar anders maakte, wat haar een monster maakte. Er kroop een rilling via mijn ruggengraat omhoig, eigenlijk zou ik die Ivy te vriend moeten houden, voor mijn eigen veiligheid. Dat was te veel gevraagd, ik zou nooit iemand die ik wantrouwde te vriend kunnen houden, niemand die wist dat hij een monster was. "We vinden jullie vader wel" ik pakte hun hand vast en gaf er een kneepje in als teken dat we hem wel vonden al was ik daar niet zo zeker van. Een man met kaas botste tegen Tuuli op het zag er best grappig uit maar ik was niet in de stemming om te lachen en dus hield ik mijn lippen stijf op elkaar.

[ bericht aangepast op 14 aug 2016 - 11:45 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Isa had wantrouwen in me, en dat is iets wat ik niet kon weerstaan. Ik slikte en was ineens best actief. Ik slenterde door de straten in de kleren die Lisa me gaf en hoopte dat ik voor de nacht valt nog een slaapplek kon vinden, Alleen klonk dan onvoorstelbaar. Waarom ik ineens het idee kreeg om in het water te slapen? Ik heb geen idee. Ik blijf langzamer hand op een afstandje staren naar Mackenzie, Isa en nog een meisje. In de hoop dat niemand me op merkt...

[ bericht aangepast op 14 aug 2016 - 12:03 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

De rillingen bleven maar over mijn ruggengraat heen kruipen, sinds wanneer had ik daar last van. Alleen toen ik bij Ivy zat had ik er last van gehad, en ik wist zeker dat ik die op haar plaats had laten staan toen ik Mackenzie meetrok. Toch keek ik aarzelend om mee heen, het was of ik het constant koud het en de rillingen niet meer konden stoppen. Ik liet mijn blik langs de horizon glijden, daar stond ze, Ivy. Aarzelend zette ik een paar stappen naar haar toe en ik schoof mijn mouw naar beneden, een teken dat ik het meisje nog steeds niet vertrouwde. Wat doe jij hier? siste ik haar via mijn gedachten toe. Ik dacht toch echt dat ik duidelijk had gemaakt dat ik haar niet vertrouwde en daarom Mackenzie met me mee had getrokken. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen wachtend op haar antwoord. Ben ik de enige die jou via je gedachten verstaat? voegde ik er aan toe, puur uit nieuwsgierigheid.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Wat doe jij hier? siste ze in mijn gedachten, waardoor ik haar minder begon te mogen. Ik haal mijn schouders op, sommige mensen hebben alles wat eigenlijk nodig is, terwijl de anderen bijna mogen verdrinken in het water... Ik ging in dezelfde houding als haar staan. Gewoon om het haar te kwellen, ze vertrouwd me niet. Dat is wederzijds Ben ik de enige die jou via je gedachten verstaat? voegde ze er aan toe, ik haal mijn schouders op. Niet alle mensen voelen wat jij voelt. Niet alle mensen kunnen horen wat wij zeggen.

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Jij ben het echt of niet? ik wist het bijna zeker het was een loos dreigement geweest maar goed genoeg om de boodschap eruit los te krijgen. Het monster dat mij wou vermoorden stond recht voor me en niemand zou me van haar kunnen verlossen. Wat is er met haar gebeurd dat ze zo is geworden. Ik keek haar vragend aan en liet mijn armen hangen. Even -helaas lang genoeg- had ik het lef om haar de vraaf te stellen die op mij lippen lag. Hoe ben je zo geworden? geschokten van mijn eigen woorden of nou ja, gedachten. Sloeg ik mijn handen voor mijn mond wat totaal geen zin had aangezien ik met haar via mijn gedachten praatte. Ik wierp mijn blik naar de grond, dit meisje had mijn -nog- niks aan gedaan en toch deed ik rot tegen haar. Sorry zei ik zachtjes via mijn gedachten.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''It's worse if you try to fight it.'' ||Oufit||

Het verleden konden we achter ons laten, maar sommige dingen komen altijd terug... Het geeft niet. Ik liet op haar af en legde mijn hand op haar wang. Het was een stormachtige nacht en ik had een nachtmerrie. Ik was verdrietig en had geen keuze, ik wist dat ik veranderd zou worden. In de nacht hoorde ik het beest te worden, maar iets hier hield me tegen. Ik zat daar, in de hoek, in elkaar gedoken. De man kwam binnen en duwde me op de grond. Met een zweep sloeg hij op mijn rug, elke avond hoorde ik die slagen nog steeds galmen door mijn oren. Toen ik me verzette sloeg hij 1 keer achter op mijn hoofd, een pijnscheut ging door me heen en mijn aders werden licht grijs. Mijn ogen werden blauw en ik duwde hem tegen de muur, Het leverde me meer slagen op tot dat er een groepje kwam die op me schoten. Langzaam viel ik op de grond en werd ik bijna doorboort. Ik wendde mijn ogen af en veranderde terug in mezelf op de grond. Alles werd wazig en ik hoorde alleen nog maar 1 gesprek... ''Ze is te gevaarlijk...'' ''Dat is ook de bedoeling...'' ''Wat?'' ''Het hoort zo, iedereen word perfect zo meteen door ons. Zei is gewoon een mislukte test...

[ bericht aangepast op 14 aug 2016 - 13:28 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Zodra ze haar hand op mijn wang had gelegd beleefde ik die avond uit haar herinnering zoals zij hem had ervaren, toch schrok ik bij de laatste zin er zouden meer zoals haar komen. Zijn er echt meer van jou gekomen? ik schrok bij die gedachte zou het kunnen dat iedereen een beetje van het monster in zich had. Was Ivy wel naar hier gekomen om mij te doden, want hoe ze nu deed was niet hoe ik tegen iemand zou doen als ik haar wou doden. Wil je me echt dood hebben? Ergens leek het me logisch als het meisje er op een vreemde manier toe gedrongen werd maar tegen alles kun je wat doen, dit meegenomen. Wat hadden de mensen met haar gedaan, wie was er zo zielloos om dit te doen. Luister het komt allemaal goed, we gaan een oplossing zoeken ik zei het vastberaden tegen haar, ik zou haar helpen. Met alles wat binnen mijn macht lag.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Ondanks dat het meisje vrij chagrijnig overkwam, kon ze een kleine lach niet onderdrukken. Het meisje richt echter gelijk weer haar blik naar voren. Iets in haar houd een gesprek tegen. Het is iets dat ik opmerk. Wanneer ik mijn naam zeg schrikt ze dan ook op. Ze draait zich naar mij toe en met een vreemde armbeweging zwaait ze naar me. Ik kon nu mijn lach ook niet onderdrukken, "Ariël Sparrow..." het blijft even stil. 'Ariël,' herhaal ik in mijn gedachtes, "The Pirate..." haar glimlach gaat over naar een grijns, dan draait ze zich weer om en lopen we verder. "Zo, Pirate?" vraag ik haar. 'Hey,' ik kijk weg van Ariël en ik zie een bekend iemand staan. Nouja bekend? Het is iemand die ik niet snel vergeet. Dit was het meisje wat in een ijsblauwe jurk was gekleed en mij Regina had genoemd. Ik bestudeer haar eerst een goed op een onopvallende manier. Ze kon er wel mee door. "Hoi," begroet ik het meisje dan terug. Zou zij misschien meer weten over deze vloek?

---

Do I look like Mother Teresa?

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''It's worse if you try to fight it.'' ||Oufit||

Zijn er echt meer van jou gekomen? Ik schud mijn hoofd, ik ben een mislukt project voor hun. Een onafgemaakt wezen die niet af is gemaakt. Wil je me echt dood hebben? Ik schud mijn hoofd, ik wil het niet, maar mijn nachtelijke kant misschien wel. O ja, ik heb een nachtelijke kant. degene die me voortdrijft en me ergens anders dan mijn bed wakker laat maken. Ik word meestal wakker in water... Luister het komt allemaal goed, we gaan een oplossing zoeken Ik schud mijn hoofd. Het hielp niks, je kon er niks tegen doen. Het is onmogelijk, mij helpen is onmogelijk. Ik ben bewerkt in een monster. Als je me opnieuw bewerkt kan alles mis gaan...

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik glimlachte even toen ze zei dat we er niks tegen konden doen. Geloof me voor alles is en oplossing en soms meerdere, net als je stem, als je hem laat "repareren" dan kun je met gemak weer praten ik glimlachte weer even naar haar, ik moest een manier vinden om haar te helpen, ik wist hoe erg het kon zijn om met een monster in je te moeten leven. En je kent mij overduidelijk nog niet, ik ben geen opgever ik deed mijn mouw omhoog en liet haar de tekst zien die erop geschreven stonden, ik ging er met mijn hand over en hij verdween of nou ja hij was niet meer zichtbaar. Het was meer al teken bedoelt dat we het monster wel wegkregen. Ik ging er weer overheen en de naam stond er weer ik zuchtte even. Ik moest en zou een oplossing vinden, voor alles is een oplossing, dat was iets waar ik heilig in geloofde.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''It's worse if you try to fight it.'' ||Oufit||

Geloof me voor alles is en oplossing en soms meerdere, net als je stem, als je hem laat "repareren" dan kun je met gemak weer praten Ik schudde mijn hoofd. Nee... dat kan niet... Ik klonk best stil van mezelf, en was licht angstig. Je kon een bewerkt meisje niet bewerken. Dan zou alles in me misgaan. Ze hebben me al proberen te maken, maar alles ging mis... Alles wat er fout kon gaan ging fout... Ik heb mensen vermoord toen ze me bewerkte...

[ bericht aangepast op 14 aug 2016 - 14:04 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

"Zo, Pirate?" vraagt ze terwijl ik haar een beetje chagrijnig aankijk, nee een bakker! Natuurlijk ben ik een Pirate anders zou ik dat toch niet zeggen!? 'Hey,' ik schrik even en volg de blik van die Quinn. Het was die vrouw die me ook had achtergelaten met Dawn... Ugh! "Hoi," zegt Quinn nadat ze haar had bekeken. Begrijpelijk, ze had nu geen belachelijk, blauwe jurk aan. Ik vond dit ook wel goed dus tja.
"Elsa..." zeg ik, kijk op van de grond en boor mijn ogen in die van haar, "Leuk je weer te zien.." zeg ik met een tikkeltje sarcasme, "Je kan nu nog blijven, er is nog niemand flauwgevallen, maar als Quinn flauwvalt moet je wel snel weglopen hoor..." ik kijk haar aan denkend aan Dawn. Dat was gewoon een misselijke streek van haar, mij gewoon achterlaten met iemand die ik helemaal niet eens mag! Alleen mijn vader mag dat, alleen hij mag me bij iemand dumpen die ik niet aardig vind maar verder niemand! Of ja, Davy dan maar daar kan je niet zoveel tegen doen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ze schudde heftig haar hoofd en zei dat dat niet kon. Ik keek haar met een medelijdende blik aan. Alles kon in mijn beleving, maar ik was dan ook wel de dochter van mijn vader. Mijn vader, diegene die in alles geloofde en dus was het me met de paplepel in gegoten. Ik legde mijn hand op haar keel en sloot mijn ogen, met mijn helende krachten moest ik makkelijk een keel kunnen repareren. Ik had meteen al door dat het een stuk moeilijker was dan normaal omdat haar stembanden helemaal kapot en zelfs bijna weg waren. Toen ik mijn ogen opende was ik er vrij zeker van dat ze weer moest kunnen praten. Ik hoopte dat mijn vermoedens klopte. Probeer eens te praten ik trok mijn hand terug. Alles kan gemaakt worden geloof me nou maar gewoon ik legde mijn hand op haar hart alles zei ik nog een keer. Ik pakte haar hand vast en trok haar mee naar Mackenzie en Tuuli. "Dit is Ivy" stelde ik haar voor. Waarschijnlijk kende Ivy Mackenzie wel en dus stelde ik alleen Tuuli aan haar voor. "Ivy dit is Tuuli" zei ik deze keer tegen Ivy.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."