OUAT|| A New Curse|| Speeltopic|| - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Ik ving de geur van verschillende etenswaren op. Ik zag een vrouw per ongeluk zich zelf snijden en ik volgde elke beweging van de druppel die langzaam naar beneden gleed... Ik hoorde de klap op de grond en sloot mijn ogen. Geen monster worden... Geen monster worden... Mijn nagels werden langer, en ik voelde hoe ik groeide. Ik keek haar niet begrijpend aan, mijn nek begon van binnen te flikkeren, ik moest hier echt weg... Sorry... Ik rende naar buiten en bekeek de eerste de beste spiegel... Ik keek naar mijn armen... Kogels kwamen van alle kanten, en raakten steeds maar mijn afwerende armen... Ik raakte met mijn hand het glas van de spiegel aan... De ramen braken en het glas viel overal neer. Ik hoorde een stem gillen, heb ik dat gedaan? Als laatste bekeek ik mijn ogen... Ik wendde mijn blik af bij het zien van al dat bloed, mijn ogen werden blauwer en wanneer ik het gebouw uit ren gillen een paar personen bij het zien van mij... The Murder Claw...

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

"Laat de bestellinge maar zitten" ik wierp de serveersters een glimlach toe en gaf haar snel vijf euro, voor het wachten. Ik schoof snel naar achteren waardoor mijn stoel met een klap op de grond kwam maar ik had geen tijd om hem op te rapen en schoot ervandoor. Achter Ivy aan. Onder het rennen door sprinkelde ik wat pixie dus op mezelf, ik kon nou eenmaal sneller vliegen dan rennen. Het was verbazingwekkend hoe snel Ivy wel niet was als monster, door de lucht schoot ik achter Ivy aan, achter het spoor van gillende mensen aan. Ik vloog nog harder, zo hard als ik kon en ik plofte voor Ivy neer. Rustig, alles komt goed ik omhelsde het monster maar angst gierde door mijn zenuwen, ik wist maar al te goed dat dot het monster was dat mij wou doden. Ik hield haar in een omhelzingen een traan gleed langs mijn wang naar beneden. Vanbinnen bleef ik maar in mijn hoofd herhalen dat Ivy terug zou komen en het monster mij niks aan zoudoen. Toch was het ook werkelijk geloven moeilijker dan verwacht.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Na de opmerking dat Elsa, mijn moeder en ik niet echt zouden bestaan hoorde ik Elsa naast me grinniken. Ik had dus blijkbaar wel een punt gemaakt. "Daar heb je gelijk in, laat dan maar, ik hoef niet te weten wie ze is..." zegt Ariël als antwoord. Elsa loopt dreigend op Ariël af. Mijn moeder had haar hart er allang uitgetrokken. 'Zoals je ons al de hele tijd duidelijk maakt bevinden wij ons op het land en niet op de zee. Dat betekend dat jij hier helemaal niets te vertellen hebt, piraat. Ik bedoel een piraat op het droge is toch geen piraat te noemen.' het klonk zeer spottend en ik kon er wel om lachen, maar tot mijn verbazing kon Ariël er ook om lachen. Ze was toch niet zo voorspelbaar meer. "Je kan dit ook zien als een heel groot schip..." Elsa en Ariël kijken elkaar strak aan en besluit om deze twee maar weer hun gang te laten gaan. "Toch kan ik me inderdaad niet echt een Pirate noemen. Dus dan stel ik me even anders voor, Aangenaam, Ariël Sparrow..." Die naam wisten we nu toch al? "Het meisje dat even raar is als haar vader en net iets minder gemeen dan mijn peetvader..." Zag ik nou een traan bij Ariël in haar ooghoeken. Wanneer ze deze wegveegt worden de gedachtes bevestigd. Aan Elsa kon ik zien dat ze er ook nar gekeken had. 'Oke Ariël Sparrow, welkom aan boord. Dit schip heet Storybrooke, waar wij dus met z'n allen terecht zijn gekomen. We moeten dus opzoek gaan naar een oplossing, want ik wil graag weer naar huis'. Elsa draaide zich weer terug naar mij en ik deed een stap naar voren. "Elk schip heeft een kapitein, toch?" ik zei het als vraag, maar nog voordat de twee antwoord kon geven ging ik alweer verder. "Dan lijkt het mij vrij handig om eerst de Kapitein van Storybrooke te vinden" ik sla mijn armen over elkaar en zucht diep. "En aangezien dit schip zoveel bemanning heeft, zijn we nog wel even bezig..."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariel Sparrow
'Oke Ariël Sparrow, welkom aan boord. Dit schip heet Storybrooke, waar wij dus met z'n allen terecht zijn gekomen. We moeten dus opzoek gaan naar een oplossing, want ik wil graag weer naar huis'. Ik kijk Elsa aan, gelukkig heeft ze het niet gezien, dat ik bijna huilde dan hhe..."Elk schip heeft een kapitein, toch?" Ik kijk de twee aan, slim van ze om het als een schip te beschrijven, jammer dat ik geen overloper ben, "Dan lijkt het mij vrij handig om eerst de Kapitein van Storybrooke te vinden" Ik denk even na, ik kan wel een Captain zijn, ik ben geen overloper alleen als ik een Captain ben"En aangezien dit schip zoveel bemanning heeft, zijn we nog wel even bezig..."
Ik kijk haar kalm aan, "Ik kan het wel zijn..." Zeg ik, "Ik heb ervaring, als iemand niet meewerkt, pijn, als iemand overloopt, dood aals iemand de regels overtreed, heel veel pijn..." Noem ik op, verdomme, waarom word ik hier emotioneel van? Oh ja, omdat ik de straffen uitdeelde... Ik herinner me de plek op mijn arm en meteen trek ik mijn mouw eroverheen. Oeps, dat ging niet echt subtiel. Mijn mouw schoot weer omhoog, het eerste wat je kon zien was een brandmerk van een P, daarna wat sigaar wonden. Met alle macht probeer ik mijn mouw erover heen te trekken.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

De mensen gilden bij het zien van mij, maar ik wist niet wat er gebeurde. Het monster kwam in me naar boven en viel mensen aan. Ik sloeg een vrouw ik haar gezicht, door haar ogen heen. Ik rende verder en sprong op een paar daken. Op een gegeven moment maakte ik een salto van het dak af en kreeg een omhelsde Isa voor me. Ik gaf haar een knuffel terug waardoor ik begon te krimpen met mijn nagels erbij. Langzaam werd ik weer normaal en keek ik haar ogen. Dankje...

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik wist wel dat je het kon ik wist het ook bijna zeker, maar zeker genoeg om haar een knuffel te durven geven. En nu, nu zou ik haar de juiste afleiding geven en zouden we samen op zoek gaan naar de Madhatter. Er is nog iets wat gebeurd moet worden begon ik voorzichtig ze zou me vast wel willen helpen maar het monster zat nog steeds aan de oppervlakte. ik vroeg me af of je misschien me wou, ik ga zo op zoek naar de vader van Tuuli en Mackenzien en ik zou het leuk vinden als je meeging ik wachte op het antwoord toen ik er snel nog wat aan toevoegde. het hoeft natuurlijk niet maar ik denk dat we met twee monsters sterker zijn dan één ik keek haar grijnzend aan, ik vond de op merking wel grappig. Maar voor Ivy lag dat onderwerp toch wat gevoeliger.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Ik wist wel dat je het kon ik wist het ook bijna zeker, maar ik was nog steeds bang... Ik was bang dat ik weer in een monster veranderde. Jij hielp me... Ik voelde me klein vergeleken met haar, want ik was klein en Isa was best groot. ik vroeg me af of je misschien me wou, ik ga zo op zoek naar de vader van Tuuli en Mackenzie en ik zou het leuk vinden als je meeging Ik keek haar onbegrijpend aan... Tuuli is toch dat meisje dat mijn naam lelijk vond? Ik was eigenlijk best boos op haar, maar gelukkig wist ik nog niet wie ze was. het hoeft natuurlijk niet maar ik denk dat we met twee monsters sterker zijn dan één Ze grijnsde, maar ik snapte het niet echt... Goed dan, ik help mee...

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

We all believe we're strong if we hold on for a little longer ||Kleding|| Haar||

Ik besef me nu opeens dat het niet slim was van Isa om te zoeken naar mijn vader, ze weet volgens mij niet wie hij is. Het lijkt me moeilijk om iemands vader te zoeken zonder te weten wie het is, namelijk in mijn geval de gekke hoedenmaker. Het beste daarom is dat ik zelf ga zoeken. Mackenzie gaat natuurlijk dat boek niet afgeven dus moet ik gewapend gaan zoeken. Ik loop daarom naar huis om mijn pijl en boog en messen set te vinden. Ik verf ook snel mijn haar bruin aangezien weinig mensen mij herkennen als een brunette. Iedereen ontmoet mij namelijk als blondharige. Daarna schrijf ik een briefje voor Mackenzie voor als ze thuiskomt en mij niet vindt. Beste Kenzie, Ik ben niet thuis en ik zal ook lang wegblijven (denk ik). Ik ga namelijk papa zoeken. Ik weet dat Isa en Ivy waarschijnlijk dat al gaan doen, maar hun weten niet wie hij is dus dat lijkt mij niet slim. Ik ben gewapend dus dat zal goed komen. Aldus dat mag ik hopen. Hopelijk kom ik levend thuis, gezamenlijk met papa. Liefs, Je zus Tuuli Daarna leg ik het briefje op een tafel en vertrek ik naar het bos.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Ariël kijkt me met een kalme blik aan. "Ik kan het wel zijn..." Zegt ze. Waar had zij het over? Ik slaakte een klein zuchtje. Ze had me verkeerd begrepen. "Ik heb ervaring, als iemand niet meewerkt, pijn, als iemand overloopt, dood als iemand de regels overtreed, heel veel pijn..." Ariël leek emotioneel hiervan te worden, maar ik toonde nog geen medeleven. Ze was een piraat die ook geen medeleven toonde richting ons. Wie de bal kaatst kan hem immers terugverwachten. "Ik had het erover dat we de kapitein moeten VINDEN." op het laatste woordje legde ik wat nadruk. Ik kon er soms niet tegen als mensen echt zo dom waren en mij weer eens niet begrepen. "Ik zei niet dat we een kapitein moesten KIEZEN." ondanks dat ik het op een bote manier zei, trok ik er een kleine glimlach bij. Ariël was namelijk vrij snel geïrriteerd en nu al een vijand hebben in Storybrooke... Daar had ik echt geen zin in. "En als we een Kapitein zouden moesten kiezen had ik drie geschikte deelnemers. Emma, Snow en mijn moeder" zeg ik erachteraan. Ik doe net of ik niks heb gezien, maar ik heb de plekken op Ariël's arm den tegen wel gezien.

---

Do I look like Mother Teresa?

"Ik kan het wel zijn..." Begint Ariël, "Ik heb ervaring, als iemand niet meewerkt, pijn, als iemand overloopt, dood aals iemand de regels overtreed, heel veel pijn..." Voor de zoveelste keer verbaasde ik mij weer vandaag. Was dat piratenmeisje nou echt zo dom? Volgens mij deelde ik deze gedachten met Quinn die een zucht slaakte. "Ik had het erover dat we de kapitein moeten VINDEN." vooral op het laatste woordje legt ze de nadruk. "Ik zei niet dat we een kapitein moesten KIEZEN." Ik bewonderde haar om het feit dat ze zo vriendelijk kon blijven. "En als we een Kapitein zouden moesten kiezen had ik drie geschikte deelnemers. Emma, Snow en mijn moeder" ging Quinn verder. Ik knikte begrijpend. 'Je moeder valt dus af, dus dan wordt het Emma' zei ik beslissend. 'Emma is een goede vriendin, ze heeft mij de vorige keer ook geholpen.' Hier was ik haar nog altijd dankbaar voor, anders had ik Anna nooit terug gezien. 'Maar de vraag is, waar is Emma?'

---

When you believe your dreams come true

Ariël Sparrow
"Ik had het erover dat we de kapitein moeten VINDEN." Ik keek haar neutraal aan, Oke, nou Captain gevonden! "Ik zei niet dat we een kapitein moesten KIEZEN.." ik wou met mijn ogen rollen maar hield me in. "En als we een Kapitein zouden moesten kiezen had ik drie geschikte deelnemers. Emma, Snow en mijn moeder" ik kijk de twee aan, Snow, van het sprookje. Oh wauw, ik ben in ieder geval echt echt! 'Je moeder valt dus af, dus dan wordt het Emma' oh, en dat beslist zij even?!? 'Emma is een goede vriendin, ze heeft mij de vorige keer ook geholpen.' Wauw, sentimenteel gedoe zeg. Je hoeft toch niet alles te zeggen wat je denkt? Sorry hoor maar dat doe ik ook niet want anders had ik waarschijnlijk heel veel vijanden. Maar het feit dat ik zo gemeen ben komt door Davy...'Maar de vraag is, waar is Emma?'
Ik slikte even en haalde diep adem, "Sorry dat ik zo gemeen ben, ik ben zo opgevoed..." Ik kijk naar beneden, heb ik dit serieus gezegd!?!? Wow, moet ik nu trots zijn of niet? Davy zou nee zeggen, wie zou eigenlijk 'Ja' zeggen? En die anderen zouden me nu vast een watje vinden, ik heb het helemaal verpest... Dat was niet de bedoeling.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Elsa knikt begrijpelijk waar ik blij om ben. 'Je moeder valt dus af, dus dan wordt het Emma' besliste Elsa. Ik knikte instemmend. Mijn moeder zou nu gewoon op de achtergrond moeten blijven en deze Emma had al meerdere vloeken opgeheven. 'Emma is een goede vriendin, ze heeft mij de vorige keer ook geholpen.' Ondanks dat deze Emma een groot deel van mijn moeders leven had verpest wilde ik haar eigenlijk wel ontmoeten. 'Maar de vraag is, waar is Emma?' Ik staar even naar de grond en vlak voordat ik wat wil zeggen is Ariël mij voor. "Sorry dat ik zo gemeen ben, ik ben zo opgevoed..." terwijl ik opkijk, kijkt Ariël naar de grond. Ik leg mijn hand op haar schouder. "Ik herken het." zeg ik zachtjes. De training met grootmoeder Cora verliep nooit soepeltjes. Ik was nog niet klaar voor de duistere kant van magie. "Maar ik zeg niet dat ik het op jou niveau hebt meegemaakt." aan Ariël kon ik zien dat zij veel erger heeft gemaakt. Terwijl ik mijn hand nog steeds op haar schouder heb leggen kijk ik Elsa aan. "Emma is geen sprookje Elsa..." zeg ik dan met een zucht. Ik hoopte dat ze me zou begrijpen.

---

Do I look like Mother Teresa?

"Sorry dat ik zo gemeen ben, ik ben zo opgevoed..." Ariël bood zomaar haar excuses aan?. Quinn legt haar hand op haar schouder. "Ik herken het." zegt ze zachtjes. "Maar ik zeg niet dat ik het op jou niveau hebt meegemaakt." Ik was benieuwd wat Quinn had meegemaakt, maar besloot er niet naar te vragen. Ik had er weinig ervaring mee, omdat mijn ouders op jonge leeftijd waren overleden. Als ik aan hun denk dan wordt het gemis weer sterker. Ik slik even en herstel mij snel weer als Quinn mij aankijkt. "Emma is geen sprookje Elsa..." zegt ze met een zucht. 'Bedoel je dan dat Emma hier niet meer is? Aangezien alle sprookjes figuren hier nu zijn?' Ik hoopte dat ik Quinn verkeerd begrepen had.

---

When you believe your dreams come true

Ariël Sparrow
"Ik herken het" zegt Quinn als ze haar hand op mijn schouder legt, ik kijk langzaam omhoog. "Maar ik zeg niet dat ik het op jou niveau hebt meegemaakt." Snel veegde ik een traan weg die zich ondertussen had gemaakt. "Hoe bedoel je?" Vraag ik haar, ik ben het niet gewend, mensen aardig tegen mij komt eigenlijk niet voor... Alleen Davy was aardig voor mij, ofja, het aardigste wat hij ooit voor me heeft gedaan is me geen pijn doen..."Emma is geen sprookje Elsa..." Ik keek langzaam naar Elsa die het waarschijnlijk niet begreep, alsof ik het begrijp... Ik hoor hier niet, ik hoor oop zee, bij Davy Jones of mijn vader...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Langzaam gaat het hoofd van Ariël weer omhoog, nadat mijn hand op haar schouder ligt. In een fractie van een seconden zag ik de glinstering van een traan in haar oog, maar die veegde ze gelijk weg met haar hand. "Hoe bedoel je?" vraagt Ariël me. Ik negeer even de vraag van Ariël, want om dat nou te gaan vertellen. Beide meiden weten niks over mijn magie en blijkbaar ook niks van de duistere kant van mijn moeder. Laat ik dat maar zo even houden. 'Bedoel je dan dat Emma hier niet meer is? Aangezien alle sprookjes figuren hier nu zijn?' aan de stem van Elsa kon ik horen dat ze wilde dat het niet zo was. Ik haalde mijn schouders op. Die kans is vrij groot, maar ik kan het mis hebben. Heel Wonderland is dit keer ook meegenomen en vergeet ook niet de piraten," ik richt even mijn blik op Ariël. "Ik heb de eerdere vloeken nooit meegemaakt, maar als ik die verhalen hoorde is het niks vergeleken met deze vloek." Ik haal mijn hand van de schouder van Ariël en sla mijn armen over elkaar en trek een ernstig gezicht. "Emma had al veel moeite met de vorige vloeken, maar deze is tien keer erger...."

---

Do I look like Mother Teresa?